ตอนที่ 26

บทที่ 26 เจอขุมทรัพย์

เกาป๋อจ้องไปที่รองเท้าของอดัม

นั่นคือรองเท้าสตั๊ดที่เสียหาย　　

เกาป๋อมองไปที่สนามฝึกในวันนี้ วันนี้ไม่ได้มีฝนตก แต่ก่อนจะเริ่มแข่งสนามก็ได้รับการรดน้ำตามปกติ!

เขากำลังเล่นฟุตบอลบนสนามหญ้าจริงที่ถูกรดน้ำด้วยรองเท้าห่วยๆนี่ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็กคนนี้วิ่งเร็วไม่ได้

　　 “คุณเรียกผมหรอครับ” อดัมหันหน้ามามองด้วยความประหลาดใจ เขารู้สึกว่าตัวเองในตอนนี้ห่วยมาก มืออาชีพก็คือมืออาชีพ ไม่ว่าเขาจะเล่นบอลข้างถนนเก่งแค่ไหน ก็ยังยากที่จะได้เล่นในลีกอาชีพ

ดูเหมือนว่าความฝันที่จะเป็นนักเตะชื่อดังจะพังทลาย แต่ก็ไม่เป็นไร ยังไงเขาก็พึ่งมีความฝันนี้เมื่อตอนคุณชาร์ลส์บอกเมื่อวันก่อนเอง ความฝันต่อไปของฉันคือพยายามหางานที่มั่นคงและพาน้องชายออกไปจากความวุ่นวายทั้งปืนและยาในสลัม

　　 “ก่อนหน้านี้พวกนายเล่นกันที่ไหน” เกาป๋อเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

　　 "พี่ชายฉันคือราชาข้างถนนแห่งมาโนร่า!!" อลัน ไวท์เงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

　　 “มาโนร่า…” เกาป๋อมองเด็กสองคนอย่างเห็นใจ

　　 มาโนร่าตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของ Stratford ซึ่งอยู่ในเขตลอนดอน แม้ว่าที่นี่จะเป็นพื้นที่ใจกลางกรุงลอนดอน แต่ก็เป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในลอนดอนด้วย คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนผิวสี ผู้อพยพผิดกฎหมาย แก๊งค์ และพ่อค้ายา พูดสั้นๆสถานที่แห่งนี้จะพลิกโฉมความประทับใจของคุณที่มีต่อเมืองหลวงที่ดีที่สุดของอังกฤษ

　　 เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อดัม ไวท์ดูภูมิใจ

　　 “นายเคยเล่นฟุตบอลในสนามหญ้าจริงมาก่อนหรือเปล่า” เกาป๋อถาม

　　 เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ความภาคภูมิใจของอดัม ไวท์ก็หมดไป

　　 “มาโนร่าไม่มีสนามที่มีหญ้า...” อดัม ไวท์พยายามบอกกับตัวเอง

　　 ในเวลานี้ ทอม ผู้ฝึกสอนเยาวชน มาพร้อมกับรองเท้าคู่หนึ่ง

　　 “ฉันไม่คิดว่านายที่ตัวเล็กขนาดนี้จะใส่รองเท้าไซส์ 43!” ทอมกล่าว

　　 “ใส่ซะ เด็กน้อย ลองอีกครั้ง” เกาป๋อตบไหล่อดัม "จำไว้ นี่เป็นโอกาสสุดท้าย!!"

　　 อดัม ไวท์มองดูเกาป๋อด้วยความประหลาดใจ: "ผมยังมีโอกาสอยู่เหรอ?"

　　 "แน่นอน!" เกาป๋อชี้นิ้วออกไป: "โอกาสสุดท้าย! แสดงให้ฉันเห็นถึงความเก่งกาจของนายดีกว่า จำไว้ความเก่งของนาย! ความเก่งของนาย!!!"

　　 “รับทราบครับท่าน!” อดัม ไวท์เริ่มมีความสุขขึ้นมาทันที เขาเปลี่ยนรองเท้าที่เก่าและขาดของเขา เป็นรองเท้า Adidas ขนาดไซส์ 43 ที่ทอมนำมาให้เขา

　　 หลังจากสวมรองเท้าแล้ว อดัมลองขยับดูแล้วยิ้ม

　　 "ครึ่งหลังเริ่ม!!" ทอมปรบมือและบอกให้นักเตะกลับไปที่สนามเร็วๆ

　　 อดัมสูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินไปที่สนาม

ครึ่งหลังเริ่มเร็วมาก เวลานี้การฝึกภาคเช้าได้สิ้นสุดลงแล้ว ยกเว้นสองกลุ่มอายุ U18/U19 นักเตะในกลุ่มอายุอื่นๆจะได้รับการฝึกฝนในตอนเช้าและไปโรงเรียนในตอนบ่าย ลูตันและโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในท้องถิ่น ร่วมมือกันจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานให้แก่ผู้เล่นรุ่นเยาว์

　　 ในเวลานี้ ผู้เล่นอายุน้อยเกือบทั้งหมดมารวมตัวกันที่ขอบสนาม และทุกคนมองดูอดัมอย่างตลกเพราะก่อนหน้านี้เขาดูงุ่มง่ามเกินไป

　　 ครึ่งหลังเริ่มขึ้นแล้ว เกาป๋อยังคงมองไปที่อดัม เขาหวังว่าเด็กหนุ่มที่เขาสนใจคนนี้ จะสร้างความประหลาดใจให้เขาในครึ่งหลัง

　　 การจับบอลของอดัมก่อนหน้านี้สร้างความประทับใจให้กับเกาป๋อ

　　 แต่นักเตะคนอื่นๆ ในตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ไว้ใจอดัมอีกต่อไป เกมเริ่มมาเกือบสามนาทีแล้ว แต่อดัมยังไม่ได้บอลเลย

　　 “ตอนนี้เขายังไม่ได้จับบอลเลย” ทอมยังคงมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับอดัม

　　 “อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังไม่ล้มลงใช่ไหมล่ะ” เกาป๋อดูสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าเขาจะยังไม่มีโอกาสได้จับบอล แต่ตำแหน่งการวิ่งของอดัมก็น่าสนใจมาก เขาไม่เหมือนปีกทั่วไปที่อยู่แต่ตำแหน่งของตัวเองเพื่อรอบอล แต่เขาเล่นได้อิสระมากเขาวิ่งไปรอบ ๆ

　　 “ให้ความสนใจการยืนตำแหน่งของเขาทอม” เกาป๋อเตือน

　　ทอมมองดูอยู่ครู่หนึ่ง: "นี่มันดูน่าสนใจ!!"

　　 "ส่งบอลให้เขา!!!" ทอมเดินไปที่สนามและชี้ไปที่อดัม

　　 โค้ชบอกแม้ไม่เต็มใจแต่ก็ยังต้องทำ

　　 ในที่สุดอดัมก็ได้รับบอลจากเพื่อนร่วมทีมของเขา และนี่เป็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจ

　　 เมื่อบอลถูกจ่ายไป ก็มีกองหลังวิ่งเข้ามา แต่อดัมแตะบอลด้วยเท้าขวาด้านนอกแล้วหันกลับมา

　　 หมุนตัวแล้วส่งบอล! !

　　 ความเร็วของเขามันอะไรกัน! !

　　 ดวงตาของเกาป๋อเป็นประกาย

　　 แล้วอดัมก็ทำให้ดวงตาของเกาป๋อเป็นประกายอีกครั้ง

หลังจากหันหลังกลับไปและจ่ายบอลเสร็จ อดัมก็เลี้ยงบอลไปกลางเขตโทษและเวลานี้เขากำลังเจอกับแนวป้องกันที่ที่ถูกตั้งขึ้นโดยกองหลังสามคน

　　 “เขาน่าจะจ่ายบอลออกไปก่อน” ทอมกล่าว

　　 "ไม่จำเป็น!" เกาป๋อมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ต่างออกไป

อดัมไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง เขายังคงแตะบอลไปข้างหน้าเหมือนกับไม่เห็นกองหลังในกรอบเขตโทษ เขาเลี้ยงบอลเร็วมากและรักษาจังหวะของเขาได้เป็นอย่างดี นักเตะที่เขาผ่านมาก่อนอยากกลับไปไล่บอล แต่พบว่าระยะห่างของเขากับอดัมยิ่งไกลออกไปแล้ว

　　 เขาเลี้ยงบอลได้เร็วมาก! !

　　เกาป๋อเหมือนจะเจอกับอัญมณี

โดยปกติแล้วกองหลังจะไม่ยอมให้อดัมพาบอลเข้าไปในกรอบเขตโทษง่ายๆ ไม่นานนักกองหลังคนแรกก็ขึ้นมา ตามด้วยตัวซ้อนหลังเขา

　　 แต่ในขณะนั้น เกาป๋อก็อดปรบมือให้กับการเล่นของอดัมไม่ได้

ฉันเห็นเขาทำท่าทางโยกออกไปด้านนอก แต่แล้วเขาก็จิ้มบอลผ่านกองหลังคนแรกไปก่อนที่กองหลังอีกคนจะทันตั้งตัวเขาก็แตะบอลเปลี่ยนทิศอีกรอบ และผ่านกองหลังไปสองคน

　　 ขาของเขาเร็วมาก! !

　　 ตาของเกาป๋อเป็นประกาย ตอนนี้เขาเกือบจะนึกถึงเมสซี่ซึ่งเป็นชาวอาร์เจนไตน์ที่ไม่สูงเช่นกัน

　　 หลังจากผ่านกองหลังสองคนอดัมก็เข้าสู่กรอบเขตโทษ

　　 ก่อนที่กองหลังอีกคนจะเข้ามา อดัมใช้เท้าขวาเตะออกไป แต่ไม่สามารถผ่านผู้รักษาประตูไปได้ ลูกบอลถูกรับไว้โดยผู้รักษาประตู

วู้ววว.......

　　 แม้แต่ข้างสนามก็ถอนหายใจ ถ้าลูกนี้ถูกยิงเข้าไปคงจะเป็นประตูที่สวยงามมาก

　　 ดวงตาของเกาป๋อเป็นประกายและเขาก็เปิดใช้งานทักษะ "Wise Eyes" ทันที

　　 ค่าสถานะของอดัมปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วต่อหน้าของเขา

　　ระเบิดพลัง: 80

　　 ความเร็ว: 80

　　ความคล่องแคล่ว: 83

　　เลี้ยงบอล: 82

　　เทคนิค: 80

　　 เมื่อดูข้อมูลสีแดงจำนวนมาก น้ำลายของเขาก็เกือบจะหกออกมา

　　 ฉันเจอขุมทรัพย์แล้ว!

　　 แต่ไม่ได้หมายความว่าอดัมจะไม่มีข้อบกพร่องความแข็งแกร่ง และพละกำลังของเขานั้นแย่มาก ไม่น่าแปลกใจเลยหลังจากเลี้ยงบอล เขาก็ไม่มีแรงจะยิง

　　 แต่สิ่งนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับการขาดการฝึกฝนอย่างมืออาชีพและเพียงแค่เล่นฟุตบอลใข้างถนน การฝึกสามารถชดเชยข้อบกพร่องนี้ได้

　　 ซักพักอดัมก็โชว์ของอีกครั้ง

หลังจากรับบอลที่ตำแหน่งปีก เขาก็แตะบอลไปข้างหน้า ผ่านกองหลังที่อายุมากกว่าเขาหนึ่งหรือสองปีด้วยความเร็ว จากนั้นเลี้ยงบอลเข้าไปในเขตโทษแล้วจิ้มบอลออกไป ครั้งนี้ผู้รักษาประตูเซฟไม่ได้

“โอ้วววววววววววววววววว!!!!!!”

　　 อดัมรีบวิ่งไปที่ข้างสนามและกอดอลัน

　　 เด็กสองคนหนึ่งใหญ่หนึ่งเล็กดีใจราวกับว่ารอบข้างไม่มีใครอยู่

　　 "เซ็นเขา!!"

　　 เกาป๋อชี้ไปที่อดัมซึ่งกำลังฉลองประตูข้างสนาม และพูดกับสตีฟ ผู้อำนวยการฝึกเยาวชน