ตอนที่ 8 ตั้งค่าหัว !!

ตอนที่ 8

[สัตว์อสูรหมียักษ์ ระดับ 17 เตรียมจู่โจม !!]

โฮ่ก !! เสียงหมีตัวสูงใหญ่กว่าสองสามเมตรคำรามใส่หน้าจันทร์วาดที่กำลังยืนประจันหน้ากับมันอยู่

อื้อหือไอ้หมีเวรเสียงเอ็งป้าว่าไม่เท่าไหร่แต่กลิ่นปากเอ็งนี่สุดๆไปเลยว่างๆป้าจะซื้อน้ำยาบ้วนปากมาให้นะ  จันทร์วาดบ่นอยู่ในใจเธอหันไปมองเหม่ยเหยาที่แอบอยู่หลังต้นไม้ไม่ไกลและเมื่อเห็นเหม่ยเหยากำลังจ้องมองอยู่เธอก็พูดเสียงดัง

“เหม่ยเหยาดูเอาไว้นะวันหลังเจอคู่ต่อสู้ตัวใหญ่แบบนี้น่ะการหลบที่ง่ายที่สุดคือการมองการโจมตีจากไหล่และเมื่อมันโจมตีมาแล้วก็ให้หลบไปที่ด้านข้างแบบนี้” จันทร์วาดพูด

ฟุ่บ !! จันทร์วาดที่คอยมองสังเกตการโจมตีของหมียักษ์ตัวนี้ตลอดเวลาเมื่อเห็นกล้ามเนื้อบริเวณไหล่มันขยับเธอก็โยกหลบไปด้านข้างทันที

“และเมื่อหลบมาด้านข้างได้แล้วนั้นให้กระแทกฝ่ามือเข้าที่เอวของมันกระแทกให้สุดแรงเลยนะจะทำให้มันเสียการทรงตัว !!” จันทร์วาดอธิบายต่อ

ตู้ม !! หมียักษ์ที่โดนจันทร์วาดโจมตีด้วยฝ่ามือไปทีเลือดถึงกับหายไปเกือบครึ่งหลอด

โฮ่ก !! เสียงหมียักษ์ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดร่างของมันเซไปด้านข้างเพราะเสียการทรงตัว

“และเมื่อมันเสียการทรงตัวแล้วให้รีบอ้อมไปด้านหลังของมันและโจมตีใส่ไปเลย” จันทร์วาดอธิบายต่อก่อนจะรีบอ้อมไปด้านหลังของมันและต่อยใส่หลังของเจ้าหมียักษ์นี่อย่างแรง

“หมัดผ่ากระเบื้อง !!” จันทร์วาดต่อยใส่หลังของหมียักษ์อย่างแรง

ตู้ม !! โฮ่ก !! ตึง !! หมียักษ์ที่โดนจันทร์วาดต่อยเข้าไปเต็มแรงร้องออกมาก่อนร่างของมันจะล้มลงไปด้านหน้าเลือดของมันหมดหลอดทันทีและค่อยๆสลายไปทิ้งไว้ก็เพียงแต่เหรียญทองไม่กี่เหรียญและอุ้งมือมันหนึ่งข้างเท่านั้น

“สะ สะ สุดยอด !!” เหม่ยเหยาที่แอบดูอยู่ไม่ไกลร้องออกมาอย่างตกตะลึงเพราะเจ้าหมียักษ์นี่ตามข้อมูลที่เธอมีมันเป็นสัตว์อสูรที่อึดที่สุดในทวีปเริ่มต้นแห่งนี้เลยซึ่งจากที่เธอรู้นั้นมันจะต้องใช้ผู้เล่นระดับเท่ากันถึงสามคนในการจัดการกับมันแต่นี่อะไรกันจันทร์วาดนั้นสามารถยืนสู้ตัวต่อตัวกับมันได้เลยถ้าเธอไม่ได้เห็นกับตาล่ะก็ไม่เชื่อเด็ดขาด

“เป็นไงไม่ยากใช้มั้ย” จันทร์วาดหลังจากจัดการหมียักษ์เสร็จก็เดินมาหาเหม่ยเหยาและถามเธอ

“ยากค่ะเป็นหนูล่ะก็หลบกรงเล็บมันไม่ทันแน่มันโจมตีเร็วมากเลยนะคะพี่จันทร์วาดมองทันได้ไงคะเนี่ย” เหม่ยเหยาตอบพลางถามกลับบ้าง

“ฝึกบ่อยๆก็ทำได้เองน่ะก็แค่อ่านการโจมตีล่วงหน้าจากการขยับกล้ามเนื้อสู้กับสัตว์พวกนี้น่ะยังง่ายถ้าเป็นสู้กับคนที่มีความเชี่ยวชาญล่ะก็จะมีการโจมตีหลอกด้วยถ้าอ่านไม่ออกก็แพ้” จันทร์วาดบอก

“อืม...ฟังดูเหมือนง่ายแต่หนูคงทำไม่ได้แน่ๆว่าแต่พี่จันทร์วาดเคยแพ้คู่ต่อสู้มั้ยคะ” เหม่ยเหยาสงสัย

“ก็ไม่เคยนะ” จันทร์วาดพูด

“ยอดไปเลยแสดงว่าโอลิมปิกปีนี้ประเทศเราก็ได้เหรียญทองอีกสินะคะคราวก่อนหนูก็ไม่ได้ดูถ่ายทอดสดด้วยสิเพราะตอนนั้นหนูยังอยู่ชั้นประถมอยู่เลยแต่ก็พอจะรู้ว่าประเทศเราผูกขาดเหรียญทองคาราเต้หญิงมายาวนานมากเอาไว้หนูจะเชียร์พี่นะคะ” เหม่ยเหยาพูดพลางนึกถึงโอลิมปิกที่ใกล้จะมาถึง

หือปีนี้มีโอลิมปิกงั้นเหรอใกล้ครบสี่ปีแล้วเหรอเนี่ยไวจังแฮะแต่หนูเหม่ยเหยาบอกว่าโอลิมปิกปีก่อนอยู่ชั้นประถมงั้นเหรอแสดงว่าตอนนั้นก็อายุประมาณสิบเอ็ดน่ะสิอายุเท่าไอ้ทิศมันเลยแฮะจันทร์วาดที่ได้ยินว่าปีนี้มีโอลิมปิกก็คิดอยู่ในใจเพราะเธอนั้นไม่ได้ติดตามข่าวเท่าไหร่จึงไม่รู้ว่าปีนี้จะมีโอลิมปิก

“งั้นเหรอขอบใจแทนพวกนักกีฬาก็แล้วกันนะว่าแต่รีบไปเก็บของเถอะจะได้เก็บระดับกันต่อพี่อยากระดับยี่สิบไวๆแล้วจะได้ออกจากนี่สักที” จันทร์วาดพูดเธอนั้นอยากระดับยี่สิบไวๆจะได้ไปหาไอ้ทิศมันซะที

“ค่ะถ้าอย่างนั้นหนูจะรีบไปเก็บของนะคะถ้าพี่ยังจัดการฆ่าสัตว์อสูรได้ไวแบบนี้ล่ะก็หนูว่าไม่เกินสิบวันภายในเกมส์พวกเราต้องระดับยี่สิบแน่ค่ะ” เหม่ยเหยาคำนวณดู

“อ้าวพี่ก็นึกว่าจะวันสองวันเสียอีกนานขนาดนั้นเลย” จันทร์วาดแปลกใจ

“ที่ตอนแรกพี่ขึ้นมาระดับสิบสองได้เพราะพี่ยังระดับน้อยอยู่ยังไงล่ะคะแถมพี่ยังตัวคนเดียวด้วยแต่ตอนนี้น่ะพี่มีหนูพ่วงแล้วนะคะและเกมส์นี้น่ะยิ่งระดับสูงเท่าไหร่ก็จะยิ่งใช้ค่าประสบการณ์มากขึ้นเพื่อขึ้นไปสู่ระดับถัดไปเกมส์นี่น่ะถือเป็นเกมส์ที่เก็บระดับยากที่สุดเกมส์นึกเลยนะคะพี่สาวคิดดูสิคะเกมส์เปิดมาตั้งหลายเดือนแล้วระดับผู้เล่นยังไม่ตันกันเลยทั้งๆที่แพทนี้ระดับตันอยู่ที่หนึ่งร้อย” เหม่ยเหยาพูด

“เหรอระดับยิ่งสูงยิ่งยากสินะ” จันทร์วาดพยักหน้าเข้าใจหลังจากฟังคำอธิบายของเหม่ยเหยา

“ใช่ค่ะ” เหม่ยเหยาพยักหน้าจากนั้นเมื่อเธอเก็บของให้จันทร์วาดเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ออกหาสัตว์อสูรต่อเพื่อเก็บระดับทั้งคู่เก็บระดับกันจนกระทั่งพระอาทิตย์ใกล้ตกดินทั้งคู่ก็กลับเมือง

เมืองเริ่มต้น

“ระดับขึ้นยากจริงด้วยอ่ะพี่ขึ้นมาแค่ระดับเดียวเอง” จันทร์วาดบ่นออกมา

“ก็หนูบอกแล้วยังไงคะว่ายิ่งระดับเยอะจะยิ่งขึ้นยากจากข้อมูลที่หนูหามาน่ะเห็นว่ากว่าจะออกจากทวีปเริ่มต้นได้ก็ต้องอยู่นี่เกือบสัปดาห์เลยนะคะถ้าเป็นเวลานอกเกมส์น่ะตอนนั้นเองระหว่างที่กำลังเดินอยู่ในเมืองจู่ๆจันทร์วาดก็ชะงักเท้าไป

กึก !! จันทร์วาดหยุดเดินกะทันหันทำให้เหม่ยเหยาหันกลับมาและทำหน้าสงสัย

“มีอะไรเหรอคะพี่จันทร์วาด” เหม่ยเหยาถาม

“ไม่มีอะไรแค่นึกขึ้นได้ว่าจะไปซื้อของร้านนั้นหน่อยน่ะ” จันทร์วาดชี้ไปที่ร้านค้าแผงหนึ่ง

“อ๋อถ้าอย่างนั้นก็ไปซื้อด้วยกันสิคะ” เหม่ยเหยาพยักหน้า

“ไม่เป็นไรพี่รบกวนเหม่ยเหยาไปจองโรงแรมให้หน่อยสิเดี๋ยวพี่เดินตามไปครั้งนี้จองหลายๆวันหน่อยก็ได้” จันทร์วาดพูด

“ได้ค่ะ” เหม่ยเหยาพยักหน้าก่อนจะเดินไปจองโรงแรมเดิมซึ่งอยู่ที่จัตุรัสกลางเมืองและเมื่อเหม่ยเหยาไปแล้วจันทร์วาดก็หันหลังกลับก่อนจะเดินไปที่แผงลอยของผู้เล่นคนหนึ่งแต่ทว่าเธอกลับไม่ได้เดินไปซื้อของหรืออะไรทั้งนั้นเธอเดินเลยแผงลอยนั่นไปก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในซอยเปลี่ยวๆซอยหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากแผงลอยนั่นมากนั่นและเมื่อเธอเดินลึกเข้ามาในซอยเธอก็หยุดและพูดออกมาเสียงดังๆ

“เอ้ากูแยกออกมาแล้วพวกมึงมีอะไรก็ว่ามาแอบตามลับๆล่อๆอยู่ได้เป็นโรคจิตหรือไงวะพวกเอ็ง” จันทร์วาดพูดเสียงดังก่อนจะปรากฎผู้เล่นในชุดจอมยุทธหลายคนเดินออกมาปิดทางเข้าและทางด้านหน้าของจันทร์วาดเอาไว้ผู้เล่นพวกนี้นั้นใส่เสื้อผ้าชุดจอมยุทธสีแดงไม่เหมือนกับผู้เล่นใหม่ที่ใส่สีน้ำเงิน

“ห้าคนงั้นเหรอ” จันทร์วาดพูดออกมาด้านหลังเธอมีคนมาปิดไว้สามคนและด้านหน้ามีคนมาปิดไว้สองคนเธอรู้สึกตัวว่ามีคนตามตั้งแต่เข้าประตูเมืองมาแล้วตอนแรกไม่แน่ใจแต่พอเดินมาได้สักพักจึงแน่ใจว่าผู้เล่นพวกนี้แอบตามเธอและเหม่ยเหยาเธอจึงลองออกปากให้เหม่ยเหยาไปก่อนเพื่อดูว่าผู้เล่นที่ตามมานั้นตามเธอหรือว่าตามเหม่ยเหยากันแน่สรุปว่าพวกมันตามเธอนั่นเองเธอจึงเดินล่อพวกมันมาแถวนี้

“เฮ้ยแน่ใจว่าเป็นยัยนี่แน่นะที่ใช้แผนสกปรกฆ่าพวกเอ็งยังใส่ชุดผู้เล่นใหม่อยู่เลยนะ” ชายคนหนึ่งที่ปิดทางออกอยู่พูดขึ้นมาก่อนจะมีชายอีกสี่คนเดินมาสมทบอีกชายที่โผล่มาใหม่นั้นใส่ชุดสีน้ำเงินซึ่งบ่งบอกได้ว่าเป็นผู้เล่นใหม่เหมือนกับจันทร์วาด

“ใช่ยัยนี่แหละรุ่นพี่คืนก่อนพวกผมไปเก็บระดับที่ป่านอกเมืองเริ่มต้นระหว่างที่พวกเราเก็บระดับกับหมาป่าอยู่จู่ๆยัยนี่ก็ลากหมาป่าอีกฝูงใส่พวกเราตอนนั้นพวกเราตกใจกันมากแต่ก็กัดฟันสู้จัดการหมาป่าได้จนหมดตอนนั้นในปาร์ตี้เหลือรอดเพียงผมคนเดียวตอนที่กำลังจะเก็บของที่ดรอปอยู่ๆยัยนี่ก็โผล่ออกมาอีกรอบฆ่าผมและเก็บของที่ดรอปไปไหมดเลย” ชายคนที่พึ่งโผล่มาใหม่พูดอธิบายให้เพื่อนที่ไม่น่าจะใช้ผู้เล่นใหม่ฟัง

“ยัยนี่เลวมากเฮ้ยไม่รู้หรอกนะเป็นผู้เล่นกิลด์ไหนแล้วมาทำอะไรที่ทวีปเริ่มต้นแต่ขอเตือนไว้ก่อนคืนของเพื่อนฉันมาซะ” ชายคนที่ใส่ชุดสีแดงพูดกับจันทร์วาด

“ไอ้เด็กนั่นมันพูดอะไรของมันวะป้ายังไม่เคยฆ่าผู้เล่นเลยนะ” จันทร์วาดที่ฟังเรื่องที่ผู้เล่นใหม่ที่เข้ามาสมทบเล่าก็ได้แต่ทำหน้าไม่เข้าใจ

“ว่าไงจะคืนของมั้ยหรือจะอยากมีเรื่องกับพวกเราเห็นสัญลักษณ์กิลด์นี่มั้ยพวกเราคือกิลด์อันดับเจ็ดของยุทธภพถ้าไม่อยากมีเรื่องล่ะก็คืนของเพื่อนฉันมาแล้วจะไม่เอาเรื่องแต่ถ้าไม่คืนล่ะก็ฉันจะฆ่าจนระดับเหลือหนึ่งเลยคอยดู” ชายในชุดสีแดงพูดอีกครั้งหลังจากเห็นจันทร์วาดเงียบไป

“ใช่แล้วคืนของพวกฉันมาซะของที่ดรอปจากหมาป่ากว่าห้าสิบตัวนั่นน่ะคืนมาซะก่อนที่จะโดนเพื่อนฉันที่มาจากกิลด์ UNIVERSE ฆ่าจนระดับเหลือหนึ่ง” ชายในชุดผู้เล่นใหม่ตะโกนสมทบ

อ๋อนึกออกแล้วที่แท้ไอ้เด็กสี่คนนั่นก็คือผู้เล่นในปาร์ตี้ของหนูเหม่ยเหยาคืนนั้นนั่นเองมันคงแต่งเรื่องเพื่อจะเอาของที่ป้าดรอปมาจากฝูงหมาป่าระดับสิบที่ป้าจัดการไปคืนนั้นสินะไอ้เด็กพวกนี้นี่คิดจะมาปล้นป้างั้นเหรอเดี๋ยวป้าจะสั่งสอนให้  จันทร์วาดคิดในใจ

“กูไม่คืนแล้วมีปัญหาอะไรเปล่าไอ้พวกเด็กเวร !!” จันทร์วาดหันกลับไปตอบชายในชุดจอมยุทธสีแดง

“อ้าวอีนี่อุส่าห์พูดดีๆด้วยแสดงว่าอยากมีปัญหากับกิลด์ UNIVERSE สินะได้จัดให้เฮ้ยพวกเราลุมฆ่ายัยนี่เลยเอาจนกว่าระดับมันจะเหลือหนึ่ง” ชายในชุดจอมยุทธสีแดงนั่นเห็นว่าจันทร์วาดไม่ยอมจึงตะโกนสั่งเพื่อนทันที

ชิ้ง !! ชิ้ง !! ชิ้ง !! ชิ้ง !! พวกผู้เล่นในชุดจอมยุทธสีแดงที่มาด้วยกันเมื่อเห็นดังนั้นก็ดึงกระบี่ออกมาจากเอวทันทีก่อนจะพุ่งใส่จันทร์วาด

“รุ่นพี่ถ้าฆ่ายัยนี่ผมก็ไม่ได้ของที่มันขโมยไปอ่ะดิ” ชายในชุดผู้เล่นใหม่ที่เคยปาร์ตี้กับเหม่ยเหยาพูดออกมาเมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ที่ตามมาจากทวีปหลักออกคำสั่งฆ่าผู้หญิงที่มันอุส่าปั้นเรื่องโกหก

“ไม่เป็นไรของแค่นั้นไม่กี่ร้อยเหรียญทองหรอกเดี๋ยวพวกพี่เอาเงินให้พวกเอ็งพันเหรียญแต่ยังไงพวกพี่ต้องฆ่ายัยนี่ก่อนพวกเอ็งน่ะเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยพวกพี่ปีสามอย่างพวกเราไม่ยอมให้ยัยนี่มารังแกพวกเอ็งหรอก!!” ชายในชุดจอมยุทธสีแดงพูด

ใช่แล้วที่แท้ชายในชุดสีแดงพวกนี้ก็คือรุ่นพี่ที่มหาลัยของผู้เล่นใหม่กลุ่มนี้นี่เอง

ย๊าก !! ผัวะ !! ตู้ม !! โคร่ม !! อ๊าก !! เสียงการต่อสู้เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆดึงความสนใจของพวกเขาอีกครั้ง

“ไม่ได้การยัยนี่เป็นผู้เล่นระดับสูงจริงด้วยหลบการโจมตีได้หมดเลยเอ็งรออยู่นี่นะพี่ขอไปช่วยเพื่อนจัดการก่อน !!” ผู้เล่นที่เป็นรุ่นพี่พูดหลังจากเห็นเพื่อนของตนเริ่มพลาดท่าเขารีบดึงกระบี่ออกมาจากเอวและรีบเข้าไปช่วยเพื่อนทันที

“เฮ้ยจะดีเหรอวะไปโกหกรุ่นพี่แบบนั้น” หลังจากพวกผู้เล่นในชุดสีแดงพุ่งเข้าไปโจมตีจันทร์วาดหมดแล้วเพื่อนของหนึ่งในเพื่อนผู้เล่นใหม่ที่มาด้วยกันก็ถามเพื่อนที่เป็นหัวหน้าปาร์ตี้

“เออน่าพวกเอ็งเงียบๆไว้เถอะเงินหารสี่นะตกลงมั้ย” ชายที่เป็นอดีตหัวหน้าปาร์ตี้ของเหม่ยเหยาพูด

“อืมx3” เพื่อนที่เหลืออีกสามคนเมื่อได้ยินว่าเงินหารสามก็ตกลงที่จะเงียบเอาไว้

หลายชั่วโมงต่อมาทวีปมังกรทอง

“เฮ้ยไท่หยางผู้เล่นของเราห้าคนจู่ๆก็ตายว่ะพวกมันพึ่งเกิดเนี่ยส่งข้อความมาบอกว่าโดนผู้เล่นระดังสูงฆ่าตายที่ทวีปเริ่มต้น” ตี้ฉิวบอกกับเพื่อนหลังจากได้รับข้อความ

“เฮ้ยคนกิลด์ไหนมันฆ่าลูกกิลด์กูวะแม่งเอ้ยแล้วพวกที่ตายไประดับเท่าไหร่!!” ไท่หยางที่ได้ยินถึงกับหัวเสีย

“พวกระดับสามสิบว่ะส่วนโดนกิลด์ไหนฆ่าเดี๋ยวกูถามแปปนะ” ตี้ฉิวเองก็ไม่รู้เขาลองส่งข้อความไปถามดูไม่นานก็ได้คำตอบ

“พวกมันไม่รู้เหมือนกันว่ากิลด์ไหนเพราะผู้เล่นคนนั้นปลอมตัวใส่ชุดเริ่มต้นและไม่ติดสัญลักษณ์กิลด์รู้แค่ชื่อผู้เล่นคนนั้นชื่อ จันทร์วาด” ตี้ฉิวบอกเพื่อนและทันทีที่ไท่หยางได้ยินชื่อก็สะดุ้งเล็กน้อย

“เหี้ยเอ้ยชื่อเหมือนแม่กูเลย” ไท่หยางพูด

“ก็แค่ชื่อเหมือนว่าแต่มึงจะเอาไงไท่หยาง” ตี้ฉิวถาม

“ไปตั้งฆ่าหัวกับกิลด์นักฆ่าซะให้พวกนั้นจัดการเอาฆ่าหัวระดับสูงสุดแล้วกันเอาให้มันรู้ไปเลยว่าอย่ามาแหยมกับกิลด์ UNIVERSE” ไท่หยางพูด

“เอาจริงเหรอวะค่าหัวระดับสูงสุดต้องจ่ายหนึ่งล้านเหรียญทองเลยนะเว้ย” ตี้ฉิวที่ได้ยินเพื่อนบอกก็ร้องอุทานออกมา

“เออดิต้องเอาให้แม้งเหลือระดับหนึ่งไปเลย” ไท่หยางพูด

“ได้กูจัดให้” ตี้ฉิวพยักหน้าก่อนจะส่งข้อความไปสอบถามรายละเอียดรูปร่างหน้าตาของผู้เล่นที่ฆ่าลูกกิลด์พวกเขาอีกนิดหน่อยก่อนจะติดต่อไปที่กิลด์นักฆ่าเพื่อตั้งฆ่าหัวระดับสูงสุด

ซึ่งกิลด์นักฆ่านั้นเป็นกิลด์ที่ผู้เล่นระดับสูงกลุ่มหนึ่งสร้างขึ้นมาพวกเขานั้นเป็นกลุ่มผู้เล่นที่สนุกกับการได้ฆ่าผู้เล่นด้วยกันเองซึ่งกิลด์นักฆ่านั้นจะรับจ้างฆ่าผู้เล่นตามใบค่าหัวที่มีคนมาตั้งเอาไว้และเมื่องานสำเร็จก็จะมารับเงินจากผู้ว่าจ้าง

และการตั้งฆ่าหัวนั้นแบ่งออกเป็นสามระดับซึ่งขั้นแรกได้แก่ระดับธรรมดามีราคาอยู่ที่หนึ่งหมื่นเหรียญทองซึ่งฆ่าหัวระดับนี้นั้นผู้เล่นที่ถูกตั้งค่าหัวจะถูกกิลด์นักฆ่าจัดการสังหารหนึ่งรอบ

ต่อมาคือค่าหัวระดับกลางซึ่งผู้ที่ถูกตั้งค่าหัวจะถูกสังหารสิบรอบทำให้ระดับลดไปสิบระดับมีราคาในการตั้งค่าหัวคือหนึ่งแสนเหรียญทอง

สุดท้ายค่าหัวระดับสูงสุดคือค่าหัวระดับหนึ่งล้านเหรียญทองผู้ที่ถูกตั้งค่าหัวจะต้องถูกสังหารจนกว่าระดับจะเหลือหนึ่ง

(ไรท์ : ระบบเกมส์นี้นั้นเมื่อผู้เล่นฆ่ากันเองจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์หรือของใดๆทั้งสิ้นจะมีก็เพียงระดับที่ลดลงไป 1 ระดับเท่านั้นหลังจากตายและเมื่อผู้เล่นคนนั้นตายจะมีข้อความแจ้งเตือนหลังจากเกิดว่าถูกใครฆ่าไปเพื่อให้สามารถตามไปแก้แค้นได้)

จบ...