ตอนที่ 9 สำนักงานนักข่าว
ตอนที่ 9
“เอาล่ะเรียบร้อย !!” จันทร์วาดพูดออกมาหลังจากจัดการผู้เล่นห้าคนที่เข้ามาโจมตีเธอจนหมดเธอกวาดสายตามองไปที่ปากซอยทางเข้าเพื่อหาผู้เล่นอีกสี่คนแต่ทว่าผู้เล่นสี่คนนั่นดันหนีไปนานแล้ว
“หนีไปซะแล้วให้ตายสิป้ายังไม่ได้ฟาดสั่งสอนเลยนะพวกโกหกสร้างเรื่องน่ะต้องโดนฟาดสักสิบที !!” จันทร์วาดพูด
เอาเถอะช่างมันแล้วกันเจอคราวหน้าถ้าป้าจำได้ค่อยฟาดก็ได้...ว่าแต่เด็กห้าคนนี้เก่งไม่เลวเลยนะถึงจะไม่รู้วิชาต่อสู้เลยแต่ความเร็วสูงมากถ้าเราไม่อ่านการเคลื่อนไหวล่วงหน้าเอาไว้มีหวังเอาไม่อยู่แน่เป็นเพราะระดับสูงหรือเปล่านะถึงเก่งขนาดนี้ จันทร์วาดคิดในใจก่อนจะเดินออกจากซอยไปและเมื่อจันทร์วาดเดินออกมาเธอก็เห็นเหม่ยเหยาที่หันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังมองหาใครบางคนอยู่ไม่ไกลและตอนนั้นเองเหม่ยเหยาก็หันมาเห็นเธอ
“พี่จันทร์วาดหายไปไหนมาคะเนี่ย !!” เหม่ยเหยารีบวิ่งเข้ามาถามจันทร์วาดด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอกพอดีเดินเล่นดูอะไรไปเรื่อยจองห้องพักเสร็จแล้วเหรอ” จันทร์วาพูด
“ค่ะคราวนี้หนูจองไปสัปดาห์นึงเลย” เหม่ยเหยาพยักหน้า
“อือยังไงก็ได้ว่าแต่พอระดับยี่สิบแล้วเหม่ยเหยาจะไปทวีปหลักไหนล่ะ” จันทร์วาดถาม
“หนูจะไปทวีปมังกรทองน่ะพอดีมีเพื่อนอยู่ที่นั่น” เหม่ยเหยาตอบ
ทวีปมังกรทองงั้นเหรอว่าแต่เรายังไม่รู้เลยแฮะไอ้ทิศมันอยู่ทวีปไหน จันทร์วาดคิดในใจ
“นี่เหม่ยเหยาพอจะรู้มั้ยถ้าจะตามหาคนต้องทำยังไง” จันทร์วาดถามเหม่ยเหยา
“อืม...ในกรณีถ้าไม่รู้ชื่อในเกมส์ก็ตามหาจาก NPC นักข่าวค่ะแต่คงหาได้เฉพาะผู้เล่นที่มีชื่อเสียงหรือติดทำเนียบยุทธภพนะคะ NPC พวก
นี้จะมีแต่ข้อมูลผู้เล่นที่มีชื่อเสียงน่ะค่ะ” เหม่ยเหยาพูด
“งั้นเหรอ NPC นักข่าวสินะแล้วจะไปตามหา NPC นั่นได้ที่ไหนล่ะ” จันทร์วาดไม่รู้ว่า NPC นักข่าวนี่อยู่ไหน
“ที่นั่นไงคะ” เหม่ยเหยาพูดพลางชี้ไปที่อาคารหลังหนึ่งซึ่งป้ายบนอาคารหลังนั้นเขียนเอาไว้ว่าสำนักงานนักข่าว
โอ้นี่มันอยู่ตรงนี้มาตลอดเลยเหรอเนี่ยถ้าเป็นงูมันฉกป้าตายไปแล้วล่ะมั้ง จันทร์วาดคิดในใจเพราะสำนักงานนักข่าวนั้นมันตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่พักเธอเท่าไหร่ห่างกันไปไม่กี่อาคารเอง
“พี่จันทร์วาดจะตามหาใครเหรอคะ” เหม่ยเหยาสงสัย
“ก็นิดหน่อยน่ะยังไงขอแวะเข้าไปดูหน่อยนะ” จันทร์วาดไม่อยากบอกว่ามาตามหาลูกชายในเกมส์จึงเลือกที่จะไม่บอกอะไรแก่เหม่ยเหยา
“ได้สิคะเดี๋ยวหนูจะรอแถวนี้” เหม่ยเหยาพยักหน้าเธอนั้นฉลาดพอจะรู้ว่าจันทร์วาดคงไม่อยากบอกจึงไม่เซ้าซี้ถามอะไร
สำนักงานนักข่าว
“สวัสดีค่ะคุณผู้เล่นต้องการมาซื้อข่าวอะไรคะ” NPC ถามเมื่อเห็นผู้เล่นอย่างจันทร์วาดเดินเข้ามา
“หือมีข่าวหลายชนิดงั้นเหรอ” จันทร์วาดสงสัย
“ค่ะเรามีข่าวหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นข่าวรายละเอียดเควส ข่าวรายละเอียดสัตว์อสูร หรือแม้กระทั่งข่าวในทำเนียบยุทธภพ” NPC บอกตอบจันทร์วาด
ที่แท้ก็มีข่าวพวกนี้ขายด้วยนี่เองจันทร์วาดพยักหน้า
“คุณผู้เล่นสนใจข่าวไหนคะ” NPC ถามถึงข่าวที่จันทร์วาดสนใจ
“สนใจข่าวเกี่ยวกับผู้เล่นน่ะ” จันทร์วาดบอกออกไป
“ข่าวเกี่ยวกับผู้เล่นสินะคะขอชื่อของผู้เล่นที่ต้องการทราบข่าวด้วยค่ะ” NPC พูด
“ไท่หยาง...ต้องการข่าวของผู้เล่นที่ชื่อไท่หยาง” จันทร์วาดบอกชื่อตัวละคนของลูกชายที่รู้มาจากเพื่อนของลูกชายก่อนเข้าเกมส์ออกไป
“ผู้เล่นไท่หยางสินะคะสักครู่ค่ะ” NPC พยักหน้าก่อนจะก้มหน้าหาข้อมูลในระบบอยู่ครู่หนึ่ง
“พบข้อมูลของผู้เล่นไท่หยางแล้วค่ะคุณผู้เล่นต้องการข้อมูลเลยหรือเปล่าคะค่าข้อมูลห้าร้อยเหรียญทองค่ะ” NPC เงยหน้าขึ้นมาถามจันทร์วาดว่าต้องการข้อมูลมั้ย
“แพงเอาเรื่องเหมือนกันนะนั่น” จันทร์วาดพูดเพราะค่าข้อมูลนั้นสูงเอาเรื่องอยู่
“NPC ก็ต้องกินต้องใช้ค่ะ” NPC บอก
“ก็ได้ๆห้าร้อยใช่มั้ยอ่ะนี่” จันทร์วาดพูดก่อนจะจัดการแลกเปลี่ยนเงินห้าร้อยเหรียญทองไปให้ NPC ตรงหน้า
[คุณได้รับข้อมูลจาก NPC นักข่าว]
ทันทีที่จันทร์วาดจ่ายเงินให้ไปเธอก็ได้รับข้อมูลมาทันทีไม่รอช้าเธอเปิดมันอ่านทันที
ข้อมูล
ชื่อ : ไท่หยาง ระดับ : 78
รายละเอียด : ผู้เล่นไท่หยางปัจจุบันเป็นหัวหน้ากิลด์ UNIVERSE ที่ตั้งกิลด์นั้นอยู่ที่ทวีปมังกรทองเมืองปิงเหอ ติดทำเนียบยุทธภพอันดับที่ 18 กิลด์ UNIVERSE นั้นติดหนึ่งในห้ากิลด์ใหญ่ประจำทวีปมังกรทองมีผู้เล่นในสังกัดทั้งหมด 1925 คน
โฮ่นี่คือข้อมูลของลูกชายเราสินะอยู่ทวีปมังกรทองจุดหมายของหนูเหม่ยเหยาเสียด้วยเป็นหัวหน้ากิลด์ UNIVERS อะไรนี่อีกแต่กิลด์นี้ชื่อคุ้นๆแฮะเหมือนเคยได้ยินแต่จำไม่ได้ว่าได้ยินจากไหนเอาไว้ก่อนแล้วกันแล้วก็อยู่อันดับที่สิบแปดในทำเนียบยุทธภพงั้นเหรอถึงจะไม่รู้ว่าทำเนียบอะไรแต่คงเจ๋งอยู่ล่ะมั้งมีลูกน้องตั้งเกือบสองพันคนนี่ลูกเรามันเก่งถึงขนาดเป็นหัวหน้าคนได้เลยงั้นเหรอเนี่ย จันทร์วาดอ่านข้อมูลของลูกชายและคิดในใจ
“เป็นยังไงบ้างคะข้อมูลที่ได้ไป” NPC ถามถึงความพอใจในข้อมูลของจันทร์วาด
“ก็ดีนะแต่ปกติข้อมูลพวกนี้หามาจากไหนล่ะมีความถูกต้องแค่ไหน” จันทร์วาดสงสัยในความถูกต้องของข้อมูล
“เราจะรับซื้อข่าวจากผู้เล่นค่ะและเมื่อตรวจสอบแล้วว่าข่าวที่รับซื้อมาน่าเชื่อถือได้เราก็จะจ่ายเงินให้ผู้เล่นที่มาขายข่าวค่ะ” NPC อธิบาย
“งั้นเหรอ” จันทร์วาดพยักหน้า
“ค่ะแต่เราก็รับซื้อเฉพาะข่าวของผู้เล่นที่ติดทำเนียบยุทธภพหรือข่าวของผู้เล่นที่มีวีรกรรมดังๆด้วยเช่นกันไม่ว่าจะเป็นวีรกรรมด้านดี หรือด้านไม่ดีถ้าผู้เล่นคนนั้นสร้างวีรกรรมได้เป็นที่กล่าวถึงมากพอเราก็จะประกาศรับซื้อข่าวของผู้เล่นนั้นๆ” NPC บอก
“เข้าใจแล้วว่าแต่มีข้อมูลของแผนที่ทวีปมังกรทองบ้างมั้ย” จันทร์วาดพูดก่อนจะขอซื้อข้อมูลแผนที่
“มีค่ะค่าข้อมูลแผนที่หนึ่งร้อยเหรียญทองค่ะ” NPC พยักหน้าจันทร์วาดได้ยินดังนั้นก็จ่ายเงินค่าแผนที่ทันที
“อืมแผนที่ใหญ่เอาเรื่องเลยมีทั้งหมดห้าเมืองงั้นเหรอกิลด์ไอ้ทิศมันติดหนึ่งในห้าแสดงว่ามันครองเมืองฟ้ากระจ่างสินะ” จันทร์วาดพูดออกมาหลังจากเห็นข้อมูลแผนที่ของทวีปมังกรทอง
“ไม่ทราบว่าคุณผู้เล่นต้องการข้อมูลอะไรอีกมั้ยคะ” NPC ถาม
“ไม่แล้วล่ะขอบใจนะ” จันทร์วาดส่ายหน้าก่อนจะเดินออกมาจากอาคารสำนักงานนักข่าว
และเมื่อจันทร์วาดเดินออกมาเธอก็เห็นเหม่ยเหยายืนรออยู่ไม่ไกลเธอรีบเดินไปหาเหม่ยเหยาทันที
“เป็นไงบ้างคะพี่จันทร์วาดเจอข้อมูลคนที่พี่ตามหามั้ย” เหม่ยเหยาถาม
“เจออยู่ที่ทวีปมังกรทองน่ะ” จันทร์วาดตอบ
“ว้าวทางเดียวกันเลยหนูนึกว่าต้องแยกจากพี่หลังจากระดับยี่สิบแล้วเสียอีก” เหม่ยเหยาร้องออกมาอย่างดีใจ
“นั่นสินะทางเดียวกันไปด้วยกัน” จันทร์วาดพยักหน้า
“ถ้ายังไงพอไปทวีปมังกรทองแล้วให้หนูช่วยได้นะคะเพื่อนหนูนั้นมีอิทธิพลอยู่ในทวีปมังกรทองพอสมควร” เหม่ยเหยาพูด
“ไม่เป็นไรพี่ตามหาเองได้ไม่อยากรบกวนเหม่ยเหยามากไปกว่านี้แล้วเหม่ยเหยาเองก็มีเป้าหมายการเล่นเกมส์ในแบบของเหม่ยเหยาพี่เองก็มีเป้าหมายในการเล่นเกมส์ของพี่” จันทร์วาดปฏิเสธความช่วยเหลือจากเหม่ยเหยาเพราะเป้าหมายของเธอนั้นแค่ฟาดเจ้าทิศมันให้หายโกรธได้สักหน่อยก็จะเลิกเล่นเกมส์นี่แล้ว
“ก็ได้หนูเข้าใจแล้วยังไงเราไปกินข้าวเย็นกันเถอะค่ะ” เหม่ยเหยาเห็นว่าจันทร์วาดไม่ต้องการความช่วยเหลือจริงๆจึงไม่พูดอะไรอีก
“ได้สิพี่เองก็หิวแล้วเอาเป็นหมูกะทะมั้ยวันก่อนพี่เห็นร้านอยู่นะไม่ได้กินมาหลายสิบปีแล้ว” จันทร์วาดพูด
“หลายสิบปี ??” เหม่ยเหยาได้ยินสิ่งที่จันทร์วาดบอกก็ทำหน้าสงสัย
“เอ้ยพี่พูดผิดหลายสิบสัปดาห์” จันทร์วาดเมื่อรู้ตัวว่าพูดผิดก็รีบพูดใหม่ทันที
ให้ตายสิลืมไปเลยว่าตัวละครเราอายุยี่สิบจะว่าไปกี่สิบปีแล้วนะที่ไม่ได้กินหมูกระทะถ้าจำไม่ผิดเคยกินสมัยจบมอปลายเพราะอยู่ในทีมชาติต้องควบคุมอาหารอย่างเคร่งครัดหมูกระทะนี่โค้ชไม่ให้แตะเลยจันทร์วาดนึกถึงรสชาติของหมูกระทะที่ไม่ได้กินมานานมากแล้ว
“ได้สิคะวันนี้เราไปจัดเต็มกันเถอะค่ะหนูเองก็โดนเพื่อนชวนไปกินหมูกระทะทุกสัปดาห์เหมือนกันแต่นี่ปิดเทอมแล้วคงไม่มีโอกาสได้กินมากนักในเกมส์นี่ก็ดีอย่างกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน” เหม่ยเหยาพูดจากนั้นทั้งคู่ก็เดินทางไปที่ร้านหมูกระทะทันที
กิลด์นักฆ่า
สาขาทวีปมังกรทอง
มีหญิงสาวในชุดจอมยุทธสีดำคนหนึ่งอายุประมาณสามสิบปีกำลังเดินเข้ามาในอาคารกิลด์เธอนั้นพึ่งจะมาจากตึกออนไลน์ที่แขนของเธอนั้นติดสัญลักษณ์รูปหัวกะโหลกเอาไว้อยู่ซึ่งมันก็คือสัญลักษณ์ของกิลด์เธอนั่นเองและเมื่อเข้ามาในอาคารกิลด์เหล่าลูกกิลด์ของเธอก็ทักทายทันที
“เจ้หลันไปไหนมาเนี่ยทำไมวันนี้ออนไลน์ช้าล่ะ” ลูกกิลด์ผู้เล่นหญิงคนหนึ่งถาม
“โทษทีวันนี้ติดงานเลี้ยงต้อนรับตำแหน่งน่ะกว่าจะได้กลับก็เกือบสามทุ่มแน่ะ” ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าเจ้หลันพูดเธอนั้นไม่ได้มีปัญหาอะไรกับการที่คนในกิลด์เรียกว่าเจ้เพราะเธอต้องการความเป็นกันเอง
ซึ่งชื่อตัวละครของเธอนั้นคือ หลันฮวา ที่แปลว่าดอกกล้วยไม้เธอนั้นมีอาชีพเทพนักฆ่าซึ่งเป็นอาชีพคลาสสามของสายอาชีพเปลี่ยนได้ตอนระดับเจ็ดสิบหลันฮวานั้นมีตำแหน่งสูงมากในกิลด์นักฆ่าเพราะเธอนั้นมีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าสาขากิลด์นักฆ่าสาขาทวีปมังกรทองซึ่งกิลด์นักฆ่านั้นมีสาขาทั้งหมดสี่ทวีปซึ่งสาขาหลักของกิลด์นั้นอยู่ในทวีปพยัคฆ์ขาว
สถานะตัวละคร
ผู้เล่น : หลันฮวา (ยอดยุทธอันดับที่ 10)
ระดับ : 83
อาชีพ : เทพนักฆ่า
สังกัด : กิลด์นักฆ่า
“งั้นเหรอพวกผู้ใหญ่อย่างเจ้นี่ลำบากเนอะไม่เหมือนพวกนักศึกษาแบบหนูเลยนี่ถ้าเจ้มีเวลาเล่นแบบพวกหนูนะป่านนี้เจ้ติดห้าอันดับแรกของทำเนียบยอดยุทธไปละ” ผู้เล่นหญิงพูดกับหลันฮวา
“เอาน่าพวกเอ็งมีหน้าที่เรียนก็เรียนไปเถอะผู้ใหญ่อย่างฉันก็มีหน้าที่ทำงานชีวิตมันก็แบบนี้แหละดีนะสมัยนี้มีเกมส์ให้เล่นคลายเคลียดจากการทำงาน” หลันฮวาพูด
“เข้าใจแล้วน่าเจ้อ๊ะจริงสิมีให้เจ้แน่ะงานระดับสูงสุด” ผู้เล่นหญิงบอก
“ระดับสูงสุดงั้นเหรอใครจ้างมาเนี่ย” หลันฮวาทำสีหน้าแปลกใจเพราะค่าหัวระดับสูงสุดนั้นไม่ค่อยจะมีใครมาจ้างสักเท่าไหร่
“จากกิลด์ UNIVERSE น่ะเจ้” ผู้เล่นหญิงพูด
“เห๋...ทุ่มทุนน่าดูจ้างให้ไปกระทืบกิลด์ไหนล่ะเนี่ย” หลันฮวาเข้าใจว่าให้จ้างไปฆ่าผู้เล่นเป็นกิลด์
“เปล่าเจ้ไม่ใช่เป้าหมายกลุ่มเป็นเป้าหมายเดี่ยวน่ะดูเหมือนจะเป็นผู้เล่นระดับสูงนะ” ผู้เล่นคนนั้นบอกก่อนจะส่งรายละเอียดให้หลันฮวาดู
“หือ...ผู้เล่นชื่อจันทร์วาด ระดับไม่ทราบ แต่สามารถจัดการผู้เล่นระดับห้าสิบถึงหกสิบได้ห้าคนในเวลาไม่ถึงห้านาทีงั้นเหรอแสดงว่าผู้เล่นคนนี้จะต้องระดับมากกว่าเจ็ดสิบแน่นอนไม่แปลกเลยที่งานนี้จะให้เจ้จัดการ” หลันฮวาพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วเจ้รับงานมั้ยอ่ะ” ผู้เล่นคนนั้นถาม
“รับสิไม่ได้เจองานระดับสูงสุดมานานแล้วขอยืดเส้นยืดสายหน่อยแล้วกัน” หลันฮวาตอบเธอนั้นตกลงที่จะรับงานนี้
“โอเคเจ้ถ้าอย่างนั้นหนูส่งข้อความไปบอกกิลด์ UNIVERSE ก่อนว่าเรารับงาน” ผู้เล่นหญิงคนนั้นพยักหน้าก่อนจะเดินไป
หลังจากผู้เล่นคนนั้นไปแล้วหลันฮวาก็เอาข้อมูลเป้าหมายเธอมาอ่านเพิ่ม
“แต่งชุดผู้เล่นใหม่งั้นเหรอแถมยังอยู่ทวีปเริ่มต้นด้วยคงต้องส่งคนไปดักรอที่ท่าเรือทวีปเริ่มต้นสินะเราจะได้รู้ว่าผู้เล่นคนนี้จะเดินทางไปที่ทวีปไหนแล้วค่อยไปดักรอเพราะในทวีปเริ่มต้นใช้สกิลสายอาชีพไม่ได้” หลันฮวาพูด
(ทวีปเริ่มต้นนั้นมีลักษณะพิเศษคือเป็นทวีปที่ไม่สามารถใช้สกิลของสายอาชีพได้เพราะแบบนั้นผู้เล่นที่เปลี่ยนอาชีพแล้วจึงไม่นิยมกลับไปทวีปเริ่มต้นนักนอกจากจะกลับไปรับเพื่อนหรือคนรู้จัก)
“แต่ว่าชื่อจันทร์วาดงั้นเหรอบังเอิญไปมั้ยเนี่ยตั้งชื่อเหมือนพี่จันทร์เลยหวังว่าคงไม่ใช่หรอกนะ...แต่คงไม่ใช่หรอกคนอย่างพี่จันทร์เนี่ยนะจะเล่นเกมส์” หลันฮวาพูดออกมา
จบ...
