บาทที่ 2

บาทที่ 2

“ชิวเยว่ มาเล่นกับพวกเรากันเถอะ” เสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากทางชายหาดด้านหนึ่ง ไม่รู้ว่าจินหลินไปอยู่ที่ตรงนั้นเมื่อไหร่ ในมือของเธอถือบอลน้ำสีใสไว้ในมือ พร้อมกับเด็กสาวอีกสามคนที่ต่างพากันหันมามองชิวเยว่ พร้อมกับส่งรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาให้

ชิวเยว่หันไปมองอย่างแปลกใจ นั่นใช่เวทบอลน้ำใช่หรือไม่ ทำไมคนเหล่านี้จึงเล่นกับเวทเด็กเล่นแบบนี้กัน อีกทั้งแต่งตัวแบบนี้กันไม่อายกันบ้างหรืออย่างไร

“ลองไปเล่นดูสิ สนุกนะ” หงเซียวเชียร์

แม้ว่าชิวเยว่ยังอยากจะพูดคุยกับเขาอยู่ แต่ว่าเธอเองก็ยังขัดเขินในตอนนี้ ดังนั้นการเริ่มทำความสนิทสนมน่าจะเป็นสิ่งที่ดี ในเมื่อคนอื่นๆนั้นต่างดูเป็นมิตรดี ดังนั้นชิวเยว่จึงเดินไปหาพวกเธอด้วยความสนใจ

จินหลินอธิบายถึงการละเล่นชนิดนี้ให้เธอฟัง บอลชายหาด ฟังดูแปลก นับตั้งแต่เด็ก ชิวเยว่ไม่เคยเล่นกับเด็กในรุ่นราวคราวเดียวกันเลย ดังนั้น เธอจึงสนใจที่จะลอง

กติกานั้นง่าย เธอทำความเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเธอลงเล่น เธอก็พบว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด ถึงแม้ว่าเธอจะร่ายคาถาแล้วเข้าไปรับบอล แต่มีหลายครั้งที่เธอร่ายคาถาและปลดปล่อยพลังเซียนพุ่งไปรับไม่ทัน แต่เด็กสาวเหล่านั้นดูเหมือนมีร่างกายที่แข็งแรง พวกเธอพุ่งตัวเข้าไปรับอย่างชำนาญโดยไม่ต้องใช้คาถาอะไร

ชิวเยว่พยายามที่จะลองทำตาม เธอพบว่าง่ายกว่าการใช้พลังเซียนมากนัก แม้ว่าบอลน้ำจะหนักอยู่บ้าง แต่ว่าพลังเซียนเองก็เสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายเช่นเดียวกับพลังปราณเช่นกัน แม้ว่าจะไม่มากเท่า แต่ในเรื่องของปฏิกิริยาตอบโต้นั้นผู้ฝึกวิชาเซียนสามารถตอบสนองได้ดีกว่าหากอยู่ในระดับเดียวกัน

ชิวเยว่เริ่มรู้สึกอิจฉาเด็กสาวเหล่านั้น ชุดที่พวกเธอใส่นั้นทำให้พวกเธอล้มลุกคลุกคลานได้โดยไม่เป็นไร การวิ่ง การกระโดด ไม่ขัดแม้แต่น้อย แต่ชุดที่เธอสวมนี้ทำให้เธอสะดุดไม่คล่องตัวเลยแม้แต่น้อย

“เอาชุดของข้านี้ไปใช้ก่อนดีไหม” ซีชี่ซึ่งเห็นเช่นนั้น ได้นำชุดว่ายน้ำที่พับเรียบร้อยชุดหนึ่งออกมาให้กับชิวเยว่ ที่ขณะนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มไปแล้ว

“ขอบใจเจ้ามาก” ชิวเยว่รับไว้อย่างไม่เกรงใจ เธอหันรีหันขวางหาที่เปลี่ยนชุด ซิ่วจูที่เห็นเช่นนั้นก็ได้ชี้ให้เธอเห็นบ้านไม้หลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก

ชิวเยว่พยักหน้า ใช้วิชาเซียนสลายร่างเป็นหมอกควันไปปรากฏตัวหน้าบ้านก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเปลี่ยนชุดข้างใน

ด้านในนั้นแบ่งออกเป็นสี่ห้อง ห้องโถงที่เธอเข้ามา เมื่อเธอผลักประตูเข้าไปดูห้องอื่นๆ เธอก็พบกับห้องน้ำที่มีโถแปลกตาตั้งอยู่ ห้องครัวที่ดูเหมือนจะใช้ยันต์ทำให้ไฟลุกไหม้ตลอดเวลาทั้งยังมีตู้ที่ใช้ยันต์สร้างความเย็นจนเป็นน้ำแข็งสำหรับเก็บอาหารหลายอย่าง และห้องนอนที่เป็นฟูกหนังสัตว์ที่พองตัวปูเต็มห้องขนาดสามคูณสามเมตร เมื่อเธอนั่งลงก็รู้สึกถึงความตึงเด้งน่านอน

เธอสำรวจจนพอใจแล้วจึงค่อยเปลี่ยนชุด จดจำจากรูปร่างหลังจากที่สวมชุดแล้วจากคนอื่น เธอสามารถรู้ได้อย่างง่ายดายว่าต้องสวมอย่างไร

ชุดนี้กระชับยืดหยุ่น ขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งแปลกๆ

ชิวเยว่ค่อยชะโงกหน้าออกจากประตู ก็พบว่าไม่มีใครสนใจที่จะจ้องมองเธอ สี่คนนั้นต่างพากันเล่นบอลชายหาดอย่างสนุกสนาน ส่วนหงเซียวนั้นนอนจมอยู่ในเก้าอี้ชายหาดพร้อมกับแก้วน้ำผลไม้ข้างตัว

เธอวางใจ ค่อยเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ที่ต่างพากันชมว่าเธอสวย ก่อนจะเล่นบอลชายหาดกันต่อ

และครานี้ชิวเยว่ค่อนข้างพอใจที่ไม่มีชุดมาเกะกะเธออีก ด้วยปฏิกิริยาตอบโต้ที่ยอดเยี่ยมทำให้เธอเล่นได้เกือบทัดเทียมกับคนอื่นทั้งที่คนอื่นนั้นเล่นอยู่บ่อยครั้งจนชำนาญดีแล้ว

หลังจากเล่นบอลชายหาดแล้ว พวกเธอก็ปลุกหงเซียวชวนกันไปแล่นเรือใบต่อ พร้อมกับจิบน้ำผลไม้ที่ร่างจิตเทียมนำมาเสิร์ฟ ชีวิตพวกเธอช่างสนุกสนานจนชิวเยว่เริ่มอยากใช้ชีวิตเช่นนี้ร่วมกับคนเหล่านี้ไปตลอด

เธอหลอมกลืนเข้ากับเด็กสาวเหล่านี้ไปเรียบร้อยแล้ว ทิ้งความเป็นเซียนเอาไว้ข้างหลัง

จวบจนตะวันเริ่มลับขอบฟ้า พวกเธอและเขาจึงค่อยกลับเข้าฝั่ง ชิวเยว่ก็เริ่มรู้สึกแสบผิวเพราะแดดแผดเผา วิชาเซียนของเธอไม่มีวิธีที่จะจัดการกับเรื่องแบบนี้

แต่เหมือนกับว่าคนอื่นรู้ใจเธอ พวกเธอแตะร่างเธอและส่งพลังปราณเข้าไป ไม่นานร่างของเธอก็หายขาดจากอาการทั้งหมดกลับคืนสู่สภาพอันเป็นปกติโดยสิ้นเชิง

พวกเธอชักชวนชิวเยว่ไปยังใจกลางเกาะ ชิวเยว่รับรู้ถึงกระแสพลังเซียนเข้มข้นไหลผ่านในบริเวณนั้นทันทีที่เธอย่างเข้าสู่เขตต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

เธอตาโตด้วยความแปลกใจ อุทานออกมาว่า “น… นี่ เขตพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์”

“อื้อ พี่ชายสร้างขึ้นมาเอง” ชิ่วจูรับคำ ภาคภูมิใจราวกับว่าเป็นตนเองที่จัดสร้าง และเห็นว่าการสร้างของแบบนี้เป็นเรื่องปกติ

“ส..สร้างขึ้นมาเอง เป็นไปได้อย่างไร” ชิวเยว่ยิ่งประหลาดใจ วันนี้มีเรื่องประหลาดใจมากมายเหลือเกิน

“พี่ชายใช้ยันต์บังคับให้ต้นไม้เหล่านี้โคจรพลังเซียน จากนั้นก็เลยได้สภาพเช่นนี้ขึ้นมา” จินหลินอธิบาย

“ช่างน่าเหลือเชื่อ” ชิวเยว่อุทานออกมา เธอไม่เคยได้ยินว่าพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สามารถจัดสร้างได้ ถ้าจัดสร้างได้ทำไมสำนักเซียนต่างๆ จึงต้องไปเลือกหาทำเลที่มีรากเซียนอยู่ให้ยุ่งยาก นี่เกินความเข้าใจของเธอไปมากแล้ว

พวกเธอเดินลึกเข้าไป และชิวเยว่ก็ยิ่งรู้สึกถึงความเข้มข้นของพลังเซียน ในระหว่างนั้นจินปิงก็โผออกมาคลอเคลียกับจินหลิน

“มังกรสุวรรณอัคคี” ชิวเยว่ประหลาดใจซ้ำ เธอพยายามจะไม่ประหลาดใจที่สุดแล้ว แต่ก็อดไม่ได้

“อื้อ สัตว์เลี้ยงของจินหลิน” ซีชี่บอก

สัตว์เลี้ยงนี่นะ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่อะไรที่จะนำมาเลี้ยงได้ง่ายๆ กระทั่งทั้งสำนักของเธอยังไม่มีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มาเลี้ยงแม้แต่ตัวเดียว

จินปิงคลอเคลียจินหลินอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะเคลื่อนตัวลับหายไปในพุ่มรก

พวกเธอเดินทางต่อ สุดท้ายพวกเธอก็หยุดอยู่ตรงพื้นที่โล่งแห่งหนึ่งใจกลางป่าดิบทึบ

ชิวเยว่พบว่าที่แห่งนี้มีความเข้มข้นของพลังเซียนมากที่สุด รุนแรงกว่าที่อื่นหลายเท่าตัว เธอไม่อยากเชื่อว่า กระทั่งในสำนักของเธอที่ใกล้กับรากเซียนก็ยังไม่มีพลังเซียนเข้มแข็งเท่านี้

“มหัศจรรย์” เธออุทานออกมา

“มาฝึกด้วยกัน” หงเซียวกล่าวชักชวน สี่เด็กสาวพากันยิ้มให้กำลังใจกับชิวเยว่

ชิวเยว่พยักหน้า

หงเซียวอธิบายวิธีการให้กับชิวเยว่ เธอพยักหน้า อยากรู้เหมือนกันว่า ตามวิธีการฝึกของหงเซียวนั้น จะได้ผลลัพธ์เป็นอย่างไรบ้าง

ทุกคนยืนอยู่ในที่ว่างนั้น โดยมีหงเซียวยืนอยู่ตรงกลาง ก่อนจะใช้มือแตะไปที่ร่างของเขา

เพราะว่าหงเซียวมีร่างเซียนจักรพรรดิ เขาจึงใช้ตนเองเป็นต้นพลังในการดูดรับพลังศักดิ์สิทธิ์ หรือพลังเซียนเข้าสู่ร่าง โคจรรอบร่างแล้วส่งผ่านไปให้บรรดาหญิงสาว ถึงแม้ว่าพวกเธอดูดรับพลังโดยตรงเองก็ได้ แต่การใช้ผู้มีร่างเซียนจักรพรรดิช่วยกลั่นกรองให้นั้นมีประสิทธิภาพมากกว่ามาก

หงเซียวโคจรพลังอย่างรวดเร็ว ชิวเยว่รู้สึกว่าตัวเบาขึ้นและลอยขึ้นไปบนอากาศ มองเห็นทุกคนค่อยขดตัวมาอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิ เธอจึงทำตาม จนกลายเป็นภาพอันแปลกตา

ชิวเยว่รู้สึกถึงพลังที่ส่งถ่ายออกมาจากร่างของหงเซียวเข้ามาในร่างของเธอ มันไม่ได้ราบเรียบเหมือนกับการโคจรพลังตามปกติที่เธอฝึกฝนอยู่ แต่ว่ามีการซัดส่ายไปและกลับเหมือนคลื่น แต่ว่านี่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายแต่อย่างไร กลับกัน เธอรู้สึกสุขสบายที่สุดเหมือนกับการนอนแช่ในน้ำทะเลอบอุ่นที่มีคลื่นโยกไปมาอยู่เป็นระยะ

คลื่นพลังที่เขาส่งมานั้นชิวเยว่ยังจำได้ไม่ลืม ยังคงเหมือนกับพลังที่เธอได้รับเมื่อหลายปีก่อนที่จวนเจ้าเมืองของปู่ของเธอ ต่างกันเพียงครั้งนี้พลังที่ส่งออกมานั้นมีความเป็นคลื่นและมีความเข้มข้นของพลังอย่างมาก แต่สัมผัสที่เธอได้รับนั้นยังคงเหมือนกับตอนนั้นไม่มีผิด

เธอหลับตาลง รับพลังเซียนจากเขาเข้ามาในร่างอย่างเป็นสุข