ตอนที่ 3 : ตกต่ำอย่างน่าเศร้า

เช้าวันต่อมาอเดลตื่นขึ้นก่อนจะไปช่วยพ่อทำงานที่ไร่เมื่อช่วงสายมาถึงอเดลจึงคิดจะไปดูตลาดเพื่อหาดูสิ่งที่เขาต้องการ หากโชคดีเขาอาจจะทำกำไรเล็กน้อยจากการอักษรรูนระดับต่ำ เขามีเงินติดตัวอยู่ทั้งหมด 3เหรียญทองซึ่งเป็นเงินค่าแรงจากการที่เขาช่วยพ่อทำไร่มาตลอดสองปีที่ผ่านมา

อเดลเดินมาถึงตลาดขนาดใหญ่ที่หมู่บ้านที่อยู่ออกไปไม่ไกลน่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเข้าไปดูตลาดในเมืองได้เพราะต้องใช้เวลาเดินทางมากกว่า 3วันพ่อแม่ของเขาคงไม่อนุญาตอย่างแน่นอนเขาจึงไม่มีทางเลือกจะต้องมาตลอดในบ้านใกล้ๆแทน

แต่ถึงอย่างงั้นมันก็เป็นตลาดที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในแทบนี้แล้วดังนั้นเขาจึงคาดหวังที่จะพบอะไรจากมันบ้าง

ด้วยเงินสามเหรียญทองนี้อเดลหวังว่าจะหาซื้อหนังของมอนสเตอร์ดีๆกับปากกาและหมึกเวทมนต์ได้เพื่อนำมาสร้างอักษรรูน แม้ตัวเขาจะสามารถเขียนอักษรรูนได้โดยไม่ต้องของพวกนี้ก็ตามแต่นั่นก็จะได้รูนที่ไม่ค่อยจะมีความเสถียรมากนักยกตัวอย่างเช่นรูนดูดซับมานาของเขาที่เขียนเมื่อคืนนั้นแม้มันจะสามารถช่วยให้เขาสามารถดูดซับมานาเข้าสู่ร่างกายได้เพิ่มขึ้นถึง 20% ก็ตามแต่ด้วยมันถูกเขียนขึ้นอย่างไม่เหมาะสมและยังขาดสิ่งจำเป็นหลายอย่าง อย่างเช่นเลือดของมอนสเตอร์หรือวัตถุดิบอื่นๆ ทำให้ตัวอักษรรูนนั้นทำงานของมันได้ไม่เต็มร้อย

หลังจากที่เดินวนอยู่ในตลาดอยู่สักพักอเดลก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะเขาไม่เห็นว่าจะมีคนขายอักษรรูนเลยแม้แต่คนเดียว แม้มันจะเป็นตลาดของหมู่บ้านก็ตามแต่อย่างน้อยก็น่าจะมีรูนระดับต่ำออกมาบ้างแต่นี้มันไม่มีเลยแม้แต่น้อย เขาได้แต่ทำหน้านิ่วพร้อมกับเดินไปตามตลาดอย่างช้าๆก่อนจะเลือกหยิบสิ่งที่เขาต้องการ

โชคดีที่สิ่งต่างๆที่เขาต้องการนั้นไม่ได้มีราคาแพงมากนักมันจึงเพียงพอที่จะทำให้เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

หลังจากการจับจ่ายอย่างอดทนอเดลก็พอจะได้อะไรมาบ้างซึ่งก็มี หนังของมอนสเตอร์ เลือดมอนสเตอร์ ซึ่งแน่นอนว่าของพวกนี้เป็นระดับต่ำทั้งหมดโชคยังดีที่อเดลนั้นได้เจอปากกาเวทมนต์เก่าๆที่ร้านขายของเก่าที่ถูกขายอยู่ในราคาเพียงแค่ 20เหรียญเงินเท่านั้นเขาจึงซื้อมันมาโดยไม่ลังเลเพราะแม้มันจะเก่าแต่ก็ยังพอใช้งานได้อยู่

แต่มีสิ่งหนึ่งน่าตกใจเลยก็คือเมื่อเขาถามเกี่ยวกับอักษรรูนกับเจ้าของร้านขายของเก่านั้น เขาก็ได้รับคำตอบที่ชวนตกตะลึงไม่น้อยเพราะเจ้าของร้านได้บอกกับเขาว่าในช่วงยี่สิบปีมานี้เหล่ารูนมาสเตอร์นั้นอยู่ในช่วงตกต่ำอย่างมาก

เพราะเมื่อประมาณราวๆสามสิบปีก่อนมีรูนมาสเตอร์คนหนึ่งได้ขายอักษรรูนเลียนแบบคุณภาพต่ำในราคาสูงและฟาดกำไรไปกว่าหลายร้อยล้านเหรียญทอง แต่ผลเสียของมันไม่ใช่เพียงแค่เขาหลอกลวงเงินจากคนอื่นเท่านั้นอักษรรูนคุณภาพต่ำกว่ามาตรฐานจำนวนมากได้เข้าสู่ท้องตลาดและได้ถูกเหล่าตระกูลใหญ่ซื้อไปเป็นจำนวนมาก และด้วยที่มันเป็นรูนเลียนแบบแถมยังเป็นของคุณภาพต่ำทำให้การทำงานของรูนมีปัญหาเกิดขึ้นและทำให้การทำสงครามระหว่างตระกูลใหญ่ และการสำรวจโลกใบเล็กนั้นถึงกับสั่นสะเทือน

มีเหล่าตระกูลใหญ่มากมายต้องเสียหายอย่างมากมายจากพวกรูนเหล่านี้ บางตระกูลถึงกับเกือบจะล้มละลายเลยทีเดียว และบางตระกูลถึงกับเสียทหารมือดีของพวกเขาเกือบหมดเพราะรูนเหล่านั้นเกิดปัญหาขึ้นระหว่างปะทะกับมอนสเตอร์

หลังจากเรื่องเหล่านั้นเกิดขึ้นเหล่าตระกูลน้อยใหญ่ต่างร่วมมือกันตามหารูนมาสเตอร์คนนั้นแต่ก็ไม่พบเขาแม้จะพลิกแผ่นดินหาแล้วก็ตาม แต่พวกเขาก็เจอแต่ความล้มเหลวหลังจากนั้นมาพวกเหล่าตระกูลมากมายก็ไม่เชื่อใจเหล่ารูนมาสเตอร์อีกเลยทำให้เหล่ารูนมาสเตอร์หลายคนแทบจะหางานทำไม่ได้ และแถมยังเสียรายได้จากการที่ขายรูนที่สร้างขึ้นไม่ออกอีก แม้จะมีโรงประมูลใหญ่ๆที่สามารถยืนยันคุณภาพของรูนได้ก็ตามแต่พวกเขาก็ไม่สามารถรับรูนระดับออกไปประมูลได้เพราะกลัวจะเสียชื่อโรงประมูลของพวกเขา

ถึงจะมีโรงประมูลหรือร้านค้าบางแห่งที่รับขายรูนระดับต่ำอยู่ก็ตามแต่เพราะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทางร้านค้าและโรงประมูลเหล่านั้นจึงฉวยโอกาสกดราคารูนกันอย่างหนัก ทำให้เหล่ารูนมาสเตอร์ที่กำลังอยู่ในระดับเริ่มต้นนั้นถึงกับต้องเลิกสร้างรูนมาขายกันเลยทีเดียวเพราะกลัวว่าจะล้มละลายไปเสียก่อน

เพราะการสร้างรูนนั้นไม่ใช่อาศัยเพียงแค่มีความรู้อย่างเดียวก็สร้างได้จะต้องมีปัจจัยหลายอย่างควบคู่ไปด้วย ทั้งวัตถุดิบ ความเข้าใจและเชี่ยวชาญในตัวของอักษรรูนและการควบคุมพลังเวทย์เพราะหากผิดพลาดเพียงเล็กน้อยในระหว่างการเขียนอักษรรูน กระดาษรูนแผ่นนั้นก็จะกลายเป็นเพียงเศษกระดาษทันที

และปัญหาใหญ่ที่สุดของเหล่ารูนมาสเตอร์ที่จะต้องเจอกันทุกคนก็คือ ความรู้ที่มีอย่างจำกัด และราคาของวัตถุดิบในการสร้างรูน ความรู้ด้านอักษรรูนใช่ว่าจะหาอ่านได้ตามห้องสมุดหากพวกเขาไม่โชคดีที่ได้รับการสั่งสอนจากเหล่าปรมาจารย์รูนมาสเตอร์แล้วก็ ก็แทบจะหาความรู้เรื่องอักษรรูนไม่ได้เลยไหนจะเรื่องราคาของวัตถุดิบอีกยิ่งรูนระดับสูงมากเท่าไหร่ก็ต้องใช้วัตถุดิบระดับสูงตามไปด้วยเพื่อลดเปอร์เซ็นการผิดพลาดของอักษรรูน และเพิ่มประสิทธิภาพของมันด้วย

หลังจากที่ได้ยินเรื่องเหล่านี้อเดลก็ได้แต่เกาหัวแกรกๆเพราะไม่คิดว่าจะมีไอโง่หน้าไหนที่กล้าทำแบบนี้ นี่มันตัดเส้นทางการทำเงินของตัวเองชัดๆเรื่องนี้อาจจะมีปัญหากับเขาในอนาคตไม่มากก็น้อยแต่หากเขาเจอตัวต้นตอของเรื่องแล้วละก็เขาต้องขอจับมันมาตัดมือทิ้งซักหน่อยข้อหาทำให้เขาหาเงินยากขึ้น

เมื่อได้ยินเรื่องพวกนี้มาแล้วอเดลก็สรุปออกมาทันทีว่าหนทางการสร้างรายได้จากการขายพวกรูนระดับต่ำนั้นคงไม่มีทางประสบความสำเร็จเพราะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงต้องหาหนทางใหม่ในการหาเงิน

'หรือฉันจะสร้างอาติเฟคสักชิ้นมาขายดี ?'

อเดลส่ายหัวกับความคิดนี้ทันทีแม้ฝีมือการสร้างอาติเฟคของเขาจะเป็นที่พูดถึงกันอย่างมากแต่ผลจากการที่เขาได้เผลอพลาดทำเรื่อง อาคาน่าและทำให้ตัวเองกลายเป็นผงฝุ่นไปนั้นเขาก็ยังจำได้ดีดังนั้นเขาคงไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับมันไปอีกสักพัก แม้อาติเฟคระดับต่ำจะสามารถสร้างได้อย่างง่ายๆก็จริงแต่การหาวัตถุในการสร้างมันนี่สิอีกเรื่องเลย

ระหว่างที่กำลังเดินอยู่ในตลาดพร้อมกับคิดหาหนทางในการสร้างรายได้สายตาของเขาก็ไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งเข้า มันคือร้ายขายโพชั่น

อเดลเดินเข้าไปด้านในทันทีพร้อมกับจ้องมองของในชั้นวางพวกนั้นคือโพชั่นระดับต่ำที่ถูกขายอยู่ในราคาขวดละ 5เหรียญเงินซึ่งมันราคาใกล้เคียงกับปากกาเวทมนต์เก่าๆในมือของเขาเลยทีเดียว เขามองมันพร้อมกับหันมาถามพนักงานของร้านที่เป็นผู้หญิงด้วยใบหน้าไร้เดียงสาว่า

''นี่พี่สาวครับ ทำไมโพชั่นพวกนี้ถึงแพงจังเลย''

เมื่อได้ยินแบบนั้นพนักงานร้านก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น

''เพราะวัตถุดิบที่ใช้ในการสร้างของมันค่อนข้างหายากนะจ๊ะ แถมกระบวนการสร้างมันก็ยังยุ่งยากอีกด้วยแม้นักปรุงยาระดับต่ำจะสามารถสร้างมันได้ก็ตามแต่เพราะโอกาสสำเร็จมันต่ำกว่า 20% ทำให้ราคาของมันนะจ๊ะ''

ทันทีที่อเดลได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับตาโตทันที ให้ตายเถอะนี่มันเกิดบ้าอะไรกันขึ้น ? โพชั่นระดับต่ำแบบนี้เนี่ยนะโอกาสสำเร็จเพียงแค่ 20% อเดลอยากจะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินอะไรแบบนั้นในสมัยก่อนนักปรุงยาสามารถสร้างโพชั่นระดับต่ำแบบนี้ออกมาวันนึงได้เป็นพันๆขวดแล้วไหงห้าร้อยปีผ่านไปมันถึงกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ไม่เพียงแค่รูนมาสเตอร์เท่านั้นที่ตกต่ำ นักปรุงยาก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน

อเดลถอนหายใจก่อนจะเดินออกจากร้ายขายโพชั่นก่อนจะเคาะคางตัวเองเบาๆพร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง

'หากโพชั่นระดับต่ำโง่ๆพวกนี้ขายได้กำไรขนาดนี้แล้วละก็'

อเดลยิ้มก่อนจะกำเงินที่เหลืออีก หนึ่งเหรียญทองเดินเข้าไปในตลาดเพื่อหาซื้อสมุนไพรที่จำเป็นในการสร้างโพชั่น น่าแปลกใจที่สมุนไพรที่ใช้ในการทำโพชั่นระดับต่ำนั้นราคาถูกแสนถูกแต่ตัวโพชั่นกลับขายแพงซะเหลือเกิน หลังจากซื้อสมุนไพรที่เป็นวัตถุดิบในการทำโพชั่นมาได้มากพอแล้วเขาก็เหลือเงินอีกประมาณ 10เหรียญเงินเขาจึงนำมันไปซื้อแหวนถูกๆมาวงหนึ่ง

สำหรับแหวนนี้อเดลมีแผนสำหรับมันในการที่จะใช้มันในการสร้างอาติเฟคระดับต่ำอย่างแหวนเก็บของ