AGKMW บทที่ 7: นักรบ

AGKMW บทที่ 7: นักรบ

หลังจากค้นคว้าเรื่องนี้แล้ว อาทรอกซ์พบว่าเกมนี้มีราชันย์เทพของจักรวาลโบราณแทบทั้งหมด และที่ประหลาดยิ่งกว่าก็คือเรื่องราวของตัวละครเหล่านี้กลับคล้ายคลึงกับเรื่องราวของราชันย์เทพที่แท้จริงเหล่านั้นด้วย

“บางทีอาจจะมีผู้ฝึกวิชาเขียนตัวละครเหล่านี้ในเกมนี้” อาทรอกซ์สงสัย

หลังจากครุ่นคิดชั่วขณะ อาทรอกซ์ก็ค้นดูในคอมพิวเตอร์และก็เห็นว่าเกมได้ดาวน์โหลดไว้แล้ว

ค้นหาภายในความทรงจำ อาทรอกซ์ก็จำชื่อล๊อกอินและพาสเวิร์ดได้และสามารถที่จะล๊อกอินเข้าไปได้ ชื่อบัญชีคือจางเย่ บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเบนจามินพยายามที่จะตั้งชื่อตามนวนิยายที่เขาได้อ่าน

มองดูรายการตัวละคร เขาก็เห็นชื่อของเขาอยู่ตรงนั้น อาทรอกซ์ เมื่อเลือกบนตัวละครของเขา เขาก็เห็นรายการของสกิน มองดูจำนวนของอาทรอกซ์หลากหลายแบบนี้ อาทรอกซ์ก็เริ่มหัวเราะ เขาไม่เคยจินตนาการตัวเองว่าเป็นหุ่นยนต์ยักษ์หรือกระทั่งปลามาก่อน

“เบ็นจี้ อาหารเย็นพร้อมแล้ว พาเด็กๆมาได้” ก่อนที่เขาจะทันได้เล่น อาทรอกซ์ก็ได้ยินแม่เรียกไปกินอาหารมื้อเย็น

“พวกเรากำลังไปแล้ว” อาทรอกซ์ตะโกนกลับขณะที่เขาพาเด็กๆที่กำลังเล่นกับตุ๊กตาฟิกเกอร์ที่อยู่ในท่าทางต่างๆ

ถ้าเบนจามินคนเดิมเห็นเช่นนี้ เขาคงโกรธ แต่สำหรับอาทรอกซ์ นั่นเป็นเพียงแค่พลาสติกไม่กี่ชิ้น

ที่โต๊ะอาหาร พ่อแม่ถามเขาว่า “ลูกชาย อาทิตย์หน้าโรงเรียนจะเปิด เราไปพูดกับผู้อำนวยการอาทิตย์นี้ และเขาก็พูด่ว่าถ้าลูกจะกลับไปโรงเรียน ลูกต้องทำการทดสอบวัดความรู้ความสามารถ เพื่อดูว่ากลุ่มไหนที่ลูกจะไปได้บ้าง” อมันดากล่าว

“ได้ตามนั้น ผมจะอาศัยช่วงเวลานี้อ่านสักเล็กน้อยบนอินเตอร์เน็ตและจดบันทึกเนื้อหา” อาทรอกซ์กล่าว

“ข้ามิเชื่อว่าความรู้ของมนุษย์จะเป็นเรื่องยากที่จะเรียนจากความทรงจำเสมือนจริง ข้าต้องขอบคุณกับการฝึกวิชา” อาทรอกซ์คิด

หลังจากอาหารเย็นและกลับมายังห้องของตนเอง อาทรอกซ์ก็ปิดคอมพิวเตอร์และตัดสินใจที่จะเล่นหลังจากที่จดจำความรู้ที่จำเป็นทั้งหมดในการกลับไปยังโรงเรียนเพื่อไม่ถูกดึงดูดมากเกินไป และยังมีคนที่ทำให้เบนจามินตกอยู่ในสภาพโคม่ามาถึงสามปีก็ยังอยู่ที่นั้นซึ่งพวกเขาต้องจ่ายอย่างสาสม

มองผ่านไปในความทรงจำ อาทรอกซ์จำเวปไซต์ที่เบนจามินมักจะดาวน์โหลดหนังสือเรียนเป็นประจำ เมื่อดาวน์โหลดหนังสือไฟล์ PDF มาแล้ว อาทรอกซ์ก็ิเริ่มอ่านพวกมันบนคอมพิวเตอร์ ความรู้บางอย่างคืนกลับมาอย่างง่ายๆด้วยเป็นความรู้ของเบนจามินอยู่แล้ว ส่วนที่เหลือนั้นเพียงอ่านแค่ครั้งเดียวก็สามารถประยุกต์ใช้ได้จากอาทรอกซ์

ใช้เวลาสี่ชั่วโมงสำหรับอาทรอกซ์ในการอ่านเนื้อหาจากคณิตศาสตร์ระดับประถมจนถึงระดับมัธยมต้น ด้วยรู้สึกเหนื่อยอาทรอกซ์จึงนั่งลงบนเตียงและเริ่มฝึกวิชา ยามเมื่อตอนนี้ไม่มีแพทย์มาคอยตรวจสอบร่างกาย อาทรอกซ์ก็สามารถฝึกฝนได้อย่างอิสระ

ในโลกโบราณนี้ แบ่งพลังออกเป็นระดับคล้ายกับตำแหน่งของขุนนาง เริ่มต้นด้วยระดับ นักรบ ขุนพล และยอดขุนพล และหลังจากระดับนี้ขึ้นไประดับก็จะเติมท้ายด้วย “เทพ” กลายเป็น แม่ทัพเทพ แม่ทัพใหญ่เทพ จอมทัพเทพ ราชันย์เทพ และจักรพรรดิ์เทพ คำว่าเทพถูกเติมเข้าไปในชื่อก็เพราะว่า ตั้งแต่ระดับแม่ทัพ ผู้ฝึกวิชาจะมีพลังอำนาจถึงขั้นที่มนุษย์จะเห็นพวกเขาเป็นเหมือนเทพเจ้า

ร่างของอาทรอกซ์ตอนนี้มีพลังเท่ากับมนุษย์ร่างกายอ่อนแอคนหนึ่ง เมื่อนั่งบนเตียงอาทรอกซ์ก็เริ่มฝึกวิชาผู้สังหารเทพ คิดถึงครอบครัวใหม่ของเขา ไฟภายในตัวของเขาก็แผดเผาขึ้นด้วยความที่ต้องการปกป้องพวกเขา เพื่อตัวเขาเองและเบ็นจี้ ไฟนี้เป็นเชื้อพลังให้กับวิชาและพลังที่วิ่งวนอยู่ภายในตัวก็เริ่มหมุนวนรวดเร็วขึ้น

ได้ยินเสียงประตูห้องนอนเปิด อาทรอกซ์ก็ลืมตาขึ้นและมองดูพ่อของเขาซึ่งกำลังจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ

เมื่อเห็นแสงสว่างสาดส่องภายในห้อง อาทรอกซ์ก็ประเมินว่าตอนนี้เป็นเวลา 8:00 AM “ข้าคงฝึกฝนทั้งคืน...ข้ารู้สึกว่าเพียงฝึกฝนอีกครั้งข้าก็จักสามารถถึงระดับของนักรบ” อาทรอกซ์คิด

“ทำอะไรอยู่เบ็นจี้” อเล็กซ์ถาม มองดูอาทรอกซ์ด้วยความสงสัย

“ผมเรียนจนดึกเมื่อคืน เว็ปไซต์บางที่บอกว่าการฝึกสมาธิหลังจากตื่นขึ้นมาตอนเช้าสามารถช่วยรักษาความจำ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจทดสอบ” อาทรอกซ์กล่าว

“หืม นั่นมีเหตุผลทีเดียว พ่อมาที่นี่เพื่อที่จะพูดกับลูกเกี่ยวกับเรื่องนั้น” อเล็กซ์กล่าวขณะที่เขานั่งลงถัดต่อจากอาทรอกซ์บนเตียง

“แม่ของลูกและพ่อพูดกันแล้ว ไม่ต้องกังวล ถึงแม้ว่าลูกต้องกลับไปเรียนเกรดแปด พวกเราก็ไม่สนใจ พวกเราเพียงแค่ต้องการที่จะเห็นลูกมีความสุข” อเล็กซ์กล่าวขณะยิ้ม

เมื่อเห็นว่าพ่อของเขากังวลว่าอาทรอกซ์จะรู้สึกไม่ดีที่ไม่สามารถเรียนในระดับเดียวกับที่เขาเคยเป็น อาทรอกซ์ก็รู้สึกอบอุ่นในใจ ไฟสำหรับการฝึกวิชาสังหารเทพก็ยิ่งกล้าแกร่ง “ไม่มีปัญหาแด๊ด ผมจะทำให้ดีที่สุดและไม่สนใจเรื่องผลลัพธ์ ดีไหม” อาทรอกซ์ถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย

“อุฟ พ่อดีใจที่เห็นลูกเป็นแบบนี้ พวกเราล้วนกังวลว่าลูกจะรู้สึกแย่ แต่ตอนนี้พ่อเห็นว่านั่นเป็นการคิดมากเกินไป ลูกวางใจได้ว่าพวกเราจะสนับสนุนลูกอย่างเต็มที่” อเล็กซ์กล่าวขณะที่เขาลุกขึ้นเตรียมตัวจากไป

“ข้าพูดว่าข้าจักทำให้ดีที่สุด มิได้หมายความว่าจะด้อยเพียงแค่นี้” อาทรอกซ์คิดอย่างมั่นใจ

ลุกขึ้นจากเตียงขึ้นมาบิดตัว อาทรอกซ์ได้ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก จากกล้ามเนื้ออันอ่อนแอที่ไม่แม้จะสามารถยกบรูน่าขึ้นมานั่งบนตัก ตอนนี้สามารถยกเด็กทั้งคู่ขึ้นในเวลาเดียวกันได้อย่างง่ายดาย

มองดูแขนของเขา อาทรอกซ์รู้สึกว่าเขามีความแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปถึงสองเท่า ร่างกายของเขาซึ่งครั้งหนึ่งผอมจนเห็นกระดูก ตอนนี้ค่อนข้างมีกล้ามเนื้อขึ้นมาทับอยู่อีกชั้น ข้อได้เปรียบของวิชาสังหารเทพก็คือมันไม่ได้สร้างร่างกายที่มีแต่กล้ามเนื้อจนเต็มไปหมด แต่จะเป็นร่างบางที่มีกล้ามเนื้ออัดแน่นเพื่อที่จะสามารถเพิ่มความเร็วได้สูงเช่นกัน

หลังจากที่อาบน้ำแล้ว อาทรอกซ์ก็ลงไปยังครัวและพบกับครอบครัวที่อยู่พร้อมหน้า

“อรุณสวัสดิ์” เขากล่าว

“อรุณสวัสดิ์ลูกชาย พวกเราวางแผนที่จะไปเดินแบบครอบครัวที่สวนสาธารณะวันนี้” อมันดากล่าวหลังจากกอดเขาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ คิดว่าช่างดีอะไรเช่นนี้ที่ได้เห็นลูกชายที่บ้านอีกครั้ง

“ผมคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดีมาก” อาทรอกซ์กล่าวพร้อมกับกอดและยิ้มตอบ

หลังจากที่ทุกคนได้รับประทานอาหารเช้าแล้ว อาทรอกซ์ก็ลุกขึ้นไปดูตู้เสื้อผ้าของเขา เสื้อผ้าของเขาล้วนตัวเล็กเกินไป… เขายังสวมชุดที่พ่อแม่ซื้อมาให้เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้เขาพบว่ามันน่าขันเมื่อมองไปยังเสื้อผ้าเก่าของเขา

“แด๊ด เสื้อผ้าผมไม่เข้ากับตัวผมได้อีกแล้ว พ่อพอมีชุดออกกำลังกายให้ผมยืมไหม” อาทรอกซ์ถามยามเมื่อเข้าไปในห้องของพ่อแม่

“โอ้ว พวกเราลืมเรื่องนั้นไป บางทีเสื้อผ้าพ่ออาจจะใหญ่เกินตัวลูกไปสักนิดแต่พ่อคิดว่าลูกคงสวมมันได้โดยไม่มีปัญหา” อเล็กซ์กล่าวขณะที่เขาหยิบเสื้อผ้าชุดหนึ่งให้อาทรอกซ์ยืม “เราจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ลูกทีหลัง” เขากล่าว

เมื่ออเล็กซ์หันมามองดูอาทรอกซ์เพื่อดูว่าเสื้อผ้าพอดีตัวหรือไม่ เขาก็เริ่มสงสัย “ลูกชาย ลูกโตขึ้นอีกในคืนนี้เหรอ” เขาถามเมื่อเห็นว่าอาทรอกซ์ไม่ได้ดูผอมแล้วในตอนนี้ และบางทีอาจจะมีกล้ามเนื้อเล็กน้อยด้วยซ้ำ

อาทรอกซ์ทำท่าทางเหมือนประหลาดใจและมองดูร่างกายของเขา “ผมคิดว่านั่นคงเป็นเพราะอาหารที่บ้าน ผมคงผอมเพราะว่ากินอะไรไม่ค่อยได้ที่โรงพยาบาลช่วงเวลานั้น บางทีการฝึกสมาธิก็อาจจะช่วยด้วย” อาทรอกซ์พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างประหม่า

“พ่อคิดว่านั่นมีเหตุผลเช่นกัน” อเล็กซ์หัวเราะกลับไปขณะที่เขาส่งเสื้อผ้าไปให้อาทรอกซ์