Returning From The Immortal World - 83

.......................................................................................................................................................................................

ท้องฟ้าคืนทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยดวงดาวที่ส่องแสงเป็นประกายเป็นสีขาวพร้อมถูกสะท้อนบนพื้นผิวของทะเล สาวสวยลอยมาราวกับนางฟ้าที่จุติลงมาจากสวรรค์ชั้นเก้า นิ้วเท้าของเธอแตะเบาๆลงบนพื้นที่ทะเลราวกับว่าเธอกำลังเหยียบบนคลื่น ขณะที่เธอมุ่งตรงมาที่ชายที่นั่งขัดสมาธิอยู่อย่างรวดเร็ว

ผ่านไปไม่กี่ลมหายใจ ...

ก่อนที่เธอจะถึงฝั่งในไม่กี่เมตร สายตาที่สดใสของเธอจดจ่ออยู่ที่ถังซิ่วไม่กี่ครั้งหลังจากนั้นเธอค่อยๆดึงภาพวาดออกมาจากหน้าอกของเธอและเมื่อเทียบรูปใบหน้านั้นกับของถังซิ่วแล้วหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ส่ายหัวพร้อมแสดงท่าทีผิดหวังและเก็บภาพวาดกลับเข้าไปในอกของเธอ

"หือ?"

ดวงตาถังซิ่วของเปิดขึ้นมาช้าๆ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่สาวสวยด้วยสีหน้าเย็นชาทันที เขาเห็นว่าหญิงสาวคนนี้อายุประมาณ20ปีแต่ระดับการบ่มเพาะพลังของเธออยู่สูงกว่าเขาแถมเขาก็ยังไม่สามารถสัมผัสการมาถึงของเธอได้ในระยะสิบเมตรนี้เลย

"คุณเป็นใคร?"

หญิงสาวที่มีเสน่ห์ถามด้วยเสียงที่ชัดเจน

ถังซิ่วตอบเบาๆว่า

"ฉันเป็นแค่แขกที่มาเพื่อรับประทานอาหารที่นี่และคุณ? "

หญิงสาวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ฉันเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ขอแนะนำตัวเองก่อนว่าฉันมีชื่อว่ากู่เสี่ยวเสวี่ยเป็นผู้ฝึกวิชาบ่มเพาะพลังแบบนิรันด์เช่นเดียวกับคุณ คุณมีชื่อว่าอะไร? เป็นศิษย์จากสำนักไหน ? "

ถังซิ่วป้องมือไว้และตอบว่า

"ถังซิ่ว,ผู้บ่มเพาะเร่ร่อย"

ถังซิ่ว?กู่เสี่ยวเสวี่ยกระพริบตา ใบหน้าในภาพวาดปรากฏขึ้นอีกครั้งในใจของเธอ มีชื่อเดียวกันแต่ทำไมเขาถึงแตกต่างกันเธอเธอยังคงคิดต่อไปแต่แล้วเธอก็คิดว่าอาจเป็นแค่ชื่อและนามสกุลเดียวกันเท่านั้น เธอไม่ได้คิดถึงมันอีกต่อไปและถามออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

"มีผู้ฝึกวิทยายุทธจำนวนมากที่มาเยี่ยมห้องอาหารของเราแต่กว่าสิบปีมานี้มีผู้บ่มเพาะพลังแค่ไม่ถึงสิบคนที่มาที่นี่"

ท่าทางของถังซิ่วเปลี่ยนไปเขาสามารถเข้าใจจุดสำคัญได้จากคำพูดของกู่เสี่ยวเสวี่ย ผู้บ่มเพาะพลังแห่งเซียนและผู้บ่มเพาะพลังแห่งนิรันด์

หลังจากที่เงียบอยู่ครู่หนึ่งเขาถามว่า

"คุณได้พบกับผู้บ่มเพาะคนอื่นๆงั้นหรอ"

กู่เสี่ยวเสวี่ยพยักหน้าพร้อมตอบว่า

"ใช่! ฉันยังเคยไปหลายแห่งเพื่อเชิญให้พวกเขามาเป็นแขกรับเชิญที่ห้องอาหารของฉัน แต่โชคร้ายที่ผู้บ่มเพาะที่มีความรู้เรื่องการปรุงยานั้นหาได้ยากจริงๆ "

เธอพูดด้วยท่าทางเศร้าโศกบนใบหน้าของเธอ

ดวงตาของถังซิ่วหรี่ลงขณะที่เขาพยักหน้าและถามว่า

"เนื่องจากคุณเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ฉันสามารถถามบางอย่างกับคุณได้หรือไม่?"

"ลองพูดมาสิ!"

กู่เสี่ยวเสวี่ยกลับไปเป็นท่าทางปกติพร้อมพูดด้วยรอยยิ้ม

"ช่วงเวลาที่ฉันมาที่นี่ ฉันเห็นจากระยะไกลและรู้ว่าคุณได้วางค่ายกลที่มีประสิทธิภาพมาก ดูเหมือนว่าค่ายกลนี้จะสามารถตัดน้ำ กักขังมังกรมีมังกร รวบรวมจิตวิญญาณและใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติของพลังวิญญาณ ฉันเชื่อว่าสถานที่แห่งนี้มีรูปแบบฮวงจุ้ยที่ล้ำค่ามาก คุณช่วยบอกได้ไหมว่าค่ายกลนี้ชื่ออะไร? "

กู่เสี่ยวเสวี่ยร้องออกมาดังๆด้วยความไม่เชื่อว่า

"ค-ค-คุณ ... คุณสามารถมองเห็นค่ายกลน้ำปิดกั้นมังกรได้ด้วยหรอ?สวรรค์!หรือว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกล? "

"ตุ๊บ ...ตุ๊บ ตุ๊บ ... "

หัวใจของถังซิ่วเต้นแรงบวกกับใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อของเขาปรากฏออกมา เขาเป็นคนเดียวที่สร้างค่ายกลน้ำปิดกั้นมังกรนี้นอกเหนือจากเขาแล้วก็มีเพียงศิษย์คนแรกของเขาเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับค่ายกลนี้และเขาก็ไม่ได้รู้ถึงข้อมูลใดๆเกี่ยวกับที่อยู่ของเธอเลย เป็นไปไม่ได้ที่บุคคลภายนอกจะรู้เกี่ยวกับค่ายกลนี้ แต่ค่ายกลนี้ปรากฏอยู่บนโลกนี้ได้ยังไงกัน?

มันคือใคร? หรือว่าจะเป็นเธอ ?

ท่าทางที่ของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วพร้อมปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาอย่างล้นหลามไปทางกู่เสี่ยวเสวี่ยเส้นแสงกระพริบอยู่ในดวงตาของเขาขณะที่มองไปที่เธอและพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า

"บอกฉันมาว่าใครเป็นผู้วาง" ค่ายกลน้ำปิดกั้นมังกร"นี้ ?

กู่เสี่ยวเสวี่ยตกตะลึง ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่เธอจะคาดคิดเลยว่าเด็กชายคนเดียวกันกับคนที่มีพลังบ่มเพาะที่อ่อนแอตรงหน้าเธอนั้นจะสามารถปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดออกมาได้ กลิ่นอายนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายอย่างมากเนื่องจากมันเป็นความรู้สึกข่มขู่อย่างแท้จริง เธอค่อยๆก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

"เขาเป็นอาจารย์ของฉัน!"

ถังซิ่วตอบด้วยเสียงที่รุนแรงว่า

"ใครเป็นอาจารย์ของเธอ?"

คิ้วสีดำของเธอขมวดขึ้นพร้อมความโกรธเริ่มเอ่อล้นออกมาจากหัวใจของเธอ เธอได้สุภาพกับเขาแต่ถังซิ่วกลับแสดงทัศนคติที่หยาบคายต่อเธอ เธอต่อต้านการกดดันจากกลิ่นอายของเขาพร้อมพูดออกมาว่า

"ทำไมฉันต้องบอกหละ?คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ฉันเตือนคุณก่อนเลยนะว่าฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ง่ายที่จะข่มเหง ด้วยพื้นฐานการบ่มเพาะดังกล่าวของคุณมันเป็นง่ายสำหรับฉันที่จะเตะคุณปลิวออกไป”

ลมหายใจของถังซิ่วแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่งขณะที่เขายับยั้งกลิ่นอายของตัวเอง คนฉลาดรู้ดีกว่าที่จะระงับการต่อสู้หากโอกาสชนะนั้นมีน้อยเขาและเขายอมรับว่าตอนนี้เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเด็กผู้หญิงคนนี้ นอกจากนี้เขายังรู้ว่าเขาได้สูญเสียตัวตนของเขาเพราะเขาเป็นกังวลมากเกินไปที่จะรู้ว่าใครเป็นผู้วางค่ายกลนี้กัน

"ฉันขอโทษจริงๆสำหรับกริยาที่หยาบคายของฉันเมื่อซักครู่"

ถังซิ่วป้องมือและพูดออกมา

กู่เสี่ยวเสวี่ยแสยะอย่างเย็นชาพร้อมยับยั้งกลิ่นอายของเธอเช่นกัน จากนั้นเธอก็ตอบเบาๆว่า

"สำหรับเรื่องที่ใครเป็นอาจารย์ของฉันนั้นคุณสามารถลืมมันไปได้เลย ฉันไม่ชอบทัศนคติของคุณ ตอนที่คุณทานอาหารเสร็จแล้วก็รีบไสหัวออกไป!และอย่าได้กลับมาที่นี่อีก! "

ท่าทางของถังซิ่วเปลี่ยนไปเล็กน้อยและพูดเบาๆว่า

"ฉันเป็นแขกและคุณเป็นเจ้าของความจริงฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจว่าฉันไม่ได้มากินและดื่มฟรีเพราะฉันนั้นต้องจ่ายเงิน "

"ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ"

กู่เสี่ยวเสวี่ยขมวดคิ้วพร้อมพูดออกมา

ความคิดได้แว๊บเข้ามาในจิตใจของถังซิ่วขณะที่เขาตอบกลับทันทีว่า

"ด้วยคำพูดของคุณนั้นดูเหมือนว่าจะต้องการป้องกันไม่ให้ฉันเข้าไปใช่มั้ย?พยายามที่จะกีดกันฉัน?

"คุณพูดถูกต้อง!"

การแสดงออกให้เห็นถึงความสุขและความพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกู่เสี่ยวเสวี่ย

ถังซิ่วพูดเบาๆว่า

"ฉันได้ยินมาว่าคุณมีค่ายกลพันโคจรเป็นกฎของคุณว่าถ้าหากใครสามารถผ่านค่ายกลนี้ได้เขาจะไม่ต้องจ่ายค่าอาหารและเครื่องดื่มของเขาใช่ไหม?ฉันจะค่ายกลของคุณ กรุณานำทาง! "

"คุณ ... "

การแสดงความภาคภูมิใจบนหน้ากู่เสี่ยวเสวี่ยแข็งทื่อทันที คนที่เป็นคนตั้งกฏของการฝ่าค่ายกลนั้นคืออาจารย์ของเธอ ตราบเท่าที่ทุกคนสามารถประสบความสำเร็จได้ก็จะถือเป็นแขกผู้มีเกียรติของห้องอาหารนี้ไม่เพียงแต่พวกเขาจะได้รับการยกเว้นค่าใช้จ่ายจากค่าอาหารและเครื่องดื่มแล้วพวกเขาก็จะได้รับการบริการที่ดีที่สุดด้วย

ถังซิ่วพูดอย่างใจเย็นว่า

"เป็นไง? หรือฉันไม่สามารถท้าทายค่ายกลนั่นได้? "

กู่เสี่ยวเสวี่ยส่ายหัวและพูดว่า

"แน่นอนว่าคุณสามารถทำได้แต่การตัดสินจากการบ่มเพาะของคุณจะไม่สามารถฝ่าค่ายกลนี้ไปได้แม้ว่าคุณจะสามารถผ่านชั้นแรกไปได้อย่างหวุดหวิดก็ตามแต่คุณจะตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัสในชั้นที่สอง ค่ายกลนี้มีทั้งหมด7ชั้น คุณบอกว่าจะประสบความสำเร็จในการฝ่าค่ายกลนี้ทั้งหมด แต่จนถึงขณะนี้มีเพียงแค่2คนที่สามารถก้าวเข้าไปสู่ชั้นที่4ได้และทั้งสองคนนี้เป็นผู้ที่บ่มเพาะพลังมานานกว่าหลายศตวรรษ "

ถังซิ่วก็ได้ถามกลับว่า

"งั้นแสดงว่าคุณไม่มีแขกผู้มีเกียรติหละสิ?"

กู่เสี่ยวเสวี่ยส่ายหัวและพูดว่า

"ไม่ใช่ คนที่สามารถก้าวเข้าไปถึงชั้นที่สามจากชั้นที่สองได้นับว่าเป็นชัยชนะในหลายทศวรรษ มีเพียงแค่6คนเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จจากชั้นสองถึงชั้นที่สาม"

ถังซิ่วตระหนักได้ทันที

ค่ายกลพันโคจรนี้ถูกสร้างขึ้นโดยเขาเองและเขาตระหนักดีถึงพลังอำนาจที่แท้จริงของมัน แม้ว่าคนที่เป็นนิรันด์หากต้องการที่จะก้าวจากชั้นหนึ่งไปสู่ชั้นที่สองก็ยังถือเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา ต่อให้เป็นนิรันด์ที่พอมีพลังเล็กน้อยก็อาจจะสามารถก้าวเข้าไปสู่ชั้นที่สามได้ แต่80%ของพวกเขาก็จะได้รับบาดเจ็บรุนแรงหรือถูกขับออกไป

"ฉันจะลองดู!"

ถังซิ่วพูดอย่างในเย็น

กู่เสี่ยวเสวี่ยตอบอย่างไม่แยแสว่า

"ดูเหมือนว่าคุณไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ก่อนที่จะได้เห็นแม่น้ำจากปรโลก ในเมื่อคุณอยากจะลองท้าทายมันงั้นก็ลองดูสิ! ตอนที่ฉันรู้สึกเบื่อๆอยู่พอดีเหมือนกันคุณตามฉันมาสิ! "

ถังซิ่วไม่ได้พูดอะไรอีกเขาเดินตามหลังกู่เสี่ยวเสวี่ยลึกเข้าไปในป่า พวกเขาได้พบกับกลุ่มยามรักษาความปลอดภัยที่สวมชุดสูทสีดำรอยยิ้มแปลกๆปกคลุมใบหน้าของพวกเขาขณะที่มองไปที่ถังซิ่วผู้ซึ่งติดตามอยู่เบื้องหลังกู่เสี่ยวเสวี่ย

"ฮะ? มันแปลกจริงๆนี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกับเจ้านายน้อยและชายหนุ่มที่ไม่คุ้นเคยหรือเปล่า? เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นใคร? เขามีค่าพอที่จะมาพร้อมกับเจ้านายน้อยงั้นหรอ? "

"อา เจ้านายน้อยได้เติบโตขึ้นแล้ว เธอเองก็ยังเป็นสาวน้อยธรรมดาที่ต้องการความสัมพันธ์กับผู้ชายไม่ใช่หรอ? เพียงแค่มองไปที่หนุ่มที่อยู่ข้างหลังเธอก็รู้แล้วว่าเขาไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน! "

"นี่มันจะเป็นยังไง? เจ้านายน้อยไม่ได้มีสายตาที่แหลมคมและชอบอยู่แบบโดดเดี่ยวห่างไกลผู้คนไม่ใช่? เธอมักจะไม่เห็นผู้ชายอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตานี่จะเดินมากับเธอได้อย่างไร? "

"รูปลักษณ์ของชายหนุ่มนั้นก็ดูดีแต่เขาไม่คู่ควรกับเจ้านายน้อยของเรา ในสายตาของฉันไม่มีใครในโลกนี้มีค่าพอสำหรับเจ้านายน้อยของเรา "

"เวรเอ๋ย คางคกต้องการกินหงส์ เจ้านายน้อยเป็นเหมือนนางฟ้า คนธรรมดาคงไม่สามารถชนะใจเธอได้หรอกใช่ไหม? "

"อืมพวกไม่สมกันซักนิด ... "

“...”

ถังซิ่วและกู่เสี่ยวเสวี่ยนั้นมีหูที่ดีมาก พวกเขาสามารถได้ยินเสียงพูดคุยของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน กู่เสี่ยวเสวี่ยที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้ามีรอยยิ้มปรากฏออกมาแต่ถังซิ่วที่เดินอยู่ด้านหลังทำได้เพียงแต่ฉีกยิ้มที่เหมือนถูกบังคับ

การฟังการสนทนาของยามรักษาความปลอดภัยเหล่านี้ทำให้เขาเกือบจะคิดว่าเขาเป็นเหมือนกองอึที่ต้องการดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมเช่นกู่เสี่ยวเสวี่ย

“ข๊ากถุ้ย!”

แต่เมื่อถังซิ่วกำลังจะขับไล่ความคิดที่ไร้สาระออกจากใจของเขา ตาของเขาก็มองไปที่กู่เสี่ยวเสวี่ยที่ด้านหน้าจากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า

"นามสกุลของคุณคือกู่? ฉันก็มีคนรู้จักสกุลนี้เช่นกัน! "

กู่เสี่ยวเสวี่ยหันศีรษะของเธอกลับมาขณะที่เธอมองไปที่ถังซิ่วด้วยท่าทางรังเกียจก่อนที่เธอจะเดินต่อไป

"คุณไม่จำเป็นต้องพยายามเข้าใกล้ฉัน การฝ่าค่ายกลเป็นประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา แม้ว่าคุณจะพูดจาเย้ายวนใจฉันหรือพูดเลียแข้งเลียขายังไงฉันก็จะไม่ช่วยคุณอยู่ดี คนที่มีสกุลว่ากู่มีอยู่ค่อนข้างน้อยแต่ฉันก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับพวกเขาเลย "

ถังซิ่วถามต่อว่า

"ถ้าคุณไม่มีความสัมพันธ์กับคนอื่นแสดงว่าคุณใช้นามสกุลตามอาจารย์สินะ ?”

"ใช่!"

กู่เสี่ยวเสวี่ยเงยหน้าขึ้นและตอบออกมา

สายตาของถังซิ่วจ้องไปที่หลังของกู่เสี่ยวเสวี่ย อารมณ์ที่พึ่งสงบลงแล้วก่อนหน้านี้ก็ได้ก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้งและทำให้หัวใจของเขากระเพื่อม ศิษย์คนแรกที่เขาโปรดปรานที่สุดก็มีสกุลว่ากู่เช่นกันและเขาก็เป็นคนที่มอบมันให้แก่เธอ

"กู่เสี่ยวเสวี่ยคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับคนที่ชื่อว่ากู่หยานเอ๋อบ้างหรือเปล่า?"

"อะไรนะ?"

เธอจ้องที่ถังซิ่วและพูดว่า

"คุณเป็นใคร? คุณรู้จักชื่ออาจารย์ของฉันได้อย่างไร? "

มันเป็นความจริงหรือ?

หัวใจของถังซิ่วราวกับถูกโยนลงไปในทะเลที่มีพายุขณะที่เขามองไปที่กู่เสี่ยวเสวี่ยด้วยความไม่เชื่อและรีบถามว่า

"ช่วยบอกฉันหน่อยว่าอาจารย์ของคุณเป็นยังไงบ้าง?ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? "

กู่เสี่ยวเสวี่ยตอบด้วยน้ำเสียงโกรธว่า

"ฉันไม่รู้"

ถังซิ่วพูดด้วยน้ำเสียงลึกว่า

"โปรดตอบฉัน มันสำคัญสำหรับฉันมากๆ "

กู่เสี่ยวเสวี่ยหัวเราะเยาะ

"เฮ้คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของฉัน คุณรู้จักชื่ออาจารย์ของฉันได้อย่างไร? ,ฉันรู้แล้ว,คุณควรจะเคยได้ยินชื่อเธอจากผู้อาวุโสบางคนใช่ไหม? ฮึ่ม... อาจารย์ของฉันไม่เคยติดต่อกับบุคคลภายนอกใดๆมากว่าสิบปีแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะได้พบเธอ "

(ใครที่ถามว่าทำไมตอนต่อไปติดรหัสนะครับ คือมันต้องอยู่ในกลุ่มลับอะครับหรือใครที่ไม่อยากจ่ายตังก็รอก็ได้ครับผม เพราะผมจะปลดให้ 1-2 วันตอนครับ ขอบคุณค๊าบบบ  ส่งข้อความมาทางนี้เลยครับ <a href="https://goo.gl/CeevTV">https://goo.gl/CeevTV</a>)