บทที่ 47 กุหลาบที่แหลกเป็นเสี่ยงๆบนพื้น

 

บทที่ 47 กุหลาบที่แหลกเป็นเสี่ยงๆบนพื้น

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"ลูกพี่ฉิงเฟิง ฉันหวังดีกับพี่นา ตระกูลเฉินเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองทะเลตะวันออก ซึ่งเป็นเจ้าของสินทรัพย์นับพันล้านและมีขนาดใหญ่กว่าบริษัทIce Snow หลายเท่า ถ้าพี่ทำลายดอกกุหลาบของเขา เขาจะหักขาพี่อย่างแน่นอน "

เมื่อคิดถึงความน่ากลัวของนายน้อยเฉิน ลั่วเฮากระวนกระวายและกระซิบบอกฉิงเฟิง

ลูกพี่ฉิงเฟิงเป็นพี่ชายที่เขานับถือมากที่สุด เขาไม่อยากเห็นเขาขาหัก

"เจ้าอ้วน พวกเราไม่ใช่พนักงานของบริษัท Ice Snow หรอกหรือ?"

"ใช่ดิ ลูกพี่เฟิง ถามทำไม ?"

"นั่นถูกต้องแล้ว นายน้อยเฉินคนนี้กล้าที่จะตามจีบท่านประธานของเรา เราไม่ควรลงโทษเขาในฐานะพนักงานของบริษัทหรือ?"

"ลูกพี่ฉิงเฟิง, แล้วการที่นายน้อยเฉินตามจีบประธานหลินมันเกี่ยวอะไรกับพวกเราละ ?" ลั่วเฮาบีบดวงตาเล็กๆของเขาใบหน้าของเขาสับสนและงงงวย

ซีอีโอหลินซู่เป็นความงามระดับท็อบในเมืองทะเลตะวันออก มันเป็นเรื่องปกติมากที่จะมีผู้มาตามจีบ ทำไมลูกพี่ฉิงเฟิงถึงได้โกรธ?

"เจ้าอ้วน นายน้อยเฉินคนนั้นจะต้องเป็นคนที่หน้าตาน่าเกลียดแน่นอน เราจะปล่อยให้ดอกไม้งามเช่นซีอีโอของเราไปปักบนกองขี้เช่นนั้นหรือ?" ลี่ฉิงเฟิงจับไหล่ของลั่วเฮาและพูดอย่างมีความหมาย

"ไม่ว่านายน้อยเฉินจะหน้าตายังไงมันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเรานี่นา... "

"เจ้าอ้วน บอกฉันมาคำเดียว  จะทำลายกุหลาบเหล่านี้หรือไม่? ไม่ว่านายจะร่วมมือกับฉันหรือไม่ ถ้านายน้อยเฉินมาเล่นงานฉัน ฉันจะรับมันไว้เอง" ลี่ฉิงเฟิงตัดสินใจว่าถ้าลั่วเฮาไม่ทำเขาจะทำเอง

"ลูกพี่ฉิงเฟิง พี่พูดอะไร ? แม้ว่านายน้อยเฉินจะเป็นคนมีอำนาจ แต่พี่เป็นพี่ชายของฉัน  แค่พี่เอ่ยปากบอกมา ฉันจะทำมันเอง อย่างเลวร้ายที่สุดฉันก็แค่ขาหักพร้อมกับพี่" เมื่อเห็นว่าลี่ฉิงเฟิงโกรธมากลั่วเฮาก็ตัดสินใจเสี่ยงที่จะทำลายดอกกุหลาบด้วยกันกับลูกพี่ของเขา

ลูกพี่ฉิงเฟิงเป็นผู้ที่ช่วยเขาในช่วงเวลาที่ยากลำบากและตอนที่เขาถูกหัวเราะเยาะ แม้ว่าเรื่องนี้อาจจะทำให้เขาถูกหักขา แต่เขาก็เต็มใจที่จะช่วยพี่น้องของเขา

"เจ้าอ้วน นายเป็นพี่น้องที่ดี ไปทำลายดอกกุหลาบกันเถอะ" ลี่ฉิงเฟิงโบกมือและเดินตรงไปยังดอกกุหลาบกับลั่วเฮา

บูมบูม…

ลี่ฉิงเฟิงหยิบดอกกุหลาบขึ้นมาและทุบมันบนพื้นดินอย่างดุเดือดและเหยียบย่ำดอกกุหลาบที่สวยงามเหล่านี้

เจ้าอ้วนก็ทำตามลูกพี่ฉิงเฟิงของเขา เขาก้าวไปเหยียบบนกุหลาบเหล่านั้นอย่างดุเดือด

"เฮ้ย !? ผู้ชายสองคนนี้เป็นใครกัน พวกเขากล้าที่จะเหยียบย่ำดอกกุหลาบของนายน้อยเฉิน ?"

"สองคนนี้ท่าทางจะเป็นคนวิกลจริต กล้าที่จะแหย่นายน้อยเฉินพวกเขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่? "

"เฮ้  ฉันรู้ว่าคนสองคนนี้เป็นพนักงานของบริษัท Ice Snow"

คนรอบๆกำลังตื่นเต้น บางคนรู้จักตัวตนของทั้งสองคนนี้ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

พนักงานของบริษัท Ice Snow บ้าไปแล้วหรือ? ทำไมพวกเขาเหยียบย่ำดอกกุหลาบของนายน้อยเฉิน?

ในขณะเดียวกันที่บริษัท Ice Snow ออฟฟิศของซีอีโอ

ใบหน้าของหลินซู่เย็นชาและสวยงามผิวของเธอขาวนวลและรูปทรงสง่างาม เธอนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความหนาวเย็นที่เต็มทั่วใบหน้าของเธอ

ตรงข้ามเธอเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาซึ่งกำลังมองเธอด้วยความหลงใหล

ว่ากันตามตรง ชายหนุ่มคนนี้หล่อมาก เขามีสันจมูกที่ชัดเจน โครงร่างที่ชัดเจนและรูปร่างสูงเรียวยาวขณะใส่ชุดของอาร์มานี่และนาฬิกา Vacheron เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนรุ่นใหม่ที่ร่ำรวยและหล่อเหลา

ชายหนุ่มคนนี้คือนายน้อยเฉินเขาไม่ได้น่าน่าเกลียดเลย เขาหล่อมาก

"ซู่น้อย, ผมต้องการเชิญคุณไปรับประทานอาหารเย็นคืนนี้  ให้เกียรติผมไหม?"

นายน้อยเฉินยิ้มอย่างอ่อนโยนแสดงรอยยิ้มที่สุภาพเหมือนสุภาพบุรุษ

"ฉันไม่ว่าง"

หลินซู่กำลังก้มลงจัดการเอกสารของเธอ ใบหน้าของเธอไม่แยแสอันใด เธอไม่ได้มองเขาเลย "เธอเป็นเทพธิดาน้ำแข็งที่เย็นชาจริงๆ"

นายน้อยเฉินถอนหายใจ แต่ไฟในดวงตาของเขาก็ดูร้อนแรงขึ้น

ผู้หญิงยิ่งเย็นชาเท่าใดก็ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเท่านั้น การชนะใจผู้หญิงแบบนี้จะยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นหากประสบความสำเร็จ

ซู่น้อย อย่างน้อยเราก็เคยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน ให้โอกาสผมบ้าง

"นายน้อยเฉิน อย่าเรียกฉันว่าซู่น้อย โปรดให้ความเคารพกันหน่อย"

"เอาละๆ ผมจะเรียกคุณว่าหลินซู่ ผมต้องการให้คุณเห็นบางอย่าง มานี่สิ มองไปที่หน้าต่าง"

นายน้อยเฉินยิ้มเล็กน้อยและบอกให้หลินซู่เดินมาที่หน้าต่าง เขาได้วางดอกกุหลาบ999 ดอกที่ทางเข้าของอาคารด้วยรูปหัวใจ เธอจะเห็นมันผ่านหน้าต่าง

ผู้หญิงมักจะมีความโรแมนติคและชอบสิ่งที่สวยงาม เขาต้องการที่จะชนะใจหลินซู่ผ่านกุหลาบรูปหัวใจเหล่านี้

"ขอโทษคะ ฉันไม่ว่าง"

หลินซู่ก้มหัวลงและไม่ได้มองเขาเลย ปรากฏความโกรธเล็กน้อยในดวงตาของนายน้อยเฉิน แต่ไม่นานเขาก็ปิดบังมันไว้

"หลินซู่เพียงแค่แวบเดียว มองมาที่หน้าต่างแล้วผมจะตกลงที่จะร่วมมือกับบริษัทของคุณ"

"นายน้อยเฉิน คุณพูดจริงหรือ?"

"แน่นอนมันเป็นความจริง มันเป็นโครงการขนาดใหญ่มูลค่า 30 ล้าน มีหลายบริษัทต้องการที่จะร่วมงานกับเรา แต่ผมยังคงลังเลอยู่ในขณะนี้"

"ก็ได้  ฉันจะมองออกไปนอกหน้าต่าง"

ในที่สุด หลินซู่ก็ลุกขึ้นยืนและตัดสินใจที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง

เมื่อเร็วๆนี้บริษัทของเธอได้เผชิญกับความยากลำบากเกี่ยวกับบริษัทอื่นๆ บริษัทของหลินซู่และบริษัทเฉิน กำลังเจรจาโครงการขนาดใหญ่ 30 ล้าน แต่บริษัทเฉินไม่ได้ตอบสนองอะไรมาซึ่งทำให้เธอเครียดมาก

ตอนนี้นายน้อยเฉินของบริษัทเฉินได้แสดงอาการประนีประนอม เธอเห็นแววแห่งความหวัง

"หลินซู่, ดูสิ ผมได้วางดอกกุหลาบ 999 ดอกข้างล่างไว้ให้คุณ ... "

เมื่อเขาชี้ไปที่ดอกกุหลาบที่ชั้นล่างผ่านหน้าต่าง นายน้อยเฉินพูดกับหลินซู่ เมื่อเขาเตรียมพร้อมและกำลังจะพูดว่า "ผมรักคุณ" ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและคำพูดก็ติดอยู่ในคอของเขา

กุหลาบ 999 ดอกของเขาถูกโยนลงพื้นดินและเหยียบย่ำจนกลีบกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นดิน

"ดอกกุหลาบของฉัน"

นายน้อยเฉิน ร้องเสียงต่ำใบหน้าของเขาซีดเซียว

เขาวางแผนที่จะใช้กุหลาบเหล่านี้เพื่อสารภาพรักกับหลินซู่ แต่ตอนนี้พวกมันทั้งหมดเสียหายย่อยยับ แบบนี้เขาจะมีหน้าสารภาพรักได้อย่างไร?

"นายน้อยเฉิน คุณขอให้ฉันดูดอกกุหลาบที่เละเทะพวกนี้?"

ใบหน้าของหลินซู่แสดงท่าทางแปลกๆ เมื่อเธอมองไปที่นายน้อยเฉินด้วยความสนุกสนาน

ในความเป็นจริงหลินซู่ก็ตกใจเมื่อเห็นกุหลาบเหล่านั้น กุหลาบเป็นสัญลักษณ์ของความรัก โดยปกติผู้ชายจะมอบกุหลาบเมื่อพวกเขาตามจีบผู้หญิง

หลินซู่รู้สึกกลัวในใจ เธอกลัวว่านายน้อยเฉินจะสารภาพรักกับเธอ เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าถ้าหลินซู่ปฏิเสธนายน้อยเฉิน ความร่วมมือระหว่างบริษัท Ice Snowและบริษัทของนายน้อยเฉินก็จะตกอยู่ในอันตราย แต่ตอนนี้ดอกกุหลาบถูกเหยียบย่ำจนเละเทะ นายน้อยเฉินก็ไม่สามารถสารภาพรักได้อย่างแน่นอนซึ่งทำให้เธอรู้สึกขอบคุณคนที่ทำมาก

"ใครทำลายดอกกุหลาบเหล่านั้น ทำได้ดีมาก!"

หลินซู่สรรเสริญในใจของเธอ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรบนใบหน้าที่สวยงามไม่แยแสของเธอ เพราะเธอเห็นนายน้อยเฉินกำลังคลั่ง

"ใคร, ใครถูกเหยียบย่ำดอกกุหลาบของฉัน? ฉันจะหักขามัน!"

นายน้อยเฉินดูดุร้าย เสียงของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตที่หนาวเย็น

"หลินซู่ ผมจะไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

ใบหน้าของนายน้อยเฉินซีดเซียว ขณะที่เขาอธิบายให้หลินซู่ฟังและเดินลงบันไดมา

เขาต้องการที่จะดูว่าไอ้นรกตัวไหนที่กล้าเหยียบดอกกุหลาบของเขา เขาต้องการให้คนๆนั้นได้สำนึกว่าการท้าทายเขาต้องจ่ายด้วยเลือด

"เวรเอ้ย คนที่ทำลายดอกกุหลาบของฉันมันจะต้องได้รับความทุกข์ทรมาน !"

เมื่อเห็นนายน้อยเฉินที่เดินลงบันไดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตั้งใจในการฆ่า

ความกังวลก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามและเย็นชาของหลินซู่