บทที่ 48 นายน้อยทั้ง 4 แห่งเมืองทะเลตะวันออก

บทที่ 48 นายน้อยทั้ง 4 แห่งเมืองทะเลตะวันออก

แปล Tarhai

กลุ่ม https://www.facebook.com/groups/1743836472377756/

ลงตอนที่ 1-200 ราคา 200 ลงทุกวัน วันละ 6-7 ตอน

ติดต่อที่ https://www.facebook.com/profile.php?id=100002039138559

อ่านบนเว็บอีกแห่ง

https://amnovel.com/cat.php?id=58

 

"ไม่ ฉันต้องไปดู"

การแสดงออกทางสีหน้าของหลินซู่เปลี่ยนไปเล็กน้อยและเธอเดินลงบันไดตามมา

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าเป็นใครที่มาเหยียบดอกกุหลาบและทำลายพวกมัน แต่คนคนนั้นก็ถือว่าช่วยเหลือเธอไว้ เป็นธรรมดาที่เธอไม่สามารถยืนดูอยู่เฉยๆและปล่อยให้คนๆนั้นถูกรังแกโดยนายน้อยเฉิน

"เจ้าอ้วน รู้สึกดีที่ได้เหยียบและทำลายกุหลาบพวกนี้ใช่ไหม ? "

ฉิงเฟิงมองไปที่ช่อดอกกุหลาบที่บดบี้อยู่บนพื้นและพูดด้วยรอยยิ้ม

"ลูกพี่เฟิง มันรู้สึกดีมากเลย ฉันอยากจะทำต่อ"

ลั่วเฮายิ้มกว้าง มันเป็นการเสพติดการเหยียบกุหลาบ เขาต้องการทำมันต่อไป

แม้ว่าดอกกุหลาบจะสวยงาม แต่มันก็รู้สึกดีที่ได้เหยียบย่ำและบดขยี้มัน

"ไอ้พวกเลว พวกคุณกล้าที่จะเหยียบย่ำดอกกุหลาบของฉัน?"

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดูโกรธเกรี้ยวดังขึ้น

ฉิงเฟิงหันหลังกลับไปมองและเห็นว่าเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาที่สูงและรูปร่างดี เขามีสันจมูกที่สูงโด่ง

แม้ว่าเขาจะดูหล่อเหลาแต่เขาก็ไม่หล่อเท่าฉันฉิงเฟิงคิดในใจ

"ลูกพี่ฉิงเฟิง เขาคือนายน้อยเฉิน"

ลั่วเฮาชี้ไปที่ชายหนุ่มที่หล่อเหลาคนนั้นและพูดเบาๆ

"เจ้าอ้วน ไหนนายบอกว่าเขาน่าเกลียด เขาไม่เห็นน่าเกลียดเลยนี่"

ฉิงเฟิงเหลือบไปที่ลั่วเฮาและถามด้วยรอยยิ้ม

"ลูกพี่ ฉันไม่ได้พูดนะ"

เจ้าอ้วนเกือบจะร้องไห้เมื่อเขาเห็นสายตาอาฆาตของนายน้อยเฉิน ลูกพี่คำพูดพวกนั้นถือว่าพี่เป็นคนพูด โอเคไหม? พี่กำลังผลักฉันไปที่กองไฟ

"โอ้ ได้เลย เจ้าอ้วน ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันเป็นคนพูดเองว่านายน้อยเฉินน่าเกลียด"

ฉิงเฟิงตบหน้าผากของเขาและพูด

ผู้ชายคนนี้ต้องจงใจพูดว่าฉันน่าเกลียดแน่ๆ เขากล้าบอกว่าฉันน่าเกลียด?

ใบหน้าของนายน้อยเฉินเขียวและมีความโกรธแผ่ออกมาจากร่างของเขา

ในเมืองทะเลตะวันออกทุกคนรู้ว่าเขาคือนายน้อยเฉิน  เขาเป็นคนหล่อและร่ำรวย นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกเขาว่าเขาน่าเกลียด

แต่นายน้อยเฉินไม่สนใจว่าตอนนี้เขาน่าเกลียดหรือเปล่า เขาสนใจเกี่ยวกับดอกกุหลาบมากกว่า

"ไอ้พวกเลว พวกคุณใช่ไหมที่เหยียบย่ำและทำลายกุหลาบ?" ใบหน้าของนายน้อยเฉินมืดครึ้มเมื่อมองไปที่ฉิงเฟิงและลั่วเฮาและถามขึ้น

"ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ชื่อ 'ไอ้พวกเลว"

"แล้วคุณชื่ออะไร?"

"ฉันชื่อว่า 'พ่อของคุณ'" ฉิงเฟิงยิ้มอย่างลึกลับและพูดเบา ๆ

"พ่อของคุณ ? ชื่ออะไรแบบนั้น?"

ใบหน้านายน้อยเฉินเต็มไปด้วยความสับสน จากนั้นถึงตระหนักว่าฉิงเฟิงกำลังดูถูกเขา

เขาไม่เคยพบใครที่มีปากเก่งที่แบบนี้ คำพูดของเขาทำให้คนๆหนึ่งโกรธขึ้นได้ในทันที ถ้าตอบสนองช้า พวกเขาจะตกหลุมพรางชายคนนี้ทันที

"เพื่อน คุณกล้าที่จะสาปแช่งฉัน คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?"

การแสดงออกทางสีหน้าของนายน้อยเฉินรุนแรงขึ้นและร่างกายของเขาสั่นด้วยความโกรธ

"ฉันไม่รู้" คำพูดของฉิงเฟิงทำให้นายน้อยเฉินรู้สึกหายใจไม่ออก

"โอ้ ฉันคิดว่าฉันรู้จักคุณแล้ว" ฉิงเฟิงกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง คำพูดของเขาทำให้ใบหน้านายน้อยเฉินดูดีขึ้น เขาเป็นหนึ่งในสี่นายน้อยของเมืองทะเลตะวันออก ถ้าชายคนนี้รู้จักเขา เขาก็จะกราบลงบนเท้านายน้อยเฉินเพื่อขอความเมตตา

"คุณไม่ใช่เหลืองแก่จากบ้านเกิดของฉันหรือ?" ฉิงเฟิงมองไปที่น้อยนายเฉินด้วยท่าทางประหลาดใจ

เหลืองแก่?

เหลืองแก่บ้าอะไรวะ ?

นายน้อยเฉินรู้สึกว่าสมองไม่เร็วพอ คำพูดของชายคนนี้ทำให้เขาสับสนมาก

"คุณไม่รู้จักเหลืองแก่หรือ ? ฉันบอกให้ก็ได้ เหลืองแก่เป็นสุนัขในบ้านเกิดของฉันมันเชื่อฟังมาก"

ฉิงเฟิงยิ้มบางๆและทำท่าทีแปลกใจที่นายน้อยเฉินไม่รู้ว่าใครคือเหลืองแก่

ใบหน้านายน้อยเฉินเปลี่ยนไปดูน่ากลัวเมื่อได้ยินคนอื่นเรียกเขาว่าหมา ร่างทั้งร่างของเขาปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมาด้วยความโกรธ

ในที่สุดเขาก็ตระหนักแล้วว่าเขาถูกหลอกโดยชายตรงหน้าเขา

"เพื่อน คุณเป็นคนแรกที่กล้าแหย่ฉันในช่วง 20 ปีที่ฉันใช้ชีวิตมา"

นายน้อยเฉินยิ้มอย่างหนาวเย็น เขาได้วางชายตรงหน้าเขาไว้ในบัญชีดำแล้ว

"มี 639 คนที่เคยบอกฉันว่าฉันจะต้องตาย แต่พวกเขาทั้งหมดได้ลงนรกไปหมดแล้ว

ขอแสดงความยินดีด้วยคุณจะกลายเป็นคนที่ 640"

ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาและพูดอย่างลึกลับ

คำพูดของเขาเป็นความจริงทั้งหมด นับตั้งแต่เขาอยู่ในทวีปหมาป่า มีคนที่แข็งแกร่ง639 ที่ต้องการจะฆ่าเขา แต่ในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดเป็นฝ่ายไปลงนรกแทน

"เพื่อน ผมไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร ประการแรกคุณเหยียบย่ำและทำลายดอกกุหลาบของผมจากนั้นคุณก็ดูถูกผม ผมจะทำให้คุณเสียใจที่ได้เกิดมาในโลกนี้"

นายน้อยเฉินอย่างมืดมนและเดินไปทางฉิงเฟิง

เขาต้องการที่จะหักขาของชายคนนี้ เพื่อที่จะบรรเทาความโกรธในหัวใจของเขา

"นายน้อยเฉิน หยุดเดี๋ยวนี้"

นายน้อยเฉินกำลังจะขยับในขณะที่ได้ยินเสียงหนาวเย็น

เขาหันหลังกลับไปและเห็นหลินซู่เดินออกมาด้วยท่าทีมืดครึ้ม

"หลินซู่ชายคนนี้ทำลายดอกกุหลาบของผม ผมต้องสั่งสอนเขา"

นายน้อยเฉินรู้สึกขุ่นเคืองและพูดขึ้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลินซู่ถึงห้ามเขา

"นายน้อยเฉินเขาเป็นลูกจ้างของบริษัท Ice Snow คุณไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้"

การแสดงออกของหลินซู่เยือกเย็น ริมฝีปากสีแดงของเธอยกขึ้นเล็กน้อยและเธอพูดอย่างเย็นชา

น้ำเสียงของเธอมีความมั่นคง เธอจะไม่ยอมให้นายน้อยเฉินแตะต้องฉิงเฟิง

ทุกคนในเมืองทะเลตะวันออกรู้ดีว่าซีอีโอของบริษัท Ice Snow, หลินซู่นั้นปฏิบัติต่อพนักงานของเธอเป็นอย่างดี

เคยมีหญิงพนักงานทำสะอาดวัยห้าสิบปีของบริษัท Ice Snow ซึ่งบังเอิญกวาดฝุ่นละอองไปโดนลูกค้าเศรษฐีคนหนึ่ง ลูกค้าคนนั้นตบใบหน้าของพนักงานคนนั้น

บริษัทปกติจะขอโทษลูกค้าเศรษฐีคนนั้นและแม้แต่ไล่พนักงานทำความสะอาดออก แต่หลินซู่นั้นต่างออกไป เธอบอกให้เศรษฐีคนนั้นขอโทษพนักงานทำความสะอาด

เพื่อมอบความยุติธรรมให้พนักงานทำความสะอาด หลินซู่ได้ทิ้งธุรกิจนับล้านที่ลูกค้านำมาให้

แม้ว่าหลินซู่จะทำให้ลูกค้าไม่พอใจ แต่เธอก็ได้ใจของทุกคนในบริษัทของเธอ พนักงานทุกคนของบริษัท Ice Snow ให้ความเคารพอย่างลึกซึ้งต่อหลินซู่

นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่บริษัทที่กำลังจะล้มละลายขนาดเล็ก กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ในระยะเวลาสั้นๆเพียงสามปี

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลินซู่

"หลินซู่ แม้ว่าเขาจะเป็นพนักงานของบริษัท Ice Snow แต่เขามาเหยียบย่ำและทำลายดอกกุหลาบของผม เขาดูถูกผม ผมต้องการความยุติธรรม"

นายน้อยเฉินกล่าวอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม

ถ้าฉิงเฟิงเป็นคนธรรมดานายน้อยเฉินจะต้องเข้าไปทุบตีเขาทันที แต่เขาเป็นลูกจ้างของบริษัท Ice Snow นายน้อยเฉินจึงต้องคำนึงถึงความรู้สึกของหลินซู่ก่อนที่เขาจะลงมือ

ตอนนี้เขากำลังตามจีบหลินซู่ ดังนั้นเขาจึงต้องการที่จะทิ้งความประทับใจไว้ในใจเธอ

นายน้อยเฉินรู้อย่างชัดเจนว่าหลินซู่ต้องการปกป้องพนักงาน เขาไม่ต้องการสร้างความขัดแย้งระหว่างพวกเขาเพียงเพราะลูกจ้างตัวเล็กๆคนหนึ่ง

ดอกกุหลาบเขาสามารถซื้อใหม่เท่าไรก็ได้ แต่หลินซู่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

"นายน้อยเฉิน กุหลาบของคุณราคาเท่าไร ฉันจะจ่ายคืนคุณ แต่คุณไม่สามารถทำอะไรลี่ฉิงเฟิงได้"  หลินซู่ขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา

ฉิงเฟิงเป็นสามีของเธอ เธอย่อมไม่ยอมให้นายน้อยเฉินทำอันตรายแก่เขาได้

นอกจากนี้แล้วหลินซู่รู้ว่าฉิงเฟิงเหยียบและทำลายดอกกุหลาบเนื่องจากนายน้อยเฉินต้องการตามจีบเธอ เขาทำเพื่อปกป้องเธอ - ภรรยาของเขา

ดังนั้นมันไม่ใช่ความผิดของฉิงเฟิง  หลินซู่ต้องปกป้องเขาเป็นธรรมดา