ตอนที่ 123 ดำเนินการต่อ

ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วพ่อของเลย์จะทำเช่นไรต่อดีล่ะ ฉันว่าเลย์น่าจะหาทางคิดไว้แล้วอยู่ในใจของเขา แต่ฉันยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าเขาจะคิดยังไงหรือว่าเขาจะทำอะไรในตอนนี้ ฉันรอให้เขาปรับตัวกับเรื่องพวกนี้ให้ได้

“นี่เรื่องราวพวกนี้มันเกิดขึ้นเพราะว่าใครคุณพ่อก็น่าจะรู้นะครับ ยังไงผมก็คิดแล้วว่าโซอิคือน้องของผม แล้วผมก็คิดเอาไว้แล้วว่าผมมีภรรยาที่ดีแล้วนั่นก็คือมนุษย์คนนี้ที่คุณพ่อได้เห็นไป ผมจะบอกเป็นครั้งสุดท้ายกับคุณพ่อว่ายังไงผมก็ยังจะให้เบอร์รินอยู่กับผมให้ได้พ่อเข้าใจผมใช่ไหมครับ”

ทุกอย่างเงียบลงไปอย่างเห็นได้ชัด จากที่ทุกคนกำลังร้อนใจกับการกระทำของเลย์อยู่ก็เริ่มแปลกใจว่าทำไมคุณพ่อถึงเงียบลงแบบนั้น

“แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะตั้งแต่เด็กยันจนแกโตขึ้นเป็นหนุ่มเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าแกรักผู้หญิงคนนี้มากขนาดนั้นแกก็ต้องทำอย่างหนึ่งให้กับฉันก่อน มันเป็นตัวชี้วัดของแกเลยว่าแกแล้วก็เด็กผู้หญิงคนนี้สามารถสานสัมพันกันต่อได้หรือเปล่า”

เอ๋ตัวชี้วัดอย่างนั้นหรอแล้วตัวชี้วัดที่ว่ามันคืออะไรกันแน่นะฉันไม่เข้าใจ แต่ดูเหมือนว่าพ่อของเลย์แล้วก็เลย์จริงจังมากเลยในเรื่องนี้

“ได้ครับผมจะทำมันแล้วผมจะทำให้ดูว่าผมแล้วก็ภรรยาของผมเป็นคู่ที่แท้จริง เราไปกันเลยดีกว่าครับอย่าเสียเวลาเลย”

พอเลย์พูดจบพ่อของเลย์ก็พยักหน้าให้กับเลย์ แล้วก็พาพวกเราเดินไปหยุดที่ห้องๆหนึ่ง

“เอาล่ะฉันจะให้แค่เลย์กับมนุษย์สาวคนนี้เข้าไปเท่านั้น ส่วนคนอื่นที่ไม่เกี่ยวก็รออยู่ข้างนอกนี่ก่อน อย่ามีใครเข้าไปก่อกวนเด็ดขาดเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของคนสองคนเท่านั้น”

เมื่อประตูของห้องที่เข้าไปเปิด เลย์แล้วก็ฉันก็เดินเข้าไปข้างในนั้นด้วยกันทั้งคู่

“เรากำลังจะไปที่ไหนกันหรอแล้วเราจะไปทำอะไรกันแน่เลย์”

พวกเราเดินเข้าไปในห้องที่มืดสนิทด้วยกันทั้งคู่ ทุกอย่างมันมืดมากประตูได้ปิดลงยิ่งทำให้มืดจนมองไม่เห็นอะไรเลย

“รอดูไปก่อนเถอะนะฉันก็ไม่รู้อะไรมากเหมือนกันเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้”

อย่างนั้นเองหรอกหรือสงสัยพวกเราเข้ามาในนี้พวกเราไม่รู้อะไรเลยเหมือนๆกัน มันจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างกันแน่นะฉันอยากจะรู้จริงๆเลย แล้วที่ว่าตัวชี้วัดสายสัมพันมันคืออะไรยังไงกันนะ //ตุบ// เหมือนขาของฉันไปชนกับอะไรบางอย่างแต่ไม่แรงมากมันทำให้ฉันหยุดลง

“ฉันว่าเราคงถึงกันแล้วล่ะข้างหน้ามันเป็นกำแพงนะ”

หืออะไรนะกำแพงหรอเราเดินมาอยู่ที่ไหนกันแล้วล่ะเนี่ย