ตอนที่ 122 ยังอยากอยุ่ด้วยกัน
“ทำไมแกถึงดื้อด้านขนาดนี้ยังไงแกก็ต้องทำ ถ้าแกไม่ทำฉันจะส่งหล่อนกลับไปยังที่ของหล่อนในทันทีทันใด”
เดี๋ยวก่อนนะพ่อสามารถทำได้ด้วยหรอที่จะส่งฉันกลับไปยังบ้านของฉัน หรือว่ากลับไปยังที่ๆฉันอยู่
“ไม่ได้นะพ่อนี่ภรรยาของผม ถ้าส่งเธอกลับไปแล้วก็...ผมจะไม่มีวันสืบทอดต่อไม่ว่าอย่างไรก็ตามแต่ ผมรักเธอคนนี้มากแล้วผมจะไม่ให้เธอไปจากผมเด็ดขาด นอกจากว่าเธอไม่ต้องการอยู่กับผมแล้ว หรือเธออยากจะไปจากผมแล้ว”
เลย์มองมาทางผมก่อนจะเดินมาจับมือของผมเอาไว้แน่นแล้วก็มองไปที่พ่อ หน้าตาของเขามุ่งมั่นในคำพูดของตัวเองสุดๆ เขารู้วิธีการออกไปจากที่นี่ตั้งแต่แรกแล้วสินะแต่ว่าเขาต้องการให้ฉันอยู่กับเขาก่อน แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้เลย์คิดจะทำอะไรทำไมถึงรั้งฉันไว้
“โซอิเป็นยังไงบ้างที่ฉันได้ยินมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมดเลยใช่ไหม”
เสียงดาโล่ดังขึ้นมาจากข้างหลังของฉันแล้วก็เลย์ ฉันยืนมองไปที่ข้างหน้าก็จริงอยู่แต่หูของฉันมันฟังได้ทุกทิศอยู่แล้ว
“มันเป็นเรื่องจริงตามที่พูดทั้งหมดนั่นแหละค่ะ ฉันเป็นลูกของท่านพ่อฉันขอโทษที่ต้องโกหกทุกๆคนด้วยนะคะ แต่ที่รู้ๆคือฉันไม่รู้เกี่ยวกับแม่ฉันฉันก็พึ่งมารู้ตอนที่พ่อบอกฉันนี่แหละค่ะ”
เธอคงจะตกใจนิดๆหน่อยๆอยู่เหมือนกันล่ะนะที่ได้ยินว่าแม่ของตนเป็นใคร แต่เธอก็คงมีดีใจบ้างที่ได้รู้ว่าแม่ของเธอเป็นใคร
“ฉันจะให้โอกาสแกไปคิดอีกสองสามวัน แล้วฉันจะให้แกกลับมาที่นี่อีกทีให้แกได้คิดใหม่ว่าแกควรจะทำยังไงต่อไป ส่วนเรื่องที่แกมีเรื่องจะให้ช่วยวันนี้ก็บอกฉันมาว่าแกต้องการอะไร”
เอาล่ะถึงประเด็นที่เราจะต้องพูดแล้วว่าโซอิมาจากไหนอะไรยังไง
“พ่อรู้จักเทนเทนใช่ไหมเทนเทนต้องการจะให้โซอิเป็นราชินีแห่งป่า เพราะว่าอะไรหรอครับพ่อรู้ไหมทำไมเขาถึงเลือกน้องกันแน่”
พ่อเงียบไปก่อนจะถอดหายใจออกมาอีกครั้งแล้วก่อนเริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“ถึงแม่ของโซอิจะเป็นทาสก็จริงแต่จริงๆแล้วเธอเป็นเจ้าแห่งป่าน่ะ เธอโดนจับมาจากที่นั่นก่อนไฟจะลุกลามไปทั่วป่า แล้วจากนั้นก็โดนขายให้เป็นทาสก่อนจะมาเจอกับฉัน พอเจอกับฉันฉันก็รู้สึกได้ว่าเธอมีดีอะไรบางอย่างจึ้งซื้อเธอมาต่อจากพวกขายทาส แล้วจากนั้นเราสองคนก็รักกันแบบไม่ได้ตั้งตัว เธอมีลูกให้กับฉันหนึ่งคนคือโซอิ แล้วเธอก็จากไปโดยทิ้งท้ายว่าฝากเธอด้วย”
เรื่องราวมันดูเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกันนะ
