บทที่ 346 อสูรอายุยืนไม่ดับสูญ
คำพูดของทั้งสองในห้องดังเข้าไปในหูของฉู่เค่อ ราวกับก่อให้เกิดความสะเทือนใจอย่างยิ่งต่อจิตใจเล็กๆ ของเขา ลูกตากลมเบิกกว้าง ปากอ้าเล็กน้อย อยากพูดแต่ก็หยุดกลั้น ส่วนหลี่ฟานแม้ไม่ถึงขั้นตกตะลึงกับการตัดสินใจอย่างเย็นชาของตี่สั่วเม่าที่มองศิษย์ในประตูเป็นแค่มดปลวก แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกหมดหนทางคือ กร...
