ตอนที่ 24 ชีวิตดีๆในฟาร์มภัทรภพ

2 สัปดาห์ถัดมา วันเสาร์ ฟาร์มภัทรภพ

ดนัยได้กลับไปยังฟาร์มภัทรภพอีกครั้งเพราะวันนี้ทุกคนจะเริ่มทำงานกันหลังจากเรียนรู้วิธีการปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์แบบใหม่

“เป็นยังไงบ้าง”เมื่อมาถึงดนัยก็เดินเข้าไปถามชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากบ้านกลางฟาร์ม

“ทุกคนเรียนรู้กันได้เร็วมากครับบอส”

“ตอนนี้พร้อมแล้วใช่ไหม”

“ครับ….จากการสอบทุกคนสามารถทำได้ดีทีเดียว”

“ดีมาก รบกวนนายมา 2 สัปดาห์แล้วตอนนี้ไปพักผ่อนให้สบายเถอะ”

ดนับตบไหล่ชายตรงหน้าเบาๆสองครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านที่ตอนนี้กลายเป็นที่พักชั่วคราวของคนงาน เพราะขนาดของมันที่พอๆกับคฤหาสน์ขนาดเล็กทำให้ทุกคนเข้าไปพักได้แต่จะเบียดกันเล็กน้อย

ส่วนผู้ที่มาสอนคนเหล่านี้ก็คือหนึ่งในผู้ที่ผ่านการรับเลือกในยิมมาแล้วโดยมีลูคัสและพลเป็นคนรับรองมาเอง

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในบ้านดนัยก็พบกับคนจำนวนมากที่มรอเขาอยู่แล้ว

“สวัสครับพ่อเลี้ยง”ชายร่างใหญ่เดินเข้ามาก่อนจะทักทาย

“สวัสดีครับ”

“ผมเดชเป็นตัวแทนคนงานของที่นี่ครับ”

“ครับ??”

“ผมอยากจะเป็นตัวแทนมาขอบคุณพ่อเลี้ยงที่ช่วยเหลือพวกเราครับ”

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรมากมายเลยครับ”

“แม้ตอนนี้จะยังไม่เสร็จแต่โครงตึกก็สามารถเห็นได้ชัดแล้ว พวกเราจึงรู้สึกขอบคุณครับ”

“ถ้าอยากจะขอบคุณก็ทำงานตามที่ได้รับมอบหมายให้เต็มที่ก็แล้วกันนะครับ”

“ผมจะไปบอกทุกคนอย่างนี้เลยนะครับ”เดชยิ้มขึ้นก่อนจะโค้งตัวลงอีกและเดินจากไป

“เขาดูมีมารยาทมากเลยนะคะ”ซินหรานที่ตามเขามาเอ่ยขึ้น

“ดูเหมือนคนของเราจะไม่ได้สอนแค่ความรู้อย่างเดียวสินะ ลูคัสกับพลดูเหมือนจะทำงานกันได้ดีจริงๆ”

ดนัยเดินขึ้นไปยังเวทีไม้กลางบ้าน ทุกคนที่เห็นก็หยุดพูดทันทีสร้างความพึงพอใจให้แก่ดนัยอีกไม่น้อย

“วันนี้ที่ผมมาที่นี่ก็เพราะอยากจะบอกแนวทางของจริงต่อจากนี้ แม้จะได้อ่านจากเอกสารที่แจกไปตอนมาครั้งแรกแล้วแต่ตอนนี้อาจจะมีอะไรปรับเปลี่ยนไปได้”ดนัยหยุดพูดก่อนจะกวาดตามองไปที่ทุกคนแล้วพูดต่อ

“อย่างแรกที่เราจะทำก็คือการปลูกผลไม้ยืนต้น เช่น แอปเปิล ส้ม องุ่น โดยจะใช้พื้นที่ประมาณ 50 ไร่ในการปลูกซึ่งจะเป็นผลผลิตหลักของเรา ต่อมาเราจะเลี้ยงวัวโดยใช้พื้นที่อีก 30 ไร่ ส่วนที่เหลืออีก 70 ไร่เราจะปลูกชากัน….มีคำถามอะไรไหมครับ”หลังพูดจบก็มีหญิงกลางคนยกมือขึ้นมา

“ทำไมถึงเลี้ยงวัวเพียงอย่างเดียวละคะ?”

“เมื่อก่อนไร่นี้ส่งออกเกือบทุกอย่างที่สามารถปลูกหรือเลี้ยงได้ ซึ่งผมคิดว่าแม้จะขายได้แต่ก็ได้ราคาน้อย สู้เราเลี้ยงเพียงอย่างเดียวให้ได้คุณภาพไปเลยดีกว่า”เมื่อพูดจบชายอีกคนก็ยกมือขึ้นมาบ้าง

“แล้วทำไมถึงต้องเป็นวัวละครับ”

“แม้ตอนนี้เนื้อวัวจะยังไม่เป็นที่นิยมเท่ากับเนื้อหมูในไทย แต่ในอนาคตผมเชื่อว่าจะมีผู้ต้องการมันมากและวัวที่เราจะเลี้ยงก็ไม่ใช่พันธุ์ธรรมดา สามารถหาได้จากที่นี่ที่เดียวเท่านั้น”

ทุกคนพยักหน้าตามแต่ไม่ถามเหตุผลว่าทำไมถึงมีที่นี่ที่เดียวเพราะพวกเขาถูกสอนมาแบบนี้ก่อนที่จะมีคนยกมือขึ้นมาอีก

“เราจะเปลี่ยนไปปลูกชาเป็นหลักเหรอครับ”

“ไม่ใช่หรอก สภาพอากาศของจังกวัดเชียงใหม่นั้นเอื้อต่อการปลูกชามาก และเรายังสามารถส่งออกไปต่างประเทศได้อีกด้วย”

คำถามได้ถูกถามขึ้นอีกสี่ห้าครั้งก่อนที่จะไม่มีใครสงสัยอะไรอีกและยืนรองานแรกที่จะเริ่มขึ้นกับพ่อเลี้ยงคนใหม่

“งานแรกที่ทุกคนจะต้องทำก็คือการเคลียร์พื้นที่และดินต่างๆให้พร้อม เมล็ดพันธุ์รวมถึงพ่อพันธุ์แม่พันธุ์วัวจะมาในอีก 1 สัปดาห์….ถ้าเข้าใจแล้วก็ขอให้เริ่มงานกันได้เลย”

จากนั้นดนัยก็เดินออกไปจากบ้านหลังนี้ปล่อยให้คนงานเริ่มทำสิ่งที่ได้รับมอบหมายไป

…………….

10.00 น. วันอาทิตย์

ฉึบ! ฉึบ! ฉึบ! ฉึบ!

เสียงจอบและเสียมกระทบลงไปที่ดินดังขึ้นออกมา

คนนับสอบชีวิตตอนนี้กำลังไล่พรวนดินและจัดการหน้าดินเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการปลูกพืชชนิดใหม่

แม้ที่นี่จะเป็นฟาร์ม แต่เจ้าของคนเก่าก็ไม่ได้ลงมาดูแลมันทำให้สภาพของสิ่งต่างๆค่อนข้างแย่ดนัยจึงต้องมาเริ่มทำอะไรใหม่หมด

“ท่านมาทำอะไรที่นี่กันคะ”ซินหรานที่วันนี้มาในชุดสาวชาวสวนถามขึ้น

“เรียกว่ามาพักผ่อนก็ได้นะ เดินเล่นในฟาร์มที่มีต้นไม้ร่มรื่นดูสบายตาดี”

“แต่ทำไมฉันเห็นแหวนเวทมนต์มันเรืองแสงออกมากันละคะ”ดนัยสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมายิ้มกลบเกลื่อน

“ฉันแค่ฝึกเอง การฝึกน่ะ”

“ฝึกอะไรหรอคะ?”

“เพิ่มแร่ธาตุให้แก่ดินในฟาร์มของเราไง”

“เรื่องนั้นเดี๋ยวก็จะมีเครื่องแปลงอนุภาคมานาส่งมาให้นี่คะ”

“ฉันจะได้ฝึกใช้ให้ชำนาญไงเล่า แบบเวลาที่ไม่มีปืนในมือแล้วไปเจอศัตรูเข้าน่ะ”

“ท่านคิดว่าลูกไฟขนาด 10 เซนติเมตรจะสามารถฆ่าคนได้โดยที่อีกฝ่ายไม่ตอบโต้งั้นเหรอคะ”

“เอาน่า ยังไงในอนาคตเทคโนโลยีก็ต้องก้าวหน้า บางทีฉันอาจจะสร้างลูกไฟขนาดเท่าบ้านก็ได้”

“ฉันก็หวังว่าจะเป็นอย่างงั้นค่ะ”

ทุกที่ที่ดนัยเดินผ่านไปจะมีต้นหญ้าเกิดขึ้นมารวมถึงดินโดยรอบที่ร่วนซุยขึ้นและเต็มไปด้วยแร่ธาตุที่จำเป็นในดิน

หลังจากเดินจนทั่วทั้งฟาร์มที่มีขนาด 150 ไร่รอบหนึ่งดนัยก็กลับมาพักยังบ้านเพราะมีอาการหน้ามืดเล็กน้อย

“ไม่นึกเลยว่าการใช้สิ่งที่เรียกว่าเวทมนต์มันต้องใช้กำลังใจและกายด้วย”ดนัยทิ้งตัวลงไปบนโซฟาก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

“จากที่ฉันอ่านรายงานมา การใช้เวทมนต์นั้นจะต้องคิดสมการที่ให้กำเนิดสิ่งที่ต้องการขึ้นมาในหัวและแปลงอนุภาคมานาเป็นอนุภาคมูลฐานของสิ่งนั้น การจะใช้สมองอย่างหนักคงไม่ใช่เรื่องแปลก”ซินหรานถือเก้วน้ำส่งไปให้แก่ดนัย

“ขอบคุณ”เขารับน้ำมาก่อนจะกระดกขึ้นทีเดียวหมดแก้ว

“ตอนนี้การจัดการดินในไร่เสร็จไปถึง 30% แล้วค่ะถือว่าเร็วมากเลยทีเดียว”

“การทำสวนปลูกชาแบบขั้นบันไดล่ะ”

“ตอนนี้ขุดดินตามที่วางแผนไว้ได้ 45% ค่ะ”

“ทำไมงานแต่ละอย่างมันถึงเดินเร็วกว่ากำหนดอย่างนี้กัน”

“คนงานทุกคนทราบซึ้งในสิ่งที่ท่านทำให้ พวกเขาจึงทำงานอย่างหนักเป็นการตอบแทน”

“เรื่องเครื่อง G-03 ตอนนี้เป็นไปถึงไหนแล้ว”

“เครื่องนี้ไม่ได้เกินสามัญสำนึกมากนักจึงใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ”

“ให้ยกมาที่นี่ได้เลยถ้าเสร็จแล้วนะ”

“ได้ค่ะ….พรุ่งนี้ท่านยังต้องไปโรงเรียนนะคะตอนนี้ถึงเวลาที่ควรจะกลับแล้วค่ะ”

“เฮ้อออ….แจ้งไปที่โรงเรียนว่าฉันลา 1 สัปดาห์”

“……จะดีจริงๆหรอคะ??”

“บอก ผอ. ไปว่ามีเหตุผลทางธุรกิจนิดหน่อยและบริจาคให้โรงเรียนไปสักแสนนึง”

“ได้ค่ะ”ซินหรานได้แต่จำใจทำตาม

“ติดต่อนายหน้ารับซื้อผลไม้และชารึยัง”

“ติดต่อเรียบร้อยแล้วค่ะ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ด้วยว่าท่านเป็นใคร”

“ทำไมกันล่ะ ถึงจะยังไม่ได้เปิดเผยแต่ก็ตามไม่ได้ง่ายๆอยู่ดี”

“เขาคนนั้นเป็นเพื่อนของคุณกิตติศักดิ์จึงน่าจะได้ยินชื่อของท่านมาบ้าง”

“โอ้! คนรู้จักกว้างขวางจริงๆ แล้วเขาจะส่งคนมาวันไหนกัน”

“เขาบอกจะมาเองเลยค่ะ ส่วนเวลาก็น่าจะเป็นช่วงหารเก็บเกี่ยวครั้งแรกเลยเพราะอยากจะดูคุณภาพของผลผลิตด้วยตาตัวเอง”

“ตกลง วันนั้นฉันจะมาที่นี่ด้วย”

“ค่ะ”ซินหรานหยิบโน้ตขึ้นมาก่อนจะจดเรื่องนี้ลงไป

แต่ในขณะที่ดนัยกำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อดีเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหัว

ติ๊ง!!

[ท่านทำภารกิจมีผู้เล่นครบ 1 ล้านคนภายในสามเดือนเสร็จสิ้น]

[ได้รับการสุ่มพรสวรรค์ 3 ครั้ง]

[ได้รับซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ระดับกลาง]

[มาสเตอร์สามารถรับของรางวัลได้ที่ห้องนอนปัจจุบันของท่าน]

‘เจ๋งไปเลย!…ระบบสุ่มพรสวรรค์นี่รวมระดับ 2 ด้วยใช่ไหม’ดนัยถามกับระบบในใจ

[คำตอบของท่าน คือ ใช่ค่ะ]

‘สวย! อย่างนี้คงต้องไปทำบุญเสริมดวงชะตาสักหน่อยแล้ว’แม้ดนัยจะรู้ว่าเรื่องอะไรแบบนั้นไม่มีจริงแต่เขาก็ยังอยากทำอยู่ดีเผื่อในระบบอาจจะมีแต้มบุญมาเพิ่มโชคก็เป็นได้