บทที่ 35 หน้าผากดำมืด(ดวงไม่ดีหรือโชคร้าย)

บทที่ 35 หน้าผากดำมืด(ดวงไม่ดีหรือโชคร้าย)

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ซ่งมู่หยางกับซ่งชิ่งเหอก็รีบมา

ทั้งสองผลักประตูห้องพักฟื้นเปิดออก เห็นซ่งชิ่งเผิงทรุดตัวลงนั่งอยู่บนพื้น สีหน้าของซ่งมู่หยางก็เปลี่ยนไป รีบเงยหน้าขึ้นมอง “คุณชายเย่ เรื่องนี้เป็นเพราะผมขี้ขลาด คิดมากเกินไป ถึงได้ทำให้คุณชายเย่ต้องทรมาน”

ซ่งมู่หยางส่งสัญญาณให้ซ่งชิ่งเหอ

ซ่งชิ่งเหอเตรียมตัวมาแล้ว ถือยาต้มหม้อหนึ่ง เดินเข้าไปรินให้เย่เส้าหวงหนึ่งแก้ว ในขณะเดียวกันก็หยิบเข็มเงินออกมา จิ้มลงบนตัวเย่เส้าหวง

“ไม่คิดเลยว่า ในบรรดาลูกหลานของตระกูลซ่ง จะมีคนที่เก่งเรื่องการแพทย์” แม่ของเย่เส้าหวงจ้องมองด้วยความเย็นชา

“ชิ่งเหอไปฝึกฝนกับผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งหลายปี เรียนรู้อะไรมาบ้าง” ซ่งมู่หยางมีสีหน้าที่ละอายใจ “จริงๆ แล้ว เรื่องทั้งหมด เป็นเพราะกลัวว่าจะถูกเข้าใจผิด ถึงได้ไม่กล้าเอายาถอนพิษมาให้ ไม่คิดเลยว่า...กลับถูกไอ้ฉู่เฉินคนนั้นเอาเรื่องนี้มาพูด แต่ก็ต้องขอบคุณฉู่เฉิน ถ้าไม่งั้น พวกเราคงจะคิดมากเกินไป ทำให้คุณชายเย่ต้องทรมานอีก”

ยาต้มและเข็มเงิน เป็นแค่การหลอกลวง

งูวิเศษมนตร์ดำ กุญแจสำคัญในการแก้พิษ คือเลือดของเจ้าของงู

ซ่งชิ่งเหอแอบป้ายเลือดของตัวเองลงบนบาดแผลของเย่เส้าหวง ครู่หนึ่งต่อมาก็ถอนเข็มเงินออก หันกลับไปพูดว่า “พิษงูในตัวคุณชายเย่ ถูกแก้แล้วครับ”

แม่ของเย่เส้าหวงดีใจมาก รีบเดินเข้าไป

นิ้วของเย่เส้าหวงขยับเล็กน้อย เขาก็รู้สึกว่า ความรู้สึกชาในร่างกายของเขากำลังจางหายไป

ประมาณห้านาที

เย่เส้าหวงนั่งขึ้น มองไปที่คนของตระกูลซ่งด้วยความไม่พอใจ

“พวกนายออกไปให้หมด” แม่ของเย่เส้าหวงโบกมือ

หลังจากที่ซ่งมู่หยางและคนอื่นๆ ออกไป เย่เส้าหวงก็ยังคงมีสีหน้าที่มืดมน “ผมสงสัยว่างูดำตัวนั้น เป็นของพวกเขา”

“แล้วหลักฐานล่ะ?” แม่ของเย่เส้าหวงกล่าว “ไม่ว่าจะยังไง พวกเขาก็เป็นคนแก้พิษงูให้หวงเอ๋อร์ พวกเราไม่มีเหตุผลที่จะไปหาเรื่องพวกเขาในตอนนี้ แต่เรื่องนี้ ฉันจำเอาไว้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าลูกไปทำร้ายพวกเขา ไม่ใช่ตรงกับความต้องการของฉู่เฉินหรอกเหรอ”

แววตาของเย่เส้าหวงเป็นประกาย

ฉู่เฉิน!

เรื่องนี้ มีชื่อนี้ปรากฏขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ

แถมสุดท้ายแล้วคนที่ได้ประโยชน์ ก็มีแค่ฉู่เฉิน!

เงินขอบคุณหนึ่งแสนหยวน และโปรเจ็กต์ความร่วมมือระหว่างสามฝ่าย

ตั้งแต่ที่เขาถูกงูกัดจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าฉู่เฉินจะไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย แม้แต่โทรศัพท์ ก็เป็นเขาที่โทรหาฉู่เฉิน

“ซ่งเสียหยางกับน้องชายไม่ถูกกัน อีกไม่นานก็ต้องมีเรื่อง” แม่ของเย่เส้าหวงกล่าว “ถ้าตัดตระกูลซ่งออกจากความร่วมมือระหว่างสามฝ่าย พวกเราก็จะต้องสูญเสีย ตอนนี้ให้ตระกูลซ่งเข้าร่วมอีกครั้ง จริงๆ แล้วก็แค่ทำให้ความร่วมมือระหว่างสามฝ่ายกลับมาเป็นปกติ ท้ายที่สุดแล้ว มันก็เป็นเพราะพวกเขากัดกันเอง พิษในตัวหวงเอ๋อร์ถึงได้หายเร็วขนาดนี้”

“ผมคิดว่า ตอนนี้สิ่งที่ตระกูลซ่งปวดหัวมากที่สุดคือ ข่าวลือระหว่างคุณชายเซี่ยกับฉู่เฉิน” อารมณ์ของแม่ของเย่เส้าหวงดูดี “ตอนนี้ฉันสนใจตระกูลซ่งจริงๆ ให้พวกเขาทะเลาะกันเอง กัดกันเอง น่าสนใจกว่าการที่พวกเราลงมือเองเยอะ”

เย่เส้าหวงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พยักหน้าอย่างช้าๆ

“หวงเอ๋อร์ ตอนนี้ลูกควรจะสนใจพิธีเปิดของเมืองจินถาน” แม่ของเย่เส้าหวงพูดอย่างจริงจัง “ช่วงนี้ พ่อของลูกก็เตรียมตัวสำหรับงานฉลองนี้มาโดยตลอด ถึงตอนนั้น ตระกูลเย่ของเราจะมีทีมงานสองทีมเข้าร่วมการเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิง หนึ่งในนั้นคืออาจารย์ของน้องชายลูกลงมือเอง”

เมื่อได้ยินดังนั้น เย่เส้าหวงก็ดีใจ “ค่ายมวยในเมืองฉานมีเป็นพัน ถ้ามีใครไม่ยอมรับ ก็ไปที่เปิงเหลยมวยไทย เหลยต้าถง!”

มีเหลยต้าถง อาจารย์ของน้องชายเขาลงมือเอง การเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิง พวกเขาต้องชนะแน่ๆ

“ลูกกลับไปพักผ่อนให้ดี พักผ่อนสักสองสามวัน” แม่ของเย่เส้าหวงกล่าว “วงการธุรกิจของเมืองฉาน ตระกูลหวงเป็นผู้นำมาโดยตลอด ช่วงนี้ตระกูลเย่ของเราพัฒนาไปได้ไม่น้อย แต่เทียบกับตระกูลหวงแล้ว ก็ยังคงด้อยกว่า ได้ยินว่าผู้ชนะในการเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิง จะได้รับรางวัลเป็นทรัพยากรของตระกูลหวง แต่ละตระดูลต่างก็จับตามอง ทุ่มเทอย่างเต็มที่ ตระกูลเย่ของเราจะต้องชนะ”

บ้านตระกูลซ่ง

ซ่งมู่หยางกับลูกชายหลายคนเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่มืดมน

“ตอนที่แกถูกงูกัด จริงๆ แล้วมีแค่ฉู่เฉินกับซ่งเหยียนที่เห็นงั้นเหรอ?” ซ่งชิ่งเหอมีสีหน้าที่เคร่งขรึม

ซ่งชิ่งเผิงพยักหน้า กัดฟันแน่น “ดูจากมุมกล้องของวิดีโอ ต้องเป็นฉู่เฉินที่ถ่าย”

“ถ่ายวิดีโอ รายงานตระกูลเย่” ซ่งมู่หยางพูดอย่างเย็นชา “ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของพี่ใหญ่คนนี้ ไม่ได้โง่เลย”

“ไม่ใช่แค่ไม่โง่” ซ่งชิ่งเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “เขายังรู้ว่า ผมสามารถแก้พิษงูวิเศษมนตร์ดำได้”

ทันทีที่พูดจบ รูม่านตาของซ่งมู่หยางก็หดเล็กลงทันที จ้องไปที่ซ่งชิ่งเหอ “ความหมายของลูกคือ...”

“งูวิเศษมนตร์ดำของผม จะไม่ขาดการติดต่อกับผมโดยไม่มีสาเหตุ” แววตาของซ่งชิ่งเหอเปล่งประกายที่คมกริบออกมา “ผมเดาไว้นานแล้วว่า ต้องมีคนขัดขวาง”

“แต่ฉู่เฉิน...” ซ่งชิ่งเผิงขมวดคิ้ว เขาไม่เชื่อว่าฉู่เฉินจะมีความสามารถแบบนั้น “ไม่ คนผู้นั้น อาจจะไม่ใช่ฉู่เฉิน อาจจะเป็นซ่งเหยียน ท้ายที่สุดแล้ว จางเต้าซื่ออยู่ที่ตระกูลซ่งห้าปี เขาอาจจะสอนอะไรบางอย่างให้ซ่งเหยียน”

“ไม่ว่าจะเป็นซ่งเหยียนหรือฉู่เฉิน หาโอกาสลองดูก็รู้แล้ว” ซ่งมู่หยางสูดหายใจเข้าลึกๆ “ชิ่งเหอ การเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิงที่เมืองจินถาน ลูกเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว?”

“ซ่งชิว ต้องตายแน่” ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างนอก ร่างที่แข็งแรงร่างหนึ่งก้าวเดินเข้ามา

ซ่งชิ่งเผิงมองไป “พี่สาม พี่กลับมาแล้ว”

ซ่งชิ่งอิ๋ง ลูกชายคนที่สามของซ่งมู่หยาง

“การเชิดสิงโตเด็ดไฉ่ชิง สิงโตร้อยตัวแย่งชิง” ซ่งชิ่งอิ๋งพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ตามกฎ แต่ละตระกูลสามารถส่งทีมงานเข้าแข่งขันได้สองทีม ผมกับพี่เจิ้งจะร่วมมือกัน ทำให้ซ่งชิวตายในระหว่างการแข่งขัน ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก ตอนแรกผมตั้งใจจะให้ซ่งเสียหยางใช้แส้ตีลูกชายของตัวเองให้ตาย แต่น่าเสียดาย กลับถูกจับได้”

แววตาของซ่งมู่หยางเปล่งประกายที่โหดเหี้ยมออกมา “หลายสิบปีมานี้ ซ่งเสียหยาง ทำอะไรก็เหนือกว่าฉัน ตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่ง ถึงเวลาที่ฉันจะได้ครอบครองแล้ว”

“ถ้าซ่งชิวตาย ซ่งเสียหยางก็จะไม่มีทายาทสืบทอด เขาต้องคลั่งแน่ๆ” ซ่งชิ่งอิ๋งแค่นเสียง “เมื่อก่อนซ่งเสียหยางทำร้ายแม่ของพวกเราจนตาย เพื่อที่จะแย่งชิงตำแหน่งผู้นำ ผมจะต้องทำให้เขา บ้านแตกสาแหรกขาด!”

ซ่งมู่หยางกำหมัดแน่นทันที แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ตั้งแต่วันที่แม่ของพวกลูกตาย ฉันกับซ่งเสียหยาง ก็ไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไป!”

“ฉันกลับมาแล้ว”

มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างนอก

ซ่งชิ่งหลง ลูกชายคนโตของซ่งมู่หยาง เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว สีหน้าตื่นเต้น “บอกข่าวดีให้พวกนายฟัง คืนนี้ ซิ่วซิ่วชวนครอบครัวของพวกเราไปดื่มชาที่โรงแรมหวงถิง”

ดวงตาของซ่งชิ่งเผิงเป็นประกาย “พี่สะใภ้ชวนไปดื่มชา?”

ซ่งชิ่งหลงหัวเราะออกมา “วันนี้ไปตระกูลหวงมา ผู้อาวุโสห้าประทับใจฉันมาก”

ทันใดนั้นซ่งชิ่งเหอก็ลุกขึ้นยืน มองไปที่ซ่งชิ่งหลง คำนวณด้วยนิ้ว ขมวดคิ้ว “พี่ใหญ่ หน้าผากของพี่มืดมน ดูไม่ค่อยดีนะ”