บทที่ 232: เจ้าต่างหากที่ทำร้ายข้า!
“ไม่! ซือคงหรูหลาง ท่านเอาแต่คิดถึงเฟิ่งมู่ชิงตลอดเวลา แล้วท่านเอาข้าไปไว้ที่ไหน!” เฟิ่งหวานหว่านพูดพร้อมกับน้ำตาไหลพราก บัดนี้ในใจของนางรู้สึกเจ็บปวดมาก ถ้าเขาไม่ได้ถูกเฟิ่งหวานหว่านคอยเป่าหูล่อลวง เขาจะกล้าผลักไสเฟิ่งมู่ชิงไปให้จวินหรูเย่ด้วยมือของเขาเองได้อย่างไร? หากเขาไม่มีความสัมพันธ์ลับกับเฟิ...
