ตอนที่ 12 พาน้องสาวมาช๊อปปิ้ง
08.00 น. ภัตตาคาร Nebula Restaurant
วันนี้เป็นวันหยุดราชการ และยังเป็นวันเกิดของฟ้าอีกด้วยดนัยจึงรีบตื่นมาแต่เช้าและจัดการตัวเองให้ดูดีเป็นพิเศษ
“ซินหรานของที่ฉันต้องการได้รึยัง”
“ได้แล้วค่ะท่านประธาน”หญิงสาวหน้าตาสะสวยพูดออกมาเป็นภาษาไทยก่อนจะยื่นนาฬิกาเรือนหนึ่งให้เขา
ดนัยหยิบมันขึ้นมาพิจารณาและลองทดสอบมันดูอยู่สักครู่หนึ่งก็ยกยิ้มด้วยความพอใจ
“ถือว่าใช้ได้ฝากบอกพวกเขาได้ว่าทำดีมากให้พักผ่อน 3 วัน”
“ได้ค่ะฉันจะไปบอกคนอื่นๆให้”
นาฬิกาเรือนนี้คือสิ่งที่เรียกว่าสมาร์ทวอทซ์ มันสามารถแสดงเวลา อัตราการเต้นของหัวใจ และความดันเลือดได้ แน่นอนว่าในอนาคตมันต้องสามารถทำได้มากกว่านี้
“ฉันหล่อรึยังซินหราน”
“ท่านหล่ออยู่เสมอนั่นแหละค่ะ”เธอตอบอย่างเนือยๆเพราะเขาถามแบบนี้มาหลายรอบแล้ว
“แล้วผลประกอบการของร้านอาหารและคาเฟ่ฉันล่ะ”
ซินหรานหยิบเปิดกระเป๋าหรูของตนเองก่อนจะหยิบเอกสารออกมาอ่านให้อีกฝ่ายฟัง
“หลังจากการเปิด Gemini Cafe ได้ 1 เดือน มีกำไรที่ได้มากกว่า 1 แสนบาทเรียกได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างล้นหลามเลยค่ะ ส่วนร้าน Nebula Restaurant ได้กำไรมากกว่าโดยมีกำไรสุทธิอยู่ที่ 3 แสนบาท”
“ทำไมมันเยอะอย่างล่ะ ฉันคิดว่าน่าจะมีกำไรแค่หลักหมื่นเอง”
“เพราะมีคนซื้อขนมหวานคู่กับกาแฟกันเยอะมากค่ะระหว่างอ่านหนังสือ รวมถึงโปรโมชั่นที่ท่านสั่งเอาไว้ดึงดูดลูกค้าจำนวนมากเข้ามาใช้บริการ”
มันคือโปรโมชั่นซื้อกาแฟและของหวานพร้อมกันลด 10% กับการถ่ายเซลฟี่พร้อมอาหารแล้วแชร์ลงเฟสจะได้เค้กฟรี 1 ชิ้นในทันที
และยังมีระบบสมาชิกที่สามารถสะสมแต้มมาแลกลายเซ็นหรือผลิตภัณฑ์ที่มีรูปของดนัยเปะอยู่ด้วย นี่ไม่ใช่ความคิดของเขาแต่ซินหรานเอาไปทำเอง ซึ่งมันก็ได้ผลดีเขาจึงไม่ว่าอะไร
“ดีล่ะ ตอนนี้ได้เวลาไปปลุกยัยขี้เซาเพื่อไปฉลองวันเกิดกันแล้ว”ดนัยพูดขึ้นก่อนจะเดินไปเคาะประตูห้องข้างๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“ฟ้าตื่นได้แล้ว!”
“……….”เงียบไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
“เดี๋ยวพี่พาไปซื้อของ”
“ค่า! ฟ้าตื่นแล้วค่า”หลังจากเปลี่ยนคำพูดน้องสาวสุดแสบก็ตื่นขึ้นมาทันที
“อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ”
“ได้ค่า!”
จากนั้นดนัยจึงเดินลงไปที่ชั้นสองของภัตตาคารตนเองและสั่งอาหารมากินสักหน่อย
“เธอไม่กินหรอ?”ดนัยเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นซินหรานสั่งอะไร
“ฉันกินมาแล้วค่ะ”เธอตอบ
“เธอจะตัวซีเรียสไปทำไมกัน เดี๋ยวในอนาคตทันจะมียิ่งกว่านี้อีกนะ”
“ฉันรู้ค่ะ ด้วยความสามารถและความรู้ที่ท่านมีการจะสร้างบริษัทที่เป็นมหาอำนาจในโลกไม่ใช่เรื่องยากเลย”เธอตอบมาแบบนี้เพราะเคยเห็นโปรเจคในอนาคตของดนัยมาแล้ว
“เอาน่าผ่อนคลายซะบ้าง วันนี้อยากซื้ออะไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”
“ท่านพูดแล้วนะคะ”ได้ยินที่อีกฝ่ายพูดเธอก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที
“แน่นอน”
จากนั้นครึ่งชั่วโมงต่อมาสาวน้อยน่ารักที่ทำให้โลกสดใสโดยแค่เดินผ่านก็มาถึง เธอสั่งอาหารต่างๆมากินโดยที่เน้นของหวานเป็นหลักโดยไม่รีรอ
“เดี๋ยวนี้กินเยอะนะเรา”
“ถึงพี่จะพูดแบบนั้นแต่หนูก็ยังเก็บเงินและไม่ได้สิ้นเปลืองหรอกนะ”
“พี่รู้น่าแค่อยากบอกว่าระวังอ้วนเท่านั้นเอง”
“พี่บ้าที่สุด”ฟ้าทำแก้มป่องขึ้นมาก่อนจะหันหน้านี้ไปทางอื่น
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จทั้งสามก็เดินออกไปจากร้านอาหารทางหลังร้านเพราะตอนนี้มีคนเข้ามาใช้บริการเยอะมากจนเต็มไปหมด
“พี่จะขับบิ๊กไบค์อีกแล้วหรอ แต่วันนี้เรามากันสามคนแล้วพี่ซินหรานจะไปยังไง”ฟ้าพูดขึ้นเมื่อเห็นดนัยเดินไปยังบิ๊กไบค์คู่ใจของตน
“ถ้าอย่างนั้นเราไปซื้อรถคันใหม่กันดีไหม”
“ดีสิคะ!”ฟ้าพูดขึ้นด้วยความดีใจ
“แต่ท่านยังไม่มีใบขับขี่นะคะ”ซินหรานเอ่ยขัดขึ้นมา
“ก็ให้เธอขับไงเรื่องง่ายๆ”
“……”เธอถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว
ในบัญชีธนาคารของดนัยตอนนี้มีเงินที่สามารถใช้ได้อยู่มากกว่า 10 ล้าน ส่วนที่เหลือเขาได้เอาไปลงกับเมกะโปรเจคกับลงมาโนชอยู่
ทั้งสามตัดสินใจเรียกแท็กซี่มารับพวกตนไปยังโชว์รูมเบนซ์
ใช้เวลาเพียง 15 นาทีก็มาถึง ดนัยจ่ายเงินให้กับแท็กซี่ก่อนจะเดินเข้าไปในโชว์รูมด้วยชุดเสื้อยืดปกติ แต่ดันมีซินหรานที่ใส่ชุดสูทเดินตามมาด้วยจึงทำให้ดนัยดูเหมือนลูกคนรวยที่จะมาซื้อรถ
เมื่อเดินเข้ามาดนัยก็พบกับสาวพนักงานต้อนรับที่มารับหน้าดูแลตนด้วยรอยยิ้ม
“คุณลูกค้าต้องการอะไรคะ”
“ผมอยากจะซื้อรถสักคันน่ะครับ”
“มีรุ่นในใจรึยังคะ?”
“ยังไม่มีครับ”
“ถ้างั้นลูกค้าต้องการเป็นคลาสอะไร กี่ที่นั่ง แล้วก็สีอะไรคะ”
“ผมขอเดินดูก่อนนะครับ”
“เชิญเลยค่ะ”
“ฟ้าอยากได้คันไหนบอกพี่เลยนะ”ดนัยกันไปกล่าวกับน้องสาวตน
“จะดีหรอคะพี่”
“ดีสิ วันนี้พี่พาฟ้ามาซื้อของฉลองวันเกิดนะ”
“งั้นเดี๋ยวหนูจะเลือกคันสวยๆเลย”ฟ้าฉีกยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งไปดูรถรุ่นต่างๆในโชว์รูม
หลังจากวิ่งไปทั่วจนครบฟ้าก็ลากตนไปยังรถสีขาวคันหนึ่งที่จอดแสดงสวยงามอยู่ มันเป็นเบนซ์รุ่น s280 (w220) ปี 2000 แน่นอนว่ามันดูดีใช้ได้และสามารถนั่งได้ 5 คนรถเบนซ์ที่ฟ้าเลือก
“รถคันนี้ราคาเท่าไหร่หรอครับ”
“1,512,000 บาทค่ะ”
แน่นอนว่าโลกนี้นั้นเจริญกว่าโลกก่อนค่าเงินเลยขึ้นมาจากที่ควรเป็นอยู่มากดังนั้นราคานี้ถือว่าสมเหตุสมผล
“ผมเอาคันนี้เลยครับ”
“ได้ค่ะ กรุณารอสักครู่เดี๋ยวดิฉันจะเตรียมเอกสารให้นะคะ”พนักงานสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินหายไป
เพียงครู่เดียวพนักงานสาวคนเดิมก็กลับมาพร้อมกับเอกสารต่างๆ ก่อนจะยื่นปากกามาให้เขาเพื่อเซ็นรับรอง
“จะผ่อนจ่าย หรือจะจ่ายเป็นเงินสดดีคะ”
“เงินสดครับ”ดนัยพูดขึ้นก่อนจะยื่นบัตรเครดิตแบล็คการ์ดไปให้แก่พนักงานสาว
หลังจากผ่านการเซ็นและขั้นตอนยิบย่อยอีกประมาณชั่วโมงนึง รถก็ตกเป็นของดนัยอย่างชอบธรรมและเขาก็สั่งให้ซินหรานขับออกไปในทันที โดยตรงไปที่ห้าง Central
หลังจากที่จอดรถเสร็จแล้วทั้งสามก็เดินลงมาและเข้าไปในห้างก่อนจะเดินไปยังร้านขายของต่างๆที่หรูหรา
“พี่หนูอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้น”ฟ้าชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่เท่าคน
“ได้สิ ฟ้าอยากได้อะไรหยิบมาเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ รักพี่ที่สุดเลย”เด็กสาวพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบจับทุกอย่างที่ตนเองชอบ
ส่วนซินหรานตอนนี้ก็กำลังอยู่ในร้านเครื่องสำอางและกำลังทดลองแต่ละชิ้นอยู่อย่างตั้งใจ ในใจของซิหรานตอนนี้รู้สึกดีมากอย่างบอกไม่ถูก
เพราะเมื่อก่อนเธอไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้เลย แต่ละวันต้องคอยสืบข่าวส่งไปให้กับคนระดับสูง หรือไม่ก็ลอบสังหารใครสักคนหนึ่ง เป็นอย่างนี้วนไปเรื่อยๆไม่มีโอก่สได้พักผ่อนเลย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หางตาเธอก็ชิ้นขึ้นเล็กน้อย เพราะถ้าไม่ได้ดนัยมาช่วยเอาไว้ตอนนี้เธออาจจะยังเร่ร่อนอยู่ที่ไหนสักที่ก็ได้
ฟ้าหยิบจับของเล่นและตุ๊กตาจำนวนมากมาให้ดนัยจ่ายเงิน ก่อนที่จะไปร้านเสื้อผ้าต่อเพื่อหาชุดสวยๆใส่ ซินหรานก็ย้ายร้านหลังจากที่ดนัยจ่ายเงินให้เธอแล้วเช่นกัน
ทั้งสองผลาญเงินของดนัยไปได้หลายชั่วโมงก็หยุดลงแล้วเข้าในร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อไปกินอาหารเที่ยง แม้มันจะอร่อยแต่ก็ยังสู้ร้านของเขาไม่ได้อยู่ดีจึงกินๆไปให้อิ่มเท่านั้น
จากนั้นสองสาวก็ช๊อปกันต่อจนถึงบ่ายสามโมงแล้วเปลี่ยนไปซื้อของกินแทนเพราะวันนี้มีบูธอาหารมาตั้งอยู่ที่ชั้นล่างของห้างพอดี
เมื่อซื้อของกินจนเต็มไปเต็มมือสองสาวก็กลับมานั่งกินกันที่โต๊ะโดยมีสายตาจากหนุ่มๆมองมาที่ดนัยด้วยความอิจฉา
เพราะซินหรานเป็นผู้หญิงที่สวยมากและฟ้าก็น่ารักสุดๆ แต่ดนัยไม่สนใจเรื่องนี้เขากินของแต่ละอย่างที่ทั้งสองคนซื้อมาก่อนที่จะกลับไปยังรถแล้วกลับบ้านเพื่อไปฉลองวันเกิดกับแม่ ส่วนเรื่องเค้กก็ให้เชฟในร้านเป็นคนทำ
