ตอนที่3 มาตามถึงบ้าน

เกาะXXX

ปั้งๆๆๆ

“แค่นักฆ่ามือใหม่กระจอกๆเนี่ยนะพวกแกแกะรอยมันไม่เจอ”

นิโคไลยืนยิงปืนอย่างหัวเสียที่สนามซ้อมยิงหลังคฤหาสน์ทั้งหันปลายกระบอกปืนมาจ่อบอดี้การ์ดหกเจ็ดคนที่ยืนเรียงกันหน้าสลอนเขาโมโหหนักมากขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่านักฆ่าคนที่บุกมาเป็นมือสมัครเล่นแต่สู้กับคนของเขาได้ชนะอย่างราบคาบหากไม่เห็นว่าคนที่เข้ามาถูกฝึกมาแล้วเขาคิดว่าเขากำลังเลี้ยงเด็กอนุบาลอยู่เป็นแน่

“ใจเย็นๆครับนาย...”

เฮนรี่รีบจับมือเจ้านายของเขาให้ลดปืนลงไปเสียก่อนที่จะมีการสูญเสียเกิดขึ้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบของนิโคไล

เฮนรี่ชายหนุ่มชาวอังกฤษอายุ35ปีทำงานเป็นมือขวามือขวาของนิโคไลมาได้หลายปีแล้วเขาพึ่งบินมาจากญี่ปุ่นเมื่อคืนเหตุเพราะเรื่องที่เกิดและนิโคไลรู้สึกว่าไม่มีคนที่คุ้มครองเขาได้จึงให้เฮนรี่บินมาหา

“หึ่...ให้มันรู้ไป”

นิโคไลยอมลดปืนลงแต่โดยดีทั้งยื่นปืนให้กับเฮนรี่เพราะกลัวว่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่อีกเขายืนเท้าเอวหายใจฟึดฟัดอย่างไม่สบอารมณ์ตอนนี้เขาเป็นห่วงคนรักของเขาใจจะขาดไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างแล้วเธอถูกจับไปด้วยสาเหตุอะไรเขาก็ยังไม่ทราบได้จะว่าผิดใจกับใครช่วงนี้ก็ยังไม่มี

 

อังกฤษ

“คุณเป็นใครกันแน่”

เจด้านั่งอยู่ในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูในเมืองหลวงของอังกฤษเธอหนีออกมาจากคฤหาสน์ได้ก็เพราะชายหนุ่มตรงหน้าเธอไม่รู้ว่าเขามาช่วยเธอทำไมเป็นคำสั่งของใครกันแน่

“ผมจะดูแลคุณแค่คืนนี้ส่วนพรุ่งนี้ก็หมดหน้าที่ผมแล้ว”

ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตรงหน้าหญิงสาวเพื่อพักผ่อนเขาเหนื่อยล้าเต็มทีพรุ่งนี้แล้วหน้าที่ของเขาก็จะเสร็จสิ้นและเขาจะทำงานนี้เป็นงานสุดท้ายเพราะตั้งใจว่าจะกลับไปดูแลน้องสาวของเขาเป็นการถาวร

 

22.00น.

เขาใหญ่

ตอนนี้นิโคไลนั่งอยู่ในรถตู้คันหรูของเขาไม่ใกล้ไม่ไกลจากพิกัดบ้านของคนที่จับตัวว่าที่เจ้าสาวของเขาเท่าไรบ้านตรงหน้าที่มีต้นไม้ปกคลุมดูร่มรื่นหลังไม่ใหญ่มากเท่าไรแต่ความปลอดภัยแน่นหนาพอสมควรแต่นั่นมันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการที่จะไปจับตัวคนในบ้านออกมาได้

“พวกนายแน่ใจใช่ไหมว่าเป็นที่นี่”

ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างบนรถหรูด้วยสีหน้าเรียบเฉยถามบอดี้การ์ดที่นั่งด้านหน้าให้แน่ใจอีกทีว่าพิกัดที่พวกลูกน้องของเขานั้นหามาถูกแน่นอนหรือไม่

“แน่ใจครับ”

ชายชุดดำสองคนข้างหน้าพยักหน้าตอบด้วยสีหน้าท่าทางมั่นใจเพราะหลังจากได้รูปพรรณสัณฐานของคนที่พาเจด้าออกไปในกล้องวงจรพวกเขาก็สืบชื่อและที่อยู่แต่แปลกตรงที่แกะรอยไม่ได้เท่านั้น

“จะทำแบบนี้จริงๆใช่ไหมครับนายผมว่ามันไม่เป็นผลดีเท่าไรจะสร้างปัญหาให้เราเพิ่มมากกว่าถ้ามันเกิดแค้นแล้วทำอะไรคุณเจด้าขึ้นมาจะทำยังไงล่ะครับ”

เฮนรี่เตือนเจ้านายของเขาด้วยสีหน้ากังวลเขาเห็นว่าวิธีนี้มันไม่เข้าท่าเท่าไรที่จะเอาคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องด้วยมาเกี่ยวข้อง

“ก็ให้มันเอาตัวเจด้ามาแลกกับน้องสาวมันสิ”

ชายหนุ่มพูดด้วยแววตาเชือดเฉือนเวลานี้นิโคไลไม่สนอะไรทั้งนั้นแม้จะถูกด่าว่าเป็นหมาลอบกัดก็ช่างเพราะเขานั้นถูกลอบกัดก่อนนั่นเอง

เฮนรี่ส่ายหัวเบาๆที่เจ้านายของเขาดูท่าจะไม่ยอมฟังคำที่เขาเตือนเอาเสียเลย

แกร๊กก

ตอนนี้นิโคไลยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของน้องสาวศรัตรูเขาเข้ามาด้านในได้ก็เพราะอุปกรณ์บางอย่างที่ทำให้สัญญาณไม่ดังในขณะที่กำลังงัดประตูบ้านเข้ามา

“พวกนายไปรอที่รถส่วนนายเข้าไป”

แสงที่สาดมาจากดวงไฟนอกบ้านทำให้นิโคไลเห็นว่ามีหญิงสาวนอนหลับอยู่บนเตียงเขาจึงให้บอดี้การ์ดสองคนไปรอที่รถและให้เฮนรี่เข้าไปจัดการหญิงสาวคนเดียว

“อืม..อือ”

แกร๊กก

เฮนรี่รีบเทยาสลบลงกับผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าที่เขาพกมาหมายจะจัดการหญิงสาวด้วยยาสลบจะได้ง่ายต่อการพาเธอออกไปแต่หญิงสาวก็ดันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนและเอื้อมมือมาเปิดไฟที่หัวนอน

เมื่อไฟในห้องสว่างขึ้นภาพตรงหน้าของนิโคไลตอนนี้คือหญิงสาวร่างเล็กในชุดนอนลายการ์ตูนปล่อยผมยาวยุ่งเล็กน้อยกำลังจ้องเขาตาแป๋วอย่างไม่มีทีท่าสะทกสะท้านทำให้เขาต้องจ้องมองกับเฮนรี่อย่างแปลกใจ

“พี่นนเหรอคะไหนบอกน้ำว่าจะมาพรุ่งนี้ไงคะ”

ธารธารีรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่และน่าจะเป็นพี่ชายเธอที่กลับมาก่อนเวลาแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมพายเธอถึงไม่เอ่ยทักทายเธอแม้แต่คำเดียวเธอจึงค่อยๆเดินออกไปที่หน้าประตู