บทที่ 30 นายต่างหากที่เป็นพี่

บทที่ 30 นายต่างหากที่เป็นพี่

ภายในห้อง ทุกคนต่างก็กลายเป็นหิน

คุณชายหวงกลับคุกเข่าให้กับลูกเขยปัญญาอ่อนที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง ซึ่งเป็นตัวตลกของคนทั้งเมือง

เขาแพ้จริงๆ

แต่การคุกเข่าหนึ่งครั้งนี้ เหมือนกับฟ้าผ่าลงมา สิ่งที่จะตามมาคือ ภูเขาและแม่น้ำพังทลาย เลือดไหลนอง

เขาจะไม่มีทางยอมคุกเข่าเปล่าๆ!

แม้แต่เซี่ยเป่ย ในตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงสายตาของหวงหยู่ไห่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหาย

“จะปล่อยให้มันคุกเข่าคืน มันก็ถือว่ามากเกินไป” จางหาวตั้งสติกลับมา จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความโกรธ สั่งการอย่างเด็ดเดี่ยว

คนที่จ้องมองฉู่เฉินอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

“ใครกล้า” เสียงของเซี่ยเป่ยก็ดังขึ้น

ทว่าในตอนนี้ ไม่มีใครสนใจคำพูดของเซี่ยเป่ย

คุณชายหวงคุกเข่าให้คนอื่นในเทียนเหาผับ ถ้าเทียนเหาผับไม่ทำให้คนตรงหน้าพิการ คงจะไม่สามารถอธิบายได้

หวงหยู่ไห่ลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “การคุกเข่าหนึ่งครั้งนี้ของฉัน นายจะต้องใช้ชีวิตอยู่ในนรกตลอดชีวิต”

ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเตะเปิดออก

ร่างสองร่างพุ่งเข้ามา

ลงมืออย่างรวดเร็วและเด็ดขาด เขาจัดการกับรปภ.สองคนของเทียนเหาผับจนล้มลงไปกองกับพื้น

บอดี้การ์ดของเซี่ยเป่ย!

เซี่ยเป่ยยืนอยู่ข้างๆ ฉู่เฉิน

“อีกฝ่ายเป็นถึงคุณชายหวง” ฉู่เฉินพูดเบาๆ

“ลืมที่ฉันพูดเมื่อคืนไปแล้วเหรอ?” เซี่ยเป่ยยิ้ม “ต่อไปนี้มีอะไร พี่เป่ยจะช่วยนายเอง”

เซี่ยเป่ยมองไปที่หวงหยู่ไห่ “คืนนี้ฉันเป็นคนให้ฉู่เฉินมา การปกป้องเขาคือขีดจำกัดของฉัน”

สายตาของหวงหยู่ไห่ดูเย็นชา เขาเอามือไพล่หลัง “เซี่ยเป่ย ที่นี่คือเทียนเหาผับ นายปกป้องเขาไม่ได้”

เซี่ยเป่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ

ถอยหลังไปก้าวหนึ่งพร้อมกับฉู่เฉิน

เขามีบอดี้การ์ดมาแค่สองคน แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะไม่ธรรมดา แต่การที่จะฝ่าออกไปจากเทียนเหาผับ ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น เซี่ยเป่ยรู้ดีว่า หวงหยู่ไห่คลั่งไปแล้ว ตั้งแต่ที่เขาคุกเข่าให้ฉู่เฉิน เขาก็ไม่มีทางปล่อยฉู่เฉินไป

“เดี๋ยวถ้ามีโอกาส นายรีบวิ่งออกไป” เซี่ยเป่ยพูดเบาๆ “พวกเขาไม่กล้ายุ่งกับฉัน”

เสียงฝีเท้าดังขึ้น

เซี่ยเป่ยหันกลับไปอย่างแรง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป

หน้าประตูห้อง รปภ.ของเทียนเหาผับล้อมเอาไว้หมดแล้ว

ไม่มีทางหนีรอด

“พี่เป่ย ในสถานการณ์แบบนี้ พี่จะทำยังไง?” ฉู่เฉินมองไปที่เซี่ยเป่ย “พี่จะยังคงช่วยผมอยู่ใช่ไหม?”

เซี่ยเป่ยอยากจะร้องไห้ ไอ้หมอนี่ทำไมถึงได้ไม่รู้สึกอะไรเลย ในสถานการณ์แบบนี้ ยังสามารถสงบนิ่งได้

“ฉันได้แต่...หาหมอที่ดีที่สุดให้นาย” เซี่ยเป่ยรู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง แม้ว่าอยากจะปกป้องฉู่เฉิน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ตั้งแต่ที่หวงหยู่ไห่เรียกชื่อเขาโดยตรง ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหวงหยู่ไห่ก็จบลงแล้ว

“หมอที่ดีที่สุด เก็บไว้ให้คุณชายหวงเถอะ” ทันทีที่ฉู่เฉินพูดจบ เขาก็พุ่งไปข้างหน้า

จับโจรก่อนก็ต้องจับหัวหน้าก่อน!

ฉู่เฉินพุ่งไปหาหวงหยู่ไห่

“หาที่ตาย” จางหาวที่อยู่ข้างๆ หวงหยู่ไห่ รีบวิ่งเข้าไป ชกไปหาฉู่เฉิน

ความเร็วของฉู่เฉินไม่ได้ลดลง ชกสวนกลับไป

แขนของจางหาวได้รับแรงกระแทกที่น่ากลัว โคนนิ้วโป้งฉีก เขาถอยหลังเซออกไป ในตอนนี้ เขาไม่สามารถยกมือข้างนี้ขึ้นได้อีกแล้ว

ในชั่วพริบตา ฉู่เฉินก็เข้ามาใกล้หวงหยู่ไห่แล้ว

เข็มเงินในฝ่ามือของหวงหยู่ไห่เปล่งประกาย สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

สิ่งที่เขาเรียนรู้มาจากสำนักอู๋เสิน ไม่ได้มีแค่คนตัวเล็กมนตร์ดำ

เพล้ง! เสียงขวดแตก

ฉู่เฉินหยิบขวดขึ้นมากัน สายตาของเขาเหลือบมองเข็มเงินในฝ่ามือของหวงหยู่ไห่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก

เขาเตะออกไป

ร่างกายของหวงหยู่ไห่ลอยกระเด็นชนเข้ากับผนังกำแพง ทันทีที่ร่างกายของเขากระทบพื้น ฉู่เฉินก็ตามมาถึง ขวดในมือของเขา ด้านที่แตกเป็นปากฉลามจ่ออยู่ที่คอของหวงหยู่ไห่ “คนตัวเล็กมนตร์ดำของสำนักอู๋เสินงั้นเหรอ? ความสามารถของนายยังไม่ถึงขั้น”

ดวงตาของหวงหยู่ไห่เบิกกว้างถึงขีดสุด สายตาของเขามองไปที่ฉู่เฉินด้วยความตกตะลึง

เขาคิดไม่ออกมาโดยตลอดว่า ทำไมคนตัวเล็กมนตร์ดำถึงได้ล้มเหลว

ตอนนี้เข้าใจแล้ว

คนที่เขาต้องการจัดการ ก็เป็นนักโหราศาสตร์เช่นกัน แถมยังมีความสามารถเหนือกว่าเขามาก

เมื่อกี้อยู่ต่อหน้าฉู่เฉิน เขาแค่กำลังอวดอ้าง

“หยุดกันให้หมด” ฉู่เฉินหันกลับไปอย่างแรง สายตาของเขามองไปที่จางหาวและคนอื่นๆ ด้วยความเย็นชา “ชีวิตของลูกเขยปัญญาอ่อนที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่งคนนี้ ไม่มีค่าหรอก ถ้าสามารถตายไปพร้อมกับคุณชายหวง การมาเกิดครั้งนี้ก็คุ้มค่าแล้ว”

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

เซี่ยเป่ยก็อ้าปากค้าง

เมื่อกี้นี้ยังบอกให้พี่เป่ยปกป้องเขา วินาทีต่อมา กลับจัดการกับหวงหยู่ไห่จนล้มลงไปนอนกองกับพื้น

คนอื่นไม่รู้ แต่เซี่ยเป่ยเป็นเพื่อนกับหวงหยู่ไห่หลายปี เขารู้ดีว่า หวงหยู่ไห่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก แม้แต่ชายฉกรรจ์แปดคนสิบคนร่วมมือกัน ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา แต่ฉู่เฉินกลับเตะเขาอย่างรวดเร็ว เด็ดขาด และจัดการกับเขาจนอยู่หมัด

ไป๋สี่เยว่ หญิงสาวที่มีขาเรียวยาว กับเย่เป่ยเจียยืนอยู่ด้วยกัน แววตาของพวกเธอเผยความประหลาดใจออกมา

ไม่มีใครคิดเลยว่า ในสถานการณ์แบบนี้ ฉู่เฉินจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้

แม้ว่าหลังจากออกไปจากเทียนเหาผับ ฉู่เฉินหรือแม้กระทั่งตระกูลซ่ง จะต้องเผชิญกับการแก้แค้นที่รุนแรง แต่ตอนนี้ อย่างน้อยเขาก็ปลอดภัยแล้ว

“ปล่อยคุณชายหวง!” จางหาวเบิกตากว้าง ตะโกนออกมา

ฉู่เฉินไม่ได้สนใจ แต่หันกลับไปอีกครั้ง มองไปที่หวงหยู่ไห่

ความตกตะลึงในแววตาของหวงหยู่ไห่ยังคงไม่จางหาย เสียงของฉู่เฉินยังคงก้องอยู่ในหูของเขา

เขากลับรู้จักคนตัวเล็กมนตร์ดำ

แต่เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของนักโหราศาสตร์จากตัวฉู่เฉินเลย

หวงหยู่ไห่มองไปที่ฉู่เฉินอย่างลึกซึ้ง

เขาศึกษาค้นคว้าวิชาลับมาหลายปี พอจะรู้จักโลกของนักโหราศาสตร์อยู่บ้าง ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง สามารถกุมอำนาจ สั่นสะเทือนโลกได้

ในสายตาของหวงหยู่ไห่ ฉู่เฉินในตอนนี้ น่ากลัวยิ่งกว่าเซี่ยเป่ยที่เป็นถึงคุณชายตระกูลเซี่ย

ยกเว้นเขาจะสืบหาภูมิหลังของฉู่เฉิน ให้ผู้เชี่ยวชาญในสำนักออกมาจัดการ

ท้ายที่สุดแล้ว หวงหยู่ไห่รู้ดีว่า ผลลัพธ์ของการทำให้สำนักโหราศาสตร์สำนักหนึ่งไม่พอใจเป็นยังไง

หวงหยู่ไห่สูดหายใจเข้าลึกๆ ความรู้สึกโหดเหี้ยมในตัวของเขาจางหาย สายตาของเขามองไปที่จางหาว

“ให้ทุกคน ออกไป”

สีหน้าของจางหาวเปลี่ยนไป จ้องไปที่ฉู่เฉิน “นายกล้าทำร้ายคุณชายหวง นายตายแน่”

จางหาวและคนอื่นๆ ถอยหลังออกไปทีละก้าว

ฉู่เฉินก็ลุกขึ้นยืนทันที โยนขวดในมือทิ้งไป

“พี่เป่ย พวกเราไปกันเถอะ”

เซี่ยเป่ยสะดุ้ง ตั้งสติกลับมา มองไปที่ฉู่เฉิน...

นายต่างหากที่เป็นพี่!

เมื่อกี้เซี่ยเป่ยก็โกรธมาก แต่จะให้เขาจัดการกับหวงหยู่ไห่แบบนี้ ในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่มีทางกล้า

เขาย่อมทำไม่ได้

เซี่ยเป่ยอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หวงหยู่ไห่อีกครั้ง เห็นว่าหวงหยู่ไห่ลุกขึ้นยืนแล้ว แต่กลับไม่มีท่าทีโกรธ สีหน้าของเขาดูสงบลง หัวใจของเขาก็เต้นแรง

นี่ไม่ใช่หวงหยู่ไห่ที่เขารู้จัก

ตอนที่เขาคลั่ง เขาไม่สนใจแม้แต่ชีวิตของตัวเอง

ตอนนี้ กลับยอมให้ฉู่เฉินจากไปแบบนี้?

ทั้งสองคนออกจากห้องไป จางหาวก็รีบวิ่งเข้ามา “คุณชายหวง”

“ไม่ต้องไปขวางพวกเขา” หวงหยู่ไห่โบกมือ นั่งลงบนโซฟา หรี่ตาลง “ฉู่เฉิน ลูกเขยปัญญาอ่อนที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง?”

“ข้างนอกผับ มีคนกลุ่มหนึ่งเฝ้าอยู่ น่าจะเป็นคนของหรงเย่ามวยไทย” จางหาวกล่าว “ต่อให้พวกเราไม่ลงมือ คืนนี้ฉู่เฉินก็คงจะแย่”