Ch1 – การเกิดใหม่
Ch1 – การเกิดใหม่
เมื่อลู่เซี่ยตื่นขึ้นมา ด้านนอกก็เงียบสนิท บอกให้รู้ว่าคนในครอบครัวได้ออกจากบ้านไปกันหมดแล้ว
เธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบๆห้อง แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
ห้องมีขนาดเล็กมาก แต่กลับมีข้าวของอยู่เต็มไปหมด ทำให้ดูคับแคบยิ่งกว่าเดิม
ก็จริง อยู่กันตั้งสามคน จะไม่ให้คับแคบได้ยังไงไหว
ผนังห้องดูทรุดโทรม กำแพงฝั่งตรงข้ามมีเตียงสองชั้นตั้งอยู่ ซึ่งเป็นของพี่สาวคนโตและน้องสาวคนเล็กของเธอ
ข้างเตียงมีกล่องหลายใบวางอยู่ และนั่นคือทั้งหมดที่มี
อีกด้านของกำแพงเป็นเตียงของเธอเอง แต่จะเรียกว่า “เตียง” ก็ไม่ถูก มันเป็นแผ่นไม้สองแผ่นวางต่อกันยาวเพียง 1.5 เมตรเท่านั้น ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อกี้นี้เธอจะรู้สึกว่าเท้าของเธอห้อยต่องแต่งอยู่
ที่มุมหนึ่งของห้อง มีโต๊ะเครื่องแป้งเก่าๆของพี่สาวคนโตตั้งอยู่
แค่ทั้งหมดนี้ก็เต็มห้องแล้ว โชคยังดีที่มีหน้าต่างบานเล็กๆอยู่ภายในห้อง ไม่อย่างนั้นห้องก็คงมืดสนิท
ลู่เซี่ยมองไปทางเตียงสองชั้นที่อยู่ตรงข้ามกับเธอ จากนั้นก็หันกลับมามอง “เตียง” ที่แสนเรียบง่ายของตัวเอง เธอไม่เข้าใจเลยว่าเจ้าของร่างเดิมทนมาได้ยังไง
ใช่ เจ้าของร่างเดิม
ลู่เซี่ยในตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป
ลู่เซี่ยในปัจจุบันคือคนที่มาจากศตวรรษที่ 21
เธอใช้เวลาตลอดทั้งวันเพื่อทำความเข้าใจความจริงข้อนี้
ส่วนเรื่องที่ว่าเจ้าของร่างเดิมอยู่ที่ไหนนั้น?
เรื่องมันยาว...
ลู่เซี่ยถอนหายใจ เมื่อคิดถึงเจ้าของร่างเดิม เธอก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกและสับสน
เจ้าของร่างเดิมก็มีชื่อว่าลู่เซี่ยเหมือนกัน เธอเป็นลูกสาวคนรองของบ้านลู่ พ่อแม่ของเธอเป็นชนชั้นแรงงานในปักกิ่งในยุค 70
พ่อของเธอ ลู่เจี้ยนไห่ ทำงานขนของอยู่ในโรงเก็บของของโรงงานทอผ้า
ปกติแล้วงานยกของและขนของมักเป็นหน้าที่ของคนงานอายุน้อยหรือไม่ก็เด็กฝึกงาน ลู่เจี้ยนไห่ทำงานอยู่ในโรงงานทอผ้ามานานกว่ายี่สิบปี ทั้งที่เขาควรได้เลื่อนตำแหน่งนานแล้ว แต่เพราะเขาเป็นคนซื่อและเก็บปากเก็บคำ จึงมักถูกกลั่นแกล้งอย่างลับๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่มีการเลื่อนตำแหน่ง หัวหน้าก็มักเลือกคนอื่นเสมอ ดังนั้น เขาจึงทำงานย้ำอยู่กับที่มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา โชคดีที่เขามีสุขภาพแข็งแรงและสามารถก้มหน้าก้มตาอดทนทำงานต่อไปได้
ส่วนแม่ของลู่เซี่ย ซุนกุ้ยฟาง เธอทำงานเป็นพนักงานธรรมดาอยู่ในโรงงานทอผ้าเช่นเดียวกัน
ทั้งสองเป็นหนึ่งในกลุ่มคนงานรุ่นแรกของโรงงานทอผ้าหลังจากที่มีการสถาปนาสาธารรัฐประชาชนจีนขึ้นมา ในเมื่อทั้งสองทำงานอยู่ที่เดียวกัน มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ทั้งคู่จะได้เจอหน้าและแต่งงานกันในเวลาต่อมา
หลังจากแต่งงาน พวกเขาก็มีลูกสาวสามคนและลูกชายหนึ่งคน
ลูกสาวคนโต ลู่ชุน เป็นลูกคนแรก ดังนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง แต่พ่อแม่ก็รักใคร่เธอไม่น้อย
เมื่อแม่ของลู่เซี่ยตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง เธอก็หวังว่าจะเป็นลูกผู้ชาย แต่กลับคลอดออกมาเป็นลูกสาวอีกคน ทำให้พวกเขาผิดหวังไม่น้อย พวกเขาจึงไม่ได้ใส่ใจเธอมากนัก
และลูกสาวคนนั้นก็คือ ลู่เซี่ย
หลังจากนั้น พวกเขาก็มีลูกแฝดออกมาหนึ่งคู่ ลูกคนที่สาม ลู่ชิว และลูกคนที่สี่ ลู่ตง
ถึงแม้การคลอดลูกแฝดจะทำให้ซุนกุ้ยฟางไม่สามารถมีลูกได้อีก แต่เธอก็ยังมีความสุข เพราะการมีลูกแฝดถือเป็นเรื่องที่หาได้ยากสำหรับบ้านลู่ และในที่สุดเธอก็มีลูกชายที่จะสืบทอดสายเลือดของครอบครัวต่อไปได้แล้ว เธอจึงให้ความสำคัญกับลูกชายคนเล็กมากเป็นพิเศษ
และนั่นคือทั้งหมด ในบรรดาลูกทั้งสี่คน ลูกคนโตและลูกคนเล็กได้รับความรักจากพ่อแม่มากที่สุด และลู่ชิวก็ได้อาศัยผลประโยชน์จากการเป็นลูกคนเล็ก ดังนั้น ลู่เซี่ยที่เป็นลูกคนรองของบ้านจึงได้รับความรักน้อยที่สุด
เจ้าของร่างเดิมอาจจะรู้ตั้งแต่อายุยังน้อยว่าตนเองไม่ได้เป็นที่รักของพ่อแม่ ดังนั้น เธอจึงกลายเป็นคนที่มีนิสัยเก็บตัว เธอมักเป็นคนที่ทำงานในบ้านมากที่สุด ด้วยหวังว่าจะได้รับความรักจากพ่อแม่ของเธอสักเล็กน้อย
เธอจึงรับหน้าที่ทำงานบ้านทั้งหมดตั้งแต่เด็กๆ
ถึงแม้พ่อแม่จะไม่ได้ชอบเธอ แต่พวกเขาก็ไม่คิดแสดงให้คนนอกรู้ ดังนั้น เมื่อถึงช่วงวัยที่ต้องเข้าโรงเรียน พวกเขาก็ปล่อยให้เธอไป
