ตอนที่ 77 การป้องกัน
ตอนที่ 77 การป้องกัน
เชร์มองเขาด้วยความประหลาดใจ “ไม่คิดว่าเจ้าจะละเอียดขนาดนี้”
คอนริเงยหน้าขึ้นมองดูดวงอาทิตย์ตกอันห่างไกล “ส่วนใหญ่เป็นเพราะข้าคิดมากในช่วงนี้ ข้ารู้สึกว่าไอร่าไม่ใช่สตรีธรรมดา สิ่งผิดปกติมากมายจะเกิดขึ้นกับนางอย่างแน่นอนในอนาคต ตอนนี้เรายังสามารถปกป้องนางได้ แต่เราจะทำอย่างไร หากศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าปรากฏขึ้นในอนาคต? เราจะเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของไอร่าเพราะความปรารถนาอันเห็นแก่ตัวของเราหรือไม่เล่า”
ในขณะนี้ คอนริไม่หยิ่งเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เขาดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงเป็นพิเศษ
เขาค่อนข้างจะอึดอัดเล็กน้อยในเรื่องความสัมพันธ์ แต่เมื่อเป็นเรื่องการวางแผน เขาก็ไม่ด้อยกว่าใครเลย
ท้ายที่สุดเขาก็เป็นผู้นำของเผ่า หากเขาโง่เขลา เขาจะโน้มน้าวฝูงของเขาได้อย่างไร
คอนริดูเหมือนจะตัดใจเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างและกำหมัดแน่น
“ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของไอร่า ตราบใดที่นางปลอดภัย ข้าสามารถยอมรับสัตว์อสูรตัวผู้อื่นที่จะแบ่งปันเธอได้”
จากนั้นเขาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
เชร์เม้มริมฝีปากและค่อย ๆ ปิดนิ้วของเขา แหวนบนนิ้วนางของเขาถูกกำแน่น
ไอร่ามีความลับมากมาย และแม้ว่าเชร์และคอนริจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ทั้งคู่ก็รู้ว่าสาวน้อยของพวกเขาไม่ธรรมดา
ไม่ว่าจะเป็นหนังสือหนังแกะในมือของเธอ ความรู้ที่เธอมี หรือเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของเธอ..
เธอเป็นเหมือนสมบัติที่น่าดึงดูด เมื่อถูกเปิดเผยจะต้องเกิดการนองเลือดอย่างแน่นอน
เชร์มั่นใจในความแข็งแกร่งของเขา แต่เขารู้ขีดจำกัดของตัวเอง หากพวกเขาเป็นเพียงศัตรูธรรมดา เขาคอนริก็สามารถจัดการกับพวกเขาได้ อย่างไรก็ตาม จะมีคนที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาอยู่เสมอ
ไม่ต้องพูดถึง แค่สัตว์วิญญาณสี่และห้าดาวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกมันต้องทนทุกข์ทรมาน
มีเพียงเขาและคอนริเพียงสองตน ไม่มีทางที่พวกเขาจะรับประกันได้ว่าไม่มีอะไรผิดพลาด
พวกเขาต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม
เชร์ค่อยๆ สงบลง ไม่มีการต่อสู้หรือลังเลอีกต่อไปในดวงตาสีฟ้าของเขา มีเพียงความมุ่งมั่นเท่านั้น
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของไอร่าอีกแล้ว
เขาก้มศีรษะลงแล้วจูบแหวนหลักบนนิ้วนาง
'ไอร่า พวกเราจะปกป้องคุณอย่างดีอย่างแน่นอน!'
เมื่อเชร์กลับบ้าน เขาเห็นไอร่ากำลังหั่นเนื้ออยู่ในครัว
เขาเดินไปจับมือขวาของเธอ “ข้าทำเอง”
ไอร่าหันกลับมาทันทีและต้องประหลาดใจเมื่อเห็นเชร์มายืนอยู่ข้างหลังเธอ
เขาหยิบมีดกระดูกออกมาจากมือเธอ จากนั้นก็เริ่มหั่นเนื้ออย่างมีประสิทธิภาพ
ไอร่ามองไปที่ใบหน้าด้านข้างของเขา “เจ้าไปที่ใด เหตุใดถึงเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้”
เชร์พูดอย่างสบาย ๆ “ข้าไปดูแปลงผักและให้อาหารปลาและกุ้งในบ่อมา”
“เจ้ายังโกรธอยู่หรือไม่”
“ไม่ ข้าจะไม่โกรธเจ้า” เชร์พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ข้าเคยเห็นแก่ตัวมาก่อนและไม่อยากแบ่งเจ้าให้กับอสูรตนไหน เมื่อเห็นว่าเจ้าใส่ใจธยาน์มากแค่ไหน ข้าจึงรีบวิ่งไปสงบสติอารมณ์ที่แปลงผักก็เท่านั้น”
ไอร่าไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
เชร์กล่าวต่อ “อันที่จริง คู่ครองสามคนก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย ในความเป็นจริงถือว่าน้อยมากด้วยซ้ำ ข้าไม่มีเหตุผลที่จะห้ามไม่ให้เจ้าพบกับธยาน์”
ไอร่าคิดว่าเขายังโกรธ จึงอธิบายอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่ได้ต้องการมีคู่ครองสามคน ข้ามีเพียงเจ้าและคอนริเท่านั้น ธยาน์ได้รับบาดเจ็บ ข้าอยากให้เขาอยู่ที่นี่เพื่อรักษาตัว ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด”
“ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เราจะทำตามที่เจ้าบอก” เชร์ผลักเนื้อที่หั่นแล้วไปด้านข้างและเตรียมจุดไฟ “ที่นี่มีควันและน้ำมันค่อนข้างมาก อย่ายืนอยู่ที่นี่อีกต่อไปเลย ออกไปก่อน”
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นไอร่าก็กอดคอของเขาและมองดูเขาอย่างไม่พอใจ
“หลังจากที่ข้าคลอดลูกของคอนริ ข้าจะมีลูกให้กับเจ้า อย่าเศร้าไปเลยนะ”
เชร์หยุดชั่วคราว
เขาจ้องมองไปที่ไอร่าครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาสีฟ้าของเขาขยับ และการแสดงออกที่ทำอะไรไม่ถูกก็ปรากฏบนใบหน้าที่หล่อเหล่าของเขา
เขากอดเธออย่างอ่อนโยน “เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น ไม่ว่าเราจะมีลูกด้วยกันหรือไม่ เจ้าก็คือคู่ครองเพียงคนเดียวของข้า”
“แต่เจ้าไม่มีความสุข ข้าอยากให้กำลังใจเจ้า”
“ข้าไม่ได้โกรธ ข้าแค่อารมณ์ไม่ดี” การจ้องมองของเขาอ่อนโยน “ตอนนี้ข้าหายแล้ว เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับข้าอีกต่อไป”
ไอร่าสังเกตสีหน้าของเขาอย่างระมัดระวัง เมื่อเห็นว่าเขาไม่แสดงอาการโกรธแล้ว เธอก็โล่งใจ
เธอสัญญาอย่างเคร่งขรึมว่า “อย่ากังวล ข้าสัญญากับเจ้าว่าจะไม่สมสู่กับอสูรตนอื่นอีก หลังจากที่ธยาน์ดีขึ้นแล้ว ข้าจะคุยกับเขาและส่งเขากลับบ้าน”
อย่างไรก็ตาม เชร์กล่าวว่า “ไม่ต้องรีบร้อนที่จะส่งเขาออกไปหรอก อย่างไรเสียเขาก็เคยช่วยเจ้ามาก่อน ให้เขาพักอยู่ที่นี่สักพักเถอะ”
ไอร่ารู้สึกประหลาดใจมาก “เจ้า- เจ้าพูดจริงหรือ”
“อืม”
ไอร่ายังคงรู้สึกว่าทัศนคติของเชร์แปลกไป เขาเคยต่อต้านธยาน์มาก่อน แต่เหตุใดทัศนคติของเขาที่มีต่อธยาน์ถึงเปลี่ยนไปในช่วงบ่าย เพียงวันเดียวเท่านั้น? นี่มันแปลกเกินไปแล้ว
เชร์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความสับสนของเธอ
สาวน้อยของเขาไม่จำเป็นต้องรู้สิ่งที่น่าเบื่อ เธอแค่ต้องมีความสุขและปลอดภัยในทุก ๆ วัน
เขาจะดูแลส่วนที่เหลือให้เธอเอง
...
ในตอนเย็นทั้งสี่คนก็ทานอาหารกันที่โต๊ะ
เชร์และไอร่าสมสู่กันแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น
เธอบอกเขาว่าทำไมธยาน์ถึงโจมตีลูกนก
เมื่อคอนริได้ยินว่าลูกนกเหล่านั้นกล้าขโมยผลไม้และผักในแปลงของเขา เขาก็โกรธทันที “ข้ารู้ว่านกพวกนั้นไม่ใช่คนดี ข้าจะพาคนอื่น ๆ ไปไล่พวกเขาออกไปจากยอดเขาในภายหลัง”
ไอร่าพูดช้า ๆ “เจ้าไม่ได้พาคนขึ้นไปบนยอดเขาก่อนหน้านี้หรอกหรือ หัวหน้าเผ่าขนนกว่าอย่างไรบ้าง”
“หัวหน้าเผ่าขนนกได้รับบาดเจ็บ เขาไม่ได้ออกมาให้พวกเราพบ”
“ฮะ?” ไอร่ารู้สึกประหลาดใจมาก
“พวกเขาบอกว่าจะคุยกับเราหลังจากที่หัวหน้าเผ่าของพวกเขาหายดีแล้ว”
ไอร่าถามว่า “ก่อนที่หัวหน้าเผ่าขนนกจะหายดี พวกเขาวางแผนที่จะอยู่บนยอดเขาหรือ”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น” เขาตักเนื้อใส่ชามของเธอ “เจ้ากำลังท้อง กินเนื้อให้มากหน่อย”
ความอยากอาหารของไอร่าเพิ่มขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในอดีตเธอกินเนื้อชิ้นเท่าฝ่ามือและผักนิดหน่อยก็เพียงพอที่จะเติมเต็มเธอได้แล้ว ตอนนี้เธอสามารถกินเนื้อสามชิ้นใหญ่และผักสองชามใหญ่ได้ในคราวเดียว
ดูเหมือนว่าความอยากอาหารของเธอจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก ถ้าเธอกินมากเธอคงจะอ้วนแน่นอนหลังจากที่เธอคลอด
ครู่หนึ่ง คอนริลืมที่จะโกรธพวกนก เขาผลักเนื้อไปด้านหน้าไอร่าอย่างรวดเร็ว “กินอีกสิ หากยังไม่พอเรายังมีอีก อย่าทำให้ลูกของเราหิว”
“แค่นี้พอแล้ว ข้ากินต่อไม่ได้แล้ว”
“ไร้สาระน่า เจ้ากินยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งที่ข้ากินเลย กินอีกสิ”
ไอร่าพูดไม่ออก ในอดีต เธอมีความอยากอาหารเพียงหนึ่งในสิบของคอนริเท่านั้น ตอนนี้ความอยากอาหารของเธอมีเกือบครึ่งหนึ่งของเขา หากเธอยังกินแบบนี้อีกต่อไป เธอคงจะอ้วนเหมือนหมูจริง ๆ
อย่างไรก็ตาม เชร์และคอนริรู้สึกว่าเธอไม่ได้อ้วนเลยสักนิด ถึงอ้วนก็ยังน่ารัก เธอไม่จำเป็นต้องลดอาหาร
