ตอนที่ 28 วิหารเทพเจ้าแห่งท้องทะเล (2)
หลังจากเป็นเจ้าของเรือเหว วูฮยอกก็ใช้เรือดำน้ำมุ่งตรงไปยังวิหาร
แม้ว่าเขาจะต้องนำทางผ่านความมืดมิดสนิทของก้นทะเลสาบ แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาเนื่องจากเขายังคงมีวิสัยทัศน์ยามค่ำคืนเพิ่มเติมจาก พาสซีฟของดาบมืด นอกจากนี้ เขายังสามารถสั่งการสัตว์ทะเลใดๆก็ได้
‘มันลึกจริงๆนะ’
ทะเลสาบไม่ได้ถูกตั้งชื่อตามทะเลโดยไร้เหตุผล ก่อนที่จะถูกนำมายังพื้นที่ ป่าดึกดำบรรพ์มันเกือบจะแน่นอนว่าเคยเป็นส่วนหนึ่งของทะเล แสงไฟของเรือดำน้ำส่องสว่างไปยังสัตว์น้ำต่างๆที่เลื่อนลอยอยู่รอบๆเมื่อพวกมันสัมผัสได้กับวูฮยอก พวกมันจะขยิบครีบและหางเพื่อแสดงความสุข
‘ฉันใช้พวกมันเป็นยามได้’
ถึงแม้เขาจะมีอำนาจเหนือสิ่งมีชีวิตทะเลใดๆ แต่ก็ยังคงประสบปัญหาในรูปแบบของวิญญาณอย่าง เดรค หรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตที่เชื่อมโยงกับ เทพเจ้าแห่งท้องทะเล
วูฮยอกคิดว่าเขาควรจะใช้ใคร เขาตัดสินใจไม่ได้ว่าจะใช้คราเคนที่ตัวใหญ่มหาศาลซึ่งไม่เหมาะกับการเรียกในพื้นที่ที่มีจำกัด
จากนั้นปลาที่คุ้นเคยก็ว่ายเข้ามา
[Kelpie]
ม้าน้ำปีศาจ ตั้งแต่เอวขึ้นไปมันม้า แต่ครึ่งล่างของมันเป็นปลา ทำให้มันเป็นสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก แน่นอนว่ามันไม่มีขาหลัง ความเร็วในการเคลื่อนที่บนบกของมันจึงค่อนข้างน่าสงสาร
เขาปราบ เคพี และเรียกใช้ในทันที เขายังคงเดินหน้าต่อไปอีกพักใหญ่ จนกระทั่งในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นก้นทะเลสาบ ที่เต็มไปด้วยปลาแปลกตา ที่รีบว่ายเข้ามาทักทายเขา
วูฮยอก ดูแผนที่ที่เดรคให้มาก่อนที่จะตรวจสอบสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างระมัดระวัง เขาต้องแล่นเรือใต้ทะเลอย่างระมัดระวัง เนื่องจากสาหร่ายหรือหินที่ไม่คาดคิดบางอย่างอาจทำให้เรือเสียหายร้ายแรงได้หากเขาไม่ตั้งใจ
‘ฉันมาถึงแล้ว’
จากระยะไกล ซากปรักหักพังของอารยธรรมโบราณค่อยๆปรากฏขึ้น มีเสาและพีระมิดที่น่าประทับใจ รวมทั้งก่อหินที่คล้ายกับสโตนเฮนจ
มันจะเป็นรางวัลอันแท้จริงสำหรับนักโบราณคดีที่ต้องการคลี่คลายความจริงทางประวัติศาสตร์มากมายที่สูญหายไปตามกาลเวลา แต่วูฮยอกก็มีเป้าหมายของเขา
‘วิหารอยู่ที่ไหน?’
กล่าวว่าอารยธรรมที่สูญหายไปนานนั้นเป็นหนึ่งในรัฐนคร ดังนั้นวิหารน่าจะตั้งอยู่บนเนินเขาที่มองเห็นเมืองหรืออาจจะอยู่ใจกลางเมือง
วูฮยอก ยังคงสำรวจซากปรักหักพังอย่างอดทน แต่เนื่องจากดูเหมือนจะใช้เวลานานเกินไป เขาจึงตัดสินใจใช้ฝูงฉลามในการสำรวจแทน
‘มีเรืออับปางมากมาย’
ไม่ว่าจะเป็นเพราะน้ำทะเลที่รุนแรง หรือะไรบางอย่างซากเรือโจรสลัดนับไม่ถ้วนเกลื่อนพื้นไปทั่ว ถึงจุดที่เรียกได้ว่าเป็นสุสานเรือเลยทีเดียว
ขณะที่ วูฮยอกกำลังชมทิวทัศน์อันน่าทึ่งใต้ทะเล สิ่งที่เคลื่อนไหวเบาๆที่ปลายขอบสายตาของเขาก็ทำให้เขาหยุดชะงัก ฉลามตัวหนึ่งที่เขาใช้สอดแนมกำลังว่ายน้ำกลับมาเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้ ท่าทางของมันฟิดเกลียวอย่างกระวนกระวาย ครีบหางอันทรงพลังของมันฟาดฟันน้ำราวกับกำลังเร่งรีบแจ้งข่าวร้าย
'อันเดดสินะ' วูฮยอก คิด พลางเตรียมพร้อมรับมือกับภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น
ฉลามตัวนั้นพุ่งเข้ามาใกล้เรือดำน้ำ แหว่งไปที่ด้านข้างของมันเผยให้เห็นร่างของมนุษย์สวมชุดกะลาสีเก่าโทรม สาหร่ายทะเลเกาะยึดติดกับร่างกายที่ซีดเซียว ดวงตาโบ๋ลกลวงของมันจ้องมองมาที่เรือดำน้ำราวกับผู้ล่า ที่กำลังมองหาเหยื่อ
ไม่ต้องสงสัยเลย สิ่งมีชีวิตร่างนี้คืออีกหนึ่งวิญญาณที่ถูกสาปของ เทพเจ้าแห่งท้องทะเล วูฮยอกสูดหายใจเข้าลึก รู้สึกเห็นใจวิญญาณผู้โชคร้ายนี้ แต่ภารกิจของเขามีความสำคัญมากกว่า
ด้วยคำสั่งง่าย ๆเพียงคำเดียว ฉลามตัวนั้นก็พุ่งทะยานออกไป ขากรรไกรอันทรงพลังของมันงับเข้าที่ร่างของอันเดด ฉีกทึ้งร่างกายที่เน่าเปื่อยนั้นออกเป็นชิ้นๆเลือดสีน้ำเงินเข้มไหลออกมาปะปนกับน้ำทะเลรอบๆ
หลังจากกำจัดอันเดดไปไม่นาน ฉลามอีกตัวก็กลับมาท่าทางของมันต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ครีบหางของมันกระดิกไปมาอย่างรวดเร็ว แสดงความตื่นเต้น วูฮยอก รู้สึกยิ้มแย้มขึ้นเล็กน้อย เดาได้ไม่ยากว่ามันเพิ่งค้นพบสิ่งที่เขากำลังตามหา
เขาบังคับเรือดำน้ำตามหลังฉลามตัวนั้น ผ่านป่าสาหร่ายทะเล และกองหินขนาดใหญ่ ในไม่ช้า ภาพเงาอันยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา
วิหารที่หายไป ยืนตระหงอยู่เบื้องล่างแสงสลัวของก้นทะเล เสาหินสไตล์เอราโตสไตล์อันน่าประทับใจจำนวนมหาศาลโอบรับหลังคาหินรูปสามเหลี่ยมขนาดใหญ่สองอัน สถาปัตยกรรมตรงตามคำอธิบายเกี่ยวกับ วิหารเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ที่เขาเคยได้ยินมาเป๊ะ
ความตื่นเต้นวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของ วูฮยอก ในที่สุด เขาก็มาถึงจุดหมายปลายทางเสียที
คำถามปรากฏขึ้นบนหน้าจอโปร่งใสของเรือดำน้ำ
[คุณต้องการเข้าสู่ วิหารที่หายไป หรือไม่?] [ใช่ / ไม่ใช่]
รอยยิ้มกว้างปรากฎบนใบหน้าของ วูฮยอก ขณะที่เขาเลือก [ใช่] แสงสว่างจ้าโอบล้อมสภาพแวดล้อมของเขา เบื้องหลังแสงสว่างนั้น ใครจะรู้ว่าอันตรายอะไรบ้างที่รอคอยเขาอยู่ภายในวิหารหลังนี้
วูฮยอก ลืมตาขึ้นพบกับห้องโถงหินขนาดใหญ่ ปราณแห่งกาลเวลาโบราณซึมซาบอยู่ในบรรยากาศ. ตะไคร่น้ำเกาะยึดแน่นไปตามผนังหิน ชวนให้สันนิษฐานว่านี่คือภายในวิหารอย่างแน่นอน กลิ่นอายของความชื้นและแร่ธาตุคละคลุ้งไปทั่ว ราวกับเป็นกลิ่นกายของตัววิหารเอง
'สำเร็จแล้วสินะ' ความปลาบปลื้มใจฉาบอยู่บนใบหน้าคมเข้ม
สถานที่ทางประวัติศาสตร์บางแห่ง ขึ้นชื่อเรื่องการทดสอบความสามารถของผู้เล่น ไม่ว่าจะเป็นการไขปริศนาอันชาญฉลาด หรือการต่อสู้กับมอนสเตอร์แสนร้ายกาจ สถานที่เหล่านี้มักมีวิธีการเข้าถึงที่แสนหฤโหด บางแห่งต้องการกุญแจเวทมนตร์วิเศษ บางแห่งต้องอาศัยการไขปริศนาที่แยบยง แต่สำหรับวิหารแห่งนี้ ผู้สร้าง (ผู้สร้างเกม) เหมือนจะเมตตา จัดให้จุดเริ่มต้นไม่จมอยู่ใต้น้ำ – ทำให้การสำรวจสะดวกขึ้นเล็กน้อย
'ไม่น่าจะมีใครอยู่นอกจากฉัน' วูฮยอกมั่นใจ พื้นที่แห่งนี้เป็นพื้นที่กลางที่เชื่อมต่อทุกเซิร์ฟเวอร์ แต่ด้วยความสามารถพิเศษที่เขาได้รับ และความทุ่มเทตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาเชื่อมั่นว่าตัวเองคือคนเดียวที่สามารถมาถึงจุดนี้ได้
ผู้เล่นไม่สามารถทำร้ายกันเองภายในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ การซุ่มโจมตี หรือการขโมยของหลังจากออกไป ล้วนเป็นสิ่งต้องห้าม กฎเหล็กเหล่านี้ช่วยรักษาบรรยากาศอันศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่ และป้องกันไม่ให้การแข่งขันกลายเป็นการต่อสู้แบบไร้กฎเกณฑ์
สิ่งเดียวที่ผู้เล่นกะล่อนบางคนนิยมใช้ – คือการใช้ร่างกายตัวเองบล็อกทางเข้าไม่ให้ผู้อื่นเข้าไปเก็บสมบัติก่อน กลยุทธ์อันแยบยี่งที่คิดค้นขึ้นในภายหลัง ดังนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือการเก็บสมบัติให้เร็วที่สุด
'จะมีสัตว์ประหลาดแบบไหนรอคอยฉันอยู่?' ความตื่นเต็งแล่นผ่านหัวใจของวูฮยอก
เขาใคร่ครวญถึงศัตรที่อาจปรากฎกาย โครงกระดูกของเหลือกะลาสีที่ฟื้นคืนชีวิต ด้วยคำสาปแช่งของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล
แววตาสีแดงก่ำเรืองรองอยู่ในเบ้า คำรามคำรามอันน่าสะพรึง
หรือจะเป็นเหล่าไซเรนผู้มีเสียงอันไพเราะ แต่แฝงไปด้วยอันตราย รอคอยที่จะลวงล่อผู้ชายผู้หลงใหลในเสียงเพลงของพวกมัน
ความเป็นไปได้มากมาย รอคอยการค้นพบ วูฮยอกหยิบดาบมืดประจำกายขึ้นมา พร้อมเผชิญหน้ากับทุกสิ่งที่ขวางกั้นเส้นทาง ถึงเวลาสำรวจวิหารที่สาบสูญ และเปิดเผยความลับของมันเสียที
ขณะที่เขาเดินสำรวจไปตามทางเดินแคบๆ ที่ทอดลึกเข้าไปในวิหาร ผนังก่อด้วยหินทรายเรียงตัวกันอย่างประณีต ปกคลุมไปด้วยคราบตะไคร่น้ำสีเขียวอมเทา เหมือนร่องรอยของกาลเวลาที่ผ่านไปยาวนาน
มือข้างหนึ่งประคอง ดาบแกรนเดียไว้แน่น คมดาบสีดำสนิทยังคงเปล่งประกายแม้ในแสงสลัว แววตาคมกริบ มองไปรอบๆไม่เพียงแค่สัตว์ประหลาด แต่กับดักต่างๆ ก็เป็นอีกสิ่งที่เขาต้องระวัง ลูกศรอาบยาพิษที่เล็งมาจากร่องลับ
หรือแผ่นหินขนาดใหญ่ที่พร้อมจะถล่มลงมาจากเพดาน ล้วนเป็นกลไกลโหดร้ายที่ผู้สร้างวิหารแห่งนี้ทิ้งไว้
ประสบการณ์อันโชกโชนจากการผจญภัยนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้วูฮยอกสามารถรับรู้และหลบหลีกกับดักเหล่านี้ได้อย่างคล่องแคล่ว เสียงเท้ากระทบพื้นหินดัง ‘แก๊กๆ’ ไปตามทางเดิน
จนในที่สุด ช่องทางแคบๆ ก็สิ้นสุดลง เบื้องหน้าเขาคือ สนามกีฬากว้างใหญ่ ที่เคยรุ่งเรืองในอดีต
สายตาของวูฮยอก เบิกโพง ขึ้นอย่างตกตะลึง พื้นที่โล่งกว้าง เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งปลา ที่เขาเคยได้ยินแต่เพียงชื่อเสียง
[เดกอน]
พวกมันมีรูปลักษณ์ที่หลากหลาย บางตัวมีลำตัวปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีเขียวมรกต แวววาวดุจอัญมณี ครีบใสโบกสะบัดไปมา
มือทั้งสองข้างกลายเป็นก้ามปูขนาดใหญ่ น่าหวาดหวั่น ขณะที่บางตัวมีผิวหนังสีเทาซีด คล้ายกับปลาฉลาม แต่ทว่า ดุดันน่ากลัวกว่าด้วยแถวของฟันแหลมคม เรียงรายอยู่บนใบหน้า
เสียงคำรามกึกก้อง ดังขึ้นจากรอบด้าน กลิ่นคาวปลา ผสมกับกลิ่นเลือด โชยเข้าสู่ประสาทสัมผัส วูฮยอกขมวดคิ้วสูดหายใจเข้าลึก พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับฝูงเดกอน
แสงดาบสีดำสนิท ‘แกรนเดีย’ แหวกผ่านอากาศ
เสียงคมดาบฟันอากาศดัง ‘ฟู่!’
ผ่าร่างของ เดกอน ตรงกลางลำตัวเลือดสีเขียวเข้ม ฉูดกระจายไปทั่วพื้นและเสาหิน กลิ่นคาวปลาผสมกับกลิ่นโลหิต และกลิ่นอับชื้นภายในวิหาร โชยเข้าประสาทสัมผัส วูฮยอก ขมวดคิ้วมองไปรอบ ๆ สนามประลองแห่งนี้
เป้าหมายหลักของเขามีสองอย่าง
ประการแรก คือการค้นหา ‘มอนสเตอร์ผู้พิทักษ์’ หัวหน้าของเหล่า เดกอน
และประการที่สอง คือการค้นหา ‘ห้องสมบัติลับ’ ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในวิหารแห่งนี้
แต่ถึงกระนั้น การสำรวจทุกซอกทุกมุมของวิหารเพื่อค้นพบสิ่งล้ำค่าที่อาจถูกซ่อนอยู่ ก็เป็นอีกสิ่งที่เขาไม่ควรมองข้าม โอกาสที่จะกลับมาเยือนวิหารแห่งนี้อีกครั้ง แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
‘จะกินผลไม้วิเศษณ์ตอนนี้เลยไหมนะ?’
ผลไม้จาก ‘ต้นไม้แห่งสวรรค์’ ที่ ไลลา มอบให้มีพลังวิเศษ ในการเปิดเผยความลับทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ภายในสถานที่ทางประวัติศาสตร์แห่งนี้
เพียงแค่รับประทานเข้าไป ความรู้ทุกอย่างจะหลั่งไหลเข้ามาในสมอง
ทว่าวูฮยอก ยังไม่อยากใช้ผลไม้วิเศษณ์อันล้ำค่านี้ โอกาสที่จะค้นพบสถานที่ทางประวัติศาสตร์ ที่มีความสำคัญยิ่งใหญ่กว่านี้อาจมีอยู่ การเก็บผลไม้วิเศษณ์ ไว้เป็นไม้ตาย น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า
‘ฉันจะลองค้นหาด้วยตัวเองก่อน’ วูฮยอก ตัดสินใจ ชักดาบแกรนเดีย ขึ้นมาประจำมืออีกครั้ง พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับ เดกอนที่เหลืออยู่
วูฮยอกเหลือเวลาสำรวจวิหารอีก 3 วัน เขาสามารถเรียกสมาชิกปาร์ตี้ของเขามาช่วยค้นหา หรือแม้กระทั่งขึ้นไปยังผิวน้ำเพื่อขอคำแนะนำจากเดรค ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่ง
‘แต่ดูเหมือนเขาจะจำอะไรไม่ได้มากนัก’
เนื่องจากการเผชิญหน้ากับเทพเจ้าแห่งท้องทะเล ทำให้การสำรวจวิหารของ เดรค ต้องยุติลงอย่างรวดเร็ว วูฮยอกเร่งฝีเท้า หวังว่าเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจะไม่อยู่ที่นี่
“มนุษย์กล้าเหยียบย่างเข้ามาที่นี่ ช่างหยิ่งยโสเหลือเกิน”
เสียงทักทายอันแหลมคม ดังขึ้นจากด้านหลัง
วูฮยอก หันกลับไปตามเสียงร่างของชายหนุ่มผมสีฟ้าสดใส ลำตัวท่อนล่างเป็นปลา ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาสีฟ้าจ้องมองมาด้วยความโกรธเกรี้ยว
“ยินดีที่ได้เจอกันเสียที ฉันตามหามาตั้งนานแล้ว”
วูฮยอก ไม่คาดคิดว่ามอนสเตอร์ผู้พิทักษ์ จะปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน บางทีอาจเป็นเพราะผู้สร้างเกม ตั้งค่าสถานที่แห่งนี้ให้แตกต่างออกไป
เนื่องจาก มอนสเตอร์ตนนี้ดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญา
‘ลูกหลานของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล’ ในอดีตพวกมันมีจำนวนมากมาย
แต่ถูกกำจัดไปตามกาลเวลา เหลือเพียงไม่กี่ตนที่ถูกเนรเทศมาเป็นผู้พิทักษ์วิหารแห่งนี้
เขาคือไทรทัน เป็นบุตรชายของเทพเจ้าย่อมทรงพลังเหนือกว่ามนุษย์ธรรมดา แต่เนื่องด้วย กฎพิเศษที่ผู้สร้างเกม ตั้งเอาไว้พลังของ ไทรทัน จะลดลงอย่างมาก
ด้วยประสบการณ์อันโชกโชน จากการผจญภัยในสถานที่ทางประวัติศาสตร์มากมาย วูฮยอก สามารถวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว
“เจ้าเป็นใคร ไม่น่าจะเป็นเชื้อสายราชวงศ์ เพราะผมของเจ้าดำสนิท”
ไทรทันเอ่ยถาม ขณะที่เขาเคลื่อนตัวเข้ามาประชิด วูฮยอกร่องน้ำบนพื้น ทำหน้าที่เป็นทางเดิน ช่วยให้เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว แม้ว่าจะมีลำตัวท่อนล่างเป็นปลา ก็ตาม
“ข้าคือผู้ที่จะเป็นเทพเจ้าแห่งท้องทะเล”
วูฮยอกประกาศเสียงหนักแน่น สายตาคมกริบประสานกับชายหนุ่มผมสีฟ้า
“ช่างหยิ่งยโส เหลือเกิน! เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าคือใคร!”
ไทรทัน คำรามเสียงก้อง พร้อมกับยิงธนูน้ำแข็งออกมาหลายดอก
แต่การโจมตีทั้งหมดนั้นไร้ผล ถูกพญางูพิษราชินีวิญญาณดูดกลืนหายไปจนหมด
“ดูเหมือนเจ้าต่างหากที่ไม่เข้าใจสถานการณ์”
วูฮยอก สวนกลับทันทีพร้อมกับสะท้อนเวทมนตร์ของไทรทันกลับคืนไป
ผิวน้ำระลอกเป็นคลื่น เมื่อเวทมนตร์ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน
“ถึงเวลาแล้ว ที่เจ้าจะต้องได้รับบทเรียน”
ธนูน้ำแข็งที่ถูกสะท้อนกลับ พุ่งเข้าใส่ร่างกายของไทรทันอย่างรุนแรง
