Chapter 1024 นักธุรกิจผู้จริงจัง
“ตูมมมม!”
บนยอดเขาสัตว์ขี่สงคราม จงอี้ที่รับดาบเขี้ยวมังกรมา ก่อนที่จะฟาดฟันออกไป ทำให้ผืนปฐพีแยกออกเป็นทาง.
“เจ้านิกาย!”
เขาที่เก็บดาบด้วยความตื่นเต้น แทบไม่สามารถวางลงได้เลย “อาวุธชิ้นนี้เหนือกว่าดาบสะบั้นเมฆามาก!”
ระดับสุดยอดย่อมเหนือกว่าระดับสูงเป็นธรรมดา.
“อีกไม่นาน.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ดาบเขี้ยวมังกรของเจ้า จะถูกเตรียมให้กับกองกำลังสัตว์ขี่หมาป่า.”
“ครับ!”
จงอี้ที่โค้งคารวะให้.
จากนี้หอสัตว์ขี่สงครามจะต้องยกระดับขึ้นอีกขึ้นแน่.
กองกำลังสัตว์ขี่หมาป่านั้น เป็นหน่วยแรกที่สร้างขึ้น และฝึกฝนเชี่ยวชาญชำนาญกว่าหน่วยอื่น ๆ.
และผู้บัญชาการของกำลังสัตว์ขี่หมาป่า ก็คือจงอี้ ที่เคยนำทัพออกรบ เป็นผู้กล้าทะลวงฟันนั่นเอง!
แน่นอน ในเวลานี้ยังมีหน่วนสัตว์ขี่พยัคฆ์ สัตว์ขี่ราชสีห์ อีกหลายหน่วย ทั้งหมดนั้นอยู่ในการบัญชาการของแม่ทัพเสวี๋ยเหรินกุยและเถาหยวนนั่นเอง.
จุนซ่างเซียวไม่มั่นใจว่าจะผลิตได้พอ จึงไม่ได้เอ่ยว่าใช้ทั้งหอสัตว์ขี่สงครามนั่นเอง.
ตั้งแต่สร้างหอสัตว์ขี่สงคราม แน่นอนว่าสมาชิกทุกคนที่ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงทุกวันไม่มีวันหยุด.
จงอี้เองที่ใช้ยันต์ทะยานสวรรค์กลายเป็นจักรพรรดิยุทธ์ได้แล้ว หากแต่ไม่ได้เข้ามาในพิภพสงคราม หลัก ๆ นั้นก็ต้องฝึกฝนสมาชิกสัตว์ขี่หมาป่าทุกวันนั่นเอง.
หลังจากมอบดาบให้อีกฝ่าย จุนซ่างเซียวก็ไปพบเสวี๋ยเหรินกุยและเถาหยวน ส่งมอบคันศรเขี้ยวมังกรและหอกเขี้ยวมังกร ให้พวกเขาได้ทดสอบ.
“เจ้านิกาย!”
ถางจู่เสวี๋ยที่เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “หากหอสัตว์ขี่สงครามได้รับคันศรและหอกนี้จำนวนมาก พลังต่อสู้จะต้องเพิ่มสูงขึ้นมากอย่างแน่นอน!”
จุนซ่างเซียวที่ต้องการให้ศิษย์ได้รับอาวุธใช้ครบทุกคนเช่นกัน ทว่าทรัพยากรที่มีนั้นเขามีจำกัด.
“ไม่สิ ไม่ใช่สิ.”
จุนซ่างเซียวที่กลับมายังพิภพสงครามแล้ว ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ดูเหมือนว่าจะต้องหาแร่ระดับสูงมาให้พอ.”
อาวุธทั้งสามชิ้นนี้ไม่เพียงแค่ต้องเตรียมให้พอหอสัตว์ขี่สงคราม ทว่ายังต้องเตรียมให้ศิษย์สายนอกและศิษย์ใหม่ด้วย หากทำได้ จะเป็นสิ่งที่สุดยอดมาก.
ระบบเอ่ย “ขนาดเซ็ตเจิ้นหยางยุทโธปกรณ์ระดับสูงยังไม่สามารถเตรียมให้ศิษย์ทั้ง 70,000 คนได้เลย นี่ยิ่งเป็นอาวุธระดับสุดยอด เกรงว่ายิ่งยากเข้าไปอีก.”
“ก็กำลังคิดอยู่นี่ไง!”
จุนซ่างเซียวที่นวดกระหมับ เอ่ยออกมาว่า “ไม่รู้ว่าคนของพิภพอื่น ๆ นั้นมีแร่เหล่านี้หรือไม่ รอให้ประลองพรุ่งนี้ ค่อยขอจากคนที่แพ้ก็แล้วกัน.”
ระบบ “....”
หากผู้ท้าประลองชนะเขาก็ต้องเสียหนึ่งแสนศิลาดาราหกแฉก และหากเขาชนะจะต้องส่งแร่มาทดแทน นี่คือความคิดของโกวเซิ่ง!
หากเหล่ายอดฝีมือปฐพีรู้เรื่องเข้าละก็ พวกเขาคงจะคาดไม่ถึงว่า หากพ่ายแพ้แล้วจะเจอกับอะไร.
......
เช้าวันถัดมา.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ริ้วแสงที่มาจากพื้นที่ไกลออกมา พุ่งตัดผ่านมิติมาไม่หยุดหย่อน.
“โอ้วสวรรค์ มียอดฝีมือระดับปฐพีมากมายขนาดนี้เลยรึ?”
“ดูเหมือนว่า พวกเขาจะมาท้าทายจุนซ่างเซียว เพื่อที่จะได้รับศิลาดาราวิญญาณหกแฉกหนึ่งแสนอย่างแน่นอน.”
“ศิลาวิญญาณดาราหกแฉกมีความเข้มข้นที่มากกว่าพิภพของพวกเราหลายเท่า เพียงไม่กี่แสนก็เทียบได้กับศิลาวิญญาณในพิภพของพวกเราเป็นล้านเลย ด้วยแต้มบุญในพิภพสงครามนั้นหาได้ยากมาก ทำให้รางวัลครั้งนี้สั่นคลอนจิตใจของเหล่ายอดฝีมือระดับปฐพีอย่างแน่นอน.”
“พวกเรา ไปดูกันเถอะ?”
“หากพวกเราไปแล้ว จะไม่ถูกจุนซ่างเซียวไถเงินเอาหรอกรึ?”
“พวกเขาเพิ่งต่อสู้กับทวีปหลิงหยวนในเขตแดนสังหารอาชูร่า ได้รับความเสียหายอย่างหนัก คงไม่กล้าที่จะล้อมไถเงินพวกเราหรอก.”
“จะว่าไป ครั้งนี้มีการสร้างสนามประลองขึ้นมาด้วย และมียอดฝีมือระดับปฐพีมากมาย เขาจะทำอะไรน่าขายหน้าอยู่อีกรึ?”
“มีเหตุผล พวกเรา! ไป! ไปชมการต่อสู้กัน!”
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่ต้องการชมเพื่อความสนุก โดยเฉพาะการต่อสู้ของยอดฝีมือระดับปฐพียิ่งน่าสนใจ ดังนั้นทำให้พวกเขาตัดสินใจที่จะเสี่ยงมาชมการต่อสู้ครั้งนี้.
......
ที่ด้านนอกฐานที่มั่นทวีปชิงหยุนสิบลี้ เหล่ายอดฝีมือมากมายจากทั่วสารทิศที่เดินทางมา พบกว่าบนเนินแห่งหนึ่ง ปรากฏสนามประลองขนาดใหญ่ขึ้น.
“สนามประลอง ดูเหมือนว่าจะใหญ่กว่าลานยุทธ์นิกายของพวกเราอีก!”
“รอบ ๆ นั้นมีกลิ่นอายค่ายกลด้วย น่าจะถูกเสริมพลังเอาไว้ให้แข็งแกร่ง.”
“ดูเหมือนว่า จุนซ่างเซียวจะประลองกับยอดฝีมือระดับปฐพีจริง ๆ.”
ขณะที่ทุกคนพูดคุยกันนั้น พบว่ารอบ ๆ สนามการแข่งขันรอบ ๆ มีชั้นเรียงขึ้นไปให้นั่ง ทำให้พวกเขาเผยความประหลาดใจ“นี่คือที่นั่งสำหรับผู้ชมอย่างงั้นรึ?”
“ทุกท่าน.”
ในเวลานั้น จุนซ่างเซียวยืนอยู่บนยอดเขา พร้อมกับนำโทรโข่งออกมา“ยินดีต้อรับผู้ชมการแข่งขันของจุนโหมวและยอดฝีมือระดับปฐพี นิกายนิรันดรไม่เพียงได้เตรียมที่นั่งไว้แล้ว ยังเตรียมน้ำแตงโม น้ำหวานและน้ำผลไม้เอาไว้ให้ทุกท่านได้ดื่มอีกด้วย.”
“......”
ทุกคนที่มุมปากกระตุก.
อย่างไรก็ตาม ภายในใจของพวกเขาที่ผ่อนคลายลง.
ในเมื่ออีกฝ่ายเตรียมที่นั่งเอาไว้อย่างเพียบพร้อม คงจะไม่มีแผนร้ายอันใด.
“แน่นอน.”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยต่อ.“แน่นอนทุกท่านที่ต้องการรับชม เพียงแค่จ่ายแร่ออกมาเท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็ขอเชิญจากไปได้เลย.”
“อะไรนะ???”
เหล่ายอดฝีมือพิภพต่าง ๆ ที่ดวงตาเบิกกว้าง.
ครั้งนี้โกวเซิ่งไม่ได้มีแผนร้าย ไม่ได้คิดจะไถเงิน แต่ว่าเขาคิดค่าบริการ การชมการต่อสู้ของเขาและยอดฝีมือระดับปฐพีนั่นเอง.
ใช่แล้ว! ทุกอย่างก็เพื่อแร่นั่นเอง!
เพราะต้องการวัตถุดิบในการสร้างอาวุธ ไม่เช่นนั้นคงคิดราคาเป็นศิลาวิญญาณแล้ว.
การกระทำของจุนซ่างเซียว ทำให้เหล่ายอดฝีมือที่มาชมการต่อสู้รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที.
มีบางคนที่ตะโกนออกมา“เจ้านิกายจุน พวกเราจะต้องจ่ายไปด้วยแร่อะไร ต้องจ่ายเท่าไหร่?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “แร่อะไรก็ได้ที่มีค่าพอ.”เขาหยุดและเอ่ยออกมาว่า“ทุกคนสามารถเข้าแถวตรวจสอบได้เลย.”
ที่ด้านนอกฐานที่มั่น ราชาสัตว์จื่อหลินที่ยืนอย่าอหังการ ข้างโต๊ะตรวจสอบ ซึ่งมีหลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ คอยตรวจสอบแร่คัดคนเข้าไปด้านใน.
“เชิญตรวจสอบ.”
ยอดฝีมือคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามา พร้อมกับส่งแร่ออกมาจากแหวนมิติ ให้อีกฝ่ายตรวงสอบ.
หลี่ชิงหยางที่เป็นคนตรวจสอบแร่ของอีกฝ่าย“แร่หานซี 20 จิน แร่หยุน 20 จิน สามารถเข้าชมได้เลย.”
จากนั้น แร่อื่น ๆ ก็ถูกผลักคืน.
“แค่นี้ก็พอแล้วอย่างงั้นรึ?”
เหล่ายอดฝีมือที่ตื่นตะลึงเล็กน้อย.
แร่หานซีและแร่หยุน รวมแล้ว 40 จิน ราคาไม่สูงเลย การที่ได้ที่นั่งรับชมด้วย ถือว่าถูกมากเลยจริง ๆ.
“ข้าบ้าง ๆ.”
ยอดฝีมืออีกคนที่ก้าวเข้าไป หลังจากตรวจสอบก็มีแร่ 10 กว่าจิน ก็ได้ที่นั่งชมแล้ว.
“ง่ายขนาดนี้เลยอย่างงั้นรึ?”
“ไป!”
เหล่ายอดฝีมือมากมายที่เข้าแถวนำแร่ออกมาให้อีกฝ่ายประเมิน แม้นว่าจะมีแร่มากมายหลากหลาย ทว่าก็เป็นที่ยอมรับได้เพียงแค่ 2-3 ชนิดเท่านั้น.
นอกจากนี้ จำนวนยังไม่มากด้วย มากสุดก็แค่ 50 จิน ซึ่งแทบจะไม่ถือว่าเสียหายอะไรด้วยซ้ำ.
“เจ้านิกาย.”
ติงซิงหวังเอ่ย “พวกเขายินดีที่จะจ่ายเพื่อให้ได้ที่นั่งมาด้วยแร่.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “เปิ่นจั้วไม่ได้แย่งชิง ไม่ได้ไถ่พวกเขา นี่เป็นเหมือนกับการแลกเปลี่ยน เป็นธรรมดาที่พวกเขาย่อมไม่ต่อต้าน.”
เรื่องการไถเงินครั้งก่อน ทำให้เกิดผลด้านลบ ดังนั้นโกวเซิ่งจึงได้ปรับเปลี่ยนให้เป็นเหมือนกับการค้าขาย!
ตราบใดที่พวกเขายอมจ่าย ก็สามารถได้เข้าร่วมชมการแข่งขัน!
