Chapter 1015 เพื่อทวีปชิงหยุน ต่อให้ต้องปีนภูเขากระบี่ ลุยทะเลเพลิงก็ไม่หวั่น
หลังจากตกลงกับทวีปหลิงหยวนได้ จุนซ่างเซียวที่ไม่ได้ลงมือทันที ก่อนอื่นก็ต้องขยายฐานที่มั่นให้ได้ระดับนครขนาดใหญ่ก่อน เรื่องที่สองก็คือเตรียมเม็ดยาน้ำพุเหลืองจำนวนมาก.
บนยอดเขายา.
หลังจากเหล่าเหว่ยที่ได้รับรายการสมุนไพรที่ต้องปลูก “สมุนไพรเหล่านี้ไม่ได้สูงนัก บางทีสิบกว่าวันก็เติบโตพร้อมแล้ว.”
“เช่นนั้นก็นำไปปลูกอย่างเร่งด่วน.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“รับทราบ.”
ด้วยการจัดการของเหล่าเหว่ย ทำให้โกวเซิ่งสบายใจได้.
เขาที่เข้าสู่พิภพสงคราม พร้อมกับเรียกกลุ่มของเจ้าเมืองหานมา.
การเข้าสู่พิภพสงคราม ไม่เพียงแค่ต้องการความร่วมมือจากทวีปหลิงหยวน ทว่าต้องได้รับการร่วมมือจากทวีปชิงหยุนด้วย ต้องไม่ลืมว่าจะต้องนำคนเข้าไปอย่างต่ำ 2000 คน.
“ทุกท่าน.”
ที่ด้านนอกห้องโถง จุนซ่างเซียวที่ยืนมือขัดหลัง แววตาที่ดูจริงจังลึกล้ำ “แม้นว่าทวีปชิงหยุนของพวกเราจะมีพลังวิญญาณด้อยกว่าที่อื่น ๆ ทว่าก็ไม่สามารถให้พิภพอื่นดูแคลนเช่นกัน ด้วยกฎเกณฑ์พิภพ พวกเราจะต้องเข้าสู่พื้นที่สังหารอาชูร่าหนึ่งครั้ง.”
“......”
เจ้าเมืองหานและคนอื่น ๆ ที่ใบหน้าเปลี่ยนสี เปลี่ยนเป็นลึกล้ำ.
เมื่อวานมีการต่อสู้ระหว่างทวีปถูเติ้งและทวีปซิงเยว่ มีคนที่ไปดูด้วยเช่นกัน เป็นพยานในการสังหารกันอย่างบ้าคลั่ง เป็นภาพที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก.
โหดร้ายมาก!
น่าพรั่นพรึงที่สุด!
“เจ้านิกายจุน!”
เจ้าเมืองหานเป็นคนแรกที่กล่าวอย่างหนักแน่น”หานโหมวยินดีที่จะสละชีพเพื่อทวีปชิงหยุน ถึงแม้นว่าว่าต้องตกตายไปก็จะไม่เสียใจ!
การเข้ามาในพิภพสงคราม ไม่ใช่ว่าพวกเขาเตรียมใจไว้แล้วหรอกรึ?!
ถึงแม้นว่าภาพการต่อสู้จะทำให้พวกเขาหวาดหวั่น ทว่าในเมื่อไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ก็ขอตายอย่างนักรบทิ้งชีพในสนามรบ.
“ไม่ผิด!”
มู่ซ่างหงเอ่ย “พวกเราที่ยินดีที่จะสละชีวิตเพื่อทวีปชิงหยุน แม้ต้องตกตายไปก็ไม่เสียใจ!”
“เพื่อทวีปชิงหยุน ต่อให้ต้องปีนภูเขากระบี่ ลุยทะเลเพลิงก็ไม่หวั่น!”
ทุกคนที่กล่าวตอบรับพร้อมกัน.
แม้แต่คนของนิกายไท่เสวียนเซิ่ง เห่ากวงเซิ่งและอีกหลายคน ก็ยังกล่าวตอบรับเสียงดัง.
เพื่อแผ่นดินเกิดของพวกเขาแลว ถึงจะมีความแค้นกันก็สามารถวางไว้ได้.
เหล่ายอดฝีมือชุดแรกที่เข้ามาในพิภพสงคราม พวกเขาที่เตรียมตัวตายมาก่อนแล้ว การที่รอดชีวิตมาถึงตอนนี้ต้องขอบคุณจุนซ่างเซียว ดังนั้นหากว่าสามารถทำอะไรเพื่อแผ่นดินได้ พวกเขาเวลานี้ย่อมไม่ลังเลแม้แต่น้อย!
บนยอดเขา.
ทุกคนที่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน.
กลิ่นอายที่ไม่ย่อแท้ เต็มเปี่ยมด้วยความกล้ากระจายตลบอบอวลไปทั่ว.
วันนี้.
ยอดฝีมือทวีปชิงหยุน 2000 คน ที่พร้อมที่จะตายเพื่อแผ่นดินเกิดของพวกเขาแล้ว.
จิตวิญญาณของทุกคนที่ลุกโชนเปี่ยมล้นด้วยความกล้า.
ภายใต้สถานการณ์ที่ฮึกเหิม ในเวลานั้นจุนซ่างเซียวที่นำเม็ดยาน้ำพุเหลืองออกมา กล่าวออกมาว่า“นี่คือเม็ดยาที่เรียกว่าเม็ดยาน้ำพุเหลือง เมื่อกินแล้วจะอยู่ในสภาวะแกล้งตาย ทุกอย่างเมื่อเขาไปในดินแดนสังหารอาชูร่า ไว้มีโอกาสเหมาะสมก็กินมัน จะช่วยให้สามารถเปลี่ยนอันตรายกลายเป็นปลอดภัยได้!”
“แกล้งตาย?”
“มีเม็ดยาเช่นนี้ในโลกด้วยรึ?”
ทุกคนที่ตื่นตะลึง.
จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาว่า“ทุกท่านที่มีจิตวิญญาณที่จะปกป้องทวีปชิงหยุน ทำให้จุนโหมวซาบซึ้งยิ่งนัก ดังนั้นต้นทุนเม็ดยาน้ำพุเหลืองราคา 100,000 จะขายเพียง 10,000 ศิลาวิญญาณธรรมชาติเท่านั้น!”
“พรึด โครม!”
เจ้าเมืองหานและคนอื่น ๆ แทบล้มหัวปักพื้น.
ระบบที่กล่าวคำรามในใจ“ความฮึกเหิมกำลังทำให้โลหิตพลุ้งพล่าน กลายเป็นน่าขบขันไปแล้ว!”
......
ยอดฝีมือ 2000 คนที่ส่งมอบศิลาวิญญาณธรรมชาติคนละหมื่น ดังนั้นจุนซ่างเซียวจึงได้ทรัพยากรไม่น้อยกลับมา ทำให้เขาพึงพอใจมาก.
“เข้ามาถึงก็มีฐานที่มั่นให้อยู่แล้ว หนำซ้ำยังไม่ถูกข่มเหงจากพิภพอื่นอีก เพียงแค่จ่ายเงินก็นับว่าเป็นเรื่องที่ควร.”
“ดินแดนสังหารอาชูร่าไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ ไม่ช้าก็เร็วต้องเข้าร่วมเช่นกัน หากสามารถจ่ายเงินแล้วรอดชีวิตได้ ไม่ดีรึ?”
โกวเซิงที่ยิ้มหวานกล่าวอย่างบริสุทธ์ “เกินไปงั้นรึ?”
ระบบหมดคำจะพูด “รู้ว่าไม่เกินไป ไม่ว่าอย่างไร ในเมื่อโฮสน์มีวิธีร้องขอเงินจากพวกเขา ยอดฝีมือทวีปชิงหยุนก็มีแต่ต้องส่งมอบมาเท่านั้น.”
“ดังนั้น.”
จุนซ่างเซียว“หลังจากนี้เจ้าก็เลิกเหน็บข้าได้แล้ว.”
“.....”ระบบ
“ฟรึบ!”
จุนซ่างเซียวที่ลุกขึ้นยืนทันที พร้อมกับกล่าวออกมาว่า“ตอนนี้ ยังไงก็ต้องขยายฐานที่มั่นให้เป็นนครขนาดใหญ่ก่อน.”
ในวันนั้น เขาที่นำเปปป้า ตระเวนออกไปรอบ ๆ พิภพสงครามทันที.
บนท้องฟ้าที่ปรากฏปรากฏการณ์ขึ้นเป็นระยะ ๆ ตอนนี้เหล่ายอดฝีมือที่เห็นแต่กับไม่สนใจแล้ว.
เจ้าเมืองหานและคนอื่น ๆ ตอนนี้ หลังจากซื้อเม็ดยามาแล้ว จุนซ่างเซียวได้เตือนพวกเขา พร้อมกับเตรียมให้ใช้ในเวลาที่เหมาะสม.
เมื่อไหร่ที่เหมาะสม?
เมื่อการต่อสู้ไประยะหนึ่ง เมื่อเพลี้ยงพล้ำนั่นเอง!
เป็นการหลอกลวง?
หรือต้องแสดงให้เหมาะสมนั่นเอง.
ด้วยเหตุนี้ บนเทือกเขาลอยฟ้า เหล่ายอดฝีมือที่กำลังครุ่นคิดและซ้อมการตายให้กับตัวเองอยู่นั่นเอง.
ทวีปหลิงหยวนเองก็เช่นกัน ตอนนี้พวกเขาที่ตัดสินใจที่จะเข้าเขตแดนสังหารอาชูร่า ตอนนี้กำลังซ้อมการแสดงด้วยเช่นกัน.
ภายใต้สถานการณ์ปกติ.
ทั้งสองพิภพเพื่อที่จะให้การแกล้งตายเป็นไปอย่างราบรื่น ย่อมต้องแสดงให้ดี.
ทำให้ทั้งทวีปชิงหยุนและทวีปหลิงหยวน พวกเขาที่ครุ่นคิดซ้อมแสดงการตายครั้งแล้วครั้งเหล่า เพื่อไม่ให้มีใครสงสัยในการต่อสู้กันของพวกเขา.
......
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
ตอนค่ำ จุนซ่างเซียวและเปปป้ากลับมาถึงฐาน เพราะว่าหาสมบัติระดับสวรรค์ได้หลายชิ้น ทำให้ฐานที่มั่นขยายออกไปอีกไม่น้อย!
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางที่ยืนอยู่บนยอดเขา กวาดตามองพื้นที่ที่ขยายออกไป กล่าวออกมาว่าในตอนนี้มีขนาดเท่ากับนครขนาดใหญ่แล้ว.”
“เช่นนั้นเร่งรีบก่อสร้างให้เสร็จ.”
“รับทราบ!”
เช้าวันถัดมา หลี่ชิงหยางที่นำพรรคพวก เร่งรีบสร้างสิ่งก่อสร้างใหม่ขึ้นมา.
เปปป้าที่ต้องหาสมบัติและเข้าร่วมก่อสร้าง ถือว่าค่อนข้างยุ่งเลยทีเดียว.
......
สองเดือนหลังจากนั้น.
ภายใต้เหล่าปรมาจารย์ก่อสร้าง สิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ของทวีปชิงหยุนก็เสร็จสิ้น.
ทิศตะวันออก ตะวันตก ใต้และเหนือ สี่เมืองที่ล้อมรอบพื้นที่ตรงกลางที่เป็นภูเขาลอยฟ้า พื้นที่รอบ ๆ มีหมอกหนาปกคลุม ดูกว้างขวางใหญ่โต โอ่อ่าอลังการเป็นอย่างมาก!
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
จุนซ่างเซียวที่นั่งอยู่ที่ลานยุทธ ก่อนลุกขึ้นก้าวไปด้านหน้า มือขัดหลัง.
ลู่เชียนเชียน หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อ เย่ซิงเฉิน ลี่เฟย เถียนซี โจวหง เหออู๋ตี้และศิษย์หลักอีกหลายคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ทุกคนที่ยืนอยู่อย่างมาดมั่นเผยกลิ่นอายไม่แพ้ออกมา.
หากมองกวาดออกไป จะพบห้องโถงที่มีป้ายเขียนไว้ว่า“นิกายที่แข็งแกร่งที่สุดนิรันดรกาล.”อยู่.
“ชิด ๆหน่อย.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
ทุกคนที่ขยับไปด้านหน้าหนึ่งก้าว.
จุนซ่างเซียวที่ยกมือเป็นรูปกรรไกรต่อหน้ากล้อง เผยยิ้มพลาย “เด็ก ๆ ยิ้มกันหน่อย!”
“......”
“แชะ!”
เจ้านิกายและเหล่าศิษย์หลักร่วมถ่ายรูป ด้วยเวทย์เปลี่ยนรูป กล้องถ่ายรูป เป็นภาพของศิษย์หลักและห้องโถงนิกายนิรันดรนั่นเอง.
แน่นอนว่า เป็นการบันทึกความทรงจำเมื่อสามารถขยายฐานที่มั่นเป็นนครขนาดใหญ่ได้นั่นเอง.
ในภาพ หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและศิษย์คนอื่น ๆ ที่ยิ้มเก้ ๆ กัง ๆ ส่วนลู่เชียนเชียนยังคงไร้อารมณ์ ส่วนเย่ซิงเฉินที่เผยความอหังการล้นออกมา.
......
นิกายไท่เสวียนเซิ่ง.
ซูเซียวโม่ที่นั่งสมาธิในชั้นที่หกหอคอยควบคุมวิญญาณสัมบูรณ์ พลังวิญญาณมากล้นที่ไหลบ่าออกมา อีกไม่นานเขาจะตัดผ่านไปยังระดับจักรพรรดิยุทธ์แล้ว.
“เจ้านิกาย!”
“ศิษย์พี่หญิงใหญ่ ศิษย์พี่.”
“ศิษย์น้อง ศิษย์น้องหญิง!”
“หัวใจของข้าอยู่กับพวกเจ้าทุกคน!”
......
“ติ๊ง! ฐานที่มั่นทวีปชิงหยุนมีระดับนครขนาดใหญ่ เกินมาตรฐาน ภารกิจสำเร็จ 200% โฮสน์ได้รับแต้มสนับสนุน 50,000!”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุนนิกาย: 107650 / 70000.”
“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุนเกิน......”
ไม่กี่วันหลังจากนั้น ภารกิจมหากาพย์ที่เก้าก็สำเร็จเสร็จสิ้นตามระยะเวลา.
จุนซ่างเซียวยังคงนั่งอยู่ในห้องโถงอย่างใจเย็น เพราะว่าแม้นภารกิจจะสำเร็จแล้ว ทว่าได้รับมาเพียงแต่สนับสนุน ส่วนรางวัลอื่น ๆ ต้องรออีกภารกิจมหากาพย์เสร็จสิ้น.
โชคดีที่ภารกิจมหากาพย์ที่สิบไม่มีกำหนดระยะเวลา ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรออีกครึ่งปีแต่อย่างใด.
“ชิงหยาง.”
จุนซ่างเซียวที่ออกคำสั่ง “ส่งสารไปยังฐานที่มั่นทวีปหลิงหยวน สามวันหลังจากนี้ พบกันที่เขตแดนสังหารอาชูร่า!”
