ตอนที่ 48 : แรนช์พร้อมสำหรับการเปิดตัว

ณ ใจกลางมหาวิทยาลัยไอเซอร์ไรต์ที่พลุกพล่าน อาคารขนาดใหญ่หลังหนึ่งตั้งตระหง่านอย่างภาคภูมิ

ที่นี่เป็นศูนย์กลางของทั้งวิทยาเขต ล้อมรอบด้วยพื้นที่ของสถาบันหลักทั้งสี่

แม้ว่าอาคารทรงคลาสสิกราวกับหลุดมาจากเทพนิยายแต่ละหลังในมหาวิทยาลัยจะมีเสน่ห์เฉพาะตัวเป็นของตนเอง แต่อาคารทั้งหมดกลับดูด้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับอาคารขนาดใหญ่ที่อยู่ใจกลาง

ไม่ใช่เพียงเพราะขนาดของมัน แต่ยังเนื่องจากการมีอยู่ของมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากทุกสิ่งรอบตัว

มันดูเหมือนป้อมปราการทางทหารมากกว่าอาคารสไตล์โกธิกหรือเรอเนซองส์ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายประวัติศาสตร์

ผนังของมันเป็นสีน้ำเงินเข้มและแข็งราวกับเหล็ก ล้อมรอบด้วยชั้นเวทมนตร์อันทรงพลัง ปกคลุมตัวอาคารด้วยแสงสีทองอ่อนๆ ก่อตัวเป็นเกราะป้องกันเวทมนตร์ที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

สำหรับนักศึกษา แค่สัมผัสถึงการมีอยู่ของมันจากระยะไกลก็เหมือนกับตกอยู่ภายใต้แรงกดดันของสิ่งที่มองไม่เห็น

เฉพาะผู้ที่ใช้เอกสารทางการผ่านช่องทางเข้าหลักเพียงช่องเดียวและผ่านจุดตรวจรักษาความปลอดภัยหลายครั้งเท่านั้นจึงจะสามารถเข้าไปในอาคารหลังนี้ได้

รอบๆ บริเวณทางเข้า สมาชิกหลายคนของอัศวินแห่งพระราชวังสวมชุดเกราะหรูหรากำลังลาดตระเวนอยู่

พวกเขาไม่ใช่ผู้คุ้มกันทั่วไปในมหาวิทยาลัย แต่เป็นอัศวินชั้นยอดที่ถูกส่งมาโดยราชอาณาจักรฮัตตัน หากใครกล้าบุกเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ พวกเขาจะไม่ได้จากไปแน่นอน

ทุกอย่างเป็นเพราะภายในอาคารหลังนี้มีเกทแห่งความว่างเปล่าซึ่งเป็นประตูสู่โลกแห่งภาพฉายตั้งอยู่

เพื่อป้องกันไม่ให้พวกลัทธินอกรีตหรือองค์ประกอบที่ผิดกฎหมายเข้าสู่โลกแห่งภาพฉาย  เกทแห่งความว่างเปล่าทั้งหมดในทวีปทางใต้จึงได้รับการดูแล ป้องกัน พร้อมทั้งควบคุมด้วยความเข้มงวดขั้นสูงสุดโดยสมาคมการจัดการโลกแห่งภาพฉายทวีปทางใต้และสภาสหทวีปทางใต้

ในราชอาณาจักรฮัตตันที่แรนช์อาศัยอยู่มีเกทแห่งความว่างเปล่าขนาดใหญ่ห้าแห่ง ซึ่งหนึ่งในนั้นตั้งอยู่ในมหาวิทยาลัยเวทมนตร์ไอเซอร์ไรต์

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เดิมทีมหาวิทยาลัยแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นรอบๆ เกทเพื่อเป็นศูนย์วิจัยที่รวบรวมบุคลากรผู้มีความสามารถในการต่อสู้ระดับสูง

ในเวลานี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน

มหาวิทยาลัยไอเซอร์ไรต์ถูกปกคลุมไปด้วยแสงที่คล้ายกับทองหลอมเหลว ก่อเกิดเป็นภาพที่สงบสุขและชวนฝัน

ร่างทั้งสองของแรนช์และไฮพีเรียนผ่านจุดตรวจสอบความปลอดภัยของอาคารแห่งนี้ เงาของพวกเขาทอดยาวแผ่ตรงไปยังบนถนนกว้าง

จนในที่สุดพวกเขาก็ก้าวเข้าไปในอาคาร

ในพื้นที่กว้างขวางตรงหน้า มีเพียงประตูขนาดใหญ่โตมโหฬารที่นำไปสู่ความว่างเปล่า

รูปลักษณ์ภายนอกของมันดูแปลกตาและลึกลับ แต่กลับงดงามราวกับศิลปะจากจิตรกร กรอบทำจากวัสดุคล้ายอุกกาบาต พื้นผิวเรียบราบราวกับกระจก ตรงขอบมีแสงพลิ้วไหวเหมือนละอองดวงดาว สีสันของมันจะโดดไปมา เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องระหว่างสีม่วงดำและสีขาวเงิน

ทั้งประตูพลิ้วไหวด้วยแสงสีม่วงอ่อนๆ เหมือนกับแสงที่ล้ำลึกในท้องฟ้ายามค่ำคืน กระพริบอยู่ตลอดเวลา ปรากฏขึ้นและจางหายไป ราวกับว่าดวงดาวจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังหมุนวนอย่างอ่อนโยนในกระแสน้ำวน

“เดี๋ยวก่อน ชื่อทีมของเราคืออะไร”

ไฮพีเรียนมองไปที่จุดตรวจรักษาความปลอดภัยสุดท้ายและโต๊ะทำงานตรงหน้าเธอ รวมถึงสถานที่ว่างเปล่าโดยรอบ จากนั้นก็หันมาพูดกับแรนช์

คุณจะต้องนำใบอนุญาตผู้ท้าทายมาลงทะเบียนอยู่ตรงจุดนี้ จากนั้นก็ขอให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบว่าคุณสวม [โปรแกรมบันทึกเขตแดนโลกแห่งภาพฉาย] แล้ว สุดท้ายคุณจึงสามารถไปที่เกทแห่งความว่างเปล่าที่อยู่ด้านหน้าเพื่อรับความท้าทายที่สอดคล้องกันได้

หากคุณต้องการใช้ “การ์ดทีม” เพื่อเข้าร่วมการท้าทายแบบเป็นทีม คุณจะต้องลงทะเบียนชื่อทีมด้วย

“การ์ดทีม” เป็นอีกหนึ่งเครื่องมือที่อยู่ในรูปแบบการ์ดเวทมนตร์ ชื่อเต็มคือ [โปรแกรมผนึกพลังโลกแห่งภาพฉาย]

แรนช์คิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าเขาสามารถเพิ่มมันลงไปได้อย่างง่ายดาย

ดูจากคุณลักษณะของทั้งสองคนหลังจากที่พวกเขาร่วมทีมกันแล้ว

“แค่ให้ฟังดูเป็นทีมที่มีอารยะก็พอ”

แรนช์ตอบ

ไฮพีเรียนลังเลที่จะพูด แต่ในที่สุดก็พยักหน้า

เธอรู้สึกเหมือนมีเรื่องอยากจะพูดมากมาย แต่สุดท้ายเธอก็ปล่อยมันไป

เอาที่เขาสบายใจ…

หลังจากนั้นทั้งสองยื่นใบอนุญาตและการ์ดเวทมนตร์เครื่องมือสองใบไปที่โต๊ะบริการตรงจุดตรวจรักษาความปลอดภัย เพื่อรอให้เจ้าหน้าที่จัดการขั้นตอนต่างๆ ให้พวกเขา

“หลังจากเข้าสู่เกทแห่งความว่างเปล่า โลกแห่งภาพฉายจะเริ่มจับคู่ผู้ท้าทายกับโลกแห่งภาพฉายที่เหมาะสมโดยอัตโนมัติ สิ่งนี้อยู่เหนือการควบคุมของมนุษย์ เมื่อพวกคุณเข้าสู่สถานะการจับคู่แล้ว โปรดอย่าพยายามออกจากเกทแห่งความว่างเปล่า ไม่อย่างนั้นพวกคุณอาจจะถูกแยกออกจากกัน พวกคุณเข้าใจใช่ไหม”

ในขณะที่ลงทะเบียนด้วยอุปกรณ์เวทมนตร์ของเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบ เจ้าหน้าที่ในอาคารสังเกตเห็นว่าจำนวนการท้าทายของพวกเขาคือศูนย์ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงอธิบายข้อควรระวังพื้นฐานสองประการสั้นๆ ให้พวกเขาทราบ

“เข้าใจแล้ว”

ทั้งสองพยักหน้า

“เนื่องจากจะมีผู้ท้าทายมากมายจากเกทแห่งอื่นทั่วโลกเข้าไปท้าทายในเวลาเดียวกัน ดังนั้นคุณสองคนที่มีระดับต่ำน่าจะไม่ต้องรอนาน”

เจ้าหน้าที่จ้องไปยังการทำงานบนหน้าจอคริสตัลของอุปกรณ์เวทมนตร์ ในขณะเดียวกันก็ยังคงอธิบายถึงสถานการณ์ทั่วไปให้ทั้งสองคนฟัง

แรนช์และไฮพีเรียนฟังอย่างตั้งใจแม้ว่าพวกเขาจะพอรู้อยู่บ้างก็ตาม

ในโลกแห่งภาพฉายที่แท้จริง ยิ่งระดับของผู้ท้าทายต่ำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งจับคู่ได้สำเร็จมากขึ้นเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วโลกแห่งภาพฉายระดับต่ำมักจะปรากฏขึ้นบ่อยครั้งและมีจำนวนมาก

ความถี่ของโลกแห่งภาพฉายระดับสูงมักจะต่ำ แม้ว่าผู้ท้าทายเต็มใจที่จะต่อสู้ แต่บางครั้งก็ไม่มีโลกแห่งภาพฉายให้พวกเขาท้าทาย

เมื่อสมาคมตรวจพบการเกิดขึ้นของโลกแห่งภาพฉายระดับภัยพิบัติทางธรรมชาติระดับเจ็ดขึ้นไป สภาสหทวีปทางใต้จะออกคำเตือนไปยังทุกอาณาจักร หลายๆ อาณาจักรก็จะเริ่มการเจรจาเพื่อส่งผู้ท้าทายที่ทรงพลังและทีมที่เหมาะสมที่สุดเข้าไป

ยิ่งโลกแห่งภาพฉายมีระดับสูงมากเท่าไหร่ ภัยพิบัติที่เกิดจากความล้มเหลวก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

หากการที่โลกแห่งความเป็นจริงถูกบุกรุกเนื่องจากความล้มเหลวของการพิชิตโลกแห่งภาพฉายระดับสองและระดับสามเป็นเพียงการต่อสู้เล็กๆ เมื่อโลกแห่งภาพฉายที่เหนือกว่าระดับเจ็ดขึ้นไปถูกพิชิตไม่สำเร็จ ภัยพิบัติทางธรรมชาติขนาดใหญ่อย่างแท้จริงก็จะเกิดขึ้น

ดังนั้น ไม่ว่าอาณาจักรหรือกองกำลังใดๆ ก็มักจะปฏิบัติต่อโลกแห่งภาพฉายระดับสูงด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

นี่คือเหตุผลว่าทำไมผู้ท้าทายโลกแห่งภาพฉายระดับสูงจึงมีสถานะสูงส่ง

ไม่เพียงแต่พวกเขาจะมีปากมีเสียงในอาณาจักรของตนเองเท่านั้น แต่แม้กระทั่งในสภาสหทวีปทางใต้พวกเขาก็ยังมีสิทธิ์มีเสียง!

สำหรับการปล่อยให้ผู้ท้าทายที่อยู่ทีมเดียวกันเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายเดียวกัน มีสองวิธี

ในหมู่ท้าทายอันดับต้นๆ นั้น เนื่องจากมีผู้คนจำนวนค่อนข้างน้อย จึงมีโลกแห่งภาพฉายเพียงไม่กี่แห่งที่เหมาะสำหรับพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาเข้าไปในเวลาเดียวกัน โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาก็จะถูกสุ่มจับคู่เข้าด้วยกัน

หรืออีกวิธีที่มั่นคงก็คือการถือ “การ์ดทีม” —

[โปรแกรมผนึกพลังโลกแห่งภาพฉาย]

[ประเภท: การ์ดคาถา]

[เกรด: สีขาวทั่วไป]

[ระดับ: 1]

[เอฟเฟ็กต์แบบติดตัว: จะถูกจับคู่ให้อยู่ในโลกแห่งภาพฉายเดียวกันกับผู้ที่ถือโปรแกรมผนึกพลังหมายเลขเดียวกัน]

[หมายเหตุ: การ์ดทีมหมายเลข 891852279]

นี่คือการ์ดทีมที่แรนช์และไฮพีเรียนซื้อที่โต๊ะบริการตรงทางเข้า

มันคือสิ่งที่ผลิตร่วมกันโดยสมาคมการจัดการโลกแห่งภาพฉายทวีปทางใต้และสมาคมผู้สร้างการ์ด เป็นเครื่องมือสำหรับทีมที่ได้รับการประมวลผลและคัดลอกมาจากการ์ดทีมตามธรรมชาติที่มีต้นกำเนิดในโลกแห่งภาพฉาย

ยิ่งมีคนในทีมมากเท่าไหร่ การจับคู่และเข้าสู่โลกแห่งภาพฉายก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น แถมยังต้องรออีกค่อนข้างนาน ซึ่งถือเป็นเรื่องยากกว่าการเข้าไปท้าทายแบบตามลำพัง

อย่างไรก็ตาม หากมีการร่วมทีมกันเพียงแค่สองคน ผลกระทบด้านลบก็จะน้อยลงมาก

“เอาล่ะ เมื่อพวกคุณออกมา อย่าลืมมอบ [โปรแกรมบันทึกเขตแดนโลกแห่งภาพฉาย] ให้ผมด้วย หลังจากนั้นพวกคุณถึงจะได้รับใบอนุญาตผู้ท้าทายคืนและกลับออกไปได้”

เจ้าหน้าที่คืนการ์ดเวทมนตร์เครื่องมือให้กับคนทั้งสอง จากนั้นประตูที่กั้นอยู่ด้านหน้าพวกเขาก็เปิดออก

เขาโบกมือแสดงว่าทั้งสองคนสามารถผ่านเข้าไปได้

แรนช์และไฮพีเรียนรับการ์ดเวทมนตร์เครื่องมือพลางขอบคุณเขา จากนั้นจึงเดินไปที่เกทแห่งความว่างเปล่า

ระยะทางประมาณหลายร้อยก้าว ทั้งสองมาถึงหน้าเกทแห่งความว่างเปล่าโดยไม่ได้พูดอะไร

“เธอพร้อมหรือยัง?”

แรนช์หันศีรษะและมองไปทางไฮพีเรียนด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอน”

ไฮพีเรียนพยักหน้าตอบกลับ

แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากเกทที่สร้างโดยแผงควบคุมโลกแห่งภาพฉายแบบจำลอง เกทแห่งความว่างเปล่าที่แท้จริงคือหลุมดำที่ไม่มีก้นบึ้ง เพียงแค่เข้าไปใกล้ คุณจะรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่มองไม่เห็นซึ่งดูเหมือนจะสูบเอาดวงวิญญาณของผู้ที่มาเยือนเข้าไปในโลกที่ไม่รู้จักอันไร้ขอบเขต

อย่างไรก็ตาม แรนช์ไม่ลังเลและเดินตรงไปข้างหน้า ก้าวเข้าไปราวกับกำลังเดินอยู่บนน้ำ

ทันใดนั้น เสียง ภาพ จิตสำนึก และแม้แต่การรับรู้เวลาก็หายไปในชั่วขณะ

สิ่งเดียวที่สัมผัสได้คือลมหายใจแห่งจักรวาล ดวงดาวอันไม่มีที่สิ้นสุด รวมถึงความว่างเปล่าอันไร้ขอบเขต

ราวกับว่าโลกทั้งสองถูกถักทอเข้าด้วยกันและก่อตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน หลังจากที่ทุกอย่างสลับกลับด้าน ในที่สุดจึงกลายเป็นโลกใบใหม่

[เรื่องราวของการเชื่อมโยงระหว่างภาพฉายและความเป็นจริงกำลังจะได้รับการแก้ไขอีกครั้ง]

(จบตอน)

ตอนต่อไปลงพรุ่งนี้ วันนี้แปลไม่ทันจริงๆ