บทที่ 5: เซิงหมี่เอิน สู้กับ หมี่เอินฉี
บทที่ 5: เซิงหมี่เอิน สู้กับ หมี่เอินฉี
“มีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ปรากฎว่ามีคนถูกฟ้าผ่าจนตาย!”
“หลี่ไช่เหลียงคือคนที่ถูกสายฟ้าฟาดจนตายตอนที่เขาเดินผ่านแม่น้ำระหว่างทางกลับบ้าน!”
“ตอนนั้นมีคนจากหมู่บ้านเดียวกันหลายคนที่กลับบ้านหลังจากทำงานหนัก”
“ทุกคนต่างเห็นเหตุการณ์ที่หลี่ไช่เหลียงถูกฟ้าผ่าจนตาย”
“มีเสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง ดินและหินปลิวว่อน ต้นหลิวแตกหัก แล้วเกิดหลุมดำขนาดใหญ่ ณ จุดนั้น หลี่ไช่เหลียงซึ่งบังเอิญกำลังเดินอยู่ริมฝั่งแม่น้ำก็ตกลงไปในน้ำในแม่ที่หนาวเย็นของเดือนกุมภาพันธ์ไม่เหลือซากศพของเขา”
“เมื่อร่างของ หลี่ไช่เหลียง ถูกจับออกมาจากแม่น้ำตอนล่างด้วยอวนจับปลา แล้วก็ถูกส่งกลับไปที่บ้านของหลี่ ในหมู่บ้านซ่างปันด้วยควาย การตายของ หลี่ไช่เหลียง นั้นช่างน่าสยดสยอง มือและเท้าของเขากระจัดจายไปทั่ว”
“แขนขาที่ขาดวิ่งถูกโยนทิ้งอย่างไม่ระมัดระวังในเกวียน”
“ศพไม่มีแม้แต่เสื่อฟางคลุมไว้ มันถูกเปิดออกตลอดทางและถูกลากกลับไปที่หมู่บ้านซ่างปันด้วยเกวียน”
“เมื่อเห็นว่าสามีของนางซึ่งอยู่สบายดีไม่นานมานี้และสัญญาว่าจะกลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็นหลังจากส่งควายกลับ จู่ๆ ก็เสียชีวิตเหลือเพียงร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ นางหลี่ถึงกับน้ำตาตกเมื่อได้ยินข่าวร้าย ลูกชายในอ้อมแขนของนาง ก็ตกใจและร้องไห้หนักมาก”
“เฮ้ออ ภาพนั้น...ใครฟังก็ต้องน้ำตาตก”
“ร่างของหลี่ไช่เหลียงยังไม่ทันเย็น แต่มีข่าวลือแพร่สะพัดในหมู่บ้านทางโน้น ชาวบ้านบอกหลี่ไช่เหลียง ต้องทำอะไรที่ไร้ศีลธรรมอย่างยิ่ง เขาจึงถูกลงโทษและถูกฟ้าผ่าลงมาจากฟ้า มิฉะนั้น เหล่าเซียนคงไม่ลงโทษเขาและเขาคงไม่ถูกฟ้าผ่าตาย ไม่เพียงเท่านั้นร่างกายของเขาอาจอยู่ในสภาพสมบูรณ์อีกด้วย”
“นางหลี่ซึ่งร้องไห้อย่างขมขื่นอยู่แล้วยิ่งร้องไห้เสียใจมากขึ้นเมื่อได้ยินข่าวลือจากชาวบ้านรอบตัวนางนางบอกว่าสามีของนางหลี่เป็นคนซื่อสัตย์มาตลอดชีวิต เหตุใดคนที่เข้าสู่วัยชราโดยไม่รับประกันชื่อเสียงที่ดีและถูกคนอื่นใส่ร้ายหลังความตาย?”
“แต่สตรีคนเดียวของครอบครัวหลี่จะมีปากเสียงอะไร? มีคนอื่นตั้งมากมายในหมู่บ้านซ่างปัน ทำไมคนอื่นๆ ถึงไม่ถูกฟ้าผ่าตาย หลี่ไช่เหลียงคือคนที่เดียวที่ถูกเซียนสังหารจนตายงั้นหรือ?”
“ชายชราในหมู่บ้านต่างพูดกันว่าเป็นเพราะท่านเซียนมีดวงตา ท่านเซียนฆ่าคนชั่วเท่านั้น ไม่ใช่คนดี ท่านเซียนจะไม่ทำผิดต่อคนดี พวกเขาดุด่านางหลี่ที่ไม่เกรงกลัวเหล่าเซียน กลัวจะถูกเซียนลงโทษ” ปีนี้หมู่บ้านซ่างปันจะต้องได้รับผลกรรมเป็นแน่ ทุ่งนาแห้งแล้ง ไม่มีการเก็บเกี่ยว พวกเขาโห่ร้องตะโกนไล่ครอบครัวหลี่ออกไป เพื่อว่าความชั่วร้ายที่หลี่ไช่หลียงทำไว้จะไม่เป็นอันตรายต่อผู้บริสุทธิ์ทั่วทั้งหมู่บ้าน”
“น่าเสียดายที่ร่างกายของหลี่ไช่เหลียงยังคงเย็นอยู่ นางต้องเป็นม่าย ลูกชายกำพร้าพ่อ หนำซ้ำยังถูกรังแกจากชาวบ้านโดยรอบ”
“เมื่อทุกคนคิดว่าเรื่องนี้คลี่คลายแล้ว ว่าการตายของหลี่ไช่เหลียงนั้นเกิดจากการถูกฟ้าผ่า และแม้แต่ หลี่เจิ้งผู้ใหญ่บ้านก็ไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ทั้นใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่โดดเด่นจากฝูงชน”
"จิ๊จิ๊ ชายหนุ่มคนนั้นน่าทึ่งมาก เขาสูง 8 จั้ง กว้าง 8 จั้ง เขามีร่างกายที่สง่างาม ผิวขาวบาง อ่อนนุ่ม มีผมสั้นเหมือนพระภิกษุ เขาแซ่จินชื่ออัน ข้างๆ เขาเป็นนักวิชาการและคนขับรถม้า พวกเขาเป็นสหายร่วมทางสามคนจากหมู่บ้านอื่นที่เพิ่งพักอยู่ที่หมู่บ้านซ่างปันคืนนั้น…”
“นายน้อยผู้นี้ที่เรียกตัวเองว่าจินอันกล่าวว่า เมื่อสายฟ้าฟาดใส่คน มันจะทิ้งรอยดำที่ไหม้เกรียมไว้เท่านั้น มันจะไม่ลงพื้นโลกและไม่จะทำให้ก้อนหินที่ผู้คนเห็นว่าปลิวว่อนและต้นหลิวหักเอาไว้อย่างแน่นอน และหลุมใหญ่ที่อยู่ตรงนั้น”
“เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือมนุษย์ที่เอาดินปืนฝังไว้ริมแม่น้ำล่วงหน้า จงใจนำหลี่ไช่เหลียงไปยังสถานที่ที่กำหนดไว้ แล้วแสร้งทำเป็นว่าหลี่ไช่เหลียงถูกฟ้าผ่าจนตาย เขายังใช้แม่น้ำเพื่อชะล้างตลิ่งแม่น้ำและล้างศพหลี่ไช่เหลียงออกไป ทำลายร่างกายและทำลายร่องรอยที่ตกค้างของดินปืน”
“เพราะว่ามีเพียงดินปืนในโลกนี้เท่านั้นที่สามารถส่งผลกระทบที่รุนแรงขนาดนี้ได้”
“หัวหน้าหมู่บ้านเพียงแค่ต้องรายงานคดีฆาตกรรมนี้ต่อทางการเทศมณฑลและขอให้ทางการเทศมณฑลสอบสวนผู้ที่ซื้อดินปืน กำมะถัน และเคื่องปั้นดินเผาจำนวนมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ นอกจากหลี่ไช่เหลียงเดินไปตามริมแม่น้ำด้วยตัวเองแล้ว มีใครอีกที่มีแนวโน้มจะฆ่าหลี่ไช่เหลียงมากที่สุด?” การพบกันริมแม่น้ำหรือใครกำลังเดินอยู่กับหลี่ไฉเหลียงในขณะนั้น ใครที่เป็นประโยชน์ต่อการตายของหลี่ไช่เหลียงมากที่สุด...ถ้าอย่างนั้นคนๆ นี้จะต้องเป็นฆาตกรที่ฆ่าหลี่ไช่เหลียง”
“ดินปืน?”
"ชาวบ้านตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "ราชสำนักแห่งอาณาจักรคังติ้งมีการควบคุมดินปืนพลเรือนอย่างเข้มงวด ดินปืนถูกจัดอยู่ในประเภทการควบคุมอาวุธยุทโธปกรณ์ การมีดินปืนไว้ในครอบครองเป็นสิ่งต้องห้ามอย่างอย่างเด็ดขาดในอาณาจักรคังติ้ง แม้แต่สูตรดินปืนก็ถูกห้ามแจกจ่ายไปในหมู่ประชาชน”
"ชาวบ้านไม่เชื่อว่าหลี่ไช่เหลียงตายด้วยดินปืน"
"เพราะว่าไม่มีใครสามารถเข้าถึงดินปืนได้"
"ฝูงชนโกรธาและสาปแช่งคนเหล่านี้จากหมู่บ้านอื่นที่ไม่เคารพเหล่าเซียน และพวกเขาต้องการขับไล่คนเหล่านี้ที่มาจากหมู่บ้านอื่นออกจากหมู่บ้านซ่างปันพร้อมกับแม่และลูกชายตระกูลหลี่"
"แต่โชคดีที่หลี่เจิ้งร่ำเรียนในสถานศึกษามาหลายปี และความรู้ของเขากว้างกว่าความรู้ของคนจนที่ไม่รู้หนังสือเหล่านี้ หลี่เจิ้งรู้ดีว่าทันทีที่ดินปืนเข้ามาเกี่ยวข้อง มันจะเป็นเรื่องใหญ่ที่คนตัวเล็กอย่างหลี่เจิ้ง ไม่สามารถรับมือได้ เชื่อสิ่งที่จริงดีกว่าเชื่อสิ่งที่ไม่ใช่ และอย่าปิดบังหรือโกหก หลังจากหลี่เจิ้งหยุดชาวบ้านที่กำลังก่อปัญหา เขาก็รีบเร่งส่งนักรบประจำหมู่บ้านหลายคนที่ฝีเท้าเร็วที่สุดไปที่ทางการเทศมณฑลฉางในชั่วข้ามคืนเพื่อรายงานเรื่องนี้"
"เมื่อได้ยินว่ามีคดีดินปืนต้องสงสัยเกิดขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆ ในชนบทในเทศมณฑลฉาง จางจื้อเซียนแห่งเทศมณฑลฉางก็ไม่กล้าที่จะรอช้า เขาจึงออกคำสั่งให้มือปราบทั้งหมดในเทศมณฑลฉาง นำกำลังและม้าเร็ว แบ่งกองกำลังออกเป็นหลายกลุ่ม ตามเบาะแสที่คุณชายอันกล่าวถึง แล้วก็ตรวจสอบในชั่วข้ามคืนและแน่นอนว่าผู้กระทำผิดที่แท้จริงก็ถูกจับได้อย่างรวดเร็ว!"
"เป็นจริงอย่างที่สุภาษิตกล่าวไว้ ถ้าท่านไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ อย่าทำ เว้นแต่ท่านจะทำเอง"
“ฆาตกรที่ฆ่า หลี่ไช่เหลียง คือ หลี่ต้าฉาน ญาติหลี่ไช่เหลียง เขาเป็นนักพนันที่แย่ เขายืมเงินจาก หลี่ไช่เหลียง และภรรยาของเขาในช่วงปีแรกๆ เพื่อที่เขาเอาชนะความยากลำบาก เขาสาบานว่าจะไม่เล่นการพนันอีก หลี่ไช่เหลียงและภรรยาของเขาเมื่อเห็นว่าเขาน่าสงสารแค่ไหนจึงเชื่อคำพูดของเขาและเอาเงินออมให้เขายืมและชำระหนี้การพนันของเขา”
“ปรากฎว่าไม่เพียงแต่ผู้ชายคนนั้นไม่กลับใจ แต่หลังจากที่ญาติของเขาช่วยเขาจ่ายหนี้ เขาก็เล่นการพนันอย่างเลวร้ายต่อไปและล้มเหลวในการจ่ายเงินที่เขาเป็นหนี้กับหลี่ไช่เหลียงและภรรยาของเขา แต่เขากลับขอยืมเงินของหลี่ไช่เหลียงอย่างลับๆ หลายครั้ง แต่หลี่ไช่เหลียง รู้ถึงนิสัยการพนันของเขาอย่างดี ซึ่งยากจะเปลี่ยนแปลง การให้นักพนันยืมเงินก็เหมือนกับการตักน้ำจากตะกร้าไม้ไผ่ เขาจึงลังเลที่จะให้ยืมเงินอีก”
“ญาตินักพนันนิสัยไม่ดีคนนี้เห็นว่าครอบครัวของหลี่ไช่เหลียงมีเงินออมแต่ไม่เต็มใจที่จะช่วยเหลือญาติของเขา นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าเขาจะเล่นการพนันได้ตลอดชีวิตและไม่จ่ายเงินคืน ดังนั้นเขาจึงมีความคิดชั่วร้ายและวางแผนที่จะฆ่าหลี่ไช่เหลียงแล้วกลับไป เหลือเพียงเด็กกำพร้าหลี่ผู้มีจิตใจอ่อนแอ เขาจะได้ไม่ต้องจ่ายเงินคืนให้กับสตรีที่เป็นม่าย เขายังคิดแผนการอันชั่วร้ายเพื่อปลุกระดมชาวบ้านที่โง่เขลาซึ่งไม่รู้ความจริงหลังจากหลี่ไช่เหลียงเสียชีวิตเพื่อขับไล่นางหลี่ แล้วถือโอกาสครอบครองบ้านและทุ่งนาของครอบครัวหลี่”
“ดังสุภาษิตที่ว่า สอนคนจับปลา ดีกว่าให้ปลา”
“เซิงหมี่เอินสู้กับหมี่เอินฉี”
“คนรู้ว่าผีน่ากลัวและผีก็รู้ดีว่าจิตใจคนมีพิษภัย”
“มันควรจะเป็น 'ศพที่ถูกฟ้าผ่า' แต่สุดท้ายก็ 'ล้างความผิดได้' และท้ายที่สุดก็เกี่ยวข้องกับ 'คดีแปลกประหลาดอย่างการมีดินปืนไว้ในครอบครอง' เป็นอีกเหตุการ์หนึ่งที่มีการบิดเบือนพลิกผันและแปลกประหลาด”
“และเนื่องจากบุรุษแซ่จิน ชื่ออัน ได้รับการชื่นชมจากการทางเทศมณฑลและผู้พิพากษา สำหรับความดีความชอบของเขาในการคลี่คลายคดีดินปืน เขาจึงจัดงานเลี้ยงให้แขกที่มาที่เทศมณฑลฉาง ผู้พิพากษาจางรู้ดีถึงความชอบธรรมและมีรางวัลและการลงโทษที่ชัดเจนจึงเชิญพ่อค้าจากเทศมณฑลมางานเลี้ยง นายทหารและพ่อค้าได้ยกเงิน 300 ตำลึงแล้วมอบให้แก่ จินอัน ด้วยตนเอง เขาขอบคุณ จินอัน ที่ช่วยชีวิตเมืองฉางและป้องกันไม่ให้คนในเทศมณฑลฉางเข้าไปพัวพัน ปัจจุบันนี้ รายชื่อพ่อค้าและเงินของนายทหาร ได้ติดป้ายไว้บนแผ่นโลหะและยังคงแขวนอยู่เทศมณฑลฉาง บนซุ้มประตูเมือง”
(จบบท)
