ตอนที่ 63 ไม่มีใครเป็นหนี้ใครอีกต่อไป

ตอนที่ 63 ไม่มีใครเป็นหนี้ใครอีกต่อไป

หลังจากไล่ตามปลาเป็นเวลานาน ทันใดนั้นคอนริก็รู้สึกว่าแหวนบนนิ้วนางของเขาเริ่มร้อนขึ้น

สัญชาตญาณของเขาบอกว่าไอร่ากำลังตกอยู่ในอันตราย

เขาไม่สนใจปลาที่แกว่งหางต่อหน้าเขาอีกต่อไป เขากระโดดขึ้นฝั่งทันที กลายเป็นหมาป่าสีเงิน และวิ่งกลับไปตามแม่น้ำ

ไอร่าไม่อยู่ที่นั่นแล้ว

เขาขยับจมูกและติดตามกลิ่นที่เธอทิ้งไว้ ในที่สุดเขาก็พบถังไม้อยู่บนพื้นริมแม่น้ำ มันเต็มไปด้วยปลา แต่ไอร่าไม่อยู่ที่นั่น

นอกจากนี้เขายังได้กลิ่นเย็นของงูในที่เกิดเหตุอีกด้วย

คนที่ลักพาตัวไอร่าไปต้องเป็นงูแน่ ๆ

คอนริไม่กล้าที่จะเสียเวลาอีกต่อไป เขาติดตามกลิ่นนั้นทันทีและวิ่งไปที่ถ้ำ

ทันทีที่เขารีบเข้าไปในถ้ำ เขาเห็นไอร่าถูกงูร้ายจับตัวไป เขาโกรธมากและโบกกรงเล็บหมาป่าไปที่หลังของงู

อย่างไรก็ตาม งูนั้นความรู้สึกไวมาก เขาหลบได้

เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาพลาดไป คอนริจึงกระโจนไปข้างหน้าอีกครั้งทันที

งูพิษเวรนี่! เขาลักพาตัวไอร่า ขณะที่เขาเผลอ

เขาต้องฆ่างูพิษตัวนี้ให้ได้

ธยาน์กอดไอร่าและไม่ยอมปล่อย ขาของเขากลายเป็นหางงูฟาดใส่คอนริ

ทั้งสองคนต่อสู้กันอย่างดุเดือด โดยไม่ยอมเปิดทางให้อีกฝ่าย

ไอร่ารู้สึกหวาดกลัว เธอกลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายกัน มีหลายครั้งที่เธอต้องการตะโกนให้พวกเขาหยุด แต่เธอก็ไม่มีแรงที่จะพูดอีกต่อไป ร่างกายของเธออ่อนแอและเวียนหัว

เธอสงสัยว่าพิษของธยาน์จะฆ่าได้ให้ตายได้หรือไม่

หากมันร้ายแรงขนาดนั้น เธอคงไม่รอด

คอนริคุ้นเคยกับการนำฝูงหมาป่าในการต่อสู้มากกว่า การต่อสู้แบบตัวต่อตัว การต่อสู้แบบนี้ไม่ใช่จุดแข็งของเขา นอกจากนี้ เขายังกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของไอร่า และกลัวว่าจะเกิดปัญหา เขาไม่กล้าที่จะทำอะไรใหญ่โต

เพียงไม่กี่กระบวนท่า เขาก็เสียเปรียบและถูกหางของธยาน์ปัดให้กระเด็นไป

คอนริกลิ้งไปบนพื้นและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาหลบหางของอีกฝ่ายที่ฟาดใส่เขาอีกครั้ง และเขย่าขนสีขาวบนตัวของเขา จากนั้นก็กระโจนอย่างดุร้าย

ในท้ายที่สุด เชร์ก็มาทันเวลาเพื่อป้องกันไม่ให้คอนริถูกฟาดจนอยู่ในสภาพน่าสังเวช

พวกเขาทั้งสองร่วมมือกันเพื่อจัดการกับธยาน์

ไม่สามารถประเมินความแข็งแกร่งของอสูรวิญญาณสามดาวได้ ธยาน์กำลังต่อสู้แบบตัวต่อตัวและถูกบังคับให้ล่าถอย

ในที่สุดเขาก็โกรธ

แม้ว่าเขาจะต้องตาย เขาก็จะไม่มีวันมอบไอร่าให้พวกเขา

ธยาน์วางไอร่าลงบนพื้นอย่างช้า ๆ ทันใดนั้น เขาก็ฉีกเสื้อผ้าออกและกลายเป็นงูหลามตัวใหญ่สีดำ

เขาเปิดปากที่เปื้อนเลือดและกัดคอนริ

คอนริรีบล่าถอย แต่เขาก็ยังไม่สามารถหลบเลี่ยงได้อย่างสมบูรณ์ ขาหลังของเขาถูกงูหลามจับไว้ และเขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เชร์เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงกลายร่างเป็นเสือขาวทันที เขากระโจนไปข้างหน้าและกัดคอของงูหลาม

คอคือจุดสำคัญของงูหลาม งูตัวแข็งทื่อจากการถูกกัด

คอนริใช้โอกาสนี้เพื่อหนีออกจากปากของงู งูหลามต้องการไล่ตามเขา แต่เชร์กลับรั้งเขาไว้ ทั้งสองเป็นอสูรวิญญาณสามดาว และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็คล้ายกัน

เมื่อเห็นสิ่งนี้ คอนริก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ เขาไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงของเชร์ เขาจึงออกจากการต่อสู้

เขาลากขาหลังที่เปื้อนเลือดแล้ววิ่งไปที่ด้านข้างของไอร่าอย่างรวดเร็ว

ไอร่าอยู่ในสภาพไม่ดีนัก พิษงูได้แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ เธอหมดสติและตัวสั่น ริมฝีปากของเธอซีด

คอนริสาปแช่งในใจ เขากลายร่างเป็นมนุษย์อย่างรวดเร็วและอุ้มเธอขึ้นมา

“ไอร่า”

ไอร่ายังไม่ตอบสนอง และการหายใจของเธอก็อ่อนลง

คอนริคำรามใส่งูหลาม “เจ้าทำอะไรกับไอร่า นางกำลังจะตาย”

เสียงคำรามของเขาทำให้งูหลามและเสือขาวหยุดลง

งูหลามส่ายเสือขาวแล้วรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของไอร่าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเธอหมดสติ เขาจึงรู้ว่าสถานการณ์ของเธอแย่มากจริง ๆ

ธยาน์แปลงร่างเป็นมนุษย์ทันที

เขาต้องการสัมผัสไอร่า แต่ถูกคอนริหยุดไว้ คอนริจ้องเขาอย่างระมัดระวัง “เจ้าต้องการอะไร” ธยาน์กล่าว “แก้พิษงู เลือดงูเป็นยาแก้พิษที่ดีที่สุด”

“เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าไม่วางยาพิษเธออีก”

สายตาของธยาน์มืดมน “มันขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะเชื่อข้าหรือไม่”

เชร์แปลงร่างเป็นมนุษย์และขัดจังหวะ “ลองกับคอนริก่อน หากเขาไม่ถูกวางยาพิษจนตาย เจ้าสามารถช่วยไอร่าได้”

คอนริเสียเลือดไปมาก จากการถูกกัดที่น่อง บาดแผลเริ่มดำคล้ำ ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเขาถูกพิษงู

เขาเวียนหัว แต่ร่างกายของเขาแข็งแรง นอกจากนี้ เขามีวิญญาณอสูรอยู่ในร่างกาย ดังนั้นเขาจึงดูปกติ

คอนริไม่พอใจกับข้อเสนอของเชร์ที่ให้เขาเป็นหนูทดลอง แต่เขาไม่ได้พูดอะไร

เขาจะทำทุกอย่งเพื่อช่วยไอร่า

ธยาน์กัดข้อมือของเขาและบีบเลือดออกมา “เร็วเข้า”

คอนริเอื้อมมือไปดื่มเลือดสองสามหยดด้วยความรังเกียจ เขาเอามือปิดปากแล้วกลืนเลือด

ใช้เวลาไม่นานแผลที่ขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงตามปกติ เขาไม่เวียนหัวอีกต่อไป

เขาพยักหน้าให้เชร์ว่าไม่เป็นไร

จากนั้นเชร์ก็ปล่อยมือธยาน์เข้าใกล้ไอร่า

ดูเหมือนว่าธยาน์จะไม่สังเกตเห็นความโกรธและความเกลียดชังของพวกเขา เขาดึงไอร่าเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างใจเย็น เขาบีบเลือดและปล่อยให้มันหยดเข้าไปในปากของไอร่า บังคับให้เธอกลืนมันลงไป

เชร์และคอนริจ้องมองการกระทำของเขาโดยไม่กะพริบตา

หลังจากนั้น ไอร่าก็ได้สติ

เมื่อเธอเห็นธยาน์ซึ่งอยู่ใกล้เธอมาก เธอก็อดไม่ได้ที่จะอยากขอโทษ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ได้ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ตาม

ธยาน์อธิบายอย่างเย็นชาว่า “ถึงแม้ว่าพิษงูจะถูกหักล้างแล้ว แต่ร่างกายของเจ้ายังอ่อนแอ พักฟื้นอีกสักสองสามวันก็จะสามารถฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ หลังจากนั้นเจ้าจะพูดได้”

เมื่อได้ยินว่าไอร่าสบายดี คอนริก็คว้าตัวเธอทันที

เดิมทีธยาน์ปฏิเสธที่จะปล่อย แต่เมื่อการจ้องมองของเขาสัมผัสถึงรอยกัดที่คอของไอร่า นิ้วของเขาก็คลายออกโดยไม่ตั้งใจ

ทุกครั้งที่อยู่กับเขา เธอต้องเจ็บและไม่สบาย

คนเหล่านั้นพูดถูก เขาเป็นคนบาปที่ถูกสาป ใครก็ตามที่เข้ามาใกล้เขาอาจจะตายหรือบาดเจ็บก็ได้

เป็นการดีที่จะปล่อยเธอไป

เธอไม่ได้ชอบเขาอยู่แล้ว

ไอร่าเห็นสีหน้าของเขาและรู้สึกหายใจไม่ออก เธอต้องการจับมือของเขา แต่ทันทีที่เธอยกมือขึ้น เชร์ก็ขวางเธอไว้

เชร์พูดกับธยาน์ว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าได้ช่วยไอร่าไว้ และครั้งนี้เจ้าก็ทำให้เธอเกือบตาย ตอนนี้พวกเจ้าสองคนไม่ได้ติดค้างกันแล้ว”

ธยาน์เงียบไป

เขาเป็นอสูรที่ไม่ชอบพูด เขาจะริเริ่มพูดต่อหน้าไอร่าเท่านั้น ต่อหน้าคนอื่น เขาจะไม่พูดถ้าเขาสามารถต่อสู้ได้

เมื่อเขาไม่ตอบสนอง เชร์ก็ไม่สนใจ “ไอร่าคือคู่ครองของเรา เราต้องพาเธอกลับบ้านตอนนี้ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รบกวนชีวิตของเราอีก”

ด้วยเหตุนี้ เชร์จึงมองไปที่คอนริ คอนริเข้าใจทันทีและพาไอร่าออกไป