Chapter 856 พี่ใหญ่ ข้ารักท่าน!
ราชาไป่ชิวที่ได้รับบาดเจ็บหนัก จุนซ่างเซียวจึงนำบอลเจ้าสำนักออกมาทดสอบดู ไม่ได้หวังอะไรนัก ต้องไม่ลืมว่าเขาเคยใช้กับราชาสัตว์จื่อหลินแล้ว มันไม่ได้ผลมาก่อนนั่นเอง.
ทว่า
พอไม่คาดหวัง กับทำให้เขาต้องตื่นตะลึง!
“บัดซบ!”
จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออก“หากรู้แบบนี้ ข้ามาคนเดียวก็พอแล้ว ไม่ต้องพาคนมามากมาย ทั้งยังลงแรงไปตั้งมากมาย!”
ระบบเอ่ย “โฮสน์สามารถกำราบสัตว์ร้ายได้ เพราะอีกฝ่ายบาดเจ็บหนัก ไม่เช่นนั้นคงทำไม่สำเร็จ.”
“หากเป็นเช่นนี้ แล้วราชาสัตว์จื่อหลินเล่า ที่จะตายแหล่ไม่ตายแหล่แล้ว ทำไมข้ากำราบไม่ได้ล่ะ?”จุนซ่างเซียวเอ่ยถาม.
“เรื่องนี้......”
ระบบที่เงียบก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า“บางที่เพราะว่าเมื่อเขาอยู่ที่พิภพเบื้องบน เขามีความแข็งแกร่งที่สูงมาก ดังนั้นบอลเจ้าสำนักเลยไม่ได้ผลก็เป็นได้.”
แม้นว่าไม่อยากจะเชื่อคำอธิบายดังกล่าวนั่น แต่ก็มีเหตุผลดังดล่าวเพียงอย่างเดียว เพราะความแข็งแกร่งของราชาไป่ชิวในเวลานี้นั้น เหนือกว่ากว่าราชาสัตว์จื่อหลินซัด ๆ.
ที่จริงในอดีตนั้นราชาสัตว์จื่อหลินนั้นถูกบังคับให้ต้องหนีมาจากพิภพเบื้องบน จนทำให้พลังความแข็งแกร่งลดลงเป็นอย่างมาก
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เก็บบอลเจ้าสำนัก พร้อมกับเผยยิ้ม“อร่อยล่ะ.”
ราชาไป่ชิวนั้นเทียบได้กับระดับปราชญ์ยุทธ์ แม้แต่ต้องใช้คนหลายคนในการจัดการ ตอนนี้กลายเป็นสัตว์พันธสัญญาของเขาไปแล้ว! ไม่ต้องบอกเลยว่าจะทำให้เขามีกองกำลังที่ทรงพลังแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น!
“เจ้านิกาย.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “แล้วจะจัดการสัตว์วิญญาณเหล่านี้อย่างไร?”
“จับเอาไว้ให้หมด.”
ตอนนี้เขาควบคุมผู้นำของเทือกเขาไปชิวแล้ว ผู้ใต้บังคับบัญชาเองย่อมต้องอยู่ใต้ควบคุมเขาด้วย.
“ไป.”
จุนซ่างเซียว สั่งการ “ไปเก็บแกนผนึก เก็บเนื้อและกระดูกด้วย!”
“รับทราบ!”
สมาชิกสัตว์ขี่สงครามเริ่มชำระล้างสนามรบทันที.
พื้นที่เปลวเพลิงที่กวาดออกไปนั้นนับว่ากว้างมาก ทำให้ชิ้นส่วนแกนผลึกกระจายเกลื่อน ในเวลานี้ คือการเก็บเกี่ยวอย่างแท้จริง.
“ประมุขเฉียน.”
จุนซ่างเซียวที่รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก“ท่านสมกับเป็นพี่น้องกับข้าจริง ๆ!”
หากไม่เอ่ยถึงเหมืองศิลาวิญญาณ หากเขาไม่ได้มายังเทือกเขาไป่ชิว เกรงว่าคงไม่ได้มากำราบสัตว์วิญญาณระดับปราชญ์ยุทธ์ครั้งนี้!
เดี๋ยวนะ!
เหมืองศิลาวิญญาณล่ะ!
จุนซ่างเซียวเอ่ย“น่าจะมี?”
“ฟิ้ว!”
บอลเจ้าสำนักระดับสูง ถูกนำออกมา ราชาไป่ชิวที่เริ่มการรักษาตัวเองอยู่ด้านใน ปรากฏขึ้นบนพื้น กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง“คา...คารวะจูเหริน.....”
ในเวลานี้สัตว์พันธะสัญญาย่อมถูกกำราบเรียบร้อยแล้ว มีเพียงแค่รับฟังคำสั่งเจ้านายโดยไม่สามารถขัดขืนได้ และไม่สามารถต่อต้านได้อีกด้วย.
“ในเทือกเขาแห่งนี้มีเหมืองศิลาวิญญาณจริง ๆ รึ?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“มี!”
ราชาไป่ชิวเอ่ย“ข้าได้ขุดไว้ระดับหนึ่งแล้วนั่นก็เพื่อที่จะล่อมนุษย์ให้เข้ามา.”
“ขุดแล้ว?”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ที่ใหน?”
ราชาไป่ชิวเอ่ยด้วยความอ่อนแรง “อยู่....ในรังข้า.....”
“โครม!”
กล่าวยังไม่จบ ราชาสัตว์จื่อหลินที่เวลานี้สวมแต่กางเกงในสีแดงก้าวเข้ามาต่อยไปยังร่างอีกฝ่าย พร้อมกับยกเท้าขึ้นกระทืบ เอ่ยด้วยความโกรธ“เจ้าไม่เจ๋งอีกแล้วเหรอ ไม่อวดดีแล้วเหรอ ลุกขึ้นมาสู้กับราชาผู้นี้อีกสิ!”
“.....”จุนซ่างเซียวถึงกับพูดไม่ออก.
ฝ่ายตรงข้ามสมบูรณ์ก่อนหน้านี้ ไม่เห็นเจ้าพูดแบบนี้เลย.
แม้นว่าราชาไป่ชิวเป็นสัตว์พันธะสัญญาของเขาตอนนี้ ทว่าต้องไม่ลืมว่าเขาและราชาสัตว์จื่อหลินมีความแค้นกันมาก่อน การที่อีกฝ่ายโกรธเกรี้ยว ย่อมมีเหตุผล.
“โครม!”
“โครม!”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่กระทืบ อีกฝ่ายหลายครั้ง จนหลี่ชิงหยางและเซียวจุ้ยจื่อมาลากออกไป.
จุนซ่างเซียวเอ่ย “อยากด่าว่า อยากทุบก็ทำไป หากแต่นับจากวันนี้ความแค้นของพวกเจ้าจะต้องทิ้งมันไปให้หมด ต่อไปจะได้ช่วยกันพัฒนานิกายอย่างไม่มีอะไรตะขิดตะขวงใจต่อกันอีก.”
ราชาสัตว์จื่อหลินที่ตกใจ“จะให้ที่พักพิงกับเจ้าคนน่ารังเกียจนี้อย่างงั้นรึ?”
“ไม่ให้ที่พักพิง ทว่าให้สังหารเขาอย่างงั้นรึ?”
“ต้องสังหารเขา!”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “ถางจู่จื่อ เจ้าไม่ควรจะเอาอารมณ์ส่วนตนมาใช้ อย่าลืมว่าเจ้าต้องการจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ การจะแข็งแกร่งทรงพลังจะต้องมีผู้ช่วยที่แข็งแกร่งด้วย.”
เอ่ยถึงผู้ยิ่งใหญ่ ราชาสัตว์จื่อหลินที่ส่ายหน้าไปมา กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เห็นแก่เจ้านิกาย ราชาผู้นี้จะไม่เอาเรื่องเจ้า.”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เก็บราชาไป่ชิวเข้าไปในบอลเจ้าสำนัก พร้อมเอ่ยออกมาว่า“แยกย้ายพักกันก่อน.”
“รับทราบ!”
ศิษย์ทุกคนที่แยกย้ายไปพัก.
“สบายจริง ๆ!”
“ไม่ได้ต่อสู้แบบนี้มานานแล้ว!”
เหล่าสมาชิกสัตว์ขี่สงครามที่แยกย้ายจับกลุ่มกันเป็นจุด ๆ พูดคุยเรื่องต่อสู้ แววตาของทุกคนที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ไม่รู้สึกเหนื่อยล้าแม้แต่น้อย.
พวกเขาที่ได้รับการฝึกแบบทหาร แน่นอนว่าย่อมต้องเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พร้อมจะฟาดฟันเหล่าศัตรู.
ส่วนศิษย์คนอื่น ๆ หลี่ชิงหยาง และเซียวจุ้ยจื่อ ตลอดจนศิษย์อีกหลายคน พวกเขาได้ไล่ล่าสังหารสัตว์จริง ๆ ก็รู้สึกดี กว่าการจัดการสัตว์มายาในเขตแดนลับเป็นตายซะอีก.
......
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม.
จุนซ่างเซียวที่นำราชาไป่ชิวออกมา พร้อมกับให้เขานำทางไปยังรังของอีกฝ่าย.
แน่นอนว่าเป็นถ้ำแห่งหนึ่ง สภาพแวดล้อมที่ดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
เมื่อจุนซ่างเซียวนำศิษย์หลักเข้ามาในหลุมขนาดใหญ่ ก็ต้องดวงตาเบิกกว้างกลมโต เพราะว่าพื้นที่รอบ ๆ เต็มไปด้วยศิลาวิญญาณธรรมชาติ.
ภาพที่เห็นนั้นส่องประกายวับวาวเต็มไปหมด.
ทำให้เขาตื่นตะลึง เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
จุนซ่างเซียวที่ดวงตาเป็นประกาย หายใจถี่เร็ว“จากที่เห็นโผล่ออกมา ดูคร่าว ๆ น่าจะมีหนึ่งล้านก้อนเป็นอย่างต่ำ!”
“จูเหริน.”
ราชาไป่ชิวเอ่ย“ทว่าที่นี่มีเพียง 1/10 เท่านั้น ยังมีอยู่ลึกเข้าไปอีก 9/10 ส่วน.”
ที่นี่เพียงแค่ 1/10 ยังมีอีกเก้าส่วน!
“หนึ่งหลุมหนึ่งล้าน สิบหลุมถ้าขุดแล้ว ก็คูณสิบ ก็เท่ากับ....100 ล้าน....”
“พรึด โครม!”
จุนซ่างเซียวที่หายใจไม่ทัน ดวงตาเหลือกค้างล้มลงทันที.
ระบบแทบทรุด“1 คูณ 10 เอาสมองส่วนใหนคิด ถึงได้ร้อยล้านกัน!”
“แย่แล้ว! เจ้านิกายหมดสติแล้ว!”
“เร็วเข้า! รีบมานวดเร็ว!”
......
ศิลาวิญญาณมีทั้งหมดสิบหลุม แต่ละหลุมขุดได้ล้านกว่าถูกเก็บไว้ในแหวนมิติ จุนซ่างเซียวที่เวลานี้ยกมือกุมปากหัวเราะออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
เฉียนปูโตวกล่าวถูกต้อง.
เหมืองศิลาวิญญาณในเทือกเขานั้น จะต้องมีศิลาวิญญาณมากมายอย่างน้อยก็น่าจะมีถึง 10 ล้าน!
“ฟู่ ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่ปิดปากหัวเราะงึมงำ.
การที่มีศิลาวิญญาณมากมายขนาดนี้ หมายถึงนิกายของเขามีความมั่งคั่ง การจะยกระดับความแข็งแกร่งครั้งใหญ่ย่อมไม่มีปัญหา!
“พี่ใหญ่.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ข้ารักท่าน!”
ระบบเอ่ย “ไม่คิดจะแบ่งหรอกรึ?”
“พวกเราตกลงมาขุดศิลาวิญญาณด้วยกันก็จริง ทว่าเขาวิ่งหนีไปแล้ว เหมืองนี้จึงไม่มีเจ้าของ และข้าก็มาขุดไป.”จุนซ่างเซียวที่กล่าวอย่างบริสุทธิ์.
“......”
ระบบเอ่ย “โฮสน์ช่างเที่ยงธรรมจริง ๆ.”
จุนซ่างเซียวที่ส่ายหน้าไปมา “เหมืองแร่ศิลาวิญญาณที่จะสามารถยกระดับความแข็งแกร่งโดยรวมของนิกายได้ สามารถให้พวกหลี่ชิงหยางตัดผ่านไปยังระดับกษัตริย์ยุทธ์ขั้นปลายได้โดยเร็ว ตอนนี้คงทำได้แค่ขอโทษพี่ใหญ่แล้ว.”
“ประมุขเฉียนร่ำรวยอยู่แล้ว บางทีเขาคงซาบซึ้งเจ้าแล้ว ที่ช่วยรับอันตรายแทนเขา.”ระบบกล่าว.
ที่จริงก็นับเป็นเรื่องจริงเหมือนกัน.
“กลับนิกาย!”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
นอกจากกำราบสัตว์วิญญาณเทียบเท่าปราชญ์ยุทธ์ ยังได้รับศิลาวิญญาณธรรมชาติกว่า 10 ล้าน.
การเดินทางมายังเทือกเขาไป่ชิว ถือว่าเก็บเกี่ยวได้ครั้งใหญ่ ทำให้จุนซ่างเซียวอารมณ์ดีจนต้องร้องเพลงออกมา“มาสิ ความสุข....”
痒-田馥甄
คัน – Tiánfùzhēn
她是悠悠一抹斜阳
Tā shì yōuyōu yīmǒ xiéyáng
เธอเป็นดั่งดวงตะวันยามเย็นที่ค่อยๆคล้อยต่ำ
多想多想 有谁懂得欣赏
duō xiǎng duō xiǎng yǒu shuí dǒngde xīnshǎng
เฝ้าอยากให้มีคนชื่นชมอย่างรู้ค่า
他有蓝蓝一片云 窗
tā yǒu lán lán yīpiàn yún chuāng
เขามีผืนฟ้าสีคราม
只等只等 有人与之共享
zhǐ děng zhǐ děng yǒurén yǔ zhī gòngxiǎng
เพียงเฝ้ารอให้มีคนมาร่วมแบ่งปัน
她 是绵绵一段乐�
tā shì miánmián yīduàn yuèzhāng
เธอเป็นดั่งบทเพลงยาวๆบทหนึ่ง
多想 有谁懂得吟唱
duō xiǎng yǒu shuí dǒngde yínchàng
ที่อยากให้มีคนขับร้องอย่างรู้คุณค่า
他 有满满一目柔光
tā yǒu mǎn mǎn yīmù róu guāng
เขาซึ่งเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
只等只等 有人为之绽放
zhǐ děng zhǐ děng yǒurén wéi zhī zhànfàng
เฝ้ารอให้ได้เผยมันต่อใครสักคน
来啊 快活啊 反正有大把时光
lái a kuàihuó a fǎnzhèng yǒu dà bǎ shíguān
มาสิ มาสนุกกัน เรายังมีเวลาอีกมากมาย
来啊 爱情啊 反正有大把愚妄
lái a àiqíng a fǎnzhèng yǒu dà bǎ yúwàng
มาสิ ความรักเอย ถึงเเม้เจ้าจะทำให้คนตาบอด
来啊 流浪啊 反正有大把方向
lái a liúlàng a fǎnzhèng yǒu dà bǎ fāngxiàng
มาสิ พเนจรไปด้วยกัน อย่างไรก็ยังมีหนทางอีกมาก
来啊 造作啊 反正有大把风光
lái a zàozuò a fǎnzhèng yǒu dà bǎ fēngguāng
มาสิ มาสร้างสรรค์ ทิวทัศน์งดงามมากมาย
啊 痒
a yǎng
อือ…คัน
大大方方 爱上爱的表象
dàdà fāng fāng ài shàng ài de biǎoxiàng
เปิดใจแล้วตกหลุมรักมโนภาพเหล่านั้น
迂迂回回 迷上梦的孟浪
yū yūhuí hui mí shàng mèng de mènglàng
ลุ่มหลงวนอยู่กับความฝันอันดุดัน
越慌越想越慌 越痒越搔越痒
yuè huāng yuè xiǎng yuè huāng yuè yǎng yuè sāo yuè yǎng
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน ยิ่งเกาก็ยิ่งคัน
她是悠悠一抹斜阳
Tā shì yōuyōu yīmǒ xiéyáng
เธอเป็นดั่งดวงตะวันยามเย็นที่ค่อยๆคล้อยต่ำ
多想多想 有谁懂得欣赏
duō xiǎng duō xiǎng yǒu shuí dǒngde xīnshǎng
เฝ้าอยากให้มีคนชื่นชมอย่างรู้ค่า
他有蓝蓝一片云 窗
tā yǒu lán lán yīpiàn yún chuāng
เขามีผืนฟ้าสีคราม
只等只等 有人与之共享
zhǐ děng zhǐ děng yǒurén yǔ zhī gòngxiǎng
เพียงเฝ้ารอให้มีคนมาร่วมแบ่งปัน
她 是绵绵一段乐�
tā shì miánmián yīduàn yuèzhāng
เธอเป็นดั่งบทเพลงยาวๆบทหนึ่ง
多想 有谁懂得吟唱
duō xiǎng yǒu shuí dǒngde yínchàng
ที่อยากให้มีคนขับร้องอย่างรู้คุณค่า
他 有满满一目柔光
tā yǒu mǎn mǎn yīmù róu guāng
เขาซึ่งเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
只等只等 有人为之绽放
zhǐ děng zhǐ děng yǒurén wéi zhī zhànfàng
เฝ้ารอให้ได้เผยมันต่อใครสักคน
来啊 快活啊 反正有大把时光
lái a kuàihuó a fǎnzhèng yǒu dà bǎ shíguān
มาสิ มาสนุกกัน เรายังมีเวลาอีกมากมาย
来啊 爱情啊 反正有大把愚妄
lái a àiqíng a fǎnzhèng yǒu dà bǎ yúwàng
มาสิ ความรักเอย ถึงเเม้เจ้าจะทำให้คนตาบอด
来啊 流浪啊 反正有大把方向
lái a liúlàng a fǎnzhèng yǒu dà bǎ fāngxiàng
มาสิ พเนจรไปด้วยกัน อย่างไรก็ยังมีหนทางอีกมาก
来啊 造作啊 反正有大把风光
lái a zàozuò a fǎnzhèng yǒu dà bǎ fēngguāng
มาสิ มาสร้างสรรค์ ทิวทัศน์งดงามมากมาย
啊 痒
a yǎng
อือ…คัน
大大方方 爱上爱的表象
dàdà fāng fāng ài shàng ài de biǎoxiàng
เปิดใจแล้วตกหลุมรักมโนภาพเหล่านั้น
迂迂回回 迷上梦的孟浪
yū yūhuí hui mí shàng mèng de mènglàng
ลุ่มหลงวนอยู่กับความฝันอันดุดัน
越慌越想越慌 越痒越搔越痒
yuè huāng yuè xiǎng yuè huāng yuè yǎng yuè sāo yuè yǎng
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน ยิ่งเกาก็ยิ่งคัน
ที่มา https://kaimuan.wordpress.com/2017/03/29/%E7%97%92-%E7%94%B0%E9%A6%A5%E7%94%84/
