Chapter 855 ตัวภาระที่น่ารำคาญ
ราชาไป่ชิวไม่ได้โง่.
การคืนร่างหลักนั้น ไม่ได้มีแค่ร่างกายที่ใหญ่ขึ้น ทว่าพลังป้องกันและความแข็งแกร่งย่อมเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน.
ร่างแปลงมนุษย์นั้นอาจจะทำให้สะดวกสบาย หากแต่มีเพียงคืนร่างหลักเท่านั้น ถึงจะใช้ความสามารถที่แท้จริงได้.
การถูกลอบโจมตีจากจุนซ่างเซียวและสองสัตว์พันธสัญญาของเขานั้น ร่างของราชาไปชิวกับมีรอยช้ำเล็กน้อย หากแต่ไม่ส่งผลถึงด้านใน.
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลาต่อมาหมัดที่ใหญ่โตของมันที่ต่อยไปยังม่านพลังเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ตอนนี้ราชาไป่ชิวไม่คิดจะสู้ ทว่าต้องการทำลายค่ายกลให้เร็วที่สุด ต้องการจัดการความเสียเปรียบนี้ให้ได้ก่อน!
ด้วยปราชญ์ปิศาจอู๋จิวที่มีพลังเทียบเท่ากับเขา.
นอกจากนี้ยังมีเสี่ยวหลง เซียวโม่เซียน แม้แต่จุนซ่างเซียวที่สนับสนุนอยู่ด้านหลัง.
อย่าว่าแต่ราชาไป่ชิว(ร้อยเนินเขา)เลยต่อให้เป็นราชาเฉียนชิว(พันเนินเขา) ยิ่งปล่อยเวลาให้นานไป จะยิ่งเสียเปรียบ.
“ตูมมมมมมมม!”
หลังจากใช้ร่างหลัก พลังโจมตีที่เพิ่มขึ้นมาไม่น้อย ทำให้หมัดของเขาที่ต่อยไปยังม่านพลัง ตอนนี้กำลังสั่นอย่างรุนแรงมากกว่าก่อน!
“เจ้านิกาย!”
เจิ้นเต๋อจวินที่ส่งเสียงผ่านวิญญาณเข้ามา“คงจะทนได้ไม่นานนัก!”
ค่ายกลพันธนาการมังกรนั้นใช้เพื่อกักขังเท่านั้น ทว่าหากฝ่ายตรงข้ามโจมตีไม่หยุดเช่นนี้ ย่อมต้องเสียหายไปจนถึงรากฐานแน่นอน.
“ฟิ้ว!”
ติงซิงหวังที่พุ่งออกไป ก่อนที่จะปลดปล่อยฝ่ามืออากาศขนาดใหญ่ออกมา.
“ฟู่ ฟู่-”
ฝ่ามือยักษ์ถูกฝ่ามือใหญ่ตบลอยออกไปทันที.
“ฟิ้ว!”
ติงซิงหวังที่หลบออกมา ขณะขมวดคิ้วไปมา “เจ้าคนนี้แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้อีก!”
“ตาย!”
ราชาไป่ชิวที่ตวัดมืออีกข้าง โจมตีไปยังทิศทางของเสี่ยวหลงและเสี่ยวโม่เซียน.
ร่างกายที่ใหญ่ยักษ์ อารมณ์ที่กรุ่นโกรธ ฝ่ามือที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง!
เซียวโม่เซียวที่เตรียมหุบปีเพื่อป้องกัน.
“ไปให้พ้น!”
เสี่ยวหลงที่มาอยู่หน้านาง ก่อนที่จะกระแทกลอยกระเด็นออกไป.
ก่อนที่ฝ่ามือยักษ์จะมาถึง.
“ตูมมม!”
“ตูมมม---”
เซียวโม่เซียวที่พยุงร่างยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ “เจ้ากล้าเตะข้า.....”
อย่างไรยังกล่าวไม่จบก็หยุดลง.
เพราะว่า เสี่ยวหลงเวลานี้ถูกกระแทกจมลึกลงบนพื้นหลายเมตร.
เห็นชัดเจนว่า เขาถูกฝ่ามือของราชาไป่ชิว ได้รับบาดเจ็บชัดเจน.
ที่เตะข้า เพราะช่วยข้ารึ?
เสี่ยวหลงที่พยุงร่างลุกขึ้นมา ก่อนเอ่ยกล่าวด้วยความโกรธ“ข้าบอกแล้ว....เจ้า...เจ้ามันตัวภาระ.....”
“ฟู่ ฟู่!”
ในเวลานั้น ราชาไป่ชิวที่ยกเท้าเตะออกมาอย่างโหดร้าย.
ขณะที่ติงซิงหวังกำลังจะไปช่วย ก็ชะงักไป เพราะ.....
“กึก.”
ราชาจื่อหลินที่หยุดอยู่ด้านหน้าของเสี่ยวหลง เงยหน้าขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน“เจ้าหนูไป่ชิว ราชาผู้นี้จะเล่นกับเจ้าเอง!”
“แพ้ไปแล้ว ก็ตายไปซะ!”
เท้าที่ใหญ่ยักษ์ของราชาไป่ชิวที่กระทืบลงมาอย่างรุนแรง!
“ตูมมมมม!”
ในเวลานั้น ราชาสัตว์จื่อหลินที่ระเบิดเสื้อผ้า เผยให้เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ฝ่ามือทั้งสองที่ยกขึ้น พร้อมกับแผ่กลิ่นอายที่หนักหน่วงรุนแรงระเบิดออกมา.
เตรียมรับการโจมตี.
“ตูมมมม---”
เท้าใหญ่ยักษ์ที่กระทืบลงมายังร่างของราชาจื่อหลินที่เวลานี้คำรามพร้อมกับผลักฝ่าเท้าอีกฝ่ายให้ลอยออกไป.
“ตึก ตึก ตึก!”
ราชาไป่ชิวที่ถูกผลักเท้าให้ลอยออกไปเสียหลักถอยหลังไปสองสามก้าว แววตาที่เผยความประหลาดใจออกมา.
กลิ่นอายของอีกฝ่าย นั้นอ่อนด้อยยิ่งกว่าตอนที่แพ้เขาในอดีตซะอีก แล้วทำไมยังสามารถต้านการกระทืบของเขาได้ แม้แต่ยกร่างกายของเขาลอยออกไปเลยอย่างงั้นรึ?!
หากอธิบายล่ะก็ คงจะเป็นเพราะราชาสัตว์จื่อหลินเป็นคนของนิกายนิรันดร ที่ได้รับการฝึกฝนด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกของนิกายจนร่างกายแข็งแกร่งขึ้นไปอีกขั้นนั่นเอง!
“ฟิ้ว!”
ในเวลานั้น ปราชญ์ปิศาจอู๋จิวที่ผุดโผล่ที่ด้านหลัง“ฝ่ามืออู๋จิว!”(ห้าสัมบูรณ์)
“ฟู่ ฟู่!”
ปราณปิศาจหยินที่ปะทุขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์ราวกับเทือกเขาไท่ซานก็พุ่งออกไป.
“ตูมมมมมม!”
ราชาไป่ชิวที่มีร่างกายใหญ่โตไม่มีทางหลบได้ ฝ่ามือที่ใหญ่ยักษ์กระแทกร่างเสียงดังสนั่น พลังปิศาจที่แผ่ซานไปทั่วร่างกายของอีกฝ่าย ก่อนที่จะปรากฏรอยดำช้ำขึ้นทันที!
ฝ่ามืออู๋จิวของเหล่าติงนั้นมีปราณหยินที่ทะลวงเข้าสู่ร่างกาย พลังอำนาจกัดกร่อนนั้น ถึงจะเป็นผิวที่หนาของสัตว์วิญญาณก็ไม่สามารถต้านเอาไว้ได้.
“แฮก ๆ!”
กลิ่นอายปิศาจที่ไหลพล่านซึมเข้าไปในร่างกาย แม้นว่าราชาไป่ชิวจะทนได้ ทว่าก็ทำให้ใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมาทันที.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่บินขึ้นมา เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อหน้าราชาผู้นี้ เจ้าไม่คู่ควรเรียกตัวเองว่าราชา!”
“ตูมมมมม!”
หมัดของเขาที่ต่อยไปยังหัวของราชาไป่ชิว เกิดเสียงดังสนั่น จนหัวแทบทรุดลงขนาบพื้น.
แม้นว่าจะไม่ได้มีกลิ่นอายเทียบกับปราชญ์ปิศาจอู๋จิวหรือฝ่ายตรงข้าม ทว่าเขาที่ฝึกฝนกลั่นร่างกายในนิกายนิรันดรซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้พลังของราชาสัตว์จื่อหลินเพิ่มพูนขึ้นมากมาย.
ไม่ต้องสงสัย.
ความแข็งแกร่งของร่างกายนั้นแข็งแกร่งกว่า เมื่อก่อนจะถูกผนึกสะอีก.
การเข้าร่วมนิกายนิรันดรนั้นถือว่าเป็นประโยชน์เป็นอย่างมาก.
ไม่ต้องบอกเลยว่าราชาสัตว์จื่อหลิน ไม่ใช่แค่เพื่ออาหาร แต่เพื่อเม็ดยาสัตว์ระดับกลาง ทำให้เขาสามารถอดทนอยู่ในนิกายนิรันดร์ ด้วยการสนับสนุนของจุนซ่างเซียวทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก.
“ฝ่ามืออู๋จิว!”
ติงซิงหวังที่รวมฝ่ามือหยินปิศาจอีกครั้ง!
“ตูมมมมมมมมม!”
ฝ่ามือของเขาที่โจมตีออกไป ราชาไป่ชิวที่เวลานี้ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปทรุดลงกับพื้น ร่างกายที่ปรากฏรอยฝ่ามือที่เป็นรอยช้ำจากพิษหยินที่ลุกลามเข้าไปในอวัยวะภายใน แม้แต่กัดกร่อนไปถึงจิตใจ!
“หลบออกมา!”
เสี่ยวหลงที่ยืนขึ้นเดินโงนเงนออกจากหลุมลึก เอ่ยด้วยความโกรธเกรี้ยว“ข้าจะเผามัน!”
เหล่าติงและราชาสัตว์จื่อหลินเร่งรีบหลบออกมาทันที.
เสี่ยวหลงที่ชูมือขึ้น เปลวเพลิงที่ลุกโชนขึ้นบนอากาศ หมุนวนล้อมรอบร่างของราชาไป่ชิวทันที ความร้อนที่ระเบิดพวยพุ่งพัดวันหมุนเป็นพายุทอร์นาโด ทวีความร้อนขึ้นเรื่อย ๆ.
“พายุเพลิงมังกร!”
“ซูมมม ฟู ฟู่!”
เพลิงที่บ้าคลั่งปะทุขึ้นในทันที เป็นพายุทอร์นาโดเปลวเพลิงราวกับจะทะยานขึ้นสู่สวรรค์ ความร้อนที่รุนแรงจนทำให้หลี่ชิงหยางและคนอื่น ๆ สร้างเกราะพลังวิญญาณขึ้นมาปกป้องตัวเองเอาไว้.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก---”
เพลิงที่หนักหน่วงรุนแรงที่เวลานี้ทำให้ม่านพลังค่ายกลเริ่มบิดเบี้ยวไปมาอย่างรุนแรงช้า ๆ.
เจิ้นเต๋อจวินที่ใบหน้าบิดเบี้ยว ทำได้แค่ยกเลิกค่ายกลเท่านั้น.
“ฟิ้ว!”
ทันทีที่ม่านพลังหายไป พายุเพลิงมังกรที่รุนแรงไม่สามารถซ่อนได้ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า รุนแรงทะลวงหมู่มวลเมฆาจนสลายเมฆหายไปทั้งหมดทันที!
เฉียนปูโตวและพวกเวลานี้ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ.
ใครก็ได้บอกข้าที ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
“ตูมมมมมมมมมมม!”
ในเวลาต่อมา เกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
แท่งเพลิงที่ทะยานท้องฟ้าเกิดระเบิดขึ้นอีกครั้ง คลื่นความร้อนที่โบกพัดกวาดม้วนแผ่ออกไปรอบ ๆ อย่างรุนแรง จนแทบจะเผาไหม้ทุกอย่างไป.
......
พื้นที่ป่าลึกบนเทือกเขา.
พื้นที่อากาศร้อนที่พัดม้วนออกไปสลายหายไปทันที พื้นที่หลายร้อยจั้งที่ไหม้เกรียมเป็นสีดำ.
หลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและศิษย์คนอื่น ๆ ที่เก็บเกราะพลังวิญญาณ จ้องมองไปยังพื้นที่รอบ ๆ มุมปากกระตุกไปมา.
พายุเพลิงมังกรของเสี่ยวหลงแท้จริงแล้วร้ายกาจทรงพลังขนาดนี้นั่นเอง!
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่ ก่อนปลดกำแพงวิญญาณออกไป กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ“วิชาเพลิงมังกร ทรงพลังจริง ๆ.”
“พรึด โครม!”
เสี่ยวหลงที่ทรุดนั่งลงกับพื้น.
ทักษะที่ใช้ไปเมื่อครู่ ได้ผลาญพลังไปเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ยังได้รับบาดเจ็บ จึงทำให้มันหมดสภาพนั่นเอง.
“เฮ้.”
เซียวโม่เซียนที่ร่อนลงที่ด้านหน้า ไม่เอ่ยด้วยความเย็นชา“เจ้าเป็นไรหรือไม่?”
“เจ้าตัวภาระ.......”เสี่ยวหลงที่เอ่ยยังไม่จบ ดวงตาก็หลับลง ล้มลงหมดสติไปทันที พร้อมกับคืนร่างเป็นรูปลักษณ์กิ้งก่า.
เซียวโม่เซียนที่ประครองอีกฝ่ายขึ้นมา เบ้ปาก “เห็นแก่เจ้าที่หมดสติ ข้าจะไม่เอาโทษเจ้าก็แล้วกัน!”
“ฟิ้ว!”
นางที่ร่อนลงที่ด้านหน้าจูเหรินและส่งมันออกไปให้.
จุนซ่างเซียวที่เห็นว่าเสี่ยวหลงหมดสติเท่านั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก ดูเหมือนว่าการใช้พายุเพลิงมังกรนั้นจะกินพลังเป็นอย่างมาก.
ราชาไป่ชิวที่คืนกลับมาร่างกึ่งมนุษย์แล้ว ร่างกายที่ไหม้ดำนอนอยู่บนหลุม.
ไม่ใช่แค่ระเบิดเพลิงมังกรที่รุนแรง ภายในอวัยวะทั้งห้ายังถูกพิษหยินปิศาจกัดกร่อนอีก ในเวลานี้ถือว่าได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน.
การที่ถูกขังไว้ในค่ายกลก็มีแต่ถูกนิกายนิรันดรรุมซ้อม การไม่ตกตายไปก็ถือว่าไม่เลวแล้ว.
“สามารถกำราบได้หรือไม่?”
จุนซ่างเซียวที่นำบอลเจ้าสำนักระดับสูงออกมา.
ในอดีตเขาเคยใช้มันกำราบราชาสัตว์จื่อหลิง น่าเสียดายที่ทำไม่สำเร็จ.
“ไปเลย!”
จุนซ่างเซียวที่ขว้างมันออกไปทันที“บอลเจ้าสำนัก!”
“ติ๊ง!”
บอลเจ้าสำนักที่กระแทกหัวของราชาไป่ชิว ก่อนที่จะปรากฏวงแหวนป้ากั้วขึ้น ส่องประกายแสงปกคลุม ร่างของอีกฝ่ายเอาไว้และเก็บมันเข้าไปด้านใน.
ใบหน้าของจุนซ่างเซียวถึงกับชะงักงงไปเหมือนกัน “สำเร็จ กำราบได้แล้วรึ?”
