Chapter 850 ธุรกิจขนาดเล็ก
เฉียนปูโตวมาในครั้งนี้ แน่นอนว่าต้องการขอคนไปช่วยในการขุดเมือง หากจ้างคนอื่นอาจจะต้องใช้จ่ายมากยิ่งกว่านี้อีก และเสี่ยงความลับรั่วไหลอีกด้วย.
“น้องเล็ก.”
ที่ด้านหน้าทางเข้า เฉียนปูโตวที่ยกมือประสานไปด้านหน้า“บุตรของข้าต้องรบกวนเจ้าแล้ว.”
“พี่ใหญ่โปรดวางใจ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย“น้องชายคนนี้จะต้องฝึกฝนเขาให้เป็นคนที่มีความสามารถน่าเกรงขามอย่างแน่นอน.”
“ขอลา!”
“ขอลา!”
เฉียนปู่โตวที่ดูเหมือนว่าเร่งรีบจากไปเช่นกัน.
หลังจากที่เขาจากไป จุนซ่างเซียวก็มอบเฉียนซ่งเป้าให้หลิวหว่านซีจัดการตามแต่ต้องการ.
สาวน้อยที่เป็นเหมือนกับผู้บังคับบัญชาเอ่ยออกมาว่า“นับจากนี้เจ้าคือสมาชิกหออาหาร หลังจากนี้ทุกวันเจ้าต้องเตรียมอาหาร.”
“เรื่องนี้.....”
เฉียนซ่งเป้ากล่าวอย่างเหนื่อยอ่อน “ข้าขี้เกียจมาก.”
“ขี้เกียจก็ทำต้องงาน ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีอาหารให้กิน.”หลิวหว่านซีเอ่ย.
“......”
เฉียนซ่งเป้าแทบร้องไห้แบบไม่มีน้ำตา.
อย่างไรก็ตาม หากไม่คิดที่จะกินอาหารของหลิวหว่านซี แล้วเขาจะมายังนิกายนิรันดรทำไมเล่า?
“ตกลง!”
เขาที่ตอบรับ เอ่ยออกมาว่า“ข้าจะพยายาม!”
“โครมมมม-”
เช้าวันถัดมา เฉียนซ่งเป้าที่หลับในกระเด็นลอยออกมาทางหน้าต่าง เกลือกกลิ้งไปบนพื้น.
“กึก.”
เซียวโม่เซียนเท้าเปล่าที่ก้าวออกมา เอ่ยออกมาว่า“ตะวันแยงตูดแล้ว ยังหลับอยู่อีก รีบไปทำงานที่โรงอาหารได้แล้ว.”
เฉียนซ่งเป้าที่เงยหน้างัวเงีย ขณะที่จ้องมองไปรอบ ๆ ทุกอย่างยังมืดอยู่ กล่าวออกมาอย่างยืดยาด“ตะวันยังไม่ขึ้นเลย!”
“อั๊ยยะ!”
เซียวโม่เซียนที่คว้าไปยังผมของอีกฝ่าย ใบหน้าเย็นชา“เจ้าสงสัยในคำพูดของราชินีผู้นี้อย่างงั้นรึ?”
“โครมมม!”
“โครมมม!”
เพียงไม่นานหลังจากนั้น เฉียนซ่งเป้าที่ใบหน้าเป็นจ้ำสีดำและม่วงก็มาถึงโรงอาหาร.
ในเวลานั้นหลินเหยาชี้ไปยังตะกร้าผักมากมาย เอ่ยออกไปว่า “ล้างผักเหล่านี้ให้สะอาด.”
“นี่มันมากเกินไปแล้ว!”
“โครมม!”
กล่าวจบ เซียวโม่เซียนก็ปรากฏขึ้น หมัดของนางที่ป๊าบเข้าที่กะโหลกอีกฝ่าย พร้อมเอ่ยออกมาวา“ยังไม่ไปอีก ไม่ต้องพูดอะไรไร้สาระ!”
“ไปแล้ว!”
เฉียนซ่งเป้าเร่งรีบยกตะกร้าผักไปในทันที.
งานวันแรกไม่ถือว่ามากมายนัก ก่อนหน้าที่จะกินข้าว เขาต้องรับผิดชอบในการล้างผัก ล้างเสร็จแต่ละครั้ง เขาแทบนอนนิ่งบนเตียง พร้อมกับร้องไห้กระซิก ๆ“ท่านพ่อ ข้าอยากกลับบ้าน.......”
คนที่เป็นเหมือนกับคุณชายเจ้าสำราญเช่นเฉียนซ่งเป้านับว่าปรับตัวได้อย่างยากลำบากในนิกายนิรันดร.
อย่างไรก็ตามเพราะว่ามีเซียวโม่เซียนรับผิดชอบในการกวดขัน ทำให้ในแต่ละวันเขาต้องตื่นแต่เช้า เพื่อช่วยงานในครัว.
เวลาทำงาน อารมณ์ของเขาที่แทบจะล่มสลาย.
หากแต่ถึงเวลากิน อารมณ์ของเขาถึงดีขึ้น.
อย่างไรก็ตาม การเป็นสมาชิกหออาหารของเขาก็ค่อย ๆดีขึ้นเรื่อย ๆ.
หลิวหว่านซีและโอวหยางจุนรับผิดชอบทำอาหาร หม่าหยงหนิงและหลินเหยารับผิดชอบหั่นผัก ดำหนึ่งดำสองและสมาชิกคนอื่น ๆ รับผิดชอบงานเบ็ดเตล็ด
ส่วนเฉียนซ่งเป้า ตอนแรกรับผิดชอบล้างผัก หลังจากทำงานได้ดี ก็ได้เข้ามาช่วยในครัว.
......
คนของหอยาไม่ได้ว่างเช่นกัน ด้วยความร่วมมือกับหมูแคระเปปป้า เริ่มทำการปลูกหญ้าระงับหิว.
สิ่งนี้ไม่ต้องใช้เทคนิคอะไร หลังจากปลูก ไม่จำเป็นต้องมาดูทุกวัน เพียงแค่มาพรวนดินให้ปุ๋ยบ้างเป็นบ้างครั้งก็พอ.
เหล่าเหว่ยที่รับหน้าที่หลักในการปลูกสมุนไพรหลายสิบชนิดให้กับจุนซ่างเซียวโดยเฉพาะ ดังนั้นช่วงนี้จึงต้องอยู่ในสวนสมุนไพรตลอดเวลา.
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่กลับมา พร้อมกับแกนผลึกมากมาย.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่เปิดฟังก์ชันหอสัตว์วิญญาณ ตอนนี้วิชามังกรเพลิงระดับสูง 【เรียนรู้】ปรากฏปุ่มกระพริบขึ้นด้านหลัง.
“ไปให้พ้น!”
“ไม่ไป!”
ที่ลานยุทธ์ด้านใน เสี่ยวหลงและเซียวโม่เซียนที่โต้เถียงกันไปมา.
เรื่องเช่นนี้แทบจะเป็นเรื่องปรกติไปแล้ว ดังนั้นเหล่าศิษย์ที่ผ่านไปมาจึงหาได้ใส่ใจ.
“เชื่อไหม ข้าจะทุบเจ้าในเวลานี้?”เสี่ยวหลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา.
“ทุบข้ารึ?”
เซียวโม่เซียนที่กล่าวหยัน“เจ้าไม่มีความสามารถ.”
“เจ้า......”
เสี่ยวหลงที่ระงับความโกรธ เอ่ยออกมาว่า“ผู้ชายดี ๆ เขาไม่ทุบผู้หญิงหรอก ไม่งั้นเสียเกียรติแย่.”
จากนั้น มันได้หันหน้ากลับพุ่งตรงไปยังลานยุทธ์ด้านนอก ทว่าก้าวไปไม่ถึงสองก้าว ร่างกายของมันที่หยุดนิ่ง ในทะเลสำนึกปรากฏข้อมูลที่แปลกประหลาดขึ้นมา!
ความรู้สึกนี้ ราวกับว่าเคยมีประสบการณ์มาก่อน.
ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวหลังตั้งสติได้ ก็เอ่ยกล่าวด้วยท่าทางงง ๆ“นี่ข้าเข้าใจทักษะบางอย่างขึ้นมาอย่างงั้นรึ?”
“ฟู่ ฟู่!”
ร่างกายของมันที่ปะทุเปลวเพลิงทันที จากนั้นก็แปลงเป็นรูปแบบที่สองทันที.
เซียวโม่เซียวที่คิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะลงมือ ก็กระโดดบินขึ้นไปบนอากาศ ร่างกายที่สะบัดปีก ปลดปล่อยทักษะขนนกไปทุกสารทิศ.
“ฟิ้ว!”
ในเวลาต่อมา เสี่ยวหลงที่บินขึ้นไป แขนทั้งสองข้างที่ปะทะเปลวเพลิงออกมา ก่อนที่จะตะโกนออกมาเสียงดัง“พายุเพลิงมังกร!”
“ซูมมมมมม ฟู่!”
ที่ด้านล่างลานยุทธ์ ห้วงมิติที่สั่นเป็นระลอก ก่อนที่เปลวเพลิงจะปรากฏขึ้น ลุกทะยานโชติช่วง หมุนวนอย่างรุนแรง เป็นดั่งอำนาจกองเพลิงที่หมุนวนเคลื่อนที่แบบทอร์นาโด!
“กึก แก๊ก แก๊ก-”
เปลวเพลิงที่ปะทุพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ หมุนเป็นพายุด้วยความเร็วที่มากขึ้น ๆ เวลานี้ลานยุทธ์กลายเป็นสีแดงสด แม้แต่แผ่นศิลาปูพื้นยังระเหิดหายไป.
จุนซ่างเซียวขณะกดปุ่มอยู่นั้น ทันใดก็รู้สึกความร้อนที่แผ่มาจากลานด้านใน ก่อนเร่งรีบบินออกมา ตอนนี้เห็นลานยุทธ์ที่พังทลายหายไปหมด แทบทรุดลงกับพื้นตะโกนลั่น“หยุด หยุด หยุดได้แล้ว!”
กึก!
เปลวเพลิงที่ค่อย ๆ ถูกเก็บไปในทันที.
“กึก!”
เสี่ยวหลงที่ร่อนลงบนพื้นที่กลายเป็นเถ้าถ่านเรียบร้อย ไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะแข็งแกร่งขึ้น“ทักษะนี้น่าเกรงขามยิ่งนัก!”
เปลวเพลิงที่ปลดปล่อยออกมานั้นเพียงแค่ 20-30% หากปลดปล่อยออกมาเต็มที่ เกรงว่าลานยุทธ์ไม่ ๆ น่าจะลานด้านในทั้งหมดคงเผาไหม้หายไปทั้งหมดแน่.
หลังจากที่เห็นผลของทักษเพลิงมังกรที่น่าพรั่นพรึง แม้นว่าระยะทำลายจะไม่ได้กว้างนัก ทว่าหากใช้ที่พิภพสงคราม เกรงว่าคงจะสังหารผู้ฝึกยุทธ์ระดับเหลือง ตกตายไปได้จำนวนมากแน่!
“ข้าเริ่มทนไม่ไหวเล็กน้อยแล้ว!”จุนซ่างเซียวที่แววตาลุกโชนด้วยเจตจำนงการต่อสู้ทันที.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาที่ถูกยอดฝีมือระดับปฐพีไล่ทุบมา หากเขานำติงซิงหวัง ราชาสัตว์จื่อหลิง สัตว์พันธสัญญาสองตน ตลอดจนเจียงเซี่ยและอาวุโสคนอื่น ๆ เข้าสู่พิภพสงคราม เกรงว่าคงจะสังหารศัตรูได้ไม่น้อย!
ลานด้านในที่ถูกเผาไหม้ไปไม่น้อย.
ผู้จัดการธุรกิจภายในหลี่ชิงหยางที่มาตรวจความเสียหายแทบทรุดไปกับที่เหมือนกัน.
......
เสี่ยวหลงที่ได้รับทักษะเพลิงมังกร นับว่าแข็งแกร่งขึ้นมาก การไล่ล่าสังหารที่พิภพสงครามย่อมต้องทำผลงานได้ดีแน่.
จุนซ่างเซียวที่รอคอยภารกิจมหากาพย์ประเมินผลเสร็จ เขาก็จะเข้าไปทันที ทว่าตอนนี้ยังไม่สามารถเข้าไปได้.
“ถางจู่จื่อ.”
วันหนึ่ง เขาที่ออกคำสั่ง“ประมุขเฉียนพบเหมืองศิลาวิญญาณที่เทือกเขาไป่ชิว เจ้านำเหล่าหนิวและคนอื่น ๆไปช่วยสนับสนุนด้วย.”
“เทือกเขาไป่ชิว?”
ราชาสัตว์จื่อหลินได้ยิน แววตาแผ่ความเย็นชาออกมาทันที.
“มีปัญหาอะไร?”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
ราชาสัตว์จื่อหลินที่เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา“เทือกเขาไป๋ชิวนั้นมีสัตว์วิญญาณระดับปราชญ์ยุทธ์ที่มีนามว่าราชาไป่ชิว ในอดีตข้าที่เคยเสนอให้เขามาจำนวน แต่กับถูกปฏิเสธ.”
“งั้นรึ?”
จุนซ่างเซียวที่ขมวดคิ้ว.
ด้วยเขารับปากเฉียนปูโตวว่าจะไปช่วยอีกฝ่ายขุดเหมือง คิดว่าให้จื่อหลินลงมือคงพอแล้ว ต้องไม่ลืมว่าอีกฝ่ายมีสถานะราชาสัตว์ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งไม่แพ้กันอยู่แม้แต่ชนะอีกฝ่ายมาได้ ดูเป็นปัญหาเล็กน้อย.
“หากเป็นเช่นนี้.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “กำราบอีกฝ่ายไม่ได้รึ?”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ราชาไป่ชิวนั้นแข็งแกร่ง เจ้าเล่ห์ ต้องการกำราบเกรงว่าจะยากไม่น้อย.”
“ดูเหมือนว่าในอดีตเจ้าจะกำราบอีกฝ่ายไม่ได้แม้แต่พ่ายแพ้กลับมาเลยสินะ.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
“ชิ.”
ราชาสัตว์จื่อหลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ข้าเพิ่งลงมาจากพิภพเบื้องบนในเวลานั้น พลังความแข็งแกร่งถดถอย ไม่เช่นนั้น แค่นิ้วเดียวก็บี้อีกฝ่ายได้แล้ว.”
เห็นชัดเจนว่า จุนซ่างเซียวเดาถูก.
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายที่ต้องการรับราชาไป่ชิวมา ไม่เพียงไม่สำเร็จ ดูเหมือนว่าจะถูกอีกฝ่ายทำขายหน้ากลับมาด้วย!
“แม้แต่ราชาสัตว์จื่อหลินยังทำไม่ได้.”
จุนซ่างเซียวที่สีคางไปมา“หากว่ากำราบราชาไป่ชิวมาได้ จะต้องเป็นกำลังที่แข็งแกร่งขึ้นอีกแน่.”
......
ไม่กี่วันหลังจากนั้น.
รอบนอกเทือกเขาไป่ชิว.
จุนซ่างเซียวที่นำขบวนไปเอง โดยมีสองสัตว์พันธสัญญา เหล่าติง กงซุนเหาไห่ เจียงเซี่ยและระดับสูงอีกหลายคน ตลอดจนหอสัตว์ขี่สงคราม 500 คน นำมาโดยเสวี๋ยเหรินกุยและเถาหยวน ซึ่งมีศิษย์แกนหลักหลี่ชิงหยาง เซียวจุ้ยจื่อและอีกหลายคน.
ขณะที่เฉียนปูโตวและยอดฝีมือตระกูลเฉียนรออยู่นั้นถึงกับชะงักงัน..
ขณะเห็นกองกำลังขนาดใหญ่เคลื่อนที่มา พวกเขาแทบทรุด แอบคิดในใจ“นี่ไม่ใช่มาขุดเหมืองศิลาวิญญาณแล้ว ทัพใหญ่ขนาดนี้ ไม่ต่างจากขี่ช้างจับตั๊กแตนเลย!”
