Chapter 488 ชัยชนะ

เสียงของทหารถั่วหนึ่งแสนที่ท่องสโลแกนดังก้อง เสียงดังกระหึ่ม ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก.

นี่มัน......

ดูแลปวงประชา รวมยุทธภพเป็นหนึ่ง เป็นคำกล่าวที่อหังการเป็นอย่างมาก.

จางซุนฟางฮัวและเหลิ่งซิงเยว่ที่มองบนเกลือกกลิ้งลูกตาไปมาทันที.

เจ้าสำนักระดับหก คิดรวมยุทธภพเป็นหนึ่ง นี่สมองของเขาถูกลาดีดมาอย่างงั้นรึ?

ซีจิงเสวียนที่ไม่เอ่ยอะไร นางเผยยิ้มบาง “เจ้าสำนักจุนต้องการรวมยุทธ์ภพเป็นหนึ่ง เป้าหมายใหญ่จริง ๆ!”

เพราะนางตาบอดมาตั้งแต่เกิด ทำให้เป้าหมายของนางไม่ได้สูงนัก.

อย่างไรก็ตาม.

ฟังจากน้ำเสียงและสัมผัส นางพอจะบอกได้ว่าทัพของมนทลเจิ้นหยางเวลานี้กำลังเสียหายอย่างหนัก.

จุนซ่างเซียวที่ยืนอยู่บนกำแพงเมือง กวาดตามองเอ่ยออกมาอย่างอหังการ “เหลือคนน้อยไปหน่อยเลยไม้ได้แสดงพลังทั้งหมดออกมาเลย.”

กับการวางท่าที่แสดงออกมาทำให้ทุกคนรู้สึกหมั่นใส้ขึ้นมาทันที.

“ฮึ.”

จางซุนฟางฮัวและเหลิ่งซิงเยว่ที่เผยท่าทางเหยียดหยันออกมา.

คนน้อยไปอย่างงั้นรึ? นี่เขากำลังฝันกลางวันอยู่รึไง?!

......

ภายในสนามรบ.

ทหารถั่วหนึ่งแสนคนที่แปรขบวนอย่างพร้อมเพรียง.

กลิ่นอายพลังของพวกมัน ทำให้กองกำลังพยัคฆ์ขาวกำลังสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว.

กล่าวให้ถูก จิตใจของพวกเขานั้นพังทลายไปก่อนหน้านี้แล้ว.

ไป๋รุ่ยหู่ที่รู้ว่าสงครามครั้งนี้คงไม่ง่าย แต่ไม่คิดว่าจะพ่ายแพ้หนักขนาดนี้!

ฟิ้ว!

เขาที่เร่งรีบกลับขึ้นม้า ก่อนจะตะโกนออกไปเสียงดัง “ถอยทัพ!”

ไม่อาจต้านได้!

กึก! กึก! กึก!

กองกำลังพยัคฆ์ขาวที่ไม่มีกระจิตกระใจจะสู้แล้ว หลังจากได้รับคำสั่งถอย พวกเขาที่หันหลังวิ่งหนีจ้าละหวั่นทันที.

“ถอยแล้ว พวกเขาถอนทัพแล้ว!”เซี่ยกวนคุนที่ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น!

กองกำลังสามแสน ที่ทำลายเมืองมานับไม่ถ้วน สังหารชาวเมืองมามายมาย ตอนนี้พวกเขาถอยทัพหนีแล้ว สำหรับคนทั่วไป ผลเช่นนี้ถือว่าเป็นที่พึงพอใจแล้ว.

“อยากมาก็มา อยากไปก็ไป คิดว่าเมืองชิงหยางของข้าเป็นตลาดสดอย่างงั้นรึ?”

จุนซ่างเซียวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ในเวลานั้นทหารถั่วที่ใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆา เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงพุ่งออกไปปิดทางของเหล่าทหารที่กำลังหนีทันที.

มองจากบนท้องฟ้า จะเห็นเหมือนกับฝูงตั๊กแตนที่ลอยเคว้งเป็นเหมือนกับตาข่ายปิดล้อมกองกำลังพยัคฆ์ข่าว ใครที่ขัดขืนก็จะถูกสังหารไปในพริบตาเดียว.

“ถางจู่เสวี๋ย.”

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ให้กองกำลังขี่หมาป่าออกไปช่วย.”

“รับทราบ.”

“ฟิ้ว!”

เสวี๋ยเหรินกุยโบกสะบัดธง จงอี้นำกองกำลังขี่หมาป่าทั้งพันคนพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง.

จุนซ่างเซียวเอ่ย “ยังรออะไรอีก พวกเจ้าก็ไปด้วย!”

“รับทราบ!”

ซูเซียวโม่และลี่เฟยตลอดจนศิษย์คนอื่น ๆที่ ร่อนลงจากกำแพงเมืองทันที.

ในสนามรบนอกเมือง ทหารถั่ววิญญาณหนึ่งแสนคนได้ล้อมกรอบกองทัพพยัคฆ์ขาวแล้ว โดยมีกองกำลังหมาป่าที่กำลังยืนอยู่รอบนอกวงล้อม.

ความต้องการของจุนซ่างเซียวนั่นง่ายมา ในเมื่อพวกเจ้าต้องการเป็นแขกเดินทางมาจากแดนไกล ก็ต้องต้อนรับอย่างเต็มที่!

......

“แม่ทัพ พวกเราถูกล้อมแล้ว!”แม่ทัพคนหนึ่งฝั่งศัตรูที่ใบหน้าบิดเบี้ยว.

ไป๋รุ่ยหู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทะลวงออกไป!”

“รับทราบ!”

กองกำลังที่มีชื่อเสียง เวลานี้กำลังหนีตายกันด้วยความหวาดกลัว.

เมื่อทหารหนีตายกันไปคนละทิศคนละทาง ความแข็งแกร่งของพวกเขาย่อมมีจำกัดอย่างแน่นอน.

กองกำลังพยัคฆ์ขาวที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง กองกำลังที่ไร้ขวัญกำลังใจจะสามารถทะลวงผ่านกองกำลังทหารถั่วได้อย่างไร มีเพียงการวิ่งเข้าไปตายเท่านั้น!

ตูมม!

ตูมม!

ในเวลานั้นคมวิญญาณที่ระเบิดออกไป พุ่งกระจายลอยฟุ้งไปทั่วอากาศ ตัดแขนขาของทหารให้ลอยเคว้ง เกลือกกลิ้งไปบนพื้นทันที.

การพยายามตีฝ่า พริบตานั้น พวกเขาก็ถูกสังหาร 35,000 คนทันที!

ในเวลาเดียวกันนี้.

ทหารถั่ว ก็ใช้ทักษะคมวิญญาณมากมาย เข้าโจมตีไม่หยุด ริ้วแสงที่ระยิบระยับ ราวกับทะเลดวงดาว เป็นภาพที่น่าตื่นตะลึงเป็นอย่างมาก!

“เย็ดเข้!”

ซูเซียวโม่ที่ยืนอยู่ด้านนอก อ้าปากหวอด้วยความตกใจ.

“แท้จริงแล้ว คนมากมายที่ใช้คมวิญญาณพร้อมกัน มันน่ากลัวขนาดนี้นี่เอง!”ลี่เฟยที่อุทานออกมาด้วยความอัศจรรย์เช่นกัน.

ฟิ้ว!

ฟิ้ว!

ตูมม! ตูมม! ตูมม!

จุนซ่างเซียวที่สั่งทหารถั่ววิญญาณ ใช้คมวิญญาณโจมตีออกไปไม่หยุด.

นี่คือกองกำลังที่ทรงพลังเหนือล้ำจนอีกฝ่ายไม่สามารถขัดขืนได้!

ไม่สามารถขัดขืน?

การต่อสู้ในสนามรบ ที่หนักหน่วงไม่มีว่าจะเป็นฝ่ายชนะหรือฝ่ายแพ้ล้วนแต่ได้รับความเสียหายด้วยกัน ทว่าในเวลานี้ฝ่ายชนะแทบจะไม่เสียหายเลยแม้แต่น้อย!

พรึด โครม!

พรึด โครม!

กองกำลังพยัคฆ์ขาว ที่ถูกล้อมเอาไว้เวลานี้กลายเป็นเพียงเป้าให้โจมตีอย่างบ้าคลั่ง!

ไป่รุ่ยหู่ที่มีเหล่าแม่ทัพและทหารคอยปกป้อง เห็นคนของตัวเองล้มลงคนแล้วคนเล่า แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว หากแต่ไร้ซึ่งพลังที่จะต่อต้านได้!

ในเวลาต่อมา.

เขาที่คิดจะหนีออกไปให้ได้ เร่งรีบกลับมนทลเจิ้นหยางให้เร็วที่สุด!

ฟิ้ว----

ในเวลานั้น มีริ้วแสงที่พุ่งผ่านมากระแทกร่างแม่ทัพคนหนึ่งด้านหน้าของเขา โลหิตที่สาดกระจายไปทั่วหมวกเหล็กของไป่รุ่ยหู่.

ฟิ้ว!ฟิ้ว!ฟิ้ว!

ริ้วแสงอีกหลายลูกที่พุ่งผ่านมา เหล่าขุนพลและแม่ทัพของเขาที่ถูกยิงตายจนหมด.

“อ๊าก!”

ไป่รุ่ยหู่ที่ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว..

“ฟิ้ว!”

ในเวลานั้นเห็นเพียงแค่เงาคนที่เคลื่อนผ่านทหาร ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่หน้าของเขา พร้อมกับเผยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา “พบกับหัวหน้าศัตรูแล้ว!”

ฟิ้ว---

ซูเซียวโม่ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วออกไปด้านหลัง ก่อนที่จะถีบไปที่ก้นของอีกฝ่าย.

ไป่รุ่ยหู่จะดีจะร้าย ก็เป็นบรรพชนยุทธ์ขั้นที่หก ทว่ากับไม่สามารถต้านแรงถีบได้ ร่างของเขาที่ลอยโด่งออกไป.

“แม่ทัพ!”

เหล่าทหารที่อุทานกันเสียงดัง.

“ตาข้าแล้ว!”

ลี่เฟยที่กระโดดสูง พร้อมกับใช้ท่าเท้าเหยียบเมฆา กระโดดขึ้นไปกว่า 20 จั้ง ก่อนที่จะง้างเท้าเตะไปยังร่างของไป๋รุ่ยหู่ที่ลอยโด่งขึ้นมา ทำให้ร่างอีกฝ่ายพุ่งออกไปราวกับลูกบอล.

“ศิษย์น้องหยาง รับ!”

“ตกลง!”

ตึก ตึก ตึก!

หยางยูหัวที่ถือโล่ตั้งรับ ก่อนที่ไป่รุ่ยหู่จะลอยตรงมา กระแทกร่างเข้ากับม่านป้องกันหล่นลงพื้น ก่อนจะถูกจับไปในที่สุด.

“ผู้บัญชาการฝ่ายตรงข้ามถูกจับแล้ว!”

เซี่ยกวนคนที่กระโดดไปมา ด้วยความตื่นเต้น.

......

ทหารของทัพพยัคฆ์ขาวที่ไร้จิตวิญญาณ เวลานี้เห็นแม่ทัพถูกจับตัวไป พวกเขาที่หมดหวังยิ่งกว่าเดิม.

อย่างไรก็ตามเวลานี้พวกเขาไร้พลังไม่มีประโยชน์ที่จะต่อต้าน.

หากจุนซ่างเซียวต้องการ สามารถสังหารทั้งหมดได้โดยง่าย.

อย่างไรก็ตาม เขาที่สั่งให้ทหารถั่ววิญญาณตะโกนออกมาพร้อมกัน.

“วางอาวุธแล้วจะไม่ฆ่า!”

“อย่าขัดขืนแล้วจะไม่ตาย!”

เสียงที่ดังก้องทำให้จิตใจของพวกเขาสั่นสะท้าน.

กองกำลังพยัคฆ์ขาวที่พ่ายแพ้โดยสมบูรณ์ พวกเขาที่ได้แต่ทิ้งอาวุธลง ก่อนจะชูมือขึ้นสูง.

ทหารถั่วที่หยุดโจมตี.

ทหารที่เหลือรอดมาไม่ถึง 200,000 พริบตาเดียวก็ตายลงไปอีกกว่า 60,000-70,000.

การสังหารที่เกิดขึ้นด้วยความเร็ว.

ไม่ต้องแปลกใจทหารพยัคฆ์ขาวที่ฝึกฝนมาอย่างดี ต่อสู้นับไม่ถ้วน  หากแต่เวลานี้พวกเขาได้เลือกที่จะยอมแพ้ เพราะไร้ซึ่งพลังที่จะต่อต้านนั่นเอง.

“ติ๊ง! ยินดีกับโฮสน์สำเร็จภารกิจลับ【ชนะอย่างท่วมท้น】ได้รับ 2000 แต้ม.”

“ติ๊ง! คะแนนสนับสนุน : 3544 / 5000.”

“ติ๊ง! โฮสน์สำเร็จภารกิจลับ ได้รับรางวัลรับ น้ำยาพรสวรรค์ระดับศักดิ์สิทธิ์ 1 บอลเจ้าสำนักระดับกลาง 1 ถูกส่งเข้าไปในแหวนมิติแล้ว.”

เอาชนะ 300,000 สำเร็จภารกิจลับ.

อร่อยเหอะ.

แล้วยังได้รับรางวัลลับเป็นน้ำยาพรสวรรค์ระดับศักดิ์สิทธิ์อีก แม้แต่บอลเจ้าสำนักระดับกลางด้วย มันยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

......

“พรึด โครม!”

ไป่รุ่ยหู่ที่ถูกลากมาที่ลานเมืองชิงหยาง หยางหยูหัวที่มัดมือมัดแขนของเขาเอาไว้.

หนึ่งในสิบแม่ทัพที่มีชื่อเสียงของจังหวัดซีเหนียนหยาง นำทัพ 300,000 คนบุกเมืองชิงหยาง ท้ายที่สุดไม่เพียงกลายเป็นนักโทษ ยังอยู่ในสภาพอนาถอีกด้วย.

“แม่ทัพไป๋.”

จุนซ่างเซียวที่ก้าวเข้ามา กล่าวอย่างภาคภูมิ “เจ้าแพ้แล้ว.”

“......”

ไป๋รุ่ยหู่ที่เวลานี้ก้มหน้าลงกับพื้น แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธและเจ็บปวด.

เขาที่นำทัพมาตลอด 50 ปี แม้นว่าจะเคยพ่ายแพ้บ้าง ทว่ากับไม่มีครั้งไหนต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อน.

เวลานี้ถึงจะมีคนมาไถ่ตัวเขา เกรงว่าอาชีพแม่ทัพของเขาคงจบสิ้นแล้ว.

“เจ้าสำนักจุน.”

เซี่ยกวนคุนเอ่ย “จัดการกับคนผู้นี้อย่างไร?”

“พรึดซี่-”

จุนซ่างเซียวที่สะบัดกระบี่หานมั่งตัดคอไป๋รุ่ยหู่ทันที พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า “ส่งไปยังมนทลเจิ้นหยาง ให้ผู้พิทักษ์ที่ทะเยอทะยานเข้าใจ จะมีชะตาอย่างไรถ้าหาเรื่องมนทลชิงหยาง.”

เซี่ยกวนคุนที่กลายเป็นงงงวยไปในทันที.

ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า เจ้าสำนักจุนจะสังหารหนึ่งในสิบแม่ทัพของจังหวัดซีเหนียนหยางไปในทันทีเลย.