ตอนที่ 53 คนทั่วไปไม่มีความผิด แต่การมีสมบัติทำให้เจ้ารู้สึกผิด
ตอนที่ 53 คนทั่วไปไม่มีความผิด แต่การมีสมบัติทำให้เจ้ารู้สึกผิด
เมื่อเชร์ทำเสร็จแล้ว ไอร่ารู้สึกเหนื่อยมากจนแทบจะล้มลง
เขาทำความสะอาดเธอ จากนั้นนอนลงข้างเธอแล้วจูบที่หน้าผากของเธอ “มันยากสำหรับเจ้า”
ไอร่าเพิกเฉยต่อเขาและหลับตาลง
เธอไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน จนกระทั่งเชร์ปลุกเธอ
เชร์นำน้ำร้อนเข้าปากเธอ “ลุกไปกินข้าว แล้วค่อยกลับมานอน” เขาพูดเบา ๆ
ไอร่าดื่มซุปเนื้อจนหมดชาม
หลังจากกินอะไรบางอย่าง จิตวิญญาณของไอร่าก็ดีขึ้น
เชร์ปลดกระโปรงซ่อนที่เอวของเขา
ดวงตาของไอร่าดูเหมือนจะถูกลวก เธอรีบปิดตาและพูดด้วยใบหน้าแดงว่า “เหตุใดเจ้าถึงถอดเสื้อผ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไร้ยางอาย”
เชร์มองดูเธออย่างช่วยไม่ได้ “ข้าอยากให้เจ้าดูลายดาวบนเอวของข้า”
ไอร่า “...”
เธอเข้าใจเขาผิด
เธอไอและลดมือลงอย่างเชื่องช้า
เธอมองเข้าไปใกล้ ๆ และเห็นว่ารอยสักเสือบนเอวของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยจริง ๆ
มีเถาวัลย์หนามเป็นวงอยู่บนหัวของเสือ เมื่อมองแวบแรก มันดูคล้ายมงกุฎหนามสำหรับเสือ
ดูดีทีเดียว!
ไอร่ากะพริบตา “วงแหวนหนามนี้ปรากฏได้อย่างไร”
“มันปรากฏในคืนที่เราสมสู่กัน และข้าก็ตระหนักได้หลังจากมันปรากฏตัว วิญญาณอสูรในตัวข้าก็แสดงสัญญาณเพิ่มมากขึ้นด้วย”
ดวงตาของไอร่าเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “นี่เป็นเรื่องบังเอิญใช่หรือไม่”
“ตอนแรกข้าก็คิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ แต่เมื่อคืน ข้าให้ความสนใจเป็นพิเศษและตระหนักว่าเมื่อเราสมสู่กัน สัตว์วิญญาณในร่างกายของข้าจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ หลังจากนั้น ข้าสื่อสารกับสัตว์วิญญาณและเรียนรู้ว่ามีบางอย่างในร่างกายของเจ้าที่ปล่อยพลังงานแปลก ๆ สัตว์วิญญาณชอบพลังนั้นมาก มันสามารถทำให้สัตว์วิญญาณแข็งแกร่งขึ้นได้
ไอร่าดูสับสน “ทำไมข้าไม่รู้ว่าข้ามีสิ่งมหัศจรรย์เช่นนั้นอยู่ในร่างกายของข้าเลยล่ะ”
เชร์คิดกลับไปกลับมาอย่างรอบคอบ “สิ่งนั้นมีกลิ่นจาง ๆ ของพืชพรรณ มันซ่อนอยู่ในตัวเจ้า”
กลิ่นพืช? ไอร่าจำได้ทันทีและโพล่งออกมาว่า “นั่นคือเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์”
“ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์?” เชร์กล่าวอย่างครุ่นคิด “มันเป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่มีอยู่ในตำนาน ว่ากันว่าเป็นแหล่งกำเนิดของต้นไม้ทั้งมวล เมื่อเติบโตถึงระดับหนึ่งก็จะกลายเป็นหัวใจของธรรมชาติ อสูรที่มีหัวใจแห่งธรรมชาติสามารถรับความดีความชอบจากเทพเจ้าและก้าวไปสู่การเป็นกึ่งเทพได้”
ไอร่าตกตะลึง
กึ่งเทพ? นั่นฟังดูยอดเยี่ยมมาก
เชร์ถามว่า “เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเจ้าได้เมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มาได้อย่างไร” ไอร่าหลีกเลี่ยงการจ้องมองและพูดตะกุกตะกัก “มีคนมอบมันให้ข้า”
“ใคร จากที่แห่งใด”
“เพื่อนเก่า เจ้าไม่รู้จักเขาหรอก”
เมื่อเห็นว่าเธอหลีกเลี่ยงเขาอย่างไร เชร์ก็รู้ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะบอกเขา ดังนั้นเขาจึงหยุดถาม แต่เขาพูดกับเธออย่างจริงจังว่า “หัวใจของธรรมชาติล่อลวงอสูรมาก เจ้าไม่สามารถให้ใครรู้ว่าเจ้ามีเมล็ดพันธุ์ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในร่างกายของเจ้า ไม่เช่นนั้นเจ้าจะถูกฆ่า”
ไอร่าตกตะลึง เรื่องร้ายแรงขนาดนั้นเชียวหรือ
เชร์จ้องมองเธอ “จำที่ข้าพูดได้หรือไม่”
ไอร่าพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ข้าจำได้”
เธอหยุดชั่วคราวแล้วถามว่า “ข้าสามารถบอกคอนริเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้หรือไม่”
“อย่าเพิ่งบอกเขา บอกเขาเมื่อเขารู้และถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเอง”
“ได้”
หากการสมสู่จะทำให้รูปแบบดาวเปลี่ยนแปลงไป ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะปิดบังเรื่องเมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จากคอนริ เว้นแต่เขาจะไม่ได้สมสู่กับไอร่า
แน่นอนว่านั่นก็เป็นไปไม่ได้
ดังนั้นเชร์จึงเลือกที่จะไปตามกระแส เธอจะไม่ปิดบังมันจากคอนริ แต่เธอก็ไม่สามารถสารภาพได้เช่นกัน
ไอร่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง “อันที่จริง เมล็ดต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของข้านั้นเป็นเมล็ดที่ตายแล้ว มันไม่สามารถงอกและเติบโต ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่มันจะกลายเป็นหัวใจของธรรมชาติ”
เพียงเพราะว่าเมล็ดตายแล้ว ระบบจึงเต็มใจที่จะมอบมันให้กับเธอได้อย่างง่ายดาย
“แม้แต่เมล็ดพันธุ์ที่ตายแล้ว ก็ถือเป็นสมบัติที่หายากมาก” เชร์กล่าว
ความจริงที่ว่ามันสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับสัตว์วิญญาณได้ก็เพียงพอที่จะทำให้สัตว์วิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนไล่ตามมัน
ไอร่าแตะหน้าท้องของเธอ เธอไม่คิดว่าเมล็ดพันธุ์ที่ระบบมอบให้จะยอดเยี่ยมขนาดนี้
ความมั่งคั่งของมนุษย์คือความพินาศของเขาเอง เธอหวังว่าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้จะไม่ทำให้เธอเดือดร้อน
เธอสมสู่กับเชร์สองครั้งติดต่อกัน และเธอไม่ได้คุมกำเนิดเลย แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในช่วงไข่ตก แต่เธอก็ยังมีความกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการตั้งครรภ์
เธออายเกินกว่าจะบอกเชร์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแอบไปหาเซียร่าเพื่อขอคำแนะนำเท่านั้น
เซียร่าได้ยินความสับสนของเธอ จึงถามว่า “เชร์ได้สมสู่กับเจ้าในร่างอสูรหรือร่างมนุษย์ของเขาล่ะ”
ไอร่าตอบอย่างช้า ๆ “ในร่างมนุษย์”
ร่างมนุษย์ของเชร์น่าตกตะลึงมากพอแล้ว หากเขาอยู่ในร่างอสูร เธอจะไม่ถูกแทงทะลุหรือ
เซียร่ากล่าวว่า “ผู้ชายสามารถสมสู่กับผู้หญิงได้สำเร็จเมื่อเขาอยู่ในร่างของอสูรเท่านั้น หากเชร์อยู่ในร่างของมนุษย์ เจ้าไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อย่างแน่นอน”
ไอร่าไม่เข้าใจหลักการเบื้องหลัง แต่โลกของอสูรไม่สามารถวัดได้ด้วยมาตรฐานทางวิทยาศาสตร์ ดังนั้นเธอจึงยอมรับกฎที่ดูเหมือนมหัศจรรย์นี้อย่างรวดเร็ว
เธอโล่งใจ ‘ข้าดีใจที่ไม่ท้อง’
เธอยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ด้วยซ้ำ หากจู่ ๆ เธอมีลูก เธอคงจะตกใจอย่างแน่นอน
เซียร่าให้กำลังเธอ “หากเจ้าต้องการมีลูก เจ้าต้องทำงานหนักขึ้น ฤดูหนาวใกล้จะจบลงแล้ว ฤดูหนาวเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะมีลูก มันเกิดขึ้นปีละครั้งเท่านั้น อย่าให้พลาดเสียล่ะ”
แม้ว่าเซียร่าจะผิดหวังเล็กน้อยที่ประสบการณ์การสมสู่ครั้งแรกของไอร่าไม่ใช่กับหมาป่า แต่ก็ไม่สำคัญ พวกเขายังเด็ก ไอร่าจะต้องให้กำเนิดลูกหมาป่ามากมายให้กับคอนริอย่างแน่นอนในอนาคต
ไอร่าคิดกับตัวเองว่าควรรอถึงฤดูหนาวหน้าจึงจะตั้งครรภ์ได้ดีที่ในที่สุด
หนึ่งปีน่าจะเพียงพอสำหรับเธอในการเตรียมตัวเป็นแม่
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ทุกวันเมื่อใดก็ตามที่ไอร่าว่าง เธอจะมองไปที่ทางเข้าถ้ำและรอคอยการกลับมาของคอนริ
แต่ละวันค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น น้ำแข็งและหิมะด้านนอกถ้ำเริ่มละลาย
ถือเป็นการสิ้นสุดของฤดูหนาว
ในขณะนี้ ในที่สุดคอนริก็กลับมา
เขานำอสูรร้ายเผ่าหมาป่าภูเขาหินกลับเข้าไปในถ้ำ หลายคนได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขาไม่สามารถซ่อนความสุขกับชัยชนะได้
พวกเขานำอาหารและหนังกลับมามากมาย บางส่วนคือของที่ถูกหมาป่าเผ่าแม่น้ำดำแย่งชิงไป ในขณะที่ส่วนที่เหลือเป็นของที่พวกเขาแย่งชิงมาจากเผ่าหมาป่าแม่น้ำดำ
ไอร่าโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของคอนริอย่างตื่นเต้น ดวงตาของเธอแดง “ในที่สุดเจ้าก็กลับมา”
คอนริมีความสุขมากที่ได้เห็นหญิงสาวตัวน้อยมารอรับเขา
แต่เมื่อเขาได้กลิ่นสาวน้อย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
