Chapter 448 ท่าทางที่อยู่ยงคงกระพัน
กองกำลังเหนือพยัคฆ์ของเถาหยวนนั้นฝึกฝนมาอย่างช่ำชอง ถือว่าเป็นทหารระดับสูงของจังหวัดซีเหนียนหยาง.
อย่างไรก็ตาม ต่อหน้ากองกำลังหมาป่าของสำนักไท่กู่เจิ้ง กับถูกทำลายเพียงแค่การปะทะรอบแรก.
เป็นเรื่องที่ธรรมดาเป็นอย่างมาก.
แม้นว่ากองกำลังเหนือพยัคฆ์จะสวมอุปกรณ์ครบชุด ทว่าความแข็งแกร่งก็เพียงแค่ระดับหกหรือเจ็ดศิษย์ยุทธ์เท่านั้น ทว่ากองกำลังขี่หมาป่านั้นล้วนแต่มีระดับอาจารย์ยุทธ์ นอกจากนี้ยังเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นสูงอีกด้วย!
การทดสอบพลังของพวกเขา ไม่ใช้ทักษะยุทธ์ พวกเขามีพลังราว ๆ 45,000 จิน.
บวกกับหมาป่าเฮอริเคนและปราณหอกผู้พิชิต พร้อมกับอุปกรณ์อื่น ๆ อีก หนึ่งนักรบหมาป่าต่อกรกับทหารม้าสิบคน ก็ยังรับมือได้อย่างสบาย ๆ!
จุนซ่างเซียวที่กล้าส่งทัพพันคนปะทะศัตรู 30,000 ด้วยเกราะรบและอุปกรณ์อื่น ๆ ทำให้เขามั่นใจว่าจะสามารถป้องกันเมืองแห่งนี้ได้.
กุบ กุบ กึก!
กุบ กุบ กึก!
กองกำลังเหนือพยัคฆ์ที่เวลานี้ถูกแหวกแนวป้องกัน พังทลายลงไปแล้ว เหล่าทหารที่ถอยและบุกไม่เป็นระเบียบ ถูกหอกไล่ล่าสังหารอย่างรวดเร็ว.
เถาหยวนที่ทำใจให้สงบ สั่งการออกไปทันที“ตั้งโล่เหล็กล้อมกรอบ เพียงแค่หนึ่งพันคน อย่าปล่อยให้หนีได้!”
แม้นว่ากองกำลังหมาป่านั้นจะทำให้เขาประหลาดใจ.
ทว่ากับมีจำนวนน้อย หากตกอยู่ในวงล้อมหลายชั้น ก็แค่รอเวลาให้ถูกขย้ำเท่านั้น.
“บุก!”
“บุก!”
จงอี้ที่นำทีมของเขา พุ่งเข้าโจมตีทหารม้าที่กำลังตั้งขบวนกันใหม่ เพราะว่าอุปกรณ์และพลังที่เหนือกว่า จึงยากที่กองกำลังทหารม้าจะต้านเอาไว้ได้!
“พรึดซี่!”
“พรึดซี่!”
อย่างไรก็ตามทัพทหารม้าถึงจะถูกสังหารไปเป็นจำนวนมากแต่ก็ยังมีจำนวนที่เหนือกว่า.
เพียงไม่นาน สมาชิกหอขี่หมาป่าก็ถูกล้อมเป็นวง.
ด้วยสถานการณ์ต่อไป ศัตรูจะต้องโต้กลับมาอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม หอกของอีกฝ่าย ที่ทิ่มทะลวงเข้ามากับไม่สามารถผ่านพลังป้องกันของโล่เหล็กกล้าได้.
ฟิ้ว ฟิ้ว! ฟิ้ว!
กองกำลังเหนือพยัคฆ์ ที่เปลี่ยนเป็นดาบยาว ก่อนที่จะถ่ายพลังไปยังดาบ พร้อมกับพุ่งเข้าโจมตีอย่างรุนแรง.
“เคร้ง! เคร้ง!”
หอขี่หมาป่าที่ถูกล้อม เหวี่ยงหอกผู้พิชิตออกไป ถูกดาบกระแทกปัด ตลอดจนพุ่งอ้อมไปด้านหลัง.
เถาหยวนที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว!
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
ดาบยาวที่ฟันไปยังด้านหลังของศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้ง ก่อนที่จะได้ยินเสียงปะทะดังก้อง.
รอยยิ้มของเถาหยวนที่แข็งค้าง.
ทหารของกองกำลังเหนือพยัคฆ์ที่โจมตีกลายเป็นตะลึงงันไปเช่นกัน!
“ตาย!”
วูซซซซ---
ศิษย์สำนักไท่กู่เจิ้งที่ต้านคมดาบเอาไว้ได้ ก่อนที่จะสะบัดการโจมตีกระแทงเหล่าทหารที่ตื่นตลึงลอยออกไปทันที.
การโจมตีที่สามารถจัดการคนได้หลายคน.
ต่างฝ่ายต่างแลกการโจมตี ทว่าฝ่ายหนึ่งกับไม่เป็นผล ส่วนอีกฝ่ายนั้นสร้างอาการบาดเจ็บแม้แต่ถูกสังหารไปในทันทีด้วย!
ทำไมเป็นเช่นนี้?
เพราะว่า พวกเขาสวมเกราะอ่อน ที่มีพลังป้องกันสูงนั่นเอง.
กองกำลังหมาป่าไม่เพียงมีพลังโจมตีสูงแล้ว ยังมีม่านพลังป้องกัน ตลอดจนชุดเกราะที่มีพลังป้องกันสูงเสริมอีกชั้นด้วย.
“ฆ่า!”
จงอี้ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง หมาป่าเฮอริเคนที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว หอกผู้พิชิตที่กวาดออกไปด้านหน้าทะลวงออกไปอย่างบ้าคลั่ง ทุกครั้งที่เขาโจมตี เหล่าทหารของอีกฝ่ายต้องลอยกระเด็นออกไป!
นี่คือพลังของทหารทะลวงฟันอย่างแน่นอน!
ตูมมม!
ตูมมม!
กองกำลังหอขี่หมาป่า ที่บุกทะลวงสังหารอีกฝั่งไปตลอดเส้นทาง!
ใบหน้าของเถาหยวนที่แข็งค้าง.
ด้วยการตั้งโล่เหล็กล้อมกรอบ นักรบพันกว่าคนของสำนักไท่กู่เจิ้งยังสามารถสังหารพวกเขาได้ นับว่า อีกฝ่ายมีพลังโจมตีที่ร้ายกาจมาก!
อย่างไรก็ตาม.
นี่เพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น.
เสวี๋ยเหรินกุยที่เปลี่ยนสัญญาณธงอีกครั้ง จงอี้ที่ออกคำสั่ง นำสมาชิกตั้งขบวน ดั่งจู่ล่งแหวกทัพ จัดกลุ่มล่ะเจ็ดคนพุ่งทะลวงดาหน้าเข้าหาศัตรู!
“บู้ว!”
“บู้ว!”
ตูมมม! ตูมมม! ตูมมม!
หมาป่าเฮอริเคนที่พุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง ด้วยพลังที่แข็งแกร่งกว่า กระแทกม้าศึกของอีกฝ่ายลอยกระเด็น.
ปราณของหอกผู้พิชิตที่พวยพุ่งเป็นประกาย ทะลวงแนวป้องกันของอีกฝ่ายทันที!
ภายใต้การบุกทะลวงของจงอี้ ทหารม้า 20,000 ที่วุ่นวาย ถูกสังหารไป 4,000-5,000 คนแล้ว!
เถาหยวนที่กลายเป็นงงงวยไปเหมือนกัน.
เขาที่พยายามยามทำใจให้เย็น เขาที่เป็นแม่ทัพที่เคยได้อันดับสามของจังหวัด ทว่าเวลานี้กับถูกทัพเพียงหนึ่งพันพุ่งทะลวงสังหารดั่งกวาดล้างราวกับหญ้าแห้ง พวกเขาที่ล้อมกรอบกับไม่สามารถต้านทานอีกฝั่งได้.
หากเปลี่ยนเป็นทัพมนทลชิงหยาง กองกำลังเหนือพยัคฆ์คงจะทำลายได้อย่างง่ายดาย ทว่ามันไม่พอ เมื่ออยู่ต่อหน้ากองกำลังหมาป่าของหอขี่หมาป่าเวลานี้.
กล่าวได้ว่าพวกเขาก็เหมือนกับศิษย์ยุทธ์มือเปล่า ที่ถูกอาจารย์ยุทธ์ที่มีอาวุธครบมือเข้าโจมตี.
ไม่เพียงไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ ยังถูกจัดการได้อย่างง่ายดาย.
การเข้าโจมตีไล่ล่าสังหารกันและกันในสนามรบ ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บล้มตายได้อย่างแน่นอน.
ทว่ากองกำลังขี่หมาป่าที่ปรากฏขึ้นนั้น คนที่บาดเจ็บล้มตายกับไม่มีแม้แต่คนเดียว.
คนเช่นจุนซ่างเซียว หากไม่มีอุปกรณ์ที่ไร้เทียมทาน การจะให้คนหนึ่งพันปะทะ 30,000 หากไม่มั่นใจไม่มีทางยอมแน่นอน.
“ฆ่า!”
“ฆ่า!”
จงอี้ที่นำทัพบุกทะลวง.
ในเวลานี้ เข้าโจมตีระยะประชิด เขาที่เก็บหอก นำกระบี่หานเฟิงออกมา!
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
หมาป่าเฮอริเคนที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว ราวกับสายลมที่พัดผ่าน!
กระบี่หานเฟิงที่แผ่พุ่งพลังวิญญาณลงไป เกิดประกายแสงวับวาว ตัดผ่านทัพเหนือพยัคฆ์ราวกับตัดเต้าหู้!
เพียงพริบตาเดียว พวกเขาก็สังหารอีกฝ่ายไปอีก 2000!
กองกำลังเหนือพยัคฆ์ที่บาดเจ็บล้มตาย เวลานี้เหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น!
เถาหยวนที่ไม่ยอมให้ฝ่ายตรงข้ามสังหารแต่เพียงฝ่ายเดียวแน่นอน เขาที่โกรธเกรี้ยวเปลี่ยนสัญญาณธง ทัพทหารราบหนึ่งหมื่นคนที่แปรขบวน จากนั้นในมือของพวกเขาปรากฏอาวุธพิเศษออกมา มันเป็นหอกที่มีปลายโค้งเหมือนกับเคียวแต่คมกลับด้าน.
อาวุธที่โค้งคมออกด้านนอก ใช้เพียงตั้งรับกองกำลังเคลื่อนที่เร็วที่เคลื่อนที่เข้าหานั่นเอง.
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
ทหารราบ 10,000 ที่ตั้งคมโค้งเอาไว้กับพื้นและหงายคมไปด้านหน้า!
“โง่”จุนซ่างเซียวที่เอ่ยออกมาเบา ๆ.
“บู้ว!”
“บู้ว!”
จงอี้ที่บุกทะลวง สามารถมองเห็นอาวุธที่แปลกประหลาด ที่ตั้งอยู่บนพื้น ก็พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายนั้นเล็งที่จะทำลายขาของหมาป่า ก่อนที่เขาจะแค่นเสียงดูแคลน ตะโกนออกมาเสียงดัง “เพิ่มความเร็ว!”
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
หมาป่าเฮอริเคนที่เพิ่มความเร็วสูง พุ่งเข้าไปอีก!
เหล่าทหารราบที่เห็นก็ตระหนักได้ทันที กับสัตว์ร้ายที่ทรงพลังเช่นนี้ ไม่สามารถทำลายขาเหมือนกับม้าศึกได้ หากว่าปะทะเป็นพวกเขาที่จะกระเด็นออกไปด้วยพลังที่รุนแรง!
เถาหยวนที่ตระหนักได้เช่นกัน ก่อนที่จะตะโกนออกไปทันที “เก็บอาวุธ!”
ช้าไปแล้ว.
ความเร็วของหมาป่าเฮอริเคนนั้น เคลื่อนที่เร็วมาก.
ขาของหมาป่าปะทะกับหอกใบโค้ง แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า ไม่เพียงไม่บาดเจ็บ พายุหมุนรอบ ๆ ขาของมันยังกระแทกเหล่าทหารราบจำนวนมากลอยกระเด็นออกไป!
หากมองจากด้านบน จะเห็นทัพหมาป่าที่กำลังแหวกทัพทหารราบ เป็นการกระแทกอีกฝ่ายให้กระเด็นลอยละล่องออกไป ทำให้ทัพทหารราบเวลานี้กลายเป็นวุ่นวายสับสน!
ทัพเหนือพยัคฆ์ ถูกหมาป่าเฮอริเคน ตะปบ หน้าอกของทุกคนกลายเป็นรู ด้วยคมเขี้ยวหมาป่า.
หมาป่าระดับกลางขั้นห้าและหก เทียบได้กับผู้ฝึกยุทธ์อาจารย์ยุทธ์ขั้นห้า-หก ไม่มีทางที่กลุ่มของระดับศิษย์ยุทธ์จะต้านได้!
ฆ่า!
ฆ่า!
เสียงดังโหยหวน ที่ดังไปทั่วสารทิศ.
ในสนามรบ ไม่เพียงแค่กองกำลังหมาป่าเท่านั้น เซียวจุ้ยจื่อและกลุ่มซุ่มยิงยังคอยยิงสังหารอีกฝ่ายจากระยะไกลอีกด้วย.
ฟิ้ว!
กระสุนทุกลูกที่ถูกปล่อยออกไปนั้น สามารถทะลวงอกของทหารฝ่ายตรงข้ามในทันที.
“ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ลี่ซ่างเทียนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “พี่งู ให้ข้าลองยิง!”
งูพิษที่มุมปากกระตุก.
ในอีกจุดซุ่มยิง หลังจากยิงออกไปจนหมดแมกกาซีน ขณะเปลี่ยนเป็นแมกกาซีนอันใหม่!
“ลองดู!”
ลี่ซ่างเทียนที่เผยความตื่นเต้นออกมา เขาที่คว้าไรเฟิลรูปแบบ 88 ขณะเล็งเป้าไปยังทหารฝ่ายตรงข้าม ก่อนที่จะเหนี่ยวไกยิงออกไป!
ฟิ้ว-
กระสุนที่พุ่งออกไปเป็นริ้วแสง!
อย่างไรก็ตาม มันกับไม่ได้เข้าเป้า แม้แต่แฉลบพุ่งออกไปเข้าที่กลางหลังของจงอี้.
ลี่ซ่างเทียน “......”
งูพิษ“......”
หลังจากสังหารทหารไปอีกคน จงอี้ที่หันหลังกับมา ตะโกนออกมาเสียงดัง “ยิงผิดเข้าข้างเดียวกันแล้ว!”
ฟิ้ว!
เป็นความจริงที่ลูกกระสุนที่พุ่งออกไปนั้น เป้าหมายได้เคลื่อนที่ ทำให้มันแฉลบไปยังเป้าหมายใหม่!
