Chapter 4: ไซตาแมะ นั่นคุณหรอ
Chapter 4: ไซตาแมะ นั่นคุณหรอ
เจียงหนานเดินเข้าไปในห้องเรียน
ห้องเรียนซึ่งในตอนแรกมีเสียงดังเล็กน้อยเนื่องจากการสอบประจำเดือนที่กำลังจะมาถึงจู่ๆ ก็เงียบลง
ใบหน้าที่หล่อเหลาและสดใสนั้นยังคงใช้ดึงดูดความสนใจของเด็กสาวได้เสมอ
อย่างไรก็ตาม พวกเธอนึกได้ว่าเจียงหนานจะไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นของพวกเธออีกต่อไปหลังจากการทดสอบรายเดือน
พวกเธอผิดหวังเล็กน้อย
เจียงหนานเดินไปที่ที่นั่งริมหน้าต่างแล้วนั่งลง การพูคุยในหมู่นักเรียนกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
“ทำไมหนานเฉินถึงสวมหมวกล่ะ”
“อืม... ฉันเดาว่าเขาคงรู้ว่าเขาจะถูกไล่ออกและไม่มีหน้าไปพบคนอื่นมั้ง ฮ่าๆ!”
เจียงหนานมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง
เมื่อสามปีที่แล้ว ชื่อของหนานเฉินดังก้องไปทั่วทั้งเมืองเจียง!
ทว่าในตอนนี้คำว่าหนานเฉินนั้นกลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว
วันนี้บางทีทุกอย่างอาจจะแตกต่างออกไป!
ในเวลานี้ หัวหน้าชั้นเรียน หลี่เซียง ได้เดินเข้ามาหาเจียงหนาน
“เจียงหนาน คุณไม่จำเป็นต้องท้อแท้นะ หากคุณถูกเตะก็แค่ถูกเตะ!”
“นักสู้จิตวิญญาณอาจไม่เหมาะกับคุณ แต่ความสามารถด้านอวกาศของคุณยังคงมีประโยชน์! อย่างน้อยคุณก็สามารถเปิดพื้นที่มิติเพื่อเก็บสิ่งของได้!”
“พ่อของฉันเปิดบริษัทโลจิสติกส์ หลังจากคุณเรียนจบ คุณสามารถทำงานในบริษัทของพ่อฉันได้นะ!”
“มีเงินเดือนเดือนละสามหมี่นละฉันยังสามารถจัดหาลูกปัดวิญญาณให้คุณเพื่อการฝึกฝนได้ เป็นยังไงบ้าง พอจะสนใจบ้างมั้ย”
คำพูดของหลี่เซียงดึงดูดความสนใจของนักเรียนหลายคน
“สามหมื่นเหรอ มันไม่มากเกินไปเหรอ สามพันก็น่าจะพอแล้ว! ฮ่าๆ!”
เจียงหนานเหลือบมองหลี่เซียงแล้วยิ้มอย่างสดใส"คุณกำลังขอให้ฉันเป็นคนส่งของเหรอ?"
ทั้งชั้นเรียนระเบิดเสียงหัวเราะ หลี่เซียงยักไหล่ด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าฮ่า นักสู้วิญญาณพลังอวกาศกำลังจะกลายเป็นบริการส่งด่วนฮ่าๆ มันเป็นข้อตกลงระดับมืออาชีพ!”
“แค่สามพันก็พอแล้วมั้ง”
หลี่เซียง "นี่เป็นโอกาสที่หายากนะ ลองเก็บเอาไปคิดดูนะ"
เจียงหนานยิ้มและพูดว่า "ฉันรู้จักผู้รับเหมาก่อสร้างสถานที่ก่อสร้างในเมืองทางตอนใต้ ถ้าเอาความสามารถทางดินของคุณไปที่สถานที่ก่อสร้างเพื่อขุดถังบำบัดน้ำเสีย มันก็คงจะคุ้มกว่าค่ารถขุดสิบคันหรือเปล่านะ"
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ทั้งชั้นก็หน้าแดงไปหมด พวกเขาอยากจะหัวเราะแต่ก็ไม่กล้า
รถขุด.. สิบคัน
ใบหน้าของหลี่เซียงเปลี่ยนเป็นสีดำ!
[จากความแค้นของหลี่เซียง คะแนน +999!]
“ไร้ยางอาย!”
เจียงหนานกำลังจะพูดต่อแต่กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
หลังจากไม่ได้นอนทั้งคืน หลี่มู่เหยียนก็บุกเข้ามาในห้องเรียนโดยมีรอยคล้ำใต้ตาของเธอ และพูดกับเจียงหนานว่า
“แกจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่แกทำกับฉันเมื่อคืนนี้!”
เจียงหนานครุ่นคิดอยู่สองวินาที "..ฉันทำแรงไปหรอ มันยังเจ็บอยู่หรอ"
เมื่อคำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทั้งชั้นเรียนก็เงียบลง และทัศนคติที่พวกเขามองสองคนก็เปลี่ยนไปในทันที!
อะไรนะ?
นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?
ทำไมพวกเขาสองคนถึงทำอะไรเจ็บตัวกันตอนกลางคืน?
บ้าน่า ไม่คิดไม่ฝันเลย
หนานเฉิงเป็นคนดุร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ
หลังจากงุนงงสักพัก ทันใดนั้นหลี่มู่เหยียนก็ตระหนักถึงปัญหาจากคำพูดของเธอ เธอหน้าแดงและพูดด้วยความโกรธว่า "แกมันไร้ยางอาย!"
[จากความไม่พอใจของหลี่มู่เหยียน คะแนน +789!]
แต่ในเวลานี้ ครูประจำชั้นของพวกเขาก็ได้เดินเข้ามาในห้องเรียน "กลับไปที่ที่นั่งแล้วเงียบซะ!"
หลี่เซียงหรี่ตาลงแล้วพูดว่า "รอก่อนเถอะ เดี๋ยวเราคงจะมีช่วงเวลาที่ดีในภายหลัง"
เจียงหนานยิ้ม คะแนนความไม่พอใจนี้หามาได้ไม่ยากนี่นา
ครูประจำชั้นกล่าวว่า "ในการทดสอบรายเดือน เราจะทดสอบระดับจิตวิญญาณการต่อสู้ และพลังโจมตี ดังนั้นไปรวมตัวกันในโรงยิม!"
“ชั้นเรียนจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ห้อง 1 เป็นห้องระดับสูงสุดแล้ว ดังนั้นอย่าถ่วงพวกเรา เข้าใจไหม?”
สายตาของครูประจำชั้นจ้องมองไปที่เจียงหนาน
นักเรียนหลายคนมองไปที่เจียงหนานและเยาะเย้ย
แต่เจียงหนานไม่ได้สนใจแต่อย่างใด
..
โรงยิมโรงเรียนมัธยมแห่งแรกของเมืองเจียงนั้นเป็นเหมือนเรือนกระจก
มันถูกเปลี่ยนให้เป็นสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับนักสู้วิญญาณ
เกือบห้าร้อยคนจากชั้นเรียนจิตวิญญาณการต่อสู้ปี 3 รวมตัวกันจากสิบชั้นเรียน
หลังจากที่อาจารย์ใหญ่กล่าวสุนทรพจน์อย่างน่าเบื่อหนายที่พบเห็นกันได้ทั่วไป
การทดสอบรายเดือนก็เริ่มต้นขึ้น
เบื้อหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานมีเครื่องทดสอบอยู่!
มันดูเหมือนเครื่องทดสอบความแข็งแกร่งของหมัด เป้าตรงกลางนั้นทำจากโลหะผสมไทเทเนียม และมีหน้าจอแสดงผลเพื่อแสดงค่าพลัง
มีคนจากห้อง 10 ขึ้นไปก่อน เขามีท่าทีสง่างาม มือทั้งสองข้างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง!
จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมันอย่างดุเดือด และลูกไฟขนาดชามข้าวพุ่งเข้าใส่เครื่องทดสอบ
"ตูม!" มีเสียงระเบิดดังขึ้น และเปลวไฟก็ลุกลามไปทั่ว!
เป้ากลายเป็นสีดำไหม้เกรียม และหน้าจอแสดงผลก็แสดงค่า
“แบล็คไอรอนเก้าดาว พลังโจมตี A!”
นักเรียนมีสีหน้าตื่นเต้นขณะที่เขากลับมาที่กลุ่มของเขาด้วยสายตาที่ภาคภูมิใจ
ครูผู้ดูแลกล่าวว่า "อืม ดีมาก! ถัดไป!"
นักเรียนขึ้นไปทีละคนเพื่อทดสอบความสามารถของพวกเขา
ส่วนใหญ่เป็นผู้ปลุกพลังจากธาตุทั้งห้า และยังมีผู้ปลุกพลังประเภทพิเศษด้วย เช่น ประเภทการแปลงร่างเป็นสัตว์ร้าย พละกำลัง และพลังจิต
อันดับในรายการจัดอันดับเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ ตามอันดับ
สองชั่วโมงต่อมา ในที่สุดก็ถึงตาของชั้นเรียนที่หนึ่งซึ่งเหล่านักเรียนต่างมีความกระตือรือร้นพร้อมที่จะลงมืออย่างเต็มที่อยู่แล้ว
หลี่เซียงเป็นคนแรกที่ก้าวออกมา เขาหายใจเข้าลึกๆ และกระทืบเท้า!
พื้นคอนกรีตเสริมเหล็กบิดเบี้ยวอย่างกะทันหัน ก่อให้เกิดหมัดคอนกรีตที่กระแทกเข้ากับเครื่องทดสอบอย่างแรง
“บรอนซ์สามดาว พลังโจมตี S!”
อันดับของเขาพุ่งสูงขึ้นไปยังอันดับสูงสุดของรายการอันดับในทันที!
หลี่เซียงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และมุมปากของเขาก็ขดเป็นรอยยิ้ม
“อย่างที่คาดไว้ สมกับเป็นชั้นเรียนอันดับ 1 ของเรา! ระดับบรอนซ์สามดาว นี่มันเกินไปมาก”
“อัจฉริยะ ฉันได้ยินมาว่าพรสวรรค์ของเขาคือระดับ A!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะถูดเรียกว่าอัจฉริยะ มีนักเรียนกี่คนที่สามารถฝึกฝนให้ถึงระดับบรอนซ์แบบเขาได้”
ภายใต้คำชมจากฝูงชน หลี่เซียงกลับมาที่กลุ่มและมองดูเจียงหนานด้วยความดูถูก ความหมายในดวงตาของเขานั้นชัดเจนมาทีเดียว
หลังจากเพื่อนร่วมชั้นทยอยไปไม่กี่คนหลี่มู่เหยียนก็เป็นคนถัดไป
ในฐานะผู้ปลุกพลังประเภทโลหะ เธอควบคุมลูกบอลโลหะและกระแทกมันเข้าไปในเครื่องทดสอบ
พลังของมันเทียบได้กับอาวุธร้อนจัด และมันยังทำให้เกิดประกายไฟอีกด้วย!
“ระดับแบล็คไอรอนสิบดาวสูงสุด พลังโจมตี A!”
การจัดอันดับเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและพุ่งตรงไปสู่สิบอันดับแรกในรายการจัดอันดับ!
“โห พวกห้องเรียนที่หนึ่งมีแต่สัตว์ประหลาดทั้งนั้น ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว”
“ผู้ปลุกพลังธาตุล้วนเป็นเทพเจ้าแห่งเวทมนตร์ พลังโจมตีของพวกเขาน่าทึ่งมากเลย”
หลี่มู่เหยียนเดินไปที่เจียงหนานด้วยใบหน้าที่เย็นชา "เพียงแค่รอเท่านั้น คุณก็จะถูกไล่ออกไปสักที"
“ห้องหนึ่ง เจียงหนาน! ถึงตาคุณแล้ว!”
มุมปากของเจียงหนานขดเป็นรอยยิ้ม เขากดหมวกลงแล้วเดินช้าๆ ไปที่เครื่องทดสอบ
“ฮ่าฮ่า ใครบอกว่าชั้นเรียนที่หนึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดกัน นี่ยังมีหนานเฉินอยู่ไม่ใช่หรอ”
“คนอ่อนหัดที่สามารถเคลื่อนย้ายตั้วเองไปได้แค่ครึ่งเมตรน่ะ ฮ่าๆ!”
"เขาอาจจะทำให้เครื่องทดสอบแสดงค่าไม่ได้ด้วยซ้ำ!"
ขณะที่เจียงหนานขึ้นไปบนเวที ฝูงชนก็เริ่มพูดคุยกันและรอการแสดงดีๆ จากเขาอย่างไม่คาดหวัง
เจียงหนานไม่สนใจคำพูดที่ไร้ความปรานีเหล่านั้น
เขาหายใจเข้าลึกๆ กล้ามเนื้อทั่วร่างกายของเขาบิดเบี้ยวเหมือนแท่งเหล็ก!
เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าซ้าย งอเอว และเหวี่ยงหมัดเหล็กพุ่งตรงออกไป
หมัดของสร้างการระเบิดอันดังสนั่น!
"ปัง!"
เป้าโลหะผสมไทเทเนียมถูกทุบยู่ราวกับเป็นดินน้ำมัน
มุมขาตั้งที่พื้นทั้งสี่หัก และเครื่องทดสอบทั้งเครื่องถูกทุบด้วยแรงอันป่าเถื่อนราวกับถูกรถบรรทุกชน!
มันพุ่งทะลุหน้าต่างกระจก กระเด็นออกไปที่สนามกีฬาจากชั้น 3 กลิ้งไปไกลกว่า 20 เมตร...
แรงระเบิดของอากาศพัดหมวกบนหัวของเจียงหนานปลิวออกไปเผยให้เห็นพื้นที่อันแวววับที่ถูกซ่อนไว้จนถึงเมื่อครู่
ทั้งสถานที่เงียบกริบ!
หลี่เซียงตกตะลึง หลี่มู่เหยียนตกตะลึง แม้แต่นักเรียนทุกคน ครูผู้ดูแล และอาจารย์ใหญ่ก็ตกตะลึง!
หัวล้าน!
เขาระเบิดเครื่องทดสอบด้วยหมัดเดียว!
เหล่านักเรียนต่างเห็นภาพเดียวกันอยู่ครู่หนึ่ง
“ไซตาแมะ นั่นคุณเหรอ?”
“เขาขาดแค่เสื้อคลุมเท่านั้น!”
Facebook Page : sigmundtranslate.fb
