บทที่ 21 คำสั่งทหาร

การกักตัวของ ชูชิงเหอ สิ้นสุดลงก่อนกำหนด

ไม่มีใครคิดว่าจะมีปัญหาใดๆ กับการปล่อยตัวพี่ชายชิงเหอ ท้ายที่สุดแล้ว ครั้งนี้พี่ชายชิงเหอได้ช่วยเหลือนิกายอย่างมาก

สำหรับข้อเสนอที่ทำโดยผู้อาวุโสเพื่อให้ ชูชิงเหอ เป็นผู้นำนั้น เจ้านิกาย ก็เห็นด้วยโดยไม่ลังเลใจ

ผู้อาวุโสจากแต่ละวังได้เลือกหนึ่งร้อยจุดอย่างรวดเร็ว และทุกคนที่เข้าไปในจุดเหล่านี้เป็นลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดจากแต่ละวัง

วังโอสถทุ่มสุดกำลัง โดยเหล่าสาวกทุกคนพยายามในการปรับแต่งเม็ดยาสลายหิน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางถ้ำวิญญาณที่กำลังจะมาถึง

การเตรียมการทั้งหมดดำเนินไปอย่างเต็มกำลัง

ว่านลินยังเป็นหนึ่งในร้อยจุดในเวลานี้ เธอวิ่งอย่างมีความสุขไปยังตำหนักโอสถและเห็นชูชิงเหอด้วยสีหน้ากังวลทันทีที่เธอเข้ามา

พี่ชายชิงเหอต้องตกอยู่ภายใต้ความกดดันอย่างมากในฐานะผู้นำในครั้งนี้ เขาคงกังวลว่าจะไม่สามารถพาเราไปรับผลประโยชน์เพิ่มได้!

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความชื่นชมของ ว่านหลิน ที่มีต่อพี่ชายชิงเหอ ก็เพิ่มมากขึ้น

“พี่ชิงเหอ!” ว่านหลินทักทายชูชิงเหอ

ชูชิงเหอ เงยหน้าขึ้นมองสัญลักษณ์บนหน้าอกของเธอ... อืม... มันใหญ่มาก... ไม่ มันเป็นสัญลักษณ์ของพระราชวัง ชิวลัน เขาจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อว่านหลิน!

“น้องสาวว่านหลิน สวัสดี มีอะไร ที่คุณต้องการให้ฉันช่วยไหม?” ชูชิงเหอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่มองสิ่งที่เขาไม่ควรมอง

“พี่ชายชิงเหอ ฉันก็เป็นหนึ่งในทีมที่มีสมาชิกครบร้อยคนในครั้งนี้ ฉันมาที่นี่โดยเฉพาะเพื่อขอบคุณพี่ชายชิงเหอที่สร้างโอกาสเช่นนี้ให้กับทุกคน แต่เมื่อฉันเห็นพี่ชายชิงเหอด้วยสีหน้ากังวลในตอนนี้ ฉันก็ คิดว่าพี่ชิงเหอกังวลว่าจะไม่สามารถพาเราไปรับผลประโยชน์เพิ่มได้จึงรู้สึกหนักใจ”

ว่านหลิน มองไปที่ ชูชิงเหอ ด้วยความชื่นชม

ชูชิงเหอ พยักหน้าขณะแอบคิดว่า “ฉันกังวลไหมว่าฉันจะไม่สามารถได้รับผลประโยชน์จากพวกคุณทุกคน?

ฉันกังวลจริงๆ ว่าจะหลอกลวงพวกคุณทุกคนยังไง!

ฉันกังวลว่าจะหลอกลวงทุกคนอย่างไรไม่รู้สึกลำบากใจ!

“พี่ชิงเหอ มั่นใจได้เลย แม้ว่านิกายสวรรค์กว้างใหญ่จะอยู่ห่างจากถ้ำวิญญาณมากที่สุด แต่ผู้อาวุโสกล่าวว่าเราได้เตรียมชุดเคลื่อนย้ายมวลสารไว้แล้ว ดังนั้นจะไม่ทำให้เราไม่สามารถมาถึงตรงเวลาได้ ยังมีเวลาอีกสองสามวัน ก่อนเปิดถ้ำวิญญาณ เรามีเวลาเพียงพอ ยิ่งกว่านั้น เรามีเม็ดยาสลายหินทั้งหมดอยู่ในมือ ส่วนอีก 3 นิกายที่เหลือไม่มีโอกาสเข้าเร็ว หากเราทำไม่ได้ ก็ไม่มีใครสามารถเข้าไปในถ้ำวิญญาณและรับผลประโยชน์!”

หือ?

ชูซิงเหอตกตะลึงเป็นเวลาสามวินาทีเมื่อได้ยินคำพูดของว่านหลิน!

ให้ตายเถอะ น้องสาวรุ่นน้องที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!

ชูชิงเหอ มีปัญหาเกี่ยวกับวิธีการหลอกลวงทุกคนในระหว่างการเดินทางถ้ำแห่งจิตวิญญาณนี้

ผู้เฒ่าบอกว่ามีอันตรายภายในถ้ำวิญญาณ และหากใครไม่ระวัง อาจเสียชีวิตได้ ดังนั้น ชูชิงเหอจึงต้องระมัดระวังอย่างยิ่ง

สิ่งนี้ทำให้ ชูชิงเหอ รู้สึกผิดอย่างแท้จริงที่หลอกลวงทุกคนและอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อชีวิตของพวกเขา

เขาต้องการทำลายนิกายกว้างใหญ่สวรรค์ ไม่ใช่สังหารหมู่ พี่น้องเหล่านี้แต่ละคนเป็นคนดี

ดังนั้นเขาไม่เพียงแต่ต้องหลีกเลี่ยงการทำร้ายชีวิตพวกเขาเท่านั้น แต่ยังต้องหลอกลวงพวกเขาด้วย นี่เป็นเรื่องยากมาก

แต่คำพูดของว่านหลินได้เปิดทางความคิดอีกแบบหนึ่งให้กับชูชิงเหอ

การเปิดถ้ำวิญญาณนั้นมีกำหนดเวลาและจะเปิดตามเวลาที่กำหนด ทั้งสามนิกายได้คำนวณไว้แล้วว่าจะเป็นห้าวันต่อมา เมื่อพลาดเวลา ถ้ำวิญญาณจะปิดโดยอัตโนมัติ และไม่มีใครรู้ว่าจะเปิดอีกครั้งเมื่อใด

สำนักสวรรค์กว้างใหญ่อยู่ห่างจากถ้ำวิญญาณมากที่สุด และถึงแม้จะมีชุดเคลื่อนย้ายมวลสารเพื่อพาทุกคนไปที่นั่นอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีโอกาสที่จะเกิดข้อผิดพลาดอยู่เสมอ...

เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขามาไม่ทัน?

จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาพลาดเวลาเปิดถ้ำวิญญาณ? ไม่เพียงแต่นิกายสวรรค์อันกว้างใหญ่เท่านั้น แต่แม้แต่อีกสามนิกายก็ไม่สามารถเข้าไปได้เพราะพวกเขาไม่มียาเม็ดสลายหิน

หากพวกเขามาไม่ได้ไม่ได้ ไม่เพียงแต่สำนักกว้างใหญ่สวรรค์จะได้รับผลกระทบ แต่อีกสามนิกายก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน!

ว้าว! ชูชิงเหอแทบจะน้ำตาไหล

สมแล้วที่เป็นรุ่นน้องที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!

ด้วยความตื่นเต้นและความสุข ชูชิงเหอ กล่าวคำอำลากับ ว่านหลิน และอารมณ์เศร้าของเขาก็ดีขึ้นทันที

วันนี้เป็นวันดี...หวังว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดนะ... ให้ตายเถอะ...

เพลงนี้ไม่เป็นมงคล! ครั้งล่าสุดที่ฉันร้องเพลงนี้ ฉันใช้เงินไปได้หญ้าเสิ่นหลิง และจบลงด้วยถ้ำแห่งจิตวิญญาณ อุบัติเหตุครั้งนี้ทนไม่ไหวแล้ว ฉันไม่สามารถร้องเพลงนี้ได้อีกในอนาคตอย่างแน่นอน!

ในวันต่อมา ผู้เฒ่าแจ้งให้ ชูชิงเหอ รู้ว่าตำหนักโอสถนั้นน่ากลัวเพียงใดเมื่อปฏิบัติการอย่างเต็มประสิทธิภาพ

หญ้าวิญญาณเกือบสองล้านถูกใช้ไปจนหมดแล้ว และเม็ดยาสลายหินจำนวนมากก็ได้รับการขัดเกลาในเวลาเดียวกัน

ผู้เฒ่าแบ่งยาออกเป็นสี่ส่วน โดยนิกายสวรรค์กว้างใหญ่ได้รับมากที่สุด ไม่ต้องพูดถึงการล้างสารพิษ แม้ว่าพวกเขาจะติดอยู่ในถ้ำวิญญาณเป็นเวลาสิบวันหรือครึ่งเดือน พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องนำอาหารใดๆ เลย พวกเขาสามารถอยู่รอดได้ด้วย ยาสลาย เพียงลำพัง

ตามที่ผู้เฒ่าได้กล่าวไว้ สิ่งนี้เรียกว่าการเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้น

ในเวลาเดียวกัน ผู้เฒ่ายังมอบยาเบ็ดเตล็ดจำนวนหนึ่งให้กับ ชูชิงเหอ รวมถึงยารักษา ยาล้างพิษ และ... โดยพื้นฐานแล้วทุกอย่างที่สามารถใช้ได้

นอกจากนี้ผู้อาวุโสยังมอบป้ายผู้อาวุโสของเขาให้กับ ชูชิงเหอ อีกด้วย

"เมื่อคุณอยู่ไกลบ้าน คุณต้องไม่กระทำการโดยประมาท นำ ป้ายอาวุโส นี้ติดตัวไปด้วยและใช้เมื่อคุณคิดว่าจำเป็น"

“มันจะถูกลงโทษเหมือนคำสั่งสวรรค์อันกว้างใหญ่ครั้งล่าสุดหรือไม่?” ชูชิงเหอถาม

“อย่ากังวล ฉันได้รายงานไปยังหัวหน้านิกายแล้ว และฉันก็ได้รับคำสั่งของผู้อาวุโสแก่คุณเป็นการส่วนตัว ตราบใดที่คุณไม่ทำอะไรผิด คุณจะไม่ถูกลงโทษ”

ใบหน้าของชูชิงเหอเต็มไปด้วยความผิดหวังหลังจากได้ยินคำพูดของผู้อาวุโส

หลังจากอธิบายข้อควรระวังต่างๆ ให้ ชูชิงเหอ ทราบแล้ว ในที่สุดผู้อาวุโสก็จากไป

ขณะที่ผู้อาวุโสจากไป เฟิงเฟยก็พร้อมกลุ่มพี่ชายอาวุโสจากวังนกระเรียน

“ศิษย์น้องชิงเหอ นี่เป็นน้ำอมฤตต่างๆ ที่ฉันเตรียมไว้สำหรับคุณ... เอาไปเก็บไว้อย่างปลอดภัย เมื่อคุณไม่อยู่บ้าน เราไม่สามารถประหยัดกับน้ำอมฤตเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน ความปลอดภัยต้องมาก่อน!” เฟิงเฟยสั่งสอนขณะบรรจุยาอายุวัฒนะไว้ในมือของชูชิงเหอ

“ศิษย์น้องชิงเหอ นี่คือน้ำอมฤตที่ฉันเตรียมไว้สำหรับคุณ…”

“และฉัน...และฉัน...”

ว้าว น้ำอมฤตทุกประเภทถูกยัดไว้ในมือของ ชูชิงเหอ ตอนนี้ แม้ว่าเขาจะถูกขังอยู่ในถ้ำวิญญาณมาครึ่งปีแล้ว แต่เขาก็สามารถเติมท้องของเขาด้วยยารักษาโรคทุกชนิดเหล่านี้ได้

“ศิษย์น้องชิงเหอ เอาหินวิญญาณเหล่านี้ไป เมื่อคุณไม่อยู่บ้าน มีหลายสถานที่ที่คุณต้องใช้เงิน แม้ว่าหินวิญญาณเหล่านี้จะมีไม่มาก แต่ก็ยังสามารถช่วยได้ในเวลาเร่งด่วน”

จากนั้นเฟิงเฟยก็หยิบกล่องขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหินวิญญาณระดับสูงออกมา...

คุณเรียกสิ่งนี้ว่าไม่มากเหรอ?

พี่...เข้าใจคุณค่าหินวิญญาณจริงๆ เหรอ?

ชูซิงเหอซึ่งเป็นเด็กยากจน มีความเข้าใจเรื่องเงินอยู่บ้าง คนธรรมดาในโลกภายนอกใช้เหรียญทอง เงิน และทองแดงต่างๆ และเหนือเหรียญเหล่านั้นคือการมีอยู่ของหินวิญญาณ

หินวิญญาณเกรดต่ำเกรดต่ำสามารถแลกเปลี่ยนเป็นทองคำได้หนึ่งพันเหรียญทอง และเป็นเรื่องยากที่ใครจะแลกหินวิญญาณเป็นทองคำได้

และต้องใช้หินวิญญาณระดับต่ำหนึ่งร้อยก้อนเพื่อแลกกับหินวิญญาณระดับกลาง และหินวิญญาณระดับกลางหนึ่งร้อยก้อนเพื่อแลกเป็นหินวิญญาณระดับสูง...

ชูซิงเหอจำได้อย่างคลุมเครือว่าตอนที่เขาอยู่ในหมู่บ้านใกล้ภูเขา ทองคำสิบเหรียญทองสามารถทำให้ครอบครัวสามคนอยู่ได้อย่างสบาย ๆ เป็นเวลาหนึ่งปี

หินวิญญาณที่เฟิงเฟยเพิ่งมอบให้เขา พูดหยาบๆก็เกินพอที่จะซื้อทั้งหมู่บ้านได้ห้าสิบครั้ง!

“ศิษย์พี่เฟิง เจ้าตระหนี่ได้อย่างไร... ศิษย์น้องชิงเหอกำลังจะออกไปข้างนอกเป็นครั้งแรก และก็จะมีบางครั้งที่เขามีเงินไม่เพียงพ อ เขาจะหาหินวิญญาณเหล่านี้ได้จากไหนบ้าง มา มา มา มาเถอะ... ศิษย์น้องชิงเหอ ฉันยังมีอยู่ตรงนี้ คุณรับไปเถอะ พี่ชายก็ไม่ต้องการมันเช่นกัน!”

“ศิษย์น้องชิงเหอ ฉันยังมีอยู่บ้างนี่… คุณเอามันไป…”

ในไม่ช้า กล่องต่างๆ ก็ถูกวางไว้ตรงหน้าของ ชูชิงเหอ และหินวิญญาณคุณภาพสูงก็เปล่งแสงที่พราวออกมา ด้วยหินวิญญาณมากมายมารวมตัวกัน ชูชิงเหอตระหนักว่าทักษะทางคณิตศาสตร์ของเขายังขาดอยู่จริงๆ...

เขาไม่สามารถคำนวณได้ว่ามีกี่หมู่บ้านเช่นหมู่บ้านใกล้ภูเขาที่หินวิญญาณเหล่านี้สามารถซื้อได้...

หลังจากเห็นคลื่นสิ่งของคลื่นนี้แล้ว คลื่นลูกต่อไปก็มาถึง

มียาบางชนิด หินวิญญาณ และสมบัติหลายอย่างที่เตรียมไว้สำหรับ ชูชิงเหอ แต่น่าเสียดายที่สมบัติเหล่านั้นมีระดับที่สูงกว่าเล็กน้อย และ ชูชิงเหอ ไม่สามารถใช้มันได้เลย

หลังจากที่พี่ชายทั้งหมดจากไปแล้ว ชูซิงเหอก็มองดูสิ่งต่าง ๆ ในวงแหวนจัดเก็บที่ผู้อาวุโสมอบให้เขาอย่างเงียบ ๆ

ในอดีต ผู้คนมักจะพูดถึงการที่เด็กในหมู่บ้านท้าทายสวรรค์และตบหน้านายน้อยแห่งตระกูลอันทรงเกียรติหลายคน

แต่ในขณะนี้ ชูซิงเหอแค่อยากชี้ไปที่หน้าเด็กในหมู่บ้านแล้วถามเขาว่า... ทำไม! ดูสิ่งที่อยู่ภายในแหวนของฉันสิ... ฉันไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวด้วยซ้ำ แค่หยิบหินวิญญาณออกมาก็สามารถทำลายทั้งหมู่บ้านของคุณได้!

บอกฉันที อะไรทำให้คุณคิดว่าจะตอบโต้ฉันได้!

เพียงแค่ความมั่งคั่งที่พี่ชายของ วังนกกระเรียน มอบให้นั้นเกินกว่าความสามารถของ ชูชิงเหอ ในการคำนวณแล้ว

ค่ำคืนแห่งความฝันอันสวยงาม เช้าวันรุ่งขึ้น ชูซิงเหอและเหล่าสาวกที่ได้รับเลือกจากแต่ละวังมารวมตัวกันที่วังสวรรค์กว้างใหญ่

หัวหน้านิกายมาด้วยตนเองจริงๆ

ประการแรก ผู้อาวุโสให้คำแนะนำบางอย่างก่อนออกเดินทาง โดยพื้นฐานแล้วบอกว่าพวกเขาจะต้องไม่ทำอะไรที่อุกอาจ ต้องไม่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของนิกายสวรรค์กว้างใหญ่ จากนั้นใส่ใจกับความปลอดภัยของตนเองและอื่นๆ

จากนั้นปรมาจารย์นิกายก็เดินไปท่ามกลางทุกคน จ้องมองไปทั่วทุกคน และในที่สุดก็หยุดที่ ชูชิงเหอ: "ชิงเหอ ในฐานะผู้นำในครั้งนี้ ระวังคำพูดของคุณละปกป้องความปลอดภัยของน้องชายและน้องสาวทุกคนในระหว่างการเดินทางไป ถ้ำจิตวิญญาณ นอกจากนี้ พยายามนำทรัพยากรกลับมาเพิ่มเติมสำหรับนิกายสวรรค์อันกว้างใหญ่ของเรา "

“หัวหน้านิกาย มั่นใจได้เลย! หากฉันไม่สามารถรับทรัพยากรได้มากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในครั้งนี้ ชิงเหอก็ยินดีที่จะยอมรับการลงโทษจากการถูกไล่ออกจากนิกาย!”

ปรมาจารย์นิกายตกตะลึง...

เมื่อกี้คุณได้ยินว่าฉันพูดว่า "ให้มากที่สุด" เหรอ? ฉันออกคำสั่งทหารแก่คุณเหรอไม่

“ชิงเหอ ฉันรู้ว่าคุณต้องการต่อสู้เพื่อเกียรติยศของนิกาย แต่ถ้าคุณถูกไล่ออกจากนิกายด้วยเหตุนี้ ศิษย์คนอื่น ๆ จะกล้าเป็นผู้นำทีมในอนาคตหรือไม่?” หัวหน้านิกายหัวเราะเบา ๆ

“หัวหน้านิกายพูดถูก แต่ในฐานะผู้นำ ฉันควรมีพฤติกรรมเป็นผู้นำ หากฉันไม่สามารถรับทรัพยากรได้มากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ในครั้งนี้ โปรดเปลื้องตัวตนของฉันในฐานะศิษย์สายตรง!”

หัวหน้านิกายพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "เด็กดี ฉันรู้ว่าคุณต้องการได้รับเกียรติจากนิกาย แต่ไม่จำเป็นต้องกดดันตัวเองขนาดนั้น"

ผู้อาวุโสคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย

ดูเถิด สมัยก่อนเมื่อลูกศิษย์ออกไปข้างนอก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ต่างก็โทษกัน กลัวว่าตนจะต้องรับโทษถึงที่สุด

แต่ดูที่ชูชิงเหอ เด็กดีในฐานะผู้นำ เขาจะต้องรับผิดชอบทั้งหมดเป็นของตัวเอง โดยไม่หลบเลี่ยงสิ่งใดๆ เราจะหาผู้นำเช่นนี้ได้ที่ไหน?

หัวหน้านิกายมองดูการแสดงออกที่จริงจังของ ชูชิงเหอ จากนั้นมองไปที่ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบตัวเขาพยักหน้าทีละคน แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าคำสั่งทางทหารของ ชูชิงเหอ นั้นหนักเกินไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังพยักหน้า

ดังคำกล่าวที่ว่า ยิ่งมีความสามารถมากขึ้น ความรับผิดชอบก็จะมากขึ้น และความรับผิดชอบก็จะมากขึ้น ความกดดันก็จะมากขึ้นตามไปด้วย กู่หมิงเฉา ยังต้องการดูว่า ชูชิงเหอ ยังคงสามารถทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบภายใต้ความกดดันสูงเช่นนี้หรือไม่

ส่วนการเพิกถอนตัวตนของเขาในฐานะลูกศิษย์สายตรงนั้น...หากเอาคืนได้ก็สามารถเพิ่มกลับเข้าไปได้ตามธรรมชาติ...