ตอนที่ 20 สมาชิกการขนส่งทางอากาศ
ตอนที่ 20 สมาชิกการขนส่งทางอากาศ
ถ้าจะจับนกกลายพันธุ์จะต้องออกไปจับตามชานเมือง
ตัวที่มีจำนวนมากที่สุดคือนกกระจอกกลายพันธุ์
…
…
เย่ชูได้พบนกกระจอกกลายพันธุ์ มันอยู่ร่วมกันนับหมื่น
นกกระจอกกินเมล็ดพืชเป็นหลัก ปัจจุบันไวรัสก็ทำให้พืชกลายพันธุ์เช่นกัน
ดังนั้นนกกระจอกจึงไม่ขาดอาหาร
เย่ชูจำฉากจับนกได้อย่างคลุมเครือเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก
อ่างไม้ถูกสร้างขึ้นบนแท่งไม้ และมีเชือกยาวผูกไว้กับแท่งไม้ซึ่งยื่นออกมาตรงมุม
มีข้าววางอยู่ใต้กะละมังไม้เวลานกมากินก็แค่ดึงเชือก
บูม! นกถูกคลุม
เย่ชูใช้วิธีนี้เพื่อจับนกกระจอก
ปังปังปัง!
แต่สิ่งที่ทำให้เย่ชูประหลาดใจก็คือ
นกกระจอกเจาะรูออกมาด้วยจะงอยปากของพวกมัน
"มันฉลาดมาก!" เย่ชูรีบเข้าไปเอื้อมมือจับนกกระจอก
ปัง!
โดยไม่ได้ตั้งใจ นกกระจอกตัวหนึ่งจิกมือของเขา มีทำให้มีเลือดออก
“กายาเหล็ก!”
กล้ามเนื้อทั่วร่างกายของเขาเริ่มตึงและแข็งกระด้าง
ปัง!(จินตนาการเสียงนกกระจอกจิกไม่ออก)
นกกระจอกจิกอีกครั้ง แต่มีเพียงเสียงปังราวกับว่ามันจิกก้อนหิน
"คมมาก!" เขาแอบถอนหายใจที่การป้องกันของกายาเหล็กนั้นแข็งแกร่ง เย่ชูสังเกตนกกระจอกอย่างระมัดระวัง
ร่างกายของนกกระจอกกลายพันธุ์มีขนาดใหญ่กว่าเดิมสองหรือสามเท่าและก้าวร้าว
พลังการต่อสู้ก็ทรงพลังมากเช่นกัน
ถ้าเย่ชูไม่ใช้กำลังใดๆ นกกระจอกก็คงดิ้นหลุดแล้วบินหนีไป
“เด็กดี! ด้วยความแข็งแกร่งขนาดนี้ มันจะรับน้ำหนักได้ราวยี่สิบกิโล!” เย่ชูอุทาน
เขาเริ่มใช้สกิวฝึกฝนสัตว์
ทันทีที่มีเสียงดังขึ้น นกกระจอกกลายพันธุ์ก็ค่อยๆ สงบลงราวกับว่ามัมอยู่ในมนต์สะกด
หลังจากนั้นไม่นาน นกกระจอกก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
ในเวลานี้เย่ชู ดูเหมือนจะมีความเชื่อมโยงที่คลุมเครือกับนกกระจอกในใจของเขา
ทันใดนั้นเย่ชู ก็ค่อยๆ ปล่อยมือ นกกระจอกกระพือปีกสองสามครั้งแล้วบินหนีไป
เมื่อนกกระจอกบินไปไกลขึ้นเรื่อยๆ ความสัมพันธ์ระหว่างเย่ชูกับนกกระจอกก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ
"กลับมา!" เย่ชูตะโกนเสียงดัง
แต่นกกระจอกก็หายไปแล้ว
"ล้มเหลว?"
เมื่อเย่ชูสับสน นกกระจอกก็บินกลับมาพร้อมกับเมล็ดพืชในปาก
"ให้ฉัน?" เย่ชูมองดูเมล็ดพืชที่นกกระจอกใส่ไว้ในมือแล้วถามด้วยความประหลาดใจ
จากนั้นนกกระจอกก็พยักหน้า
เย่ชูลูบหัวเล็กๆ ของนกกระจอกแล้วพูด "ขอบคุณ ฉันไม่กินสิ่งนี้!"
โดยไม่คาดคิด นกกระจอกส่ายหัวและต้องการให้เขาเก็บเมล็ดพีชไป
ขณะเดียวกันเสียงระบบก็ดังขึ้น
“แนะนำ: คุณพบเป้าหมายที่มีพลังงานสูง จะดูดซับมันหรือไม่?”
เย่ชูมองไปรอบ ๆ และพบว่าเมล็ดพืชนั้นคายพลังงานที่แข็งแกร่งมากออกมา
"นี่คือ……" เย่ชูเริ่มวิเคราะห์โดยใช้ระบบ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
เมล็ดแอปเปิ้ลกลายพันธุ์: สามารถปลูกเป็นผลไม้ที่ให้พลังงานได้
“ผลไม้ที่เพิ่มพลังงาน? มันเทียบได้กับสารเร่งยีน!”
เย่ชูไม่คาดคิดว่านกกระจอกตัวนี้จะให้ของขวัญชิ้นใหญ่แก่เขา
หลังจากเก็บเมล็ดพืชอย่างระมัดระวังแล้ว เย่ชูก็วางแผนที่จะกลับไปและรื้อถอนอาคารทั้งหมดรอบๆ ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อสร้างสวรรค์ในใจกลางเมือง
ต่อมาเย่ชูก็หยิบ AK ออกมา
AK47 พร้อมแม็กกาซีน หนักรวม 4.79 กก.
เย่ชูขอให้กระจับมันยกขึ้น
ไม่คาดคิดว่ามันสามารถยก AK47 ขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
และมีความยืดหยุ่นมาก
เย่ชูพยายามอีกครั้ง
นกกระจอกหนึ่งตัวสามารถบรรทุก AK ได้ประมาณ 3 กระบอก ซึ่งมีน้ำหนักประมาณ 15 กิโล
ด้วยน้ำหนักเท่านี้ นกกระจอกสามารถบินได้เพียงไม่กี่สิบกิโลก่อนที่จะหมดแรงและจำเป็นต้องพักผ่อน
ถ้าน้ำหนักประมาณสิบกิโลและนกกระจอกสามารถบินไปได้ไกลถึงหนึ่งร้อยกิโล
ทันทีเย่ชูยิ้มและมองไปที่นกกระจอกที่หนาแน่นบนต้นไม้ใหญ่
การจัดตั้งกองทัพขนส่งทางอากาศดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ
ภายในสิบวันเย่ชู ฝึกนกกระจอกได้ห้าพันตัว
ปริมาณนี้สามารถตอบสนองความต้องการของเย่ชู ได้ชั่วคราว
สาเหตุที่เลี้ยงได้มากมายขนาดนี้
นั่นเป็นเพราะว่าสกิวฝึกฝนสัตว์ของเย่ชู ได้รับการอัพเกรดในขณะที่เขาฝึกพวกมัน
หลังจากอัพเกรด อัตราความสำเร็จของสกิวฝึกฝนสัตว์ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก แถมยังสามารถฝึกเป็นกลุ่มได้อีกด้วย
สิ่งนี้ช่วยประหยัดเวลาและพลังงานของเย่ชูได้มาก
เหลือเวลาอีกไม่ถึงยี่สิบวัน ที่เย่ชูจะต้องขายสินค้าให้ได้ 500000
การจัดตั้งช่องทางขนส่งสินค้าใต้ดิน ทำให้เย่ชูสามารถขนส่งวัสดุไปยังฐานทั้งสามได้อย่างเป็นระเบียบ
ตามคำแนะนำของเย่ชู พวกเขามุ่งเป้าไปที่พื้นที่โดยรอบ
นิวเคลียสทั้งหมดที่พวกเขาหามาจะถูกส่งมอบให้กับเย่ชู
ในทางกลับกัน เย่ชูก็จัดหาอาหาร อาวุธ ฯลฯ ให้พวกเขา
เหมือนฐานทั้งสามกลายเป็นคนงานของเย่ชู
และเนื่องจากฐานทั้งสามนั้นล้อมรอบเย่ชู จึงไม่มีสงครามในขณะนี้
นี่เป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับคนธรรมดาในฐาน
ผู้คนจากทั้งสามฐานก็เดินผ่านทางเดินใต้ดินเช่นกัน
แต่เมื่อมาถึงทางเข้าก็หมดหวัง
เพราะทางเข้าเย่ชูถูกสร้างสูงกว่าทางเดินใต้ดินหลายร้อยเมตร
พวกเขาไม่มีเครื่องมือเลยไม่สามารถขึ้นไปได้
ในส่วนของทางออก เย่ชูขอให้พวกเขาติดตั้งลิฟต์ขนส่งสินค้าที่แต่ละฐานเพื่ออำนวยความสะดวกในการรับสินค้า
...
จู่ๆฝนก็ตก
นี่เป็นฝนแรกที่เย่ชูเห็นเมื่อเขามาที่นี่
“ทำไมจู่ๆ ฝนตก”
เย่ชูอดไม่ได้ที่จะสับสน
ท้องฟ้าแจ่มใสเมื่อวินาทีที่แล้ว
ไม่มีฟ้าร้องหรือฟ้าแลบ แต่ทันใดนั้นเมฆดำมืดก็เข้ามา
เย่ชูยืนอยู่ที่ประตูซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วมองออกไป
ตอนแรกตกเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ตกอย่างหนัก
ขณะเดียวกันเขาก็เห็นซันโดกุวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“นายท่านแย่แล้ว ซอมบี้ในเมืองเริ่มกลายพันธุ์!”
"กลายพันธุ์?" จากนั้นเย่ชู ก็เดินออกไป
ฝนตกกระทบร่างกายของเขา แต่เย่ชูรู้สึกถึงความร้อนอบอ้าว
ราวกับว่ามีประกายไฟกระทบเขา
"แนะนำ: โฮสต์ถูกไวรัสกัดเซาะ ระบบเลยแปลงเป็นพลังงานโดยอัตโนมัติ!"
"พลังงาน +1!"
"พลังงาน +1!"
"พลังงาน +1!"
…
เสียงยังคงก้องอยู่ในหูของเย่ชู
เย่ชูมีความสุขขึ้นทันที เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับพลังงานท่ามกลางสายฝน
แต่แล้วเย่ชูก็ไม่มีความสุขอีกต่อไป
ดูเหมือนว่าฝนจะเต็มไปด้วยไวรัสและซอมบี้ที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มวิวัฒนาการ
ซอมบี้ที่แต่เดิมอยู่ในระดับ 1 ขั้นต่ำมันก็เริ่มพัฒนาไปอย่างรวดเร็วสู่ระดับ 1 ขั้นกลางภายใต้ฝนตกหนักและมันยังคงเพิ่มขึ้นเลือยๆ
“เวร!” เย่ชูตกใจ
หากระดับซอมบี้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
งั้นสกิว "ราชาซอมบี้" ของเขาจะควบคุมซ้อมบี้ตัวไหนไม่ได้อีก
โฮ้โฮ้โฮ้!
เสียงคำรามอันเร่าร้อนดังไปทั่วเมือง
เย่ชูเงยหูและตั้งใจฟัง
พบว่าเสียงมาจากทิศทางของซอมบี้ระดับสองดั้งเดิม
นี่ก็หมายความว่าซอมบี้ระดับสองก็เริ่มกลายพันธุ์เช่นกัน
“เร็วเข้า! เมิ่ง ฉีหยวน ฟางเสี่ยวหยู รีบไปเอาตู้คอนเทนเนอร์ที่ใหญ่ที่สุดในซุปเปอร์มาร์เก็ตออกมา!”
น้ำฝนนี้ไม่สามารถปล่อยทิ้งไปเปล่าๆได้
ควรเก็บน้ำฝนไว้อาบในภายหลัง
ภาชนะทั้งหมดถูกวางไว้ด้านนอกและเย่ชู ก็หยิบแผ่นพลาสติกขนาดใหญ่ออกมาด้วย
วางบนหลังคาแล้วต่อเข้ากับท่อ
เย่ชูขอให้ เมิ่ง ฉีหยวนถือท่อและเก็บน้ำฝนต่อไป
ขณะที่กำลังเก็บน้ำฝนกัน จู่ๆเย่ชู ก็ได้ยินเสียงวิทยุในซุปเปอร์มาร์เก็ตดังขึ้น
