ตอนที่ 6 เลือดออก
ตอนที่ 6 เลือดออก
“มันสำหรับผู้หญิง” เขากล่าว “น่ารักดีนะ เก็บไว้ให้ตัวเจ้าเองเถอะ อย่าใช้มันเสียเปล่ากับข้าเลย”
ไอร่าโกรธเล็กน้อย “คุณหมายถึงอะไร คุณคือครอบครัวของฉันนะ ในใจฉันคุณคือคนสำคัญที่สุด ผลไม้กรุบกรอบจะกี่ชิ้นก็ไม่มีทางสำคัญเท่ากับคุณ”
เชร์ตัวแข็ง
เขามองหญิงสาวตัวน้อยของเขา ใบหน้าที่สวยของเธอดูอบอุ่นและมีชีวิตชีวาท่ามกลางแสงไฟ
กระแสน้ำอุ่นไหลเข้าสู่หัวใจของเขา
ไอร่ารู้สึกเขินอายเล็กน้อยจากการจ้องมองของเขา “ทำไมต้องจ้องฉันแบบนั้นด้วย”
เขากระซิบว่า “ข้าไม่เคยเห็นผู้หญิงที่อ่อนโยนขนาดนี้มาก่อน..”
แม้ว่าตัวเมียจะหายาก แต่ก็ไม่ได้มีเหมือนกันทั้งหมด เขาเคยเจอผู้หญิงมาหลายตัวมาก่อน และพวกเธอก็นิสัยเสียและเอาแต่ใจโดยไม่มีเหตุผล
แต่หญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าเขาแตกต่างออกไป
เธออ่อนโยน
เขาไม่สามารถต้านทานได้ เขาจึงโน้มตัวลงมาและจับเธอด้วยหัวขนาดใหญ่ของเขา “ข้าโชคดีจริง ๆ ที่ชีวิตนี้ได้พบกับเจ้า”
ไอร่ารู้สึกจั๊กจี้
เธอหัวเราะ “อย่าขยับสิคะ ฉันกำลังทำแผลให้คุณนะ”
เธอใช้มีดกระดูกตัดหนังเป็นเส้น ๆ จากนั้นเธอก็พันมันรอบ ๆ บาดแผลของเชร์อย่างระมัดระวัง
ไอร่าถามช้า ๆ “เจ็บอยู่หรือเปล่า”
เขาคลำอย่างระมัดระวัง “ตอนนี้ดีขึ้นแล้วล่ะ”
ไอร่ายิ้มด้วยความโล่งใจ “ดีแล้ว”
เธอเอาเข็มและด้ายที่พวกเขาซื้อจากตลาดเมื่อเช้าออกมา และเธอก็เริ่มทำรองเท้า
หลังจากดิ้นรนอยู่นานเธอก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ นิ้วของเธอถูกเข็มกระดูกแทงอยู่หลายครั้ง และมีหยดเลือดปรากฏขึ้น
ภาพนั้นทำให้หัวใจของเชร์เจ็บปวด
เขากลับคืนร่างเป็นมนุษย์ทันที จากนั้นเขาก็เอาเข็ม ด้าย และหนังสัตว์ไป “ให้ข้าทำจะดีกว่า”
ไอร่าลังเลมาก “มือของคุณยังเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอคะ...”
“แค่เรื่องเล็กน้อย แผลแค่นั้นทำอะไรข้าไม่ได้หรอก”
เขารีบตัดหนังสัตว์แล้วร้อยด้ายในเข็ม ในไม่ช้า เขาก็ทำรองเท้าบูตหนังที่สวยงามและน่ารักคู่หนึ่ง
เพื่อให้สวมใส่สบาย เขาจึงบุนวมด้วยหนังสัตว์สองชั้นเป็นพิเศษ เขาติดแถบหนังไว้เพื่อให้สามารถผูกเป็นเชือกได้ สามารถสวมใส่ได้ทั้งแบบหลวมหรือแบบรัดรูป นอกจากนี้ยังสามารถสวมใส่และถอดได้ง่ายด้วย
“ลองดูสิ” เชร์กล่าว
ไอร่าสวมมันทันทีและลุกขึ้นกระโดดไปมา เธอถามอย่างตื่นเต้นว่า “สวยไหม”
เขาพยักหน้า รู้สึกพอใจ “ดูดีมาก แค่นี้เจ้าก็ไม่ต้องกังวลว่าเท้าจะถูกหนามตำอีกต่อไป”
ไอร่าถามช้า ๆ “คุณล่ะ อยากทำรองเท้าให้ตัวเองด้วยหรือเปล่า”
“ไม่ล่ะ ผิวของข้าหนา ข้าไม่ต้องกังวลว่าจะถูกบาดเมื่อเดินบนพื้น นอกจากนี้ข้ามักจะต้องแปลงร่าง ถ้าข้าสวมรองเท้า เวลาแปลงกายเป็นอสูรคงไม่สะดวก”
ไอร่าจินตนาการถึงเสือตัวใหญ่ที่สวมรองเท้าบูตหนัง และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อืม ฉันลืมคิดเรื่องนั้นไปเลย”
หลังจากดูเขาทำรองเท้าแล้ว ไอร่าก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
เธอพิงท้องของเชร์ขณะที่เชร์ม้วนหางของเขาไว้รอบตัวเธอ ความอบอุ่นห่อหุ้มเธอและกล่อมเธอให้หลับใหล
เชร์วางศีรษะบนอุ้งเท้าหน้าและมุ่งความสนใจไปที่ผู้หญิงที่กำลังหลับอยู่ ดวงตาสีฟ้าของเขาดูอ่อนโยน
...
ขณะที่ไอร่าค่อย ๆ หลับไป เธอรู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นที่ไหลออกมาจากข้างใต้เธอ
ทั้งหมดนี้ช่างคุ้นเคยเหลือเกิน
เธอลืมตาขึ้นและรู้สึกอย่างระมัดระวังอีกครั้ง
จู่ ๆ เธอก็รู้สึกไม่ดี
เป็นไปได้ไหม?!
ไอร่าผลักหางของเสือออกไปทันทีและเอื้อมมือไปแตะก้นของเธอ มันถูกปกคลุมไปด้วยเลือด
ให้ตายเถอะ มันเป็นช่วงเวลานั้นของเดือนของเธอจริง ๆ หรือ
โลกนี้ไม่มีผ้าอนามัย แล้วเธอจะทำอย่างไรกับประจำเดือนของเธอล่ะ
‘ฉันต้องปูหนังหรือใบไม้ไว้ข้างใต้ด้วยเหรอ’
เชร์ได้กลิ่นเลือดในอากาศ เขาลืมตาและติดตามกลิ่น เขาเห็นเลือดบนฝ่ามือของไอร่า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
“เจ้าบาดเจ็บ”
ใบหน้าของไอร่าแดงก่ำขณะที่เธอพยายามอธิบายตัวเองด้วยเสียงที่สั่นเทา “ฉัน-ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“เจ้าเจ็บ เจ้ามีเลือดออก” เขาแปลงร่างเป็นมนุษย์อย่างรวดเร็ว
เขาอุ้มเธอขึ้นมาและพบว่าชุดของเธอก็เปื้อนเลือดเช่นกัน
มีเลือดออกจำนวนมาก สาวน้อยของเขาต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่ ๆ
เชร์ฉีกชุดหนังของเธอออกจากร่างกายของเธอ เพียงเพื่อจะรู้ว่ามีเลือดไหลออกมาจากหว่างขาของเธอ
โดยไม่สนใจการต่อสู้และการขัดขืนของไอร่า เขาจึงบังคับให้เขาของเธอเปิดออกและตรวจดูบาดแผลที่มีเลือดออก
ไอร่ารู้สึกเขินอายและโกรธมากจนเธออยากจะตาย “ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ เลือดออกแบบนี้เป็นเรื่องปกติ ขอฉันนอนเงียบ ๆ สักสองสามวันก็พอ”
อย่างไรก็ตาม เขากลับปฏิเสธที่จะเชื่อเธอ
เขาเชื่ออย่างดื้อรั้นว่าตัวเมียตัวน้อยของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ใบหน้าของเขาขาวซีดไปด้วยความวิตกกังวล ดวงตาสีฟ้าของเขาเต็มไปด้วยความกลัว
เมื่อเชร์ยังเด็ก พี่ชายของเขาเสียชีวิตเนื่องจากบาดแผลสาหัส
เขาเห็นพี่ชายของเขานอนจมกองเลือดขณะที่ร่างกายของเขาแข็งขึ้นทีละน้อย ความโศกเศร้าจากการสูญเสียผู้เป็นที่รักเกือบจะทำให้เขาแตกสลาย
ตอนนี้คู่ของเขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน เธอเลือดออกมาก
เธอจะตายเหมือนพี่ชายของเขาหรือไม่
เขาทนไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องนี้ เขาพันหนังไว้รอบร่างของไอร่า และอุ้มเธอขึ้นอย่างระมัดระวัง
“ไม่ต้องกลัว ข้าจะพาเจ้าไปหาหมอผี ข้าจะช่วยเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตาย”
ไอร่ารู้สึกเขินอายมาก
เธอแค่เป็นประจำเดือน ทำไมเชร์ถึงคิดว่าเธอกำลังจะตาย
เธอไม่เคยได้ยินว่าใครตายเพราะพวกเธอมีประจำเดือน
...
หมอผีเฒ่า ฟากัสกำลังรักษาบาดแผลอสูรหมาป่าหนุ่ม
สัตว์ป่าตัวนี้ร่างสูงและเพรียวบาง ผมสีเงินสั้นและดวงตาสีเขียวเข้มทำให้เขาดูอันตรายและใบหน้าหล่อเหลาราวกับภาพแกะสลักของเขาเปล่งรัศมีที่คมชัด
แม้ว่าจะมีบาดแผลยาวบนหน้าอกของเขา แต่ก็ยังไม่สามารถซ่อนรัศมีที่ครอบงำของเขาได้
เขาเป็นเหมือนคมมีดที่อาบยาพิษไว้
ขณะที่หมอผีช่วยเขาทายา เขาพึมพำว่า “คอนริ เพียงเวลาไม่นาน เจ้าได้รับบาดเจ็บกี่ครั้งแล้ว ข้าจำได้ว่านี่เป็นครั้งที่สิบใช่ไหม เจ้าใช้สมุนไพรที่นี่ไปเกือบหมดแล้วนะ”
คอนริพูดอย่างไร้ความรู้สึก “ข้าจะช่วยท่านเก็บสมุนไพรเพิ่มเอง”
ฟากัสจ้องมองมาที่เขา “เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้สนใจสมุนไพร ข้าอยากให้เจ้าหาผู้หญิงโดยเร็วที่สุดและหยุดใช้พลังงานมากเกินไปในการล่าสัตว์”
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ารำคาญ “ข้าเกลียดผู้หญิง”
ไม่ต้องสนใจที่จะหาผู้หญิงมาเป็นคู่ให้กับเขา เขาอดไม่ได้ที่จะเกลียดสายตาของผู้หญิง
ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและเห็นแก่ตัวเหล่านั้นไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากคลอดลูก
พวกเธออ่อนแอและไร้ความสามารถ แต่ยังโลภและเกียจคร้านอีกด้วย ทุกวัน ตราบใดที่พวกเธอนอนบนเตียงโดยกางขาออก พวกเธอก็จะได้ทุกสิ่งที่ต้องการ
ที่แย่กว่านั้นคือพวกเธอไม่เคยรู้วิธีที่จะรักษาสิทธิพิเศษของพวกเธอ
แทนที่จะกลายเป็นทาสของผู้หญิง คอนริอยากจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต
ฟากัสพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อโน้มน้าวเขา “ข้ารู้ว่าเจ้าเกลียดผู้หญิงเพราะการตายของบิดาของเจ้า แต่เจ้าไม่สามารถสรุปทุกอย่างแบบนั้นได้ ไม่ใช่ผู้หญิงทุกตัวจะใจร้ายเหมือนแม่ของเจ้า-”
“พอแล้ว ข้าไม่อยากได้ยินคำว่า ผู้หญิง อีก” คอนริลุกขึ้นทันทีด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “แค่คิดถึง ข้าก็รู้สึกไม่ดีแล้ว”
จากนั้นเขาก็บุกออกไป
“เจ้าเด็กบ้า บาดแผลของเจ้ายังไม่ได้พันแผลเลยนะ กลับมาเดี๋ยวนี้” ฟากัสกำลังจะไล่ตามเขาไปเมื่อเชร์รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับไอร่า
“หมอพ่อมด ช่วยสหายของข้าด้วย เธอบาดเจ็บ”
