ตอนที่ 5 ครอบครัว
ตอนที่ 5 ครอบครัว
เดิมทีไอร่าต้องการซื้อรองเท้าอีกสักครู่ แต่อสูรไม่ชอบสวมรองเท้า ดังนั้นจึงไม่มีใครขายของเช่นนี้
ไอร่าทำได้เพียงคิดถึงการทำรองเท้าด้วยตัวเองเท่านั้น
การทำรองเท้าต้องใช้เข็มและด้าย โชคดีที่มีคนขาย
ไอร่ามองไปที่เข็มแล้วลังเล
เธอไม่มีเงินและวิธีเดียวที่จะซื้ออะไรก็ได้ก็คือให้เชร์ซื้อให้ ทว่าเขาซื้อชุดให้เธอสองชุดแล้ว เธอเขินอายเกินกว่าจะขอให้เขาจ่ายเงินเพื่อสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น
เขามองดูเธอครู่หนึ่ง จากนั้นดึงเหรียญคริสตัลออกมาและซื้อเข็มทั้งชุด
หลังจากได้รับเข็มและด้ายแล้ว เขาก็พูดกับไอร่าว่า “ถ้าอยากได้อะไรก็บอกข้า ข้ามีเหรียญคริสตัล”
ไอร่าหน้าแดง “ขอบคุณ ถือซะว่าฉันยืมคริสตัลเหล่านั้นก็แล้วกัน ฉันจะหาเงินมาจ่ายคืนให้คุณในอนาคต”
แต่เขาพูดว่า “เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ทุกสิ่งที่เป็นของข้าก็เป็นของเจ้าด้วย ข้าจะให้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ”
คำว่า ‘ครอบครัว’ เปรียบเสมือนมือใหญ่ที่คอยกุมหัวใจของไอร่าอย่างอ่อนโยน
ความอบอุ่นทำให้เธออยากจะร้องไห้
ครั้งหนึ่ง เธอเคยโหยหาครอบครัวของเธอเอง การเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของพ่อและแม่ของเธอทำให้เธอต้องฝังความปรารถนานี้ไว้ในใจ
แต่ตอนนี้ สัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้าเธอได้ปลุกความปรารถนาของเธอขึ้นมาด้วยประโยคเดียว
เธอต้องการบ้านจริง ๆ
เขาเห็นดวงตาของหญิงสาวตัวน้อยเปลี่ยนเป็นสีแดงและรู้สึกหงุดหงิดทันที “อย่าร้องไห้ เจ้ารู้สึกไม่สบายหรืออย่างไร หรือข้าทำอะไรผิด บอกข้าสิ ข้าจะปรุงตัวเอง”
เขาอยากจะสัมผัสเธอ แต่เขากังวลขณะที่เธอร้องไห้ สิ่งที่เขาทำได้คือการวนเวียนอยู่รอบ ๆ เธออย่างกังวลใจ
ไอร่าเช็ดตาของเธอและยิ้มอย่างเขินอาย “ฉันแค่มีความสุขมากเกินไปค่ะ”
“มีความสุข?” เขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงร้องไห้เมื่อเธอมีความสุข
ไอร่าจับนิ้วมือของเขาไว้ “ฉันมีความสุขมากเพราะตอนนี้ฉันมีครอบครัวแล้ว”
...
หลังจากเยี่ยมชมตลาด พระอาทิตย์ก็ใกล้จะตกแล้ว
ฟากัสส่งคนไปรับเชร์และผู้หญิงของเขา แต่เชร์ปฏิเสธ
เขารู้ว่าฟากัสกำลังทำอะไรอยู่
มีหมาป่าจำนวนมากในเผ่า แต่มีผู้หญิงเพียงสิบกว่าตัวในขณะที่มีผู้ชายมากกว่า 300 ตน
การมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเป็นเรื่องปกติในโลกนี้ เพื่อที่จะสืบพันธุ์ ตัวเมียแต่ละตัวจะถูกรายล้อมไปด้วยเพื่อนชายจำนวนมาก
ตัวเมียของเผ่าหมาป่าก็ไม่มีข้อยกเว้น แต่ถึงอย่างนั้น ชายหนุ่มจำนวนมากยังคงล้มเหลวในการหาตัวเมียมาเป็นคู่ของพวกเขา
สำหรับหมาป่า ผู้หญิงทุกคนมีค่ามาก
ฟากัสต้องการให้ไอร่าอยู่เพื่อที่เธอจะได้เลือกชายหนุ่มสองสามตัวจากเผ่าหมาป่ามาเป็นเพื่อนของเธอ
เชร์โกรธมากเมื่อนึกถึงผู้ชายคนอื่นที่มาแบ่งปันไอร่ากับเขา
ไอร่าเป็นคู่ของเขาเพียงผู้เดียว เขาไม่ยอมให้ใครแตะต้องเธอเด็ดขาด
เชร์อุ้มไอร่าออกไปจากตีนเขาและพบถ้ำที่อยู่ใกล้ ๆ
เขาโรยหญ้าแห้งหนา ๆ ลงบนพื้น จากนั้นวางไอร่าลง
“ข้าจะออกไปล่าสัตว์ใกล้ แล้วจะรีบกลับมา เจ้าอยู่ที่นี่และรอข้า อย่าไปไหนเสียล่ะ”
“ค่ะ”
เชร์จงใจใช้หินขนาดใหญ่ปิดกั้นทางเข้าถ้ำเพื่อป้องกันไม่ให้ใครหาไอร่าพบ จากนั้นเขาก็จากไปอย่างไม่เต็มใจ
ไอร่าเปิดถุงผ้าและหยิบที่ไฟแช็กออกมา
เธอรวบรวมไม้แห้งมาเรียงเป็นชั้น ๆ และจุดไฟอย่างระมัดระวัง
ไฟติดแล้ว!
ไอร่ารู้สึกถึงความอบอุ่นที่เธอไม่ได้รู้สึกมาเป็นเวลานาน และรอยยิ้มที่มีความสุขก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
เธอเริ่มพลิกหนังสือโดยใช้แสงจากไฟ
สองสามหน้าแรกของหนังสือเป็นการแนะนำทวีปโดยย่อ มีการเน้นสองประเด็น
ประเด็นแรกที่กล่าวถึงคือการมีอยู่ของสัตว์วิญญาณ ในขณะที่อีกประเด็นเกี่ยวกับผู้หญิง
สัตว์วิญญาณเป็นสิ่งมีชีวิตที่พัฒนามาจากสัตว์อสูรธรรมดาและมีพลังมาก
สำหรับผู้หญิง พวกมันหายากยิ่งกว่าสัตว์วิญญาณเสียอีก พวกเธอมีหน้าที่ในการสืบพันธุ์
หายากมากที่ตัวเมียแต่ละตัวจะมีคู่ตัวผู้หลายตัวเพื่อที่จะสืบพันธุ์ได้ดีขึ้น
เมื่อเธออ่านข้อความนี้ ไอร่ารู้สึกเขินอายมาก
เธอไม่ได้คาดหวังว่าโลกนี้จะสนับสนุนการมีสามีหลายคน
เธออ่านต่อและเข้าสู่ส่วนเกี่ยวกับผลไม้ที่มีกลิ่นหอมและกรุบกรอบ
ใบและผลของพืชยืนต้นสามารถใช้เป็นยาได้ การบริโภคสิ่งเหล่านี้สามารถดับความร้อนมากเกินไปในร่างกายได้ ในขณะที่การใช้ภายนอกสามารถหยุดเลือดและลดอาการอักเสบได้
ไอร่าเปิดกระเป๋าหนังที่ฟากัสมอบให้เธอทันที และคว้าผลไม้กรุบกรอบสองผลออกมาจากด้านใน
ผลไม้สีแดงเข้มมีลักษณะกลม เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ เธอได้กลิ่นหอมจาง ๆ
...
เมื่อนึกถึงหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในถ้ำ เชร์ก็จัดการกับเหยื่อของเขาให้เร็วที่สุดก่อนที่จะรีบกลับมาพร้อมกับแบกซากสัตว์อยู่ด้านหลัง
เป็นเวลาดึกแล้ว ภูเขามืดสนิท แสงไฟที่ออกมาจากถ้ำนั้นสว่างเป็นพิเศษ
ทันทีที่เขาเห็นไฟ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ในถ้ำมีไฟ
ตัวเมียตัวน้อยของเขายังอยู่ในถ้ำ
เชร์ทิ้งเหยื่ออย่างรวดเร็วและวิ่งเข้าไปในถ้ำ
ไอร่าที่กำลังศึกษาผลไม้กรุบกรอบผลนั้น เงยหน้าขึ้นมองอย่างช้า ๆ และตัวแข็งเมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของเชร์
“เกิดอะไรขึ้น”
เขารีบวิ่งไปหาเธอแล้วดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน “ออกไปจากที่นี่กัน”
ไอร่ารู้สึกสับสน “ทำไมคะ มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ”
“ไฟ มันอันตราย” เชร์คว้าหนังสัตว์แล้วพุ่งเข้าไปใส่ไฟ เขาต้องดับมัน
ไอร่าตกใจกับการกระทำของเขา
เธอรีบคว้าแขนของเขาไว้ “ใจเย็นก่อนค่ะ ฉันจุดไฟเอง”
เขาหยุดสิ่งที่เขาทำอยู่และจ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ “เจ้าจุดไฟหรือ รู้ไหมว่าไฟมันอันตราย อะไรที่สัมผัสมันจะถูกเผาจนมอดไหม้”
“ฉันรู้ค่ะ แต่คราบใดที่ฉันระวัง ฉันจะไม่ถูกไฟเผา” ไอร่าพยายามโน้มน้าวเขา “ฉันนั่งอยู่ข้างกองไฟมานานแล้ว ยังไม่ถูกเผาไหม้เลย แค่นี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่ามันไม่อันตรายอย่างที่คิด และฉันต้องการไฟค่ะ มันสามารถให้ความอบอุ่นกับฉัน และทำอาหารให้ฉันได้ด้วย”
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วยอมผ่อนปรน
สาวน้อยต้องการไฟ และเขาก็ไม่มีใจที่จะปฏิเสธเธอ
เชร์ลากเหยื่อที่เขาทิ้งไว้ก่อนหน้านี้เขาไปในถ้ำ เขาลอกหนังออกอย่างระมัดระวังแล้วพักไว้ โดยตั้งใจจะล้างมันในตอนเช้า
ตัวเมียตัวน้อยของเขาชอบเก็บหนัง เขากำลังจะสนองงานอดิเรกนี้ให้กับเธอ
เชร์หั่นเนื้อที่นุ่มที่สุดแล้วแบ่งให้ไอร่า
เขาเฝ้าดูขณะที่ไอร่าหั่นเนื้อเป็นเส้นแล้วเสียบเข้ากับกิ่งไม้ก่อนจะย่างบนไฟ
เนื้อร้อนฉ่าขณะย่าง น้ำมันหยดลงในกองไฟทำให้เกิดประกายไฟ
เชร์เฝ้าดูด้วยความหวาดกลัวว่าตัวเมียตัวน้อยของเขาจะถูกเผา เขารู้สึกตึงเครียดขณะเตรียมจะกระโจมเข้าไปช่วยเหลือเธอหากจำเป็น
ไอร่ายื่นเนื้อย่างให้เขาและมองดูอย่างให้กำลังใจ “ลองดูสิคะ”
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบรับไม้เสียบไปแล้วกัดเนื้อที่เสียบอยู่เข้าไป
มันร้อนแต่ก็มีกลิ่นหอม
มันดีกว่าเนื้อดิบมาก
เชร์กินจนหมดคำและชมเธออย่างจริงใจ “อร่อย”
เมื่อเห็นว่าเขาชอบมัน ไอร่าก็มีความสุขมาก
เชร์หั่นเนื้อดิบที่เหลือเป็นชิ้น ๆ ทันทีแล้วนำไปย่างบนกองไฟ
ดูเหมือนเขาจะมีพรสวรรค์ในการทำอาหารมากและเข้าใจเทคนิคการย่างเนื้อทันที
เนื้อที่เขาย่างนั้นกรอบนอกและนุ่มใน มันกรอบและอร่อย
ไอร่ากินเนื้อเสียบไม้ไปสี่ไม้จนอิ่ม และที่เนื้อย่างที่เหลือก็เข้าไปอยู่ในท้องของเชร์
ในที่สุดความอร่อยของเนื้อย่างก็ทำให้เขากลัวไฟน้อยลง
เชร์ที่ได้รับอาหารอย่างดีก็กลายร่างเป็นเสือขาวและนอนเหยียดยาวข้างกองไฟ เขาจะเลียบาดแผลเป็นครั้งคราว
บาดแผลที่เหยื่อของเขาทำเมื่อเช้ายังคงอยู่ที่ส่วนหน้าของเขา เลือดหยุดไหลแล้ว แต่ยังเจ็บอยู่
ไอร่าลุกออกไป “ให้ฉันทำแผลให้นะคะ”
เธอหยิบผลไม้กรุบกรอบออกมา เคี้ยวมันและทาพอกที่บาดแผลของเชร์อย่างระมัดระวัง
