ตอนที่ 26 คลาสดาวใหม่ (ฟรี)
สั่งเจ้าพ่อไปเป็นไอดอล
ตอนที่ 26 คลาสดาวใหม่
“ผมไม่คิดจะคาดหวังอะไรจากเขาอยู่แล้ว” กันกล่าว “ต่อให้เขาจะร้องเพลงได้ดีแค่ไหน ผมก็จะลดระดับเขาให้เป็นศูนย์ดาว ถ้าเขาไม่เต้นเลย”
ฮเยรินพยักหน้า “นั่นก็ยุติธรรมดีค่ะ แล้วพวกคุณคิดยังไงกันคะ?”
จีฮยอนขมวดคิ้ว “เสียงของเขาไม่สมควรได้ศูนย์ดาวนะคะ แม้แต่สองดาวก็ไม่สมควร เขาแสดงให้เห็นเป็นตัวอย่างให้ทุกคลาสได้ว่าเสียงร้องที่ดีควรเป็นอย่างไร”
“ถึงงั้นก็เถอะ” กันยืนกราน “เด็กฝึกควรจะมีความสามารถรอบด้าน ผมเลยไม่คิดว่าเขาพร้อมที่จะเข้าร่วมกับเด็กฝึกที่มีอันดับสูงกว่าหากทักษะของเขาไม่สมบูรณ์”
จีฮยอนพยักหน้า "งั้นเรามาดูกันดีกว่า"
“เด็กฝึกจูน เริ่มได้เลย”
จูนพยักหน้าเดินไปยืนอยู่ตรงกลาง เขาหลับตาและหายใจเข้าลึกๆ เสียงดนตรีบรรเลง และเขาก็เริ่มขยับร่างกาย กันมั่นใจว่าจูนคงไม่ได้พัฒนาทักษะการเต้นของเขาเลย ถึงยังไงนี่มันก็ผ่านมาแค่วันเดียวเท่านั้น แถมเขาก็ไม่ได้ใช้ความพยายามมากนักในระหว่างคาบเรียนของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เสียงดนตรีดำเนินต่อไป ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อจูนสามารถตามเพลงได้ทัน การเคลื่อนไหวของเขาอาจไม่ได้ยอดเยี่ยม แต่เขาก็ไม่ได้แย่เลย!
เป็นไปได้หรอที่เด็กฝึกจะพัฒนาได้มากในเวลาเพียงสองวัน?
น่ากลัวยิ่ง เด็กฝึกคนนี้น่ากลัวมาก
เขาจบท่อนเริ่มต้นการเต้นโดยไม่มีปัญหาใดๆ ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาจะต้องเปล่งเสียงร้องเพลงแล้ว
ขณะที่เขาร้องเพลงท่อนแรก ทั้งเมนเทอร์และเด็กฝึกก็มองมาทางเขาด้วยความตกใจ
นี่ใช่เด็กฝึกที่เมนเทอร์จีฮยอนเคยชื่นชมระหว่างเรียนจริงๆ เหรอ?
เสียงของเขาหายไป—เหลือเพียงลมหายใจ ไม่ว่าใครก็รู้ทันทีว่าเขาสูญเสียเสียงของเขาไปแล้ว
ฮุนยิ้ม.. เขาต้องเปิดเครื่องปรับอากาศในห้องเพื่อไม่ให้จูนได้เจอเสียงของเขาทันการประเมินใหม่ ดูเหมือนว่าแผนของเขาจะสำเร็จ
เร็นกับเซธกระซิบกัน
“น่าเสียดายจริงๆ ฉันรู้ว่าเขามีเสียงที่ดี” เซธกล่าว
เร็นยักไหล่ “ชีวิตมันก็โหดร้ายอย่างงี้แหละ เหล่าเมนเทอร์จำเป็นต้องประเมินเขาตามสิ่งที่พวกเขาเห็นในตอนนี้”
จีซองถึงกับน้ำตาไหล! เขารู้ว่าจูนทำงานหนักเพื่อสิ่งนี้มากกว่าใครๆ แต่เขากลับตกเป็นเหยื่อของชะตากรรมอันโหดร้าย ถ้าเขาไม่ปล่อยให้จูนสอนท่อนคอรัสของเพลง ซ้ำๆ เสียงของเขาก็น่าจะโอเคกว่าตอนนี้ไหม?
หลินจือซึ่งสังเกตเห็นเขาตั้งแต่พวกเขาอยู่คลาสเดียวกัน เขาแอบยิ้มแย้มขณะที่เฝ้าดูเจ้านี่ต่อสู้ดิ้นรน เป็นเรื่องน่ายินดีเสมอที่ได้พบเด็กฝึกคนอื่นที่ต้องดิ้นรนมากกว่าตัวเอง เขารู้สึกดีขึ้นเยอะกว่าเดิมหลังจากที่ตัวเองได้รับการเลื่อนระดับเป็นสี่ดาวเมื่อไม่นานมานี้
แจยงเองก็รู้สึกยินดีกับเหตุการณ์ที่พลิกผันเช่นกัน ถึงตอนนี้เขายังไม่คิดว่าจูนจะจริงจังกับวิถีชีวิตไอดอลเลย เขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในจูนเป็นเพียงสิ่งที่เขาสมควรได้รับ
เหล่าเมนเทอร์มองหน้ากันด้วยสีหน้านิ่วคิ้วขมวด จีฮยอนขมวดคิ้วหนักสุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด เธอถึงกับเขินเพราะเพิ่งอวดทักษะของจูน แล้วเขาก็โผล่มาสภาพแบบนี้
เพลงของจูนยังคงดำเนินต่อไป และจูนเองก็พยายามอย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม ด้วยเสียงแหบห้าวของเขา เขาทำได้เพียงแสดงประสิทธิภาพที่จำกัดเท่านั้น
'เหอะ ฉันแค่อยากให้เรื่องนี้จบลงซะที'
'คอฉันกำลังฆ่าฉัน'
นั่นคือความคิดที่สะท้อนอยู่ในใจของเขาในขณะที่เขาร้องเพลงต่อ ตั้งแต่เมื่อเช้า เขาก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดแล้วเนื่องจากเสียงของเขายังไม่กลับมา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาได้ขัดเกลาทักษะการเต้นของเขามาบ้างแล้ว อย่างน้อยที่สุดเขาจึงตัดสินใจที่จะทุ่มเต็มที่ในด้านนี้
กันเม้มริมฝีปากขณะที่เขาดูการเต้นของจูน เขายังไม่ได้ทำพลาดเลย ณ จุดนี้ มันแอบทำให้เขาประทับใจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาชอบเด็กนี่! เขายังไม่เชื่อว่าคนอย่างจูนควรจะได้เป็นไอดอล
เพลงจบลง และจูนก็โพสท่าเพื่อจบเพลง เขาหายใจไม่ออก และเหงื่อก็เปียกโชกไปจนผมของเขาแฟบไปอยู่ใต้หน้ากากแล้ว
“ขอบคุณครับเมนเทอร์” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว
เขาได้รับการต้อนรับอย่างเงียบๆ กรรมการเพียงแต่มองหน้ากัน
ในฝั่งของเหล่าเด็กฝึก มีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันออกไป บางคนก็มีความสุข โดยเฉพาะคนที่ไม่ชอบจูนตั้งแต่แรก ส่วนบางคนไม่สนใจ ในขณะที่บางคนรู้สึกสงสารเขา
เด็กฝึกอิสระคนอื่นๆ รู้สึกยินดีปรีดาเป็นที่สุด อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้เปิดตัวชัดเจนนัก เนื่องจากกล้องจะบันทึกทุกการเคลื่อนไหว
เหล่าเมนเทอร์เริ่มพูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ
“เขาเต้นเก่งกว่าที่ฉันคิด” ฮเยรินเริ่ม “แต่เสียงของเขา….”
จีฮยอนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันขอโทษนะคะเมนเทอร์ทุกท่าน มันเป็นเรื่องจริงที่เขาทำได้ดีในคาบเรียนของเรา อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียเสียงของเขาไปแล้ว”
“แล้วเราจะประเมินเขายังไง?” วูจินถาม “เราไม่สามารถให้คะแนนเขาตามสิ่งที่คุณได้ยินระหว่างคาบเรียนได้ จีฮยอน”
"ฉันเข้าใจค่ะ"
กันถอนหายใจ "ฉันคิดว่าดีที่สุดถ้าเราวางเขาไว้ในระดับนี้ ใช่ เขาเต้นได้ทั้งเพลงก็จริง แต่ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ เด็กฝึกไอดอลควรจะมีความครบเครื่องถูกไหม?”
กันแสดงให้พวกเขาดูถึงสิ่งที่เขาเขียน
“คุณไม่คิดว่ามันรุนแรงเกินไปหน่อยเหรอ?” โบนถาม “เด็กฝึกในคลาสนั้นไม่มีพื้นฐานสักทักษะเลย”
“ฉันแค่คิดว่ามันยุติธรรมเท่านั้น” มินโฮตอบ “ไม่มีอะไรให้ประเมิน เราไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย”
โบนถอนหายใจยาว “งั้นผมจะเลือกเสียงข้างมาก”
“ให้สิ่งนี้กับเขาเถอะ” กันพูดด้วยความตื่นเต้นที่เดือดพล่านอยู่ในใจ ตั้งแต่จูนไม่ยอมเต้นในชั้นเรียน เขาก็รู้สึกรังเกียจเจ้าเด็กฝึกนี่เล็กน้อย
เมนเทอร์คนอื่นๆ พยักหน้า
“เด็กฝึกจูน” จีฮยอนพูดด้วยความสำนึกผิดเล็กน้อย
"คุณได้รับศูนย์ดาว"
_____________________________
