บทที่ 16 : แมตต์-เยอร์มันและนากัสกลับมาแล้ว!
บทที่ 16 : แมตต์-เยอร์มันและนากัสกลับมาแล้ว!
“ดีมาก….อนาคตของเราสดใสเเน่ๆ!” เรย์มอนด์อดหัวเราะไม่ได้
จากนั้นเขาก็ตบตัวโอเวนส์แล้วพูดว่า
“โอเวนส์ เจ้าสามารถเคลื่อนที่สำรวจรอบๆได้อย่างอิสระ……ตราบใดที่ไม่ไกลเกินไป!”
“เเล้วถ้ามีอะไร, ข้าจะเรียกหาเจ้าเอง!”
“รับคำสั่งท่านลอร์ด หากมีสิ่งใดที่ท่านต้องการ……โปรดเรียกหาข้าด้วย!”
โอเวนส์พูดอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็กระพือปีกแล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
"กรรรรร!"
ชั่วขณะหนึ่ง
เสียงคำรามอันน่าตกตะลึงได้กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้านเกรย์สโตน!
“นั่นเสียงอะไรน่ะ?”
“ไม่…..มันคือสัตว์เวทย์!”
“ดูสิ….นั่นอะไรบนท้องฟ้า? สัตว์เวทย์ที่บินได้?”
“มันจบแล้ว….ทำไมถึงมีสัตว์เวทย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ที่นี่ได้?”
“เเล้วมันมาที่นี่เพื่อโจมตีพวกเรางั้นเหรอ?”
“ไม่สิ ทำไมมันถึงบินหนีไป? ดูเหมือนมันจะไม่ได้มีเจตนาจะโจมตีเราเลย…….เป็นไปได้ไหมว่านั่นคือสัตว์เวทย์ของท่านลอร์ด!”
"เป็นไปไม่ได้…..สัตว์เวทย์ตัวนี้ดูน่ากลัวเกินไป มันจะเป็นสัตว์เวทย์ที่ถูกปราบปรามเเล้วได้อย่างไร"
“เเต่มันบินไปเเล้ว, มันบินหนีไปจริงๆ!”
……
การกระทำอันโอ่อ่าของโอเวนส์ได้สร้างความตกใจครั้งใหญ่ให้กับชาวบ้านในหมู่บ้านเกรย์สโตนทั้งหมด!
ท้ายที่สุดแล้ว การปรากฏตัวของกริฟฟอนนั้นดูน่ากลัวเกินไปจริงๆ
ด้วยความสูงถึงสี่เมตร, ปีกขนาดใหญ่, ลำตัวที่แข็งแกร่งและกรงเล็บกริฟฟอนที่แหลมคม!
โดยรวมแล้ว…..คงไม่มีใครโง่พอที่จะสงสัยในพลังของมัน
ดังนั้น, ผลกระทบและความตกใจดังกล่าวจึงใหญ่มากอย่างไม่ต้องสงสัย!
ประชากรเกือบทั้งหมดของหมู่บ้านเกรย์สโตนล้วนมีส่วนร่วมในเรื่องนี้…..และมันเป็นการยากที่พวกเขาจะสงบสติอารมณ์ได้
และสำหรับสิ่งนี้….เรย์มอนด์ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เเต่จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
แม้ว่าการเคลื่อนไหวของโอเวนส์จะดูโอ่อ่าไปสักหน่อย แต่มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
ตอนนี้ปัญหาทั้งภายในและภายนอกทั้งหมดได้หมดไปเเล้ว……การมีชื่อเสียงมากขึ้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
ในทางตรงกันข้าม…..สิ่งนี้จะสามารถช่วยเพิ่มอารมณ์และความมั่นใจให้กับหมู่บ้านเกรย์สโตนได้อย่างดี
นอกจากนี้…..ความมั่งคั่งและเกียรติยศที่กลับคืนสู่บ้านเกิดก็การเหมือนเดินนุ่งห่มผ้าในเวลากลางคืน
เขามีพลังมากและมีหน่วยกริฟฟอนที่ทรงพลังขนาดนี้…..ทำไมเขาถึงจะแสดงออกมาไม่ได้ล่ะ? (ขอโชว์พลังหน่อยจิ….อาอารมณ์ประมาณนี้)
……..
จากนั้นเรย์มอนด์ก็เริ่มคิดอีกครั้ง
“จากการคำนวณเวลา…..ฤดูหนาวน่าจะใกล้เข้ามาแล้ว”
“ลุงแมตต์-เยอร์มันและนากัสก็น่าจะกลับมาเร็วๆนี้……แบบนี้ทุกอย่างน่าจะจบอย่างสมบูรณ์แบบ, ที่เหลือก็เเค่รอฤดูหนาวมาถึง!”
"ข้าหวังว่าฤดูหนาวนี้จะไม่ได้มีอะไรผิดปกตินะ, ไม่เช่นนั้น หากมีอะไรผิดพลาดในฤดูหนาว….โดยพื้นฐานแล้วมันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่" เรย์มอนด์พึมพำ
ปกติเมื่อฤดูหนาวมาถึง, อุณหภูมิจะลดลง โดยเริ่มต่ำกว่าศูนย์อย่างน้อย 20 หรือ 30 องศา
ในสภาพอากาศเช่นนี้…..การกระทำทั้งหมดจะเข้าสู่จังหวะที่ช้าลง
ทุกคนจะถูกกักขังอยู่ในอุณหภูมิที่หนาวเย็น!
ในกรณีนี้….ปัญหาต่างๆจะน้อยลงอย่างแน่นอน
แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะหายไป
ในทางตรงกันข้าม, เมื่อสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติย่ำแย่…..ถ้าไม่มีปัญหาก็คือไม่ใช่ปัญหาเลย
เเต่หากมีปัญหา, มันก็จะเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก!
ดังนั้นในฤดูหนาว ความมั่นคงของสถานการณ์จึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด!
……..
เช้าวันรุ่งขึ้น
ในที่สุด, เเมตต์-เยอร์มัน และ นากัสก็กลับมาถึงหมู่บ้านหลังจากการเดินทางอันยาวนาน!
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงของหมู่บ้านเกรย์สโตน
หรือให้เจาะจงกว่านี้…..มันคือการเปลี่ยนแปลงในกองทัพศักดิ์สิทธิ์ และกองทัพของหมู่บ้านเกรย์สโตน
สิ่งเหล่านี้ทำให้เเมตต์-เยอร์มันได้รับผลกระทบอย่างมาก!
“เรย์มอนด์……นี่ นี่คือสัตว์เวทย์ระดับห้างั้นเหรอ?”
“ทำไมมันถึงปรากฏในหมู่บ้านเกรย์สโตนของเราล่ะ?......เเล้วมันไม่อันตรายเหรอ!”
แมตต์-เยอร์มันน์ทำหน้าตึงเครียดทันทีเมื่อเขาเห็นกริฟฟอนโอเวนส์
นี่คือสัตว์เวทย์ระดับห้า!
แถมมันยังเป็นสัตว์เวทย์ที่บินได้!
นี่มันเกินจริงไปหรือเปล่า….. สัตว์เวทย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้จะมาปรากฏตัวในหมู่บ้านเกรย์สโตนของเขาได้อย่างไร?
“ฮ่าๆ ลุงเเมตต์-เยอร์มันไม่ต้องกังวลไป”
“สัตว์เวทย์ตัวนี้เป็นของข้า….ไม่อันตรายอย่างแน่นอน!”
“เอาล่ะ, ข้าขอแนะนำให้รู้จัก…..นี่คือกริฟฟอน, โอเวนส์”
“โอเวนส์…..นี่คือแมตต์-เยอร์มัน ท่านลุงของข้า!” เรย์มอนด์พูดด้วยรอยยิ้ม
“สัตว์เวทย์…..กริฟฟอน?”
เเมตต์-เยอร์มันยังคงตกอยู่ในภวังค์
แน่นอนว่าชื่อนี้เขาไม่คุ้นเคยเลย!
แต่อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงก็อยู่ต่อหน้าต่อตาเขาเเล้ว….. และเขาก็ทำได้เพียงเชื่อเท่านั้น ว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง!
"สวัสดี ข้าชื่อโอเวนส์…..ไม่ต้องกังวลหรือหวาดกลัวข้า”
“พวกเราล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านลอร์ด เเละข้าจะไม่โจมตีคนของท่านลอร์ดเด็ดขาด!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เเมตต์-เยอร์มันก็แสดงความเคารพกลับทันที
"สวัสดีโอเวนส์ ข้าเเมตต์-เยอร์มัน! เป็นเกียรติที่ได้ทำงานร่วมกัน"
ส่วนนากัสนั้นไม่ได้มีปฎิกิริยามากนัก
ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพปราสาทศักดิ์สิทธ์
ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับกริฟฟอนเหล่านี้โดยธรรมชาติ…..เรียกได้ว่านี่คือเอกลักษณ์ของกองทัพปราสาทศักดิ์สิทธ์ของพวกเขาด้วย!
……
“ลุงเเมตต์-เยอร์มัน คราวนี้ท่านเก็บเกี่ยวอะไรมาได้บ้าง”
เมื่อเเนะนำตัวกันเสร็จเเล้วเรย์มอนด์ก็ถามขึ้นอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็เห็นเเมตต์-เยอร์มัน ถอดถุงพัสดุที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างรวดเร็ว
วางมันไว้ข้างหน้าเรย์มอนด์อย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า!
“ท่านบารอน นี่เป็นผลลัพธ์การล่าสัตว์เวทย์ของเรา….. แกนเวทย์มนตร์ระดับสี่ 2 ชิ้น!”
“แกนเวทย์ระดับสี่?”
เรย์มอนด์ประหลาดใจเล็กน้อยกับผลลัพธ์เช่นนี้
แม้ว่าตอนนี้เขาจะมีกริฟฟอนแล้วก็ตาม…..แต่ประเภททหารเสริมความแข็งแกร่งระดับสี่นั้นยังมีน้อยมาก, หรือนั่นก็คือนักธนูเเห่งวิหารศักดิ์สิทธ์
ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้เขามีเพียงสองคนเท่านั้น…..แต่ตอนนี้มันกำลังจะมีเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!
"ใช่เเล้ว"
“เพราะเจ้าบอกว่าเจ้าต้องการแกนเวทมนตร์ระดับสูง, ดังนั้นนากัสและข้าก็เลยตกลง ที่จะไปที่ที่ราบสูงพาลอสเพื่อแลกเปลี่ยนแกนเวทมนตร์ระดับต่ำหลายๆชิ้นเป็นเเกนเวทย์มนต์ระดับสี่กับคนอื่นๆ” เเมตต์-เยอร์มัน กล่าวด้วยความระมัดระวัง
ดูเหมือนว่าเขาจะกังวลเล็กน้อยว่าเขาตัดสินใจได้ผิดพลาดหรือเปล่า
"ทำได้ดีมาก ลุงเเมตต์, นากัส
…… ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของพวกท่าน!"
เรย์มอนด์กล่าวชมพร้อมหัวเราะลั่น
แกนเวทย์มนตร์ระดับสี่นี้คือนักธนูเเห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!
เมื่อคิดถึงความง่ายดายในการจัดการกับกลุ่มโจรราตรีแดงเมื่อวันก่อน…..เรย์มอนด์ก็พึงพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก!
ทันใดนั้น…..เเมตต์-เยอร์มันก็มีคำถามอีกคำถามขึ้นมาทันที
“ท่านบารอน เเล้วปัญหาเรื่องกลุ่มโจรราตรีแดงล่ะ?”
…………………………….
