บทที่ 166 ธรรมชาติของมนุษย์ไม่อาจคาดเดาได้
บทที่ 166 ธรรมชาติของมนุษย์ไม่อาจคาดเดาได้ ณ ห้องรอของสนามบิน ผู้รอดชีวิตถูกรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็กๆ และกระซิบกันเอง ในบางครั้ง บุคคลที่ติดอาวุธครบมือก็รีบวิ่งผ่านบริเวณใกล้เคียง ผู้รอดชีวิตเบียดเสียดใกล้ชิดกับคนที่พวกเขารัก เฝ้าดูบุคลากรติดอาวุธนิรนามกลุ่มนี้อย่างเงียบๆ “พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่?” ...
