บทที่ 9 ทำลายล้าง!
บทที่ 9 ทำลายล้าง!
ขณะที่เอเนลพูด คุสะคาเงะตัวแข็งอยู่กับที่ราวกับโดนกระสุนปืน
“หมอนี่รู้ถึงการมีอยู่ของกล่องสวรรค์!”
เพราะเอเนลบอกความลับอันยิ่งใหญ่ที่สุดในใจของคุสะคาเงะ
กล่องสวรรค์ได้รับการสืบทอดอย่างลับๆ โดยหมู่บ้านนินจาคุสะตั้งแต่สมัยเซ็นโงคุ
ในหมู่บ้านนินจาคุสะมีคนแค่นิ้วมือข้างเดียวที่รู้ว่ากล่องสวรรค์นั้นมีอยู่จริง
คุสะคาเงะรู้ดีว่าเมื่อสมบัติของเซียนหกวิถีนี้เป็นที่รู้จักของผู้อื่น หมู่บ้านนินจาคุสะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้อีกฝ่ายรู้อย่างชัดเจนถึงการมีอยู่ของกล่องสวรรค์!
“เจ็ดเทพโจรสลัด…เอเนล”
ในทางกลับกัน เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้ด้วยซ้ำ!
ลึกลับ ทรงพลัง ไม่มีข้อมูลในเครือข่ายข่าวกรองเป็นเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง
“!!!”
ในตอนนั้นเอง ข้อมูลที่ได้รับไม่นานมานี้แวบขึ้นมาในใจของคุสะคาเงะ
มันเป็นข้อความจากหมู่บ้านนินจาอิวะถึงหมู่บ้านนินจาต่างๆ ซึ่งบ่งบอกถึงการมีอยู่ขององค์กรที่เรียกว่าสิบสามหน่วยพิทักษ์
แต่ในเวลานั้นคุสะคาเงะไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้เลย แค่คิดว่ามันเป็นข้ออ้างของหมู่บ้านอิวะ
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ ควรเป็นเรื่องจริง
สิบสามหน่วยพิทักษ์, เจ็ดเทพโจรสลัด ทั้งสองกลุ่มนี้มีสิ่งที่คล้ายคลึงกันอย่างไม่ต้องสงสัย
ตัวอย่างเช่น พวกเขาไม่เคยมีข่าวลือใดๆ ในโลกนินจามาก่อน และในหมู่พวกเขามีผู้แข็งแกร่งที่ทรงพลังอย่างมาก!
‘มีองค์กรแบบนี้กี่องค์กรอยู่ในเงามืดของโลกนินจา?’
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้หัวใจของคุสะคาเงะก็จมลง
“อย่าคิดมาก แค่มอบกล่องสวรรค์มาอย่างเชื่อฟัง”
อย่างไรก็ตาม ขณะที่คุสะคาเงะกำลังวิเคราะห์ความเป็นไปได้ในรายละเอียดของอีกฝ่าย เอเนลยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“น่าขัน!”
คุสะคาเงะกัดฟันแล้วพูดอย่างเย็นชา
แม้เขารู้ว่าอีกฝ่ายมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นศัตรูอันยากลำบากมาก แต่เขาไม่มีวันยอมแพ้เพราะคำพูดหนึ่งหรือสองคำเช่นนี้
“ไป!”
เมื่อคำพูดของเขาสิ้นสุดลง ร่างทั้งสี่ปรากฏขึ้นด้านข้างของเอเนลทันที
พร้อมดาบนินจาอันแหลมคม พวกเขาปรากฏตัวด้วยเทคนิคก้าวพริบตาที่รวดเร็วอย่างยิ่ง ฟันเข้าหาเอเนล!
ทั้งหมดเป็นสมาชิกผู้พิทักษ์คุสะคาเงะ หรือที่รู้จักในชื่อผู้พิทักษ์ ‘ใบหญ้า’
แต่ละคนเป็นนินจาลอบสังหารระดับแนวหน้าของนินจาคุสะหลังจากได้รับการคัดเลือกมาเป็นอย่างดีโดยเฉพาะ เพื่อโจมตีและสังหารศัตรูที่เป็นภัยคุกคามต่อคุสะคาเงะ!
“พัฟ!”
ดาบนินจาตัดหัวของเอเนลได้อย่างง่ายดาย ความง่ายดายนี้ยังทำให้คุสะคาเงะตกตะลึงเล็กน้อย
แต่หลังจากยืนยันว่าหัวของเอเนลถูกตัดไปแล้วจริงๆ คุสะคาเงะก็โล่งใจ
จากนั้นเขาเยาะเย้ยขึ้น: “เจ็ดเทพโจรสลัดนี่มัน…”
เขาถูกขัดจังหวะก่อนจะพูดจบ
เพราะเห็นว่าศรีษะของเอเนลที่ถูกตัดขาดยิ้มให้เขาในเวลานี้
ในเวลาเดียวกันร่างที่ไม่มีหัวของเอเนลก็เคลื่อนไหว
“ดาบสายฟ้า”
ด้วยการโบกมือ สายฟ้าขนาดใหญ่กลายเป็นรูปร่างของดาบอันคมกริบ!
“พัฟ!
มีเพียงแสงสว่างวาบต่อหน้าต่อตาของคุสะคาเงะ ครู่ต่อมาผู้พิทักษ์ทั้งสี่ของเขาก็ถูกผ่าครึ่งจากตรงกลาง!
จากนั้น ในดวงตาที่หวาดกลัวของคุสะคาเงะ ศีรษะของเอเนลกลายเป็นสายฟ้ากลับมายังร่างของเขา
ใบหน้าของอีกฝ่ายยังคงเรียบเฉย
“ทำไมแกถึงอยากตายล่ะ? แน่นอนว่าแกไม่สามารถเปิดกล่องสวรรค์ได้ใช่ไหม?”
“ลากชีวิตของทั้งหมู่บ้านลงไปในน้ำเพื่อสิ่งที่ไร้ประโยชน์งั้นเหรอ? ฉายา ‘คุสะคาเงะ’ ของแกล้มเหลวจริงๆ”
หลังจากได้ยินคำพูดของเอเนล คุสะคาเงะไม่ได้โต้ตอบเลย
เขารีบพุ่งไปข้างหน้า กลายเป็นภาพติดตาโจมตีเข้าใส่เอเนล!
ในเวลาเดียวกัน นินจาคุสะจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่รอบตัวเริ่มลงมือร่วมกัน
“คาถาดิน หนามดิน!”
“คาถาน้ำ ระเบิดมังกรวารี!”
การโจมตีของนินจานับไม่ถ้วนต่อเอเนล แรงกดดันนั้นน่าทึ่งมาก
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่เข้ามาใกล้ ใบหน้าของเอเนลไม่ได้แสดงความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย
ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีของโจนินชั้นสูง โจนิน หรือจูนิน เขาไม่ได้ทำการเคลื่อนไหวใดๆ
ไม่ว่าจะเป็นคุไน ชูริเคน หรือคาถานินจา เมื่อทั้งหมดโจมตีใส่เขา ดูเหมือนพวกมันทั้งหมดจะโจมตีไม่โดนอะไรเลย!
เอเนลถูกแทงด้วยหนามดิน ร่างกายแปรสภาพเป็นสายฟ้าทำให้การโจมตีไร้ผลโดยตรง
หรือถูกผ่าครึ่งด้วยดาบนินจา หลังจากนั้นไม่นานก็ฟื้นตัว
แต่พูดให้ถูกคือ สายฟ้าทุกลูกจากมือของเอเนลสามารถละลายดาบให้กลายเป็นเศษเหล็ก หรือเปลี่ยนพื้นที่โดยรอบให้ดำเป็นตอตะโกได้อย่างง่ายดาย!
“เจ้าหมอนี่…นี่มันคาถาอะไรกัน!”
“ทำไมเราถึงโจมตีมันไม่ได้!”
“ปีศาจ! ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาด!”
เมื่อเผชิญกับผลลัพธ์ที่ไม่อาจเข้าใจได้โดยสิ้นเชิง สีหน้าของนินจาคุสะค่อยๆ กลายเป็นน่าเกลียดอย่างยิ่ง
ไม่ต้องพูดถึงนินจาคุสะธรรมดาๆ แม้แต่คุสะคาเงะก็ยังรู้สึกหนักใจมากในขณะนี้
นินจาสายฟ้าที่คู่ต่อสู้ใช้นั้นเกินกว่าความเข้าใจของเขาโดยสิ้นเชิง
ในขณะเดียวกัน…
“การทดสอบความแข็งแกร่งขั้นพื้นฐานใกล้จะจบแล้ว”
เย่หลินซึ่งควบคุมเอเนล พึมพำกับตัวเองขณะเฝ้าดูการต่อสู้
เช่นเดียวกับการทดสอบหุ่นเชิดของเบียคุยะครั้งก่อน เย่หลินต้องการทดสอบพลังของหุ่นเชิดเอเนลในการต่อสู้จริงโดยธรรมชาติ
สำหรับผลสรุป มันคล้ายกับสิ่งที่เย่หลินคาดหวังเอาไว้
ในด้านทักษะการต่อสู้และความหลากหลาย หุ่นเอเนลนั้นด้อยกว่าเบียคุยะ
ในแง่ของทักษะการต่อสู้ แม้แต่โจนินธรรมดาก็อาจไม่ดีเท่า
แต่ในแง่ของพลังการต่อสู้บริสุทธิ์ ความสามารถของผลปีศาจสายฟ้ายังคงบิดเบือนอย่างมาก
และสิ่งที่ทำให้เย่หลินประหลาดใจมากที่สุดคือความสามารถในการกลายเป็นธาตุอย่างไม่ต้องสงสัย
“ไม่เพียงแค่ดาบนินจาเท่านั้น ของมีคมทางกายภาพเช่นคุไน หรือแม้กระทั่งคาถานินจาก็สามารถเพิกเฉยได้โดยตรง…”
เดิมทีเย่หลินคิดว่าความสามารถการแปรสภาพของเอเนลอาจถูกยับยั้งโดยคาถานินจา
ท้ายที่สุดแล้ว ฮาคิในโลกโจรสลัดนั้นกล่าวกันว่าเป็นพลังงานที่มนุษย์สร้างขึ้นหลังจากการฝึกฝนอย่างหนัก และแก่นแท้ของจักระก็เหมือนกัน
แต่หลังจากการทดสอบ เขาพบว่าแม้แต่คาถานินจาดูเหมือนจะไม่สามารถทำร้ายเอเนลได้
การถูกโจมตีโดยคาถานินจาเพียงเพิ่มอัตราการใช้พลังงานของเอเนลเท่านั้น
“ด้วยวิธีนี้ ความสามารถในการกลายเป็นธาตุของเอเนลอาจถูกยับยั้งในโลกนี้โดยจักระ การปิดผนึก หรือขีดจำกัดทางสายเลือดที่พิเศษอย่างยิ่ง”
“นอกจากนี้ด้วยพลังงานที่เพียงพอ…โดยพื้นฐานแล้ววิธีการโจมตีอื่นๆ สามารถมองข้ามไปได้”
เย่หลินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
มันเป็นหนึ่งในผลปีศาจอันแข็งแกร่งที่สุดในโลกโจรสลัดจริงๆ ความสามารถนี้บิดเบือนเกินไป
หากไม่ใช่เพราะข้อจำกัดด้านพลังงาน เขาถึงกับคิดว่าเขาสามารถเรียนรู้จากนางาโตะและควบคุมหุ่นเอเนลให้ตรงไปยังโคโนฮะเพื่อเดินเล่นได้
“ถ้าอย่างนั้นทดสอบอีกครั้งโดยใช้การโจมตีที่มีความเข้มข้นสูง”
เมื่อการทดสอบขั้นพื้นฐานเสร็จสิ้น เย่หลินไม่มีความตั้งใจจะยืดเยื้ออยู่กับนินจาคุสะอีกต่อไป
เมื่อความคิดของเขาจบลง ขาของเอเนลกลายเป็นสายฟ้าทันที!
“บูม!”
เมื่อเผชิญหน้ากับคุสะคาเงะที่ติดพันอยู่กับเขา เอเนลจึงเตะอีกฝ่ายออกไป!
แม้แต่คุสะคาเงะก็ไม่สามารถตอบสนองต่อความเร็วที่ใกล้เคียงกับความเร็วแสงได้
“อัก!”
เขาส่งเสียงอู้อี้ พลังมหาศาลทำให้เขากระเด็นถอยหลังในทันที ระเบิดบ้านหลายหลังไปจนสุดก่อนที่จะหยุดในสุดท้าย!
หน้าอกของเขากลายเป็นสีดำไหม้เกรียมด้วยพลังของสายฟ้า
ถ้าไม่ใช่เพราะชุดเกาะที่สร้างมาเป็นพิเศษในฐานะผู้นำของหมู่บ้านนินจาคุสะเพื่อช่วยชีวิตตัวเอง เกรงว่าเพียงแค่การโจมตีนี้สามารถฆ่าเขาได้โดยตรง
แต่ถึงอย่างนั้นคุสะคาเงะยังรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดสติ!
จังหวะเดียวกับคุสะคาเงะที่กำลังอาเจียนเป็นเลือด พยายามดิ้นรนที่จะลืมตา…
“โง่เง่า”
เขาได้ยินเสียงสัตว์ประหลาดตรงหน้าพูดขึ้นอีกครั้ง
“ในเมื่อแกต้องการถูกทำลาย ฉันจะให้การทำลาย”
ขณะที่คำพูดจบลง
“บูม!”
ในหูของคุสะคาเงะได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่น!
……………………
