บทที่ 2 หุ่นเชิด คุจิกิ เบียคุยะ!
บทที่ 2 หุ่นเชิด คุจิกิ เบียคุยะ!
ในขณะที่หุ่นเชิดเหมือนคนจริงๆ ปรากฏขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับหุ่นเชิดก็ปรากฏขึ้นในใจของเย่หลินด้วย
[คุจิกิ เบียคุยะ]
[หุ่นเชิดคลาส S]
[เชี่ยวชาญการควบคุม: 0%]
[หุ่นเซ็ตยมทูตสิบสามหน่วยพิทักษ์ - กัปตันหน่วยที่ 6]
[ทักษะ: วิธีมาร, ชุนโป, การต่อสู้มือเปล่า, วิชาดาบ, ดาบฟันวิญญาณเซ็มบงซากุระ]
[ทักษะพิเศษ: บังไค เซ็มบงซากุระคาเงโยชิ (30%)]
[พลังงาน: 100%]
“ก็คือเบียคุยะนั่นเอง…”
แม้จะรู้มาก่อนแล้วว่าหุ่นที่อัญเชิญออกมาจากระบบนั้นมาจากหมื่นโลก
แต่เมื่อเขาเห็นมันจริงๆ ในเวลานี้ มันก็ยังทำให้เย่หลินรู้สึกแปลกๆ
แต่ในไม่ช้าความประหลาดใจก็หายไป และแทนที่ด้วยความตื่นเต้น
เย่หลินพอใจกับหุ่นตัวแรกที่เขาอัญเชิญมาก
คุจิกิ เบียคุยะ หนึ่งในยมทูตระดับกัปตันแห่งสิบสามหน่วยพิทักษ์ในโลกยมทูต
ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของเขา สามารถเห็นได้จากระดับของหุ่น
เย้หลินรู้ว่าหุ่นเชิดในระบบถูกแบ่งออกเป็นเก้าระดับ: D, C, B, A, S, SS, SSS และ EX ตามพลังต่อสู้ของพวกมัน
หุ่นระดับ D อ่อนแอในการต่อสู้ อาจเป็นเพียงเกะนินธรรมดาในโลกนินจานี้
พลังการต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับ C คือ จูนิน ระดับ B คือ โจนิน และระดับ A คือโจนินชั้นสูง
สำหรับความสามารถในการต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับ S นั้นได้ไปถึงระดับคาเงะของโลกนินจาแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นระดับ SS เย่หลินประเมินว่าเป็นระดับของมาดาระกับเซ็นจู ฮาชิรามะ
ขึ้นไปอีกระดับ SSS ก็คือมาดาระหกวิถี ซึ่งเป็นระดับของเซียนหกวิถี
แม้แต่บอสคนสุดท้ายอย่างโอซึซึกิคางูยะก็ควรอยู่ในระดับสูงสุดนี้
สำหรับหุ่นระดับสุดท้าย มันแสดงถึง ‘เหนือเพดานของโลก’ นั่นคือการดำรงอยู่ที่ไม่มีในโลกนี้
แน่นอนว่าระดับพลังนี้เป็นเพียงการคาดการณ์คร่าวๆ เท่านั้น
ในความเป็นจริง เนื่องจากความแตกต่างของระดับพลังแต่ละโลก ความแข็งแกร่งของหุ่นอาจจะผันผวนขึ้นและลง
หุ่นแต่ละตัวสามารถเพิ่มระดับความแข็งแกร่งขึ้นได้ ซึ่งจะเพิ่มขึ้นเมื่อเย่หลินยังคงใช้หุ่นต่อไป
ด้วยการปรับปรุงความสามารถในการควบคุม หุ่นเชิด คุจิกิ เบียคุยะ ยังสามารถปลดล็อคทักษะอื่นๆ และแข็งแกร่งขึ้นได้
“ด้วยหุ่นเชิดนี้ ปัญหาการป้องกันตัวเองไม่ใช่เรื่องใหญ่อีกต่อไป”
“ต่อไป…”
จิตใจของเย่หลินเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เขาได้เริ่มคิดถึงแนวทางปฏิบัติต่อไปของเขาแล้ว
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้เขาต้องการศพที่แข็งแกร่งจำนวนมากเพื่อรับวัสดุ
นอกจากนี้ จำเป็นต้องต่อสู้หลายครั้งเพื่อเพิ่มความสามารถของหุ่นเชิดและคะแนนระบบ
เขาจะต้องเพิ่มจำนวนหุ่นของเขาอย่างรวดเร็ว ยิ่งมากก็ยิ่งดี!
“สงครามโลกนินจาครั้งที่สาม…คือโอกาส!”
แสงคมชัดส่องประกายในดวงตาของเย่หลิน
เขาอาศัยอยู่ในโลกนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว โดยธรรมชาติแล้วเขาได้เรียนรู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับโลกนินจาทั้งโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
ตัวอย่างเช่น เมื่อปีที่แล้ว คาเสะคาเงะรุ่นที่สามของหมู่บ้านนินจาซึนะได้หายตัวไปอย่างลึกลับ
หลังจากยืนยันข่าวแล้ว หมู่บ้านนินจาคุโมะผู้ซึ่งชื่นชอบการทำสงครามมาโดยตลอดก็ได้เปิดฉากสงครามกับซึนะล่วงหน้า
โดยไม่คาดคิด แม้ว่าคาเสะคาเงะรุ่นที่สามจะหายตัวไป แต่ซึนะก็ยึดแนวป้องกันอย่างเหนียวแน่นภายใต้การนำของ ‘ราสะ’ ซึ่งเข้ามาแทนที่คาเสะคาเงะชั่วคราว
จนถึงขณะนี้สงครามระหว่างทั้งสองหมู่บ้านนินจาดำเนินไปเป็นเวลาพักหนึ่งแล้ว
สำหรับสาธารณชนแล้วเรื่องนี้ย่อมไม่เป็นความลับ
อย่างไรก็ตาม เย่หลินมีความชัดเจนมาก
สงครามครั้งนี้เป็นชนวนโดยตรงสำหรับสงครามโลกนินจาครั้งที่สามในอนาคต
“ถ้าฉันจำไม่ผิด คุโมะแพ้สงครามครั้งนี้”
“เนื่องจากเส้นทางเสบียงยาวเกินไป ในที่สุดพวกเขาจึงต้องล่าถอย และเมื่อพวกเขาล่าถอย พวกเขาจะปะทะกับโคโนฮะ”
เย่หลินพยายามอย่างหนักที่จะนึกถึงรายละเอียด
“ฉวยโอกาสนี้ อิวะงาคุเระแห่งแคว้นดินจะใช้โอกาสนี้ส่งกองทัพนินจาหมื่นคนไปโจมตีคุโมะจากด้านหลัง!”
“และไรคาเงะรุ่นที่สาม ซึ่งเป็นที่รู้จากในฐานะโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนินจาจะตายในการจู่โจมครั้งนี้ เพื่อปกป้องการล่าถอยของนินจาคุโมะ!”
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เย่หลินก็รู้สึกสะเทือนใจ
ไรคาเงะรุ่นสามคือชายผู้ดุร้ายที่สามารถใช้เลือดเนื้อของมนุษย์เพื่อต่อสู้กับสัตว์หางได้ หากเขาสามารถคว้าศพของอีกฝ่ายได้ ถ้าอย่างนั้น…
“เก้าในสิบฉันจะได้รับวัสดุหุ่นขั้นสูง!”
ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่ระบบเปิดใช้งานได้สำเร็จ วิสัยทัศน์ของเขาก็เปลี่ยนไป
ก่อนหน้านี้เขาไม่มีความสามารถในการป้องกันตนเอง ดังนั้นเขาจึงกังวลอย่างมากเกี่ยวกับสงครามโลกนินจาครั้งที่สามที่ครอบคลุมโลกนินจาทั้งหมด
แต่ตอนนี้เขาถือว่าสงครามโลกนินจาครั้งที่สามเป็นโอกาส!
การต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ถือเป็นโอกาสแรกของเขา!
ในความเป็นจริงทุกอย่างเป็นไปตามที่เย่หลินคาดหวังไว้
เพียงไม่ถึงหนึ่งเดือนหลังจากที่เย่หลินเปิดใช้งานระบบ นินจาคุโมะก็เริ่มล่าถอยครั้งใหญ่ออกจากแคว้นลม
และด้วยการล่าถอยของกองกำลังนินจาคุโมะ นินจาโคโนฮะจำนวนมากออกเดินทางจากหมู่บ้านมาที่ชายแดนของแคว้นไฟเพื่อรักษาการณ์
ต่อมาทั้งสองฝ่ายได้เกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงที่ภูเขาทตโตริเขตชายแดน
ในช่วงความขัดแย้งนี้ โจนิน นามิคาเสะ มินาโตะ นินจาชั้นสูงแห่งโคโนฮะมีชื่อเสียงจากการต่อสู้กับ เอ แห่งคุโมะ พร้อมคู่หูของเขาพลังสถิตร่างสัตว์หาง บี เพียงลำพัง
ดังนั้นภายใต้การแสดงฝีมือเหนือมนุษย์ของมินาโตะ แม้ว่าฝ่ายโคโนฮะจะมีจำนวนน้อยกว่า แต่กับได้เปรียบในการต่อสู้
และกองกำลังนินจาคุโมะผู้ซึ่งได้รับความสูญเสียมาจากแคว้นลมก่อนแล้ว เกือบจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย
ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ หมู่บ้านนินจาอิวะซึ่งเฝ้าดูมาเป็นเวลานานได้ส่งกองกำลังนินจาหมื่นนายจากด้านหลังเพื่อโจมตีกองกำลังคุโมะที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังอย่างฉับพลัน!
การต่อสู้ของนินจาอิวะและคุโมะ…
ในสนามรบ ตัวเลขทั้งสองด้านของการต่อสู้นั้นเปรียบเทียบกันไม่ได้โดยสิ้นเชิง
ด้านหนึ่งของสนามรบมีฝูงชนจำนวนมากเกือบหมื่นคน
พวกเขาแต่ละคนสวมชุดนินจาที่เป็นเอกลักษณ์ของอิวะ กับอุปกรณ์ป้องกันหน้าผาก ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของนินจาในหมู่บ้านอิวะ
อีกด้านหนึ่งของสนามรบมีเพียงคนเดียวเท่านั้น
เป็นชายชราผมขาว มีหนวดเครา มีกล้ามเนื้อแน่นเป็นสันทั่วร่างกาย
รอยสักคำว่าสายฟ้าบนไหล่ขวา และบาดแผลที่หน้าอกขวาเป็นสัญลักษณ์บ่งบอกตัวตนของเขา
ไรคาเงะรุ่นที่สาม เอ
ในเวลานี้ ไรคาเงะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านนินจาคุโมะ ยังคงยืนอยู่ต่อหน้ากองทัพนับหมื่นคน
แต่ไม่มีลมหายใจอยู่บนร่างของเขาอีก…
หลังจากสามวันสามคืน ต่อสู้กับศัตรูหมื่นคน ไรคาเงะที่แก่มากอยู่แล้วก็เสียชีวิตด้วยความเหนื่อยล้า
“สัตว์ประหลาดตัวนี้…ในที่สุดก็ตายแล้ว!”
ในเวลานี้ ผู้นำกองทัพนินจาอิวะ โจนินชั้นสูงโทชิโอะถอนหายใจ
เมื่อมองไปยังไรคาเงะรุ่นสามที่ยังคงยืนอยู่หลังจากเสียชีวิตไปแล้วความสยดสยองกับความสิ้นหวังที่อยู่ในดวงตาของเขายังไม่หายไป
“มันนานเกินไปแล้ว สายเกินไปสำหรับแผนของท่านสึจิคาเงะ”
ในฐานะโจนินชั้นสูงแห่งหมู่บ้านนินจาอิวะ โทชิโอะไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเลย
เดิมทีตามแผนของสึจิคาเงะ โอโนกิ นินจาอิวะโจมตีคุโมะจากด้านหลัง ควรจะสามารถกวาดล้างกองกำลังที่กำลังล่าถอยของคุโมะได้อย่างสมบูรณ์ในคราวเดียว
แต่เขาไม่เคยคาดหวังว่ากองทัพนินจาของหมู่บ้านอิวะจำนวนหมื่นคนจะถูกสกัดกั้นโดยไรคาเงะรุ่นที่สามเพียงลำพังเป็นเวลาสามวันสามคืน!
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา กองกำลังนินจาคุโมะได้กลับไปยังแคว้นสายฟ้าแล้ว
ในกรณีนี้ แผนการโจมตีต้องล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด
เขารู้ดีว่าไรคาเงะรุ่นสามได้มอบตำแหน่งไรคาเงะของตัวเองให้กับลูกชายของเขาตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว
การตายของเขาจะไม่ทำให้หมู่บ้านนินจาคุโมะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แต่จะเพิ่มความเกลียดชังในหัวใจของนินจาคุโมะเท่านั้น
ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่หมู่บ้านนินจาอิวะต้องเผชิญต่อไป จะต้องเป็นการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งของคุโมะ
“ลำบากจริงๆ…”
ในกรณีนี้ โทชิโอะทำได้เพียงถอนหายใจ
จากนั้นเขาก็ชี้ไปยังร่างของไรคาเงะรุ่นที่สามซึ่งอยู่ไม่ไกล: “นำร่างของเขากลับไปหาท่านสึจิคาเงะ”
“ครับ!”
นินจาอิวะที่อยู่รอบตัวเขาได้ยินคำสั่ง ก้าวไปข้างหน้าเพื่อนำร่างของไรคาเงะรุ่นที่สามกลับมา
แต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ร่างของไรคาเงะรุ่นสาม…
“วิถีทำลายที่สามสิบสาม โซคะซุย”
ด้วยเสียงที่ชัดเจนและสงบ เปลวไฟสีน้ำเงินอันสุกใสตัดผ่านพื้นที่สนามรบที่ถูกทำลายล้างไปก่อนหน้า!
……………………
