ตอนที่ 23 ฉันมาทำธุระของเซย์เรย์เทย์

　　หลังจากกลับมาที่โรงภาพยนต์ผ่านทางท่อระบายน้ำแล้ว

　　โกโจ คาเอเดะก็เห็นฟุชิงุโระ เมงุมิที่กำลังร่วมมือกับชิกิงามิของตนในการต่อกรกับคำสาประดับสองอยู่ไม่ไกล

　　ส่วนร่างเงาของเขาก็นอนเล่นอยู่ไม่ไกลและคอยให้กำลังใจเป็นครั้งคราว

　　ถือเป็นการสวมรอยเป็นเขาได้อย่างแนบเนียน

　　“สมกับเป็นร่างเงาของฉันจริงๆ”

　　หลังจากที่เห็นพฤติกรรมของร่างเงาแล้ว โกโจ คาเอเดะอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

　　เมื่อโกโจ คาเอเดะส่งสัญญาณ ร่างเงาก็ค้นพบตำแหน่งของโกโจ คาเอเดะอย่างรวดเร็ว

　　มันค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วพูดกับเมงุมิ

　　"สู้ๆนะเมงุมิ ฉันขอไปห้องน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันกลับมา"

　　หลังจากได้ยินคำพูดของโกโจ คาเอเดะ ฟุชิงุโระ เมงุมิก็รู้สึกอยากจะสบถออกมา

　　แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ใช้คุณไสยอัจฉริยะ และอยู่ในระดับสองแล้วก็ตาม

　　แต่รุ่นพี่คนนี้ไม่เห็นหรอว่าเขานั้นกำลังเสียเปรียบและไม่มีประสบการณ์การต่อสู้เลย?

　　เอาแต่นอนชิวๆสบายใจเฉิบ แล้วตะโกนว่า "สู้ๆนะ" เป็นครั้งคราว

　　ถ้าไม่ใช่เพราะต้องปัดเป่าวิญญาณคำสาประดับสองนี้ก่อน ฟุชิงุโระ เมงุมิคงอยากจะอัญเชิญมโหรากามาตายพร้อมกันทั้งคู่ไปเลย

　　“ให้ตายสิ๊ ตายๆไปซะที”

　　ฟุชิงุโระ เมงุมิผู้โมโหก็เอาความโกรธไปลงที่คำสาประดับสอง

　　และเนื่องจากความโกรธของเขา พลังไสยเวทของเขาจึงแข็งแกร่งขึ้นมาทันที

　　เขากระโดดออกมาอยู่ในระยะที่ปลอดภัย ก่อนจะทำท่ามือเรียกชิกิงามิ

　　“งูยักษ์ โอโรจิ!”

　　ปัง

　　ทันใดนั้นก็มีงูยักษ์โผล่มา มันพุ่งไปพันรอบๆตัวคำสาประดับสองและโจมตีมันด้วยการกัดเรื่อยๆ

　　หลังจากคำสาประดับสองถูกปัดเป่าแล้ว ฟิชิงุโระ เมงุมิก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

　　“ฟุ่วว ครั้งหน้าจะไม่ทำภารกิจกับรุ่นพี่คนนี้แล้ว”

　　เมงุมิพูดกัดฟันพูดกับตัวเอง

　　หลังจากที่เมงุมิปัดเป่าคำสาปได้สำเร็จแล้ว โกโจ คาเอเดะที่ทำให้หน้าตาตัวเองกลับมาเป็นแบบเดิมแล้วก็เดินมาทันเวลาพอดี

　　“ฉันคิดไว้แล้วว่านายต้องทำได้ ฟุชิงุโระคุง”

　　หลังจากที่เห็นว่าคำสาประดับที่สองถูกกำจัดออกไปแล้ว โกโจ คาเอเดะก็ยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน

　　เมื่อฟุชิงุโระเห็นโกโจ คาเอเดะกลับมา เขาที่พึ่งรู้สึกดีที่กำจัดคำสาปได้ก็หน้าเปลี่ยนสีทันที

　　หน้าเขาบูดบึ้ง และไม่ตอบสนองต่อคำพูดของโกโจ คาเอเดะเลย

　　เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทั้งคู่เป็นพี่น้องตระกูลโกโจ แต่ทำไมมันต่างกันราวฟ้ากับเหวขนาดนี้?

　　โกโจ คาเอเดะไม่สนใจสีหน้าบูดบึ้งของฟุชิงุโระ เมงุมิ เขายังคงยืนยิ้มรอจนกว่าม่านจะหายไป

　　เมื่อกลับไปที่โรงเรียน เหล่านักเรียนปีสองปัจจุบันที่เห็นสีหน้าของเมงุมิก็พอจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

　　เพราะพวกเขาเคยไปทำภารกิจกับโกโจ คาเอเดะหลายครั้งแล้ว

　　ทุกครั้งที่ไปทำภารกิจด้วยกัน โกโจ คาเอเดะจะรับบทเป็นเชียร์ลีดเดอร์คอยให้กำลังใจทุกคน

　　ก็คือไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ พอเจออันตรายหน่อยก็หนีหายไปทันที

　　“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าไปซีเรียสมากเลยฟุชิงุโระ ทำตัวให้ชินไว้เวลาทำภารกิจกับหมอนั่นเถอะ เขาไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีหรอกนะ แต่เขาแค่ไม่มีประโยชน์น่ะ”

　　แพนด้าเดินไปกอดคอเมงุมิ และพูดด้วยรอยยิ้ม

　　“แซลมอน”

　　อินุมากิ โทเกะเองก็ร่วมภารกิจกับคาเอเดะหลายครั้ง และเข้าใจดี

　　"เห้ย เห้ย ทำไมพูดกันแรงจังล่ะ"

　　อันที่จริงโกโจ คาเอเดะไม่สนใจคำพูดที่ว่า "ไร้ประโยชน์" เลย แถมเขายังอยากให้คนพวกนี้พูดแบบนี้กับเขาเยอะๆด้วย

　　เพราะแบบนี้จะทำให้การปกปิดตัวตนของเขามันสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น

　　ฟุชิงุโระ เมงุมิดูประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของแพนด้า

　　แพนด้าเล่าเรื่องราวของโกโจ คาเอเดะที่เขารู้ให้เมงุมิฟังอย่างละเอียด

　　มากิไม่ได้สนใจคำพูดล้อเลียน แถมยังรู้สึกเยาะเย้ยเรื่องที่แพนด้าเล่าให้เมงุมิฟังเรื่องข่าวลือของคาเอเดะในตระกูลใหญ่ด้วย

　　เพราะมีแค่เธอที่รู้ว่าโกโจ คาเอเดะนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

　　แม้ว่าอาจจะไม่แข็งแกร่งขนาดโกโจ ซาโตรุ แต่ก็ต้องอยู่ในระดับพิเศษแน่นอน

　　เธอเคยจินตนาการมากกว่าหนึ่งครั้งถึงภาพที่พวกคนจากตระกูลใหญ่ต่างก็ตกใจเมื่อรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของโกโจ คาเอเดะ

　　เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ มากิก็พึมพำด้วยไฟที่ลุกโชนในจิตใจ "ฉันเองก็ต้องพยายามมากขึ้นไปอีก!"

　　ตัดภาพมาที่เมงุมิตอนนี้ หลังจากได้ฟังเรื่องราวจากแพนด้า เขาไม่มีท่าทีแบบก่อนหน้านี้ต่อโกโจ คาเอเดะแล้ว

　　ถึงโกโจ คาเอเดะจะทำตัวน่าหมั่นไส้ก็จริง แต่มันแทบเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วกับคนธรรมดาที่ไม่สามารถใช้พลังไสยเวทได้จะมาถึงขั้นผู้ใช้คุณไสยระดับ 2

　　ฟุชิงุโระ เมงุมิมั่นใจมากว่าการที่คนไร้ประโยชน์อย่างโกโจ คาเอเดะเป็นผู้ใช้คุณไสยระดับสองได้นั้นต้องเป็นเพราะพี่ชายของเขาอย่างโกโจ ซาโตรุช่วยแน่นอน

　　ไม่นานหลังจากที่ทุกคนพูดคุยกัน ฟ้าก็เริ่มมืดอย่างช้าๆ

　　หลังจากทานอาหารเย็นในโรงอาหารแล้ว พวกเขาก็แยกย้ายกันกลับหอพัก

　　รอจนกระทั่งทุกคนหลับกันหมดแล้ว

　　โกโจ คาเอเดะได้แปลงตัวเองให้เป็นฮิซึกายะ โทชิโร่อีกครั้ง จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับดาบฟันวิญญาณเฮียวรินมารุตรงไปที่คลังของต้องสาปซึ่งเป็นที่เก็บนิ้วของสุคุนะและแผนภาพมรณะครรภ์คำสาป

　　อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังเข้าใกล้คลัง เขาก็ถูกพบโดยยามเฝ้าคลัง

　　“นายเป็นผู้บุกรุกหรอ?”

　　หลังจากได้ยินเสียงคำรามของยามเฝ้าประตู โกโจ คาเอเดะก็ตอบอย่างหยิ่งผยอง

　　“ฉันมาทำธุระของเซย์เรย์เทย์ ไสหัวไปซะ”

　　“บ้าเอ้ย มีผู้บุกรุก รีบส่งสัญญาณเตือนเร็ว”

　　หลังจากเห็นยามเฝ้าคลังส่งสัญญาณเตือนแล้ว โกโจ คาเอเดะก็ลงมือทันทีอย่างไม่ลังเล

　　“เฮียวริวเซนบิ!” (มังกรน้ำแข็งสะบัดหาง)

　　หลังจากใช้ทักษะเริ่มต้นของเฮียวรินมารุ เขาก็แช่แข็งยามเฝ้าคลังระดับสองทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย

　　การโจมตีแค่นี้จะไม่ถึงตาย และพวกเขาได้ส่งสัญญาณเตือนแล้ว จะมีคนมาช่วยพวกเขาในไม่ช้า

　　“เอาล่ะ ฉันควรจะรีบไปได้แล้ว”

　　หลังจากได้ยินเสียงสัญญาณเตือนภัย โกโจ คาเอเดะก็เข้าไปในคลังของต้องสาปทันที

　　หลังจากเอานิ้วข้างนึงของสุคุนะออกไป เขาก็หายตัวไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ทันที