EP.16
Lemon seed :: มีใครสนใจป้ะ
เดี๋ยวเราจ่ายเพิ่มให้อีก มาตอนนี้เลย
ขนิษฐา :: มันต้องอะไรบ้าง อย่างเราพอทำได้ไม
เงินแค่ห้าพันทำเอาคนฟังหูตาวาว งานอะไรจะได้เงินเยอะแถมเวลางานสั้นๆ แค่นี้
นึกถึงแม่ที่ต้องยืนผัดข้าวทั้งหมดจนเหงื่อโทรมกาย หักทุนในแต่ละวันยังไม่เหลือไม่ถึงครึ่ง
และแล้วคนอ่อนต่อโลกก็เดินทางมายังหมุดที่มะนาวส่งโลเคชั่นมาในช่องแชท
บ้านหลังใหญ่ในซอยลึกและไม่มีบ้านหลังอื่นตั้งอยู่เคียงข้าง รั้วประตูสีขาวตั้งตระหง่าน ต้นไม้ครึ้มทึบ มีรถหรูร่วมสิบคันจอดเรียงราย และเสียงดนตรีEDM[1]ดังลอดออกมาแว่วๆ กระทบหูตั้งแต่ยังไม่เข้าเขตบ้านด้วยซ้ำ
‘ไม่เลือกงานไม่ยากจนขิม! ท่องงไว้’
บางครั้งโลกสวยกับคิดน้อยก็ต่างกันแค่เส้นบางๆ แล้วแต่คนมอง แม้ลางสังหรณ์จะบอกว่าไม่ควรเข้าไปก็เถอะ แต่เพราะมะนาวแนะนำมาขิมจึงคิดว่าคงไม่มีอะไรน่ากลัว เธอคิดแต่เพียงว่าหากมีหนทางไหนพอช่วยแฟนหนุ่มได้ก็อยากช่วย แม้ว่าส่วนต่างระหว่างห้าพันกับห้าแสนจะหลายเท่าอยู่มากโข
“ไงจ๊ะนางชะนีน้อย” ทันทีที่มาถึงสาวสองใหญ่ร่างกายบึกบึนก็กล่าวทักทายอย่างสนิทสนม
“เจ๊ทุเรียนใช่มั้ยค่ะ”
“เออสิคะ!!” เจ๊ทุเรียนร่างใหญ่ส่วนสูงไม่น่าต่ำกว่าร้อยเก้าสิบเซ็น อกผายไหลผึ่ง หน้าตึงคอตั้ง และวงแขนกล้ามเป็นมัดๆ อุ้ยน่าจะกัด แซะเล่นเบาๆ
“จะยืนจ้องฉันอีกนานมั้ยฮะ งานเริ่มแล้วไปเปลี่ยนชุดสิอีหนู เดี๋ยวแม่หักค่าตัวซะเลย!”
“ค่ะๆ”
เจ๊ทุเรียนโยนกระเป๋ามาใบจิ๋วมาให้พร้อมกับดันร่างน้อยนิดที่สูงไม่ถึงอกลุนๆ เข้าห้องน้ำ
ขิมเข้าใจว่าเพราะตนมาล่าช้ากับเวลางานจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่แล้วเมื่อควักเอาผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่อยู่ในกระเป๋าออกมาเท่านั้นแหละ
“โอ้โหเว้ย...!!”
“เร็ว! บิกินีแค่นั้นมันไม่ได้ใส่ยากนะนังหนู!!!” เสียงแวดแหวเร่งเร้าหน้าประตูโดยที่ขิมยังอึ้งอยู่กับบิกินีสองชิ้นเล็กๆ
น่าจะถามก่อนว่ารายละเอียดของงานเป็นยังไงบ้างก่อนจะเห็นแก่เงินมารับงานนี้
ปังๆๆ
เสียงทุบประตูก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่องเรื่อยๆ
“ขิมใส่ไม่ได้ค่ะเจ๊ทุเรียน”
“เนื้อนมก็มีอยู่แค่นี้เองไม่ได้ใหญ่โตอะไรทำไมใส่ไม่ได้ยะ”
“ก็มัน...” ผ้าสามเหลี่ยมชิ้นน้อยที่เอาไว้ปิดแค่ยอดนมใครจะใส่ลงกันเล่า
นอกจากนั้นยังมีสาวๆ อีกหลายคนที่ใส่ไอ้ผ้าชิ้นน้อยๆ ทั้งสีเขียว สีแดง สีแสด เต้าทะลัก แก้มก้นเผยอ กำลังเดินถือแก้วเครื่องดื่มกันอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรหน้าตาเฉย
“อ้าวนี้! รับงานแล้วอย่ามางี่เง่านะ”
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ แค่ขิมใส่ไม่ได้จริงๆ”
เงินอยากได้ก็จริงแต่ถ้าต้องทำอะไรขนาดนี้ขิมก็เลือกไปยืนช่วยแม่ผัดข้าวให้เหงื่อโทรมกายต่อไป
เพล้ง ง ง
แต่ทันใดนั้นเองก็เกิดเหตุขึ้น
พริตตี้สาวเมาแอ๋จนประคองสติไม่ไหว โดนเมาจนน็อกหลับกลางวงเหล้า
“โอ๊ย! อะไรกันนะนางพวกนี้ ไม่มีความโปรเฟสชั่นแนลเลยจริงๆ” แม่งานถึงกับกลุ้มกับปัญหาตรงหน้า คนน้อยลงไปอีกแบบนี้เสียงชื่อเจ๊ทุเรียนเจ้าแม่แห่งความบันเทิง
“เดี๋ยว! ถ้าไม่ใช่ชุดนี้คือทำงานได้ใช่มั้ย”
“ค่ะ! ขอแค่ไม่ใส่ชุดโป๊ขนาดนี้ก็พอ”
แล้วชุดที่เหมาะกับงานและช่วงเวลาอันฉุกละหุกวุ่นวายก็ลงกับร่างเล็ก ชุดเดียวที่เจ๊ทุเรียนหาได้ก็มีเพียงยีนขาสั้นธรรมดาใส่อยู่บ้านของขิมแต่โดนเจ๊ร่างยักษ์ฉีกเสียขาดวิ่นให้ดูสั้นและเซ็กซี่ขึ้น เสื้อกล้ามสีขาวเนื้อเบาบางคลุมด้วยเชิ้ตสีขาวตัวโคร่ง โดยรวมๆ แล้วมีเสน่ห์พอไปวัดไปวาได้
“แต่ว่า...”
“โอ๊ยนางชะนี! มีอะไรก็อวดชาวบ้านเขาดูบ้างเถอะ จะเก็บไว้ให้ผัวดูคนเดียวทำไม”
“...”
“สรุปจะทำมั้ยฮะ เจ๊จะโทรไปด่านางมะนาว ส่งใครมาก็ไม่รู้ เรื่องเยอะ”
“ค่ะๆ จะให้ขิมทำอะไร” หน้าที่ชงเหล้าแจกเหล่าบรรดาแขกที่มาร่วมงาน ขิมประจำอยู่หลังเคาร์เตอร์บาร์ตัวสูง แม้จะเพิ่งเคยทำเป็นครั้งแรกแต่สาวเจ้าก็คล่องแคล่วว่องไว
งานนี้ก็ไม่ได้แย่ในสายตาคนอ่อนประสบการณ์งานเอ็นเตอร์เทน แค่ชงเหล้าให้ลูกค้าก็ง่ายๆ และสนุกดี
“มาใหม่เหรอน้อง พี่ว่าพี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย”
“ค่ะ”
“ชื่ออะไร”
“เมื่อกี้บอกว่าผสมอะไรนะคะ”
“Jack Apple Fizz[2]”
...
ใครจะรู้ว่าท่าทางไร้เดียงสากับสีหน้างงๆ นั้นจะกลายเป็นสีสันแปลกตาให้ค่ำคืนของเหล่าเด็กรวยที่มีเวลาในชีวิตว่างมากเสียจนไม่รู้จะทำอะไรดี แม้แต่ปาร์ตี้ส่วนตัวที่ขยันจัดกันเกือบทุกสุดสัปดาห์ก็ยังไม่บันเทิงเท่าตอนนี้ที่มีตัวตลกหน้าใหม่หลงเข้ามาในวงอโคจร
“แจ็ค แอปเปิล ฟีท?”
“อืม...”
“แล้วมันต้องชงยังไง...คะ!?” ลูกค้าหนุ่มตรงหน้าจ้องมองเธอ สายตาแพรวพราวแบบที่ผู้ชายดีๆ เข้าไม่ทำกันแน่นอน
“เป็นเด็กชงเหล้ามาถามลูกค้าได้ไง”
“พอดีขิม...”
“ชื่อขิมนี้เอง” เล่นเด็กหน้าใหม่คนนี้น่าจะสนุกดี
เจ้าพ่อไพรเวทปาร์ตี้กวาดพริตตี้,เอ็มซีมาทั้งวงการ พอเจอขิมน้อยก็รู้สึกถูกชะตาถูกใจ
“ลองชงมาสิ ถ้าถูกพี่ให้แก้วละพัน”
“พัน...”
“แต่ถ้าชงผิดน้องขิมต้องดื่มนะ พี่ให้แก้วละสองพันเลย”
“โอ้โห!”
แบงก์สีเทามันช่างล่อตาล่อใจ ถ้าชงไอ้แอปเปิลฟีทสูตรนี้ถูกขิมได้ทิปแก้วละตั้งหนึ่งพัน แต่ถ้าเธอชงผิดแล้วดื่มมันซะเองเธอก็จะได้มันเพิ่มอีกหนึ่งเท่าตัว
สมองน้อยๆ คำนวณตัวเลขในหัวลองคิดดูว่าถ้าชงผิดสักห้าแก้วก็ได้เงินเป็นหมื่นแล้วสินะ
“เร็วสิครับ! พี่คอแห้ง”
ส่วนลูกค้าหนุ่มก็คิดว่า เอาสิ! ถ้าคิดว่าคอแข็งพอจนสามารถหอบเงินออกจากบ้านเข้าได้ก็เชิญเลย แต่ถ้าไม่ไหว คืนนี้เขาจะพิสูจน์ว่าเสียงขิมตัวนี้จะร้องได้หวานหูหรือจะซู่ซ่าแค่ไหนกันเชียว
แกร๊ก!
“ไม่ใช่ ดื่ม!”
“ฮะ!?”
แต่กฎไม่ได้บอกว่าเด็กชงมีสิทธิ์เลิกเล่นได้ทุกเมื่อตามความพอใจ ถ้าขิมยังชงไม่ตรงใจลูกค้า เธอก็ต้องดื่มต่อไปเรื่อยๆ จนสติเริ่มเลือนหาย ขาแข้งเริ่มอ่อนแรง ความระแวดระวังตัวลดน้อยลง แสง สี เสียง และสิ่งเร้าต่างๆ รอบตัวเริ่มไม่น่ากลัวเท่าตอนก้าวเท้าแรกเข้ามา แต่มันทำให้เธอสนุกกับบรรยากาศในงานปาร์ตี้ที่จัดขึ้น
“แก้วต่อไปจ๊ะน้องขิม”
“เมื่อไรจะถูก”
“ถ้าชงไม่ถูกน้องขิมก็ได้เงินเพิ่มไงจ๊ะ ไม่ดีเหรอ”
“ดีสิ!”
... ... ...
กราบตักคุณรีททั้งหลายกดใจให้เขาหน่อยนะคะ
