EP.15

“เราเคยเตือนแล้วนะ”

“ช่างมันเถอะ! เดี๋ยวเราก็จัดการปัญหาของตัวเองก็ได้” คบกันมาสิบปีทะเลาะกันแบบจริงจังสักทีก็ยังไม่เคย ถ้าไม่รวมตอนนี้

เกิดการตวาด ตะคอกใส่กันตลอดการเดินทางกลับมายังคอนโดของซิมที่เช่าไว้อยู่กับขิม

“เดี๋ยวเราต้องคืนห้องสิ้นเดือนนี้”

“ก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเปลืองเงิน”

“คือเราไม่ได้อยากประหยัดไงขิม แต่เพราะเราไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า เขาจะยึดห้องคืนเข้าใจมั้ย”

ซิมดูโมโหที่แฟนสาวไม่เข้าใจอะไรซะบ้าง ประเด็นคือเขาไม่ได้อยากย้ายออกเพราะถูกยึดห้อง

“แล้วซิมจะตะคอกเราทำไม” ขิมเองก็ไม่เคยเข้าใจคนตรงหน้าเลยจริงๆ ไม่ว่าจะการเสี่ยงโชค การเช่าคอนโดหรือกระทั่งเหตุผลที่ทำให้ทะเลาะกันตอนนี้

“ขิมช่วยอะไรไม่ได้สักอย่างก็อย่ามาทำให้หงุดหงิดกว่าเดิมได้ป้ะ”

“ฮะ!?” เมื่อคำนั้นลอยเข้าหูก็ยิ่งทำให้คนฟังไม่เข้าใจหนักกว่าเดิม หรือว่าที่มาของเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะว่าเธอเป็นแฟนที่ช่วยเหลืออะไรซิมไม่ได้เลยนั่นเอง

มหาวิทยาลัย

“ขิม! เดี๋ยวสิขิม”

“เรียกเราเหรอ...” อีกคนที่ไม่คิดว่าจะทักทายกันทุกครั้งที่เจอก็คือมะนาว สาวเปรี้ยวดาวคณะนิเทศ MC คนสวยวิ่งเข้ามาร่วมวง

มะนาววางกระเป๋าแบรนด์หนังจระเข้สีหายากรุ่นแพงแล้วก็แทรกตัวเองลงข้างๆ ขิม

“ได้เจอโซ่บ้างหรือเปล่าช่วงนี้...”

“เมื่อสองสามวันก่อนเจอ มีอะไรเหรอ” เธอเจอที่ร้านโปรคลับคืนนั้น กลับคอนโดมาทะเลาะกับซิมแล้วก็ไม่ได้คุยกันจนป่านนี้

“ที่ร้านเปิดใหม่ใช่มั้ย เห็นว่าลูกค้าเยอะน่าดู คงจะยุ่งๆ สินะ”

“คงงั้นมั้งไม่รู้สิ”

“แล้วซิมไปร้านโซ่บ่อยมั้ย คืนนี้ซิมไปอีกหรือเปล่า แล้วขิมล่ะไปกับซิมด้วยมั้ย” มะนาวตั้งคำถามทีเดียวเป็นชุด สี่สาวมองหน้ากันงงๆ ว่าทำไมมะนาวถึงมาถามหญิงสาวหนึ่งในกลุ่มเพื่อนด้วยความสงสัยใคร่รู้

“ไม่อะ! เราไม่ไป ไม่ชอบสถานที่แบบนั้น”

“อ้าวเหรอ...” ดาวคณะนิเทศหน้าเจื่อนถอดสีลงแต่แล้วก็ยังมิวายตื๊อ

“งั้นขอแอดไลน์หน่อยสิ”

“แอดทำไม”

“เออน่ะ”

มะนาวเปิดแอปพลิเคชันแชทไว้คอยท่า ขิมสแกนคิวอาร์โค้ดแอดเพื่อนใหม่แบบห้ามไม่ได้

“ถ้าคืนไหนขิมจะไปร้านโซ่บอกเราด้วยนะ เราไปด้วย หรือถ้ามีอะไรที่ขิมจะให้เราช่วยบอกได้เลยนะ”

“อื้อ!”

สาวสวยเข้ามาแล้วจากไป สี่สาวที่เหลือเหลือบตามองตามเมื่อดาวคณะคล้อยหลังแล้วรีบสุ่มหัวนินทาทันที

“เขาเป็นคนแปลกเนาะ” ขิมเริ่มเปิดประเด็นก่อนคนแรกเลย มาไวไปไวทำอะไรที่คนอย่างเธอเข้าไม่ถึง

“ไม่แปลกหรอกนางขึ้นชื่อเรื่องนี้จะตาย” นินิวผู้รอบรู้ทุกเรื่องในรั้วมหาวิทยาลัยราวกับเป็นสำนักงานข่าวก็ว่าได้

“ไหนเม้าท์” ภีมเท้าคางตั้งใจรอฟังคำแถลง

“มะนาวก็ไม่ต่างจากเพื่อนของแฟนแกแหละขิม ตัวเก็บแต้ม นางชอบควงคนรวยๆ เขาว่าเมื่อก่อนนางเป็นของเล่นไฮโซด้วยแหละ”

“เว่อร์ไปเปล่านิว แกก็พูดไป” ปลานิลแย้งในขณะที่นินิวกำลังอ้าปากคุยโม้

“แล้วเขาจะมาตามหาโซ่กับขิมทำไม” เจ้าตัวก็ยังสงสัย

“ฝ่ายชายก็เป็นจอมล่าแต้มเหมือนกันไง ก็คงกะฟันแล้วทิ้งตามภาษาคนเจ้าชู้ ใช่ป้ะ”

“ฟันแล้วทิ้ง...เหรอ”

“ฉันก็ยังงงอยู่ดี พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง”

“นางคงติดใจทรงแบดล่ะมั้ง พิมพ์นิยมแบบนั้น หน้าหล่อ พ่อเป็นอัยการ บ้านรวยมากแถมยังมีธุรกิจตั้งแต่อายุแค่นี้ เปิดร้านเหล้ากะเพื่อนแล้วยังเป็นที่นิยมอีก วัยรุ่นทุกคนต้องเคยไปกันหมด” นินิวตั้งวงนินทากับภีมเพื่อนรักกำลังเพลินๆ แต่ปลานิลก็ขัดคอความหรรษา “แกก็พูดไปเรื่อยเปื่อยนะนิว”

“สายข่าวฉันไม่เคยมั่วนะคะเพื่อนนิล ไม่เชื่อถามขิมได้”

“ฮ...ฮะ?” ขิมเองก็แอบเก็บข้อมูลเงียบๆ

“เราไม่รู้”

“แกไม่รู้จักยิมที่เป็นหุ้นส่วนร้านของโซ่เหรอ คนนั้นสาวๆ ในมอก็พูดถึงเย๊อะ!!” นินิวเปิดโหมดโม้เต็มขั้น สายข่าวอะไรไม่มีหรอกแค่จำคำพูดสาวๆ มาคุยต่อเฉยๆ

“แกรู้จักยิมด้วยเหรอนิว”

“ก็บอกแล้วว่าสายข่าวฉันข้อมูลเป๊ะมาก” ขิมไม่คิดว่าจะมีใครรู้จักยิมเพราะเขาไม่ใช่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่นินิวรู้จักเฉย

คิดไปคิดมาก็คงมีแค่เธอสินะที่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนๆ ของซิมเลย และมีอะไรอีกนะที่คนในฐานะแฟนยังไม่รู้

20.00

Lemon seed :: อยู่ไหนอะขิม

เจ้ากรรมนายเวรตามติดมาในช่องทางแชท มะนาวมักส่งมาถามเดิมๆ ว่าขิมอยู่ไหนทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ใส่ในตัวขิมเลยด้วยซ้ำ

ขนิษฐา :: อยู่บ้าน

Lemon seed :: แล้วซิมอยู่ไม

ขนิษฐา :: ไม่นะ

มันน่าแปลกอยู่ไม่น้อยที่มะนาวเอาแต่ามว่าแฟนของเธออยู่ที่ไหน

Lemon seed :: ไปไหนอะ

รู้ไม

ถามให้หน่อยสิ

นะๆ

แล้วขิมก็ตัดสินในโทรตาม สาเหตุไม่ได้เพราะมะนาวแต่เพราะเธอเป็นห่วงซิมมากกว่าอื่นใด

ข้อมูลจากนินิวและสายข่าวเม้าท์ให้ฟังว่าหุ้นส่วนของโซ่ที่ชื่อ ‘ยิม’ เป็นทายาทมาเฟียจากแดนปลาดิบ มาตั้งรกรากทำธุรกิจสีเทาในไทยกอบโกยเอาเงินทองไปมากมาย

มาเฟียญี่ปุ่นหรือยากูซ่าในความคิดของขิมแล้วฟังดูไม่น่าคบหาอย่างที่สุด และก่อนที่แฟนของเธอจะถลำไปมากกว่านี้ เธอต้องรีบเตือนสติซิม

Lemon seed :: ขิมมีเพื่อนที่สนใจรับงานพิเศษไม

เมื่อมะนาวได้สถานที่อยู่ของฝ่ายชายเธอก็พร้อมพุ่งชนเป้าหมายทันที งานการไม่สำคัญเท่าบุรุษเพศชื่อโซ่ที่มะนาวหมายตา

ขนิษฐา :: งานอะไร

Lemon seed :: ก็พวกพริตตี้ในงานปาร์ตี้

หน้าที่ก็แค่เสิร์ฟเหล้า ดูแลลูกค้า สร้างบรรยากาศให้มันสนุกสนาน ค่าตัวห้าพัน หาคนมาแทนเราหน่อย

ขนิษฐา :: ห้าพันเหรอ

Lemon seed :: ใช่ มีใครสนใจป้ะ

เดี๋ยวเราจ่ายเพิ่มให้อีก มาตอนนี้เลย

เงินแค่ห้าพันทำเอาคนฟังหูตาวาว งานอะไรได้เงินเยอะแถมทำเพียงเวลางานสั้นๆ และมะนาวเป็นเพื่อนที่ขิมรู้จักเธอจึงคิดว่างานนี้คงไม่มีอะไรน่ากลัว