บทที่ 162 : ประเภทภารกิจ, การปราบปราม (4-2)
บทที่ 162 : ประเภทภารกิจ, การปราบปราม (4-2)
ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองหอคอย
บนนั้นที่แท่นคันศรยักษ์ ชาร์ลนอนคว่ำอยู่ เลือดได้ไหลออกมาจากลูกธนูที่ติดอยู่ในลำคอของเธอ
“เธอตายแล้ว!”
ด้านนอกประตูหอคอย ลูกธนูของทหารได้แทงเข้าที่คอของเธอ
สมาชิกปาร์ตี้คนหนึ่งของเธอที่กำลังแกว่งดาบของเขาอย่างบ้าคลั่งก็สังเกตเห็นร่างที่ไร้ชีวิตของชาร์ล
"ฮึ้บ!"
['นาดีน (★★)' รู้สึกหลาดกลัว สถานะทั้งหมดลดลง 30%]
เสียงครวญครางที่อ่อนแอเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของชายคนนั้น
ฉันกัดฟันและตะโกนว่า “รีบขึ้นไปใช้คันศรยักษ์เร็ว!”
สมาชิกคนอื่นๆ ที่ได้ยินเสียงก็หันมาพบกับศพของชาร์ลเช่นกัน
แต่ปฏิกิริยาของพวกเขาแตกต่างไป พวกเขาไม่ฟังคำสั่งของฉัน
['รอนนี่ (★★)' รู้สึกหลาดกลัว สถานะทั้งหมดลดลง 50%]
['ซาคาอิล(★★)' รู้สึกหวาดกลัว...]
“ไอ้โง่พวกนี้…”
พวกเขาขาดประสบการณ์
ความกลัวที่เพิ่มขึ้นได้ครอบงำปาร์ตี้สามราวกับไฟป่า สีหน้าของเวคิสนิ่งไป
“ท่าไม่ค่อยดีแล้วสิ”
มังกรดำยังคงเดินโซเซ แต่มันกำลังเคลื่อนไหวต่อไป
คันศรที่เจาะด้านข้างของมันดูไม่เหมือนจะสร้างบาดแผลร้ายแรง ฉันตั้งดาบของฉันในแนวตั้งแล้วตะโกนว่า
“เราต้องรีบจัดการก่อนที่มันจะฟื้นตัว เตรียมโจมตี”
“แล้วคันศรยักษ์ล่ะ?”
“ปล่อยไปก่อน”
แม้ว่าหนึ่งในนั้นจะถูกฆ่าตาย แต่ถ้ามังกรกลับมาฟื้นตัว เราอาจไม่มีโอกาสที่สอง
ด้วยลูกศรยักษ์จากคันศร มันก็ทำให้การป้องกันของไอ้มังกรบ้านี้ลดลงอย่างมาก
['รอนนี่ (★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความมุ่งมั่นของเขาจะถูกจดจำตลอดไป]
ข้อความที่แจ้งการตายยังคงปรากฏอยู่
ทหารกำลังบุกฝ่าแนวป้องกันที่มีการละเมิดของปาร์ตี้ที่สาม
['นาดิน(★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความมุ่งมั่นของเขาจะถูกจดจำตลอดไป]
['ซาคาอิล(★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความมุ่งมั่นของเขาจะถูกจดจำตลอดไป]
ดาบของฉันยังคงติดอยู่ที่ขาขวาของมังกรนั้น
ฉันดึงกริชออกมาจากเข็มขัดแล้วย้ายไปที่ข้างตัวของมังกร ฉันตรวจสอบจุดที่สายฟ้าถูกกระแทก ท่ามกลางเกล็ดและหนังที่ขาดวิ่น ฉันเห็นจุดสำคัญ โดยไม่ลังเลฉันก็แทงกริชเข้าไปทันที
"กร๊ากกก..."
เสียงความเจ็บปวดดังออกมาจากลำคอของมังกร
['ปาร์ตี้ที่ 3' ถูกกำจัดแล้ว!]
ทางด้านขวาของกำแพงปราสาทถูกยึดครองจนหมดแล้ว
['อาเชอร์(★★)' กำลังอยู่ในสภาพวิกฤต ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย!]
“นี่… เรายังจัดการมันไม่ได้อีกเหรอ?!”
ชึ้ก! ชึ้ก!
ฉันยังคงแทงกริชเข้าไปในบาดแผลของมังกรต่อไป
มังกรกระตุกในการโจมตีแต่ละครั้ง ทั้งเวคิสและเนเรสซ่าก็กำลังจะโจมตีมันอีก
"กร๊าาาก!"
มังกรคำรามและหมุนตัวไปรอบๆ
ฉันก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ดาบยาวที่ติดอยู่ที่ขาหน้าของมันถูกเหวี่ยงออกไป ฉันหยิบมันขึ้นมาด้วยเท้าของฉันและถือมันไว้ในมือขวาของฉัน
"อึก! อาเชอร์!”
['อาเชอร์(★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความมุ่งมั่นของเขาจะถูกจดจำตลอดไป]
ในปาร์ตี้ที่สอง
มีผู้เสียชีวิตคนแรกเกิดขึ้นแล้ว
“ไม่มีเวลามาเสียใจแล้ว!”
“ออลก้า เตรียมเวทย์มนตร์ของเธอซะ!”
“เราไม่มีเวลาแล้ว!”
ฉันมองย้อนกลับไป
เราถูกล้อมรอบด้วยเงามากมาย เจนน่ากวัดแกว่งกริชของเธอและออลก้าเองก็ใช้เปลวไฟสีขาวของเธอเพื่อปัดเป่าเงามืด
“ทั้งสองคนไปก่อน เดี๋ยวฉันจะอยู่ที่นี่เอง”
“เข้าใจแล้ว”
"ขอให้รอดมาได้นะครับ"
ทั้งสองรีบกลับไปที่มั่นหลัก
ดาบของฉันตั้งตรง ใบมีดมีลวดลายคล้ายใยสีทองจาง ๆ บนพื้นผิว
“กร๊าก กร๊าก…”
น้ำลายหยดลงมาจากปากมังกรดำ
ลูกธนูของเจนน่าปกคลุมตัวมัน และมีลูกธนูของคันศรยักษ์ติดอยู่ที่ด้านข้างของมัน ปีกของมันถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และทั้งตัวก็เต็มไปด้วยบาดแผลที่มีเลือดไหลออกมา สีม่วงผสมออกมากับเลือด พิษดูจะส่งผลกับมันมาก
แต่มันก็ไม่ตาย
มันจ้องมาที่ฉันด้วยตาข้างเดียวที่เหลืออยู่และกระพริบตา
“กร๊าาาก!” มันคำราม
มังกรดำเหวี่ยงมือขวาของมัน
ฉันบิดร่างกายส่วนบนเพื่อหลบ
“ฉันต้องมุ่งเป้าไปที่หัวใจของมัน”
จากการวิเคราะห์ของฉัน ถ้าฉันดันดาบเข้าไปจนสุดมันจะเข้าถึงหัวใจของมันได้ แม้ว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้น มันก็ไม่สำคัญหรอก บริเวณนั้นเป็นที่รวมอวัยวะสำคัญต่างๆ และฉันอาจจะทำให้มันบาดเจ็บสาหัสได้
“ปาร์ตี้ที่ 1 เมื่อฉันให้สัญญาณ เราจะมุ่งโจมตีไปที่มันพร้อมกันเข้าใจใช่ไหม?”
"เข้าใจแล้ว!”
ฉันมองไปทางแท่นบูชา
แม้พวกเขาจะดูไม่ไหวแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงรักษาแนวป้องกันสุดท้ายไว้ อีดิสอยู่ข้างหน้า ตามด้วยโรเดริกและอารอน ด้านหลังคือนักธนูอย่างดีรัน พวกเขาทั้งสี่ตั้งแนวป้องกันเพื่อสกัดกั้นการรุกคืบของศัตรู
“อีดิส ขออีกนาทีเดียว!”
ฉันเตรียมจะจัดการมังกรนั้น
ในขณะนั้น ดาบเล่มหนึ่งก็พุ่งไปทางหน้าอกของดีรันขณะที่เข้าเล็งธนูจากขอบกำแพง
“…อะไรกัน?”
ร่างของดีรันตกลงไปใต้กำแพง
ด้านล่างมีทหารจำนวนมากรออยู่
['ดีรัน (★★)' กลับสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว! ความมุ่งมั่นของเขาจะถูกจดจำตลอดไป]
ไม่มีเวลามาคิดเรื่องอื่นอีกแล้ว
ฉันยกดาบขึ้นทันทีและพุ่งเข้าใส่ เป้าหมายของฉันคือหัวใจของมังกร ฉันหลีกเลี่ยงกรงเล็บและปีก และด้วยกำลังทั้งหมดของฉัน ฉันจึงแทงด้ามนั้นเข้าไป
[แท่นบูชาถูกยึดคืนแล้ว!]
[พรของเทพธิดาถูกยกเลิก!]
ให้ตายเถอะ!
[สัตว์ประหลาดตัวนี้มีการต้านทานการโจมตีทางกายภาพ!]
ดาบที่แตกกระจายปลิวไปในอากาศ
ฉันโยนดาบทิ้งไปโดยเหลือเพียงด้ามจับเท่านั้น มังกรดำหมอบลงและยิงเกล็ด โล่ที่พังทลายวางอยู่ใต้เท้าของมัน ฉันคว้ามันแล้วถอยกลับอย่างรวดเร็ว
ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!
ฉันถอยกลับไปที่ฐานหลักโดยใช้โล่ที่เหลืออีกครึ่งเพื่อป้องกันเกล็ด
ฉันพ่นน้ำลายปนเลือดออกมาแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
“ดูเหมือนจะมีทหารปรากฏตัวอยู่ด้านหลังแท่นบูชา” เนเรสซ่ากล่าว
ฉันมองไปที่ผนังด้านซ้าย ทหารเกือบร้อยนายกำลังรุมล้อมแท่นบูชา แสงสีขาวที่ล้อมรอบพวกเขากลับคืนสู่สีแดงเข้มดังเดิม ข้างหลังพวกเขา ฝ่ายที่สองยืนนิ่งอยู่บนบันได โดยมีทหารปีนขึ้นไปอย่างไม่ลดละ
“แท่นบูชาถูกยึดคืนแล้ว”
เวคิสยกดาบของเขาขึ้น
แสงสีขาวที่อยู่รอบๆ ดาบก็จางหายไป
"ฮึ…"
อีดิสกลืนน้ำลายที่แห้งเหือด
ทหารไม่ได้เร่งจัดการปาร์ตี้ที่สอง แต่พวกมันแค่ต้องการยึดแท่นบูชาคืน งานหนักแล้วสิ…
“เราต้องฝ่าฟันไปให้ได้ใช่ไหม?”
อีดิสพูดออกมาอย่างขมขื่น
ร่างกายของพวกเธอชุ่มไปด้วยเลือดแล้ว
"มันจะเป็นไปได้ไหมนะ?"
[ทหารมนุษย์ Lv.18] x 115
[อัศวินมนุษย์ Lv.20] x 32
มีทหารประมาณ 150 นายอยู่ที่แท่นบูชา และจำนวนของพวกเขาก็เพิ่มมากขึ้น
ในทางกลับกัน ปาร์ตี้ของพวกเราได้รับบาดเจ็บ อาเชอร์และดีรันเสียชีวิต ในบรรดาสมาชิกที่รอดชีวิตก็ไม่มีใครอยู่ในสภาพสมบูรณ์
“มันเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนชั้นห้าไม่มีผิด”
เจนน่าหัวเราะอย่างเชื่องช้า
ฉันถอนหายใจออกมาลึกๆ
“ไม่มีทางที่จะรอดพ้นไปได้โดยไม่มีการเสียสละ”
“เราควรทำยังไง? ถึงจะเอาแท่นบูชาคืนได้…”
“ช่างมัน”
ฉันเอื้อมมือไปหาเวคิส
เขาขมวดคิ้ว "อะไร?"
“ส่งดาบของนายมาให้ฉัน”
“…”
เวคิสยื่นดาบยาวของเขาให้ฉัน
จากนั้นฉันจึงกล่าวบอกทุกคนไปว่า "มันยังไม่จบสักหน่อย"
