บทที่ 115: ดุร้าย (6)

บทที่ 115: ดุร้าย (6)

หากคุณชนะ คุณจะได้รับ 5 เหรียญทองจากร้านค้า

โดยธรรมชาติแล้ว การตอบสนองของฉันคือ—

"งั้น เธอกำลังขอให้ฉันร่วมมือกับเธอเหรอ ไอรีน? ฉันเข้าใจแล้ว มาทำมันกันเถอะ"

ยังไงก็ตอบตกลง ไม่ต้องสงสัยเลย

ในเกม แทนที่จะเป็นฉัน ไอรีนจับคู่กับนีกี้ในทัวร์นาเมนต์ของแผนกอัศวินแบบ 2v2

นี่เป็นเหตุการณ์ที่เธอได้รับความสนใจมาก

แต่ตอนนี้เธอเข้ามาหาฉันแทนแล้ว

อนาคตเปลี่ยนไปมาก และไอรีนได้ขอความช่วยเหลือจากฉันโดยตรง

ที่สำคัญกว่านั้น การชนะจะได้รับ 5 เหรียญทองจากร้านค้า

ฉันคงเป็นคนโง่ที่จะไม่ใช้โอกาสนี้ มันไม่มีอะไรจะเสียแม้ว่าฉันจะแพ้

ดวงตาของไอรีนเป็นประกายเมื่อเธอถามอีกครั้ง

"นายพูดจริงๆ ใช่มั้ย? นายจะไม่มีอย่างอื่นที่ต้องทำและหายไปในวันงานใช่ไหม? ฉันหมายถึง ฉันเชื่อใจนาย แต่...หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งที่แล้ว... นายทำแบบนั้นอีกไม่ได้แล้วนะ"

"...ฉันสัญญา"

นั่นทำให้ฉันมึนงง แต่ผมก็ช่วยอะไรในเรื่องเมื่อครั้งนั้นไม่ได้

ฉันนอนไม่หลับเนื่องจากมีผลกระทบจากทะลุขีดจำกัด

"งั้นฉันก็หวังพึ่งเธออยู่นะ ไอรีน"

ฉันยื่นมือไปหาเธอ

"เช่นเดียวกัน ธีโอ"

ไอรีนจับมือฉันด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นที่ทำให้ฉันนึกถึงวันที่สดใส

หลังจากแยกทางกับไอรีน ฉันก็ติดต่อไปหาเอมี่

ระดับความสูงเล็กน้อยในน้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าเธอน่าจะอยู่กับเจ้ากำปั้นน้อย

หลังจากนั้น ฉันก็กลับไปที่ห้องเรียนและเริ่มการเรียนอย่างเข้มข้นกับไอช่า น็อคตาร์ และเพื่อนร่วมชั้นออร์คของเรา

การเรียนการสอนยังคงดำเนินต่อไปในช่วงกลางคืน

เรามีความคืบหน้าอย่างรวดเร็ว ฉันคิดว่าเราสามารถสรุปสิ่งต่างๆได้ภายในเช้าวันพรุ่งนี้

ทาร์คานยืดเส้นยืดสายอย่างเกียจคร้าน

"อ่า ฉันรู้สึกเหมือนได้เห็นโลกใหม่ในวันนี้ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าการเรียนจะน่าสนใจขนาดนี้ ฉันคิดว่าฉันควรปรับสมดุลการฝึกของฉันกับการเรียนนับจากนี้ไป"

"นั่นเป็นทัศนคติที่ดีมาก ทาร์คาน หากนายไม่แน่ใจเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง อย่าลังเลที่จะถามธีโอนะ"

น็อคตาร์ให้กำลังใจ ฟันของเขาแสดงรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ

แน่นอน ฉันอยู่ที่นี่เสมอเพื่อช่วย

เป็นที่รู้กันว่าออร์คเป็นเผ่าพันธุ์ที่จะตอบแทนความเมตตาไม่ว่ายังไงก็ตามในโลกนี้

และความจริงก็คือ ฉันได้รับความช่วยเหลือมากมายจากพวกเขาแล้ว

ฉันจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อสนับสนุนพวกเขา ภายใต้ความสามารถของฉัน

แต่ก็เป็นเรื่องแปลก ที่ต้องรับผิดชอบกลุ่มกล้ามยักษ์ทั้งหมด ที่หากยืนจะมีความสูงมากกว่า 190 ซม. และมีน้ำหนักมากกว่า 100 กก.

ผงกหัวให้ทาร์คาน และฉันพูดออกไปว่า

"ถามฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ ส่วนที่ยากที่สุดของการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆมักจะเป็นเพียงขั้นตอนแรกเท่านั้นแหละ"

จากนั้นฉันก็ตรวจสอบมานาที่เหลืออยู่ใน [ตลับเวทมนตร์] ของฉัน

มันเกือบจะหมดไปแล้ว ซึ่งเป็นผลลัพธ์ที่คาดหวังหลังจากใช้คาถา [เพ่งความสนใจ] ทั้งวัน

...ฉันคิดว่าฉันควรไปหาเซเรียในภายหลังเพื่อเติมมานาของฉัน

"วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เช้ามาเจอกันใหม่นะ เยี่ยมมาก ทุกคน"

ฉันประกาศขณะเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว

"ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ ธีโอ ไอช่า กลับกันเถอะ พี่น้อง!"

น็อคตาร์กับพวกออร์คที่ดูโล่งใจหลังเรียนจบ ออกจากห้องเรียนไป

ตอนนี้ เหลือเพียงไอช่าและฉันเท่านั้นที่ยังคงอยู่

ดูเหมือนว่าเธอจะมีบางอย่างอยู่ในใจ ลังเลที่จะออกไปแม้ว่าเธอจะเก็บของแล้วก็ตาม

"เธอคิดอะไรอยู่ ไอช่า?"

"เอาล่ะ ธีโอ... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แต่ก่อนหน้านี้ฉันเห็นนายคุยกับไอรีนอยู่ที่ประตูใหญ่ ฉันถามได้ไหมว่ามันเกี่ยวกับอะไร?"

"เธอขอให้ฉันร่วมกับเธอสำหรับการแข่งขัน 2v2 ของแผผนกอัศวินในวันพฤหัสบดีหน้า"

"...นายตัดสินใจที่จะเข้าร่วมหรือยัง?"

ไอชาถามอย่างระมัดระวัง

ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเธอถึงถามอย่างระมัดระวัง แต่ฉันมีวลีโกงที่จะใช้กับไอช่าโดยเฉพาะ

"ฉันจะเข้าร่วม ฉันไม่สามารถพลาดโอกาสที่จะยกระดับชื่อเสียงของตระกูลวัลเดอร์กได้ เป้าหมายของฉันคือการชนะ ว่าแต่ เธอเข้าร่วมด้วยเหมือนกันเหรอ ไอช่า?"

ดวงตาของไอรีนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

"แน่ แน่นอน! แม้ว่าฉันจะไม่ใช่ลูกหลานโดยตรง แต่ฉันก็ยังเป็นสมาชิกที่ภาคภูมิใจของตระกูลวัลเดอร์ก แน่นอนสิ ฉันจะเข้าร่วมด้วย!"

เสียงของเธอดังขึ้นด้วยความกระตือรือร้นอย่างแรงกล้า ซึ่งมันทำให้ฉันประหลาดใจ

ตอนนี้ไอช่าก็เข้าร่วมด้วย ฉันมีคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวอีกคนที่ต้องจับตาดู

อย่างไรก็ตาม ไอช่า เป็นนักเรียนชั้นยอดอยู่ในอันดับที่ 6 ในแผนกฮีโร่

นอกจากนี้ เธอยังเป็นไอดอลในสถาบันการศึกษาด้วยการเชื่อมต่อของที่นี่และที่นั่น

เธออาจจะมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์

"เธอจับคู่กับใครเหรอ?"

"มะ-มันเป็นความลับ!" แน่นอน เป้าหมายของฉันคือการชนะเช่นกัน! เราอาจจะเผชิญหน้ากัน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถบอกได้แม้กระทั่งนาย ธะ-ธีโอ!"

ไอชjายังคงพูดติดอ่างขณะพูด

...เธอคงหมดแรงจากการติวเข้มกับเพื่อนออร์คในวันนี้

แน่นอน ฉันไม่มีเจตนาที่จะกดดันเธอเพื่อหาคำตอบ

ไม่ว่าจะเป็นไอชjาหรือใครก็ตาม ฉันจะต้องชนะพวกเขาทั้งหมด

“เข้าใจแล้ว เจอกันพรุ่งนี้เช้า เธอต้องเหนื่อยแน่ๆ ดังนั้นเธอควรจะกลับไปเร็วๆนี้”

ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงออกจากห้องเรียนและมุ่งหน้าไปยังแผนกเวทมนตร์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องทดลองของเซเรีย

เซเรียรู้สึกยินดี

เป็นวันที่สองติดต่อกันที่ชายลึกลับในชุดดำมาหาเธอ

ขณะที่เธอมองดูชายที่แต่งตัวอยู่ตรงหน้าเธอ เธอพูดว่า

"อืม นั่นเป็นมานาที่ค่อนข้างมากที่จะใช้ในวันเดียว แต่ตอนนี้ชาร์จเต็มแล้ว"

อย่างไรก็ตาม ตามปกติ ชายสวมหน้ากากยังคงนิ่งเงียบ

เขาเพียงแค่เอียงศีรษะเล็กน้อย เป็นการแสดงความขอบคุณ

แต่นั่นไม่ได้รบกวนเธอ

เธอได้ฟังเสียงของเขา บันทึกมันลงในเครื่องบันทึกเสียงเวทมนตร์ที่เธอตั้งค่าไว้ในวันก่อนหน้านี้ หลายสิบครั้ง ไม่ก็เป็นร้อยๆครั้ง

เสียงที่ลึกล้ำของผู้ชายที่ตัดกับแนวกรามอันโอหังของเขา

นั่นเป็นเหตุผลหรือเปล่านะ?

เซเรียเริ่มสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของชายคนนั้น

เธอไม่เคยถูกชักจูงโดยใครมาก่อน

ความอยากรู้อยากเห็นของเธอดูเหมือนไม่รู้จักพอ

เธอต้องการที่จะฉีกหน้ากากของเขาและเห็นใบหน้าของเขาทันที

แต่เธอทำไม่ได้

เธอกลัว

ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันเธอได้ร่ายคาถา [ผูกมัด] ใส่เขาแ ต่มันไม่มีผล

เธอกลัวว่าถ้าเธอข้ามเส้นอีกครั้ง เขาจะไม่มาหาเธออีก

ความกลัวนี้ระงับความอยากรู้อยากเห็นของเธอ

'เธอชื่อจางวูฮีใช่ไหมนะ? ฉันได้ยินมาว่ามีปีแรกจากแผนกฮีโร่ ซึ่งเป็นเด็กสาวชาวตะวันออกที่มีคุณลักษณะพิเศษ [การลบล้างเวทมนตร์] '

ชายคนนี้จะมีคุณลักษณะพิเศษแบบนี้ด้วยเหรอ?

เธออยากรู้ แต่ไม่มีทางรู้ได้ในตอนนี้

แต่สำหรับตอนนี้ เธอตัดสินใจที่จะพอใจกับสิ่งนี้แล้ว

เพราะก่อนหน้านี้ เขาบอกว่าจะกลับมาหาเธอเพื่อชาร์จมานา

นั่นหมายความว่าเธอจะได้พบเขาอีกครั้ง

เมื่อความคิดเหล่านี้เต็มจิตใจของเซเรีย ชายที่สวมเสื้อผ้าเต็มยศก็ยื่นโน้ตให้เธอก่อนที่จะออกจากห้องทดลอง

มันเขียนว่า [ขอบคุณ พรุ่งนี้ฉันจะมารบกวนเธออีกครั้ง]

มองไปที่ประตูที่เขาออกไป เซเรียก็พึมพำเบาๆ

"ฉันจะรอนะ คุณหน้ากาก"

คืนต่อมา วันอาทิตย์

อทาราเซีย กิลด์ที่อยู่ในอันดับที่เจ็ดทั่วทั้งทวีปและเป็นแห่งแรกในอาณาจักรโรเดเมียน

ภายในสำนักงานใหญ่ของอาคารกิลด์อทาราเซีย ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองหลวงของอาณาจักรโรเดเมียน ซึ่งเป็นโครงสร้างที่มีขนาดเพียงสองเท่าของพระราชวังเท่านั้น

ในกรณีที่ไม่มีผู้คุมกิลด์ฮัลโลว์ที่ยุ่งอยู่เสมอ หัวหน้าผู้บริหารเฮลี่ย์ก็มีแนวโน้มที่จะมีเรื่องสำคัญในตอนดึกเช่นเคย

หลังจากห่องานของเธอ เฮลี่ย์ก็เอนหลังลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่และจุดซิการ์

ควันบางๆลอยขึ้นไปในอากาศขณะที่เธอหายใจออก

หลังจากเพลิดเพลินกับบุหรี่ม้วนสุดท้าย เธอวางแผนที่จะดูแลช่วงกลางภาคที่สถาบันศึกษาเอลิเนียด้วยตัวเอง

เธอจะไม่สูบบุหรี่ในสำนักงานนี้สักพัก

ชั้นเรียนน้องใหม่ปีนี้ที่สถาบันศึกษาเอลิเนียนั้นยอดเยี่ยมมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝ่ายฮีโร่ มีนักเรียนที่กล่าวว่าดีที่สุดนับตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง

นีกี้, ปิเอล, จางวูฮี, ไอชา, แอนดรูว์ เอชิลด์...

ไม่เพียงแต่นักเรียนชั้นนำเท่านั้นแต่ยังรวมถึงคนอื่นๆเช่นราล์ฟและแม็กซ์ได้แสดงให้เห็นถึงคำมั่นสัญญาที่ไม่ธรรมดา

เป็นผลให้ หน่วยสอดแนมของกิลด์ยืดเยื้อไปจนถึงขีดจำกัด

แมวมองของกิลด์อทาราเซียประกอบด้วยทหารผ่านศึกที่โดดเด่น แต่แต่ละคนก็มีขีดจำกัดในการจัดการการรับสมัคร

เฮลี่ย์ดำรงตำแหน่งหัวหน้า ผู้ดูแลระบบซึ่งเป็นตำแหน่งที่สูงที่สุดอันดับสามภายในกิลด์

มีเพียงหัวหน้ากิลด์และรองหัวหน้ากิลด์เท่านั้นที่ยืนอยู่เหนือเธอ

เธอได้รับตำแหน่งนี้จากการกระทำของเธอที่แท้จริง

โดยธรรมชาติแล้ว มุมมองของเธอแตกต่างจากแมวมองทั่วไปอย่างมาก

จากอัญมณีมากมาย นีกี้และปิเอลจะเป็นคนแรกที่เธอเข้าใกล้อย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างไรก็ตาม นักเรียนยังคงอยู่ในใจของเธอไม่ใช่ทั้งสองคนนั้น

ธีโอ ลิน วัลเดอร์ก

แม้จะอยู่ในอันดับที่ 181 ในปีของเขา แต่นักเรียนคนนี้จากตระกูลที่มีชื่อเสียงเอาชนะราล์ฟ ซึ่งยืนอยู่ในอันดับที่ 37 ในการดวล

นอกจากนี้รายงานล่าสุดจากพนักงานในท้องถิ่นแนะนำให้เขารักษาอันดับหนึ่งในการประเมินผลในทางปฏิบัติอื่นๆอย่างต่อเนื่อง

นี่แสดงให้เห็นว่าชัยชนะของเขาต่อราล์ฟไม่ใช่แค่การฟลุ๊ค

ตลอดการเดินทางของเธอ นำอทาราเซียไปสู่อันดับที่เจ็ดจากทั่วทั้งทวีป เฮลี่ย์ได้ตรวจสอบประวัติมากมายของฮีโร่ที่ต้องการ

แต่ธีโอนั้นไม่เหมือนใคร

มันกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเธอ

เขาต้องมีอะไรมากกว่านี้

เฮลี่ย์หายใจออกด้วยซิการ์อันยาวนานเป็นครั้งสุดท้าย

หลังจากดับซิการ์ของเธอในที่เขี่ยบุหรี่ เธอก็ก้าวออกจากห้องทำงานของเธอ

"ฉันจะรู้เมื่อฉันเห็นด้วยตาตัวเอง"

ไม่ว่าจะเป็นไวเวิร์นหรือมังกร