ตอนที่ 1 เกิดใหม่ในโลกวันพีช ระบบอยู่ไหนวะเห้ยย

แสงจากการปะทะกันของคมดาบที่ฟาดฟัน เปลวไฟที่เผาไหม้ เสียงระเบิดและควัน เสียงชาวบ้านกรีดร้อง บ้านเรือนพังทลาย เลือดไหลนองเต็มพื้น

ในที่สุดโจรสลัดก็ออกจากเกาะพร้อมกับของที่ปล้นสะดมไป แล้วก็ปรากฏเรือที่มีสัญลักษณ์ธงเหมือนนกนางแอ่นขึ้นบริเวณชายฝั่ง

ช่วงเวลาต่อมา ไป๋ซานก็ตื่นขึ้นมาทันทีและนั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกงุนงง

นี่ไม่ใช่แค่ความฝันแต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งในโลกนี้ ไป๋ซานไม่รู้ว่าเขาเห็นมันมากี่ครั้งแล้ว

"ฉันไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะได้ปักหลักอยู่ในโลกนี้จริงๆ...อย่างน้อยก็ตอนนี้"

ใช่ ไป๋ซานไม่ได้มาจากโลกนี้

วิญญาณของเขาเข้าไปในร่างของเด็กที่ชื่อไป๋ซาน

ในความทรงจำของเขา เขาเติบโตมาภายใต้การดูแลของชายชราคนหนึ่งที่มีหนวดเคราเฟิ้ม แม้ตัวเขาเองที่พึ่งมาอยู่ในร่างจะไม่ได้รู้สึกถึงบุญคุณอะไรก็ตาม แต่จากความทรงจำมันทำให้เขามั่นใจอยู่อย่าง

นี่คือโลกของวันพีช!

ถ้าเกิดว่าอ่อนแอ ก็ไม่รอด!

อยู่ๆวันนึง ตาแก่หนวดเฟิ้มที่คอยดูแลเขาก็ผลักกล่องที่อยู่ใต้เตียงไปที่ไป๋ซานอย่างลึกลับ เขาพูดเพียงแค่ว่า "เปิดมันตอนที่แกแข็งแกร่งขึ้น" จากนั้นเขาก็พาไป๋ซานที่ยังสับสนอยู่ไปซ่อนตัวอยู่ในป่านอกหมู่บ้าน

ไป๋ซานที่สับสนอยู่ในความงุนงง แม้ว่าพวกทั้งคู่จะไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากนัก แต่เขาก็ยังจำสายตาของตาแก่ตอนที่พาเขาไปซ่อนตัว ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาฉายแสงแห่งความหวัง

นับจากนี้เป็นต้นมา ก็มีไฟถูกจุดขึ้นในใจของเขา ไฟท่ี่ต้องการจะแข็งแกร่งขึ้น!

ในเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาก็เข้าใจถึงความสำคัญของการแข็งแกร่งขึ้น

โลกแห่งโจรสลัดไม่ได้มีไว้สำหรับคนอ่อนแอ!

ในไม่ช้า การ์ปหมัดเหล็กที่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ก็กวาดล้างพวกโจรสลัดจนสิ้นซาก แถมยังได้พบกับไป๋ซานผู้ผอมแห้งอีกด้วย

ในที่สุด การ์ปก็พาไป๋ซานกลับมาที่ศูนย์บัญชาการของกองทัพเรืออย่าง ‘มารีนฟอร์ด’ ด้วย

ไป๋ชานกลายเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ ทำงานแลกเงินเพื่อเอาตัวรอด

แต่เขาก็ไม่เคยลืมเป้าหมายปัจจุบันของเขา แข็งแกร่งขึ้น!

ระหว่างทำความสะอาดตอนกลางวันหรือตอนพัก เขาจะแอบดูการฝึกของทหารเรือ

ยังไงก็ตาม ไป๋ซานในวัยนี้พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการฝึกฝนไปแล้ว

การ์ปยังอยากจะสอนให้เขาด้วย แต่สุดท้ายก็ต้องรับสภาพ ไป๋ซานฝึกไม่ขึ้นเลยจริงๆ

ไป๋ซานถอนหายใจยาว เลิกคิดเรื่องไร้สาระ ลุกขึ้นและแต่งตัว

มองดูพระอาทิตย์กำลังขึ้น ‘ได้ถึงเวลาเริ่มทำความสะอาดวันนี้แล้ว’

เมื่อไป๋ซานกำลังจะเปิดประตู ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของเขา

"ตรวจพบว่าโฮสต์มีอายุมากกว่า 18 ปี แต่ยังอ่อนแอมาก ระบบบัพมืดได้ตื่นขึ้นแล้ว"

ระบบ?

ไป๋ซานตัวแข็งทื่อในทันที

เมื่อตอนที่เขามายังโลกวันพีชแรกๆ เขายังตะโกนถามอยู่เลยว่าระบบกูอยู่ไหนวะะ!?

นี่เป็นสิ่งที่คนที่มาต่างโลกต้องมี!

แต่ระบบก็ไม่โผล่มาสักทีในตอนนั้นไม่ว่าเขาจะแหกปากแค่ไหน

แต่ตอนนี้ระบบดันโผล่มาด้วยเหตุผลที่ว่าฉันอ่อนแอเกินไปเนี่ยนะ?

ก็ถ้าระบบมาแต่แรกจะอ่อนแองี้ไหมวะะ? !

แต่ถึงจะบ่นแบบนี้เขาก็ยังคงคาดหวังกับระบบที่โผล่มาตอนนี้

มีความหวังอยู่ในดวงตาของเขา

ความฝันของฉันที่จะแข็งแกร่งขึ้นกำลังจะเป็นจริงแล้ว!

“ระบบบัพมืด แกทำอะไรได้?”

ตอนนี้เขาต้องทำความเข้าใจกับระบบก่อนว่ามันทำอะไรได้บ้าง

ที่เขาเคยอ่านมา มันมีระบบจั่วการ์ด ระบบอัญเชิญ หรือระบบที่ออกภารกิจให้พิชิตโลกอะไรประมาณนั้น แต่ระบบบัพมืดเป็นอะไรที่เขาไม่เข้าใจ

"ความสามารถของระบบบัพมืด ทุกอย่างของโฮสต์สามารถถูกระบบบัพมืดได้ โปรดรอสักครู่ ระบบกำลังแสกนโฮสต์..." ไป๋ซานรออย่างคาดหวังเป็นเวลาครึ่งนาที ไม่นานก็ได้ยินเสียง "ปิ๊บ! ตรวจสอบร่างกายของโฮสต์แล้ว อ่อนแอเกินไป ร่างกายได้ถูกบัพมืดครั้งแรก ประสิทธิภาพในฝึกฝนร่างกายของโฮสต์เพิ่มขึ้นร้อยเท่า ในขณะเดียวกัน ข้อบกพร่องที่เหลืออยู่ในร่างกายก็ถูกกำจัดออกไป”

อินเทอร์เฟซปรากฏต่อหน้าเขา

สถานะปัจจุบัน : ความบกพร่องโดยกำเนิด ลดประสิทธิภาพการฝึกฝนร่างกาย"

"เนื่องจากความบกพร่องโดยกำเนิดในร่างกายของโฮสต์ ผลการฝึกฝนที่ผ่านมาจึงมีผลแค่ 0.01% เท่านั้น และตอนนี้ความบกพร่องก็ถูกกำจัดออกไปแล้ว" จากนั้น คำว่า "ความบกพร่องแต่กำเนิด" ก็ค่อยๆ หายไป

แสงสีดำกวาดแล่นผ่านร่างของเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า และไป๋ซานก็รู้สึกราวกับว่าบางอย่างในร่างเขาถูกเปิดออก

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมที่ผ่านตอนเขาฝึกกับการ์ป มันถึงไม่ได้ผลอะไรเลย!

ปรากฎว่าเกิดจากความบกพร่องแต่กำเนิด!

ความตกใจและความโกรธของไป๋ซานกลายเป็นความโล่งใจอย่างรวดเร็ว

ไม่เป็นไร ครั้งต่อไปที่ฉันฝึกใหม่ การฝึกของฉันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นเป็นร้อยเท่า!

“ตรวจพบว่าความเข้าใจของโฮสต์อ่อนแอเกินไป ความเข้าใจถูกบัพมืดเป็นครั้งแรก ความเข้าใจของโฮสต์เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้เพิ่มขึ้นร้อยเท่า”

โอ้วว!?

ไป๋ซานนึกถึงศิลปะการต่อสู้ที่อยู่ใกล้ตัวเขามากที่สุด ทักษะ6รูปแบบโรคุชิกิ!

ความเข้าใจในศิลปะการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้นร้อยเท่าหมายความว่าฉันสามารถเรียนรู้6รูปแบบได้แบบชิลๆเลยใช่ไหม?

ถึงทักษะ6รูปแบบจะไม่ได้เข้าถึงยากขนาดนั้นในกองทัพเรือ แต่ก็มีแค่ส่วนน้อยที่ใช้มันได้

เพราะมันเป็นทักษะที่ทรงพลัง ยกตัวอย่างดัชนีเหล็ก ถ้ามีคนที่แข็งแกร่งใช้ร่วมกันฮาคิเกราะก็จะอันตรายเป็นอย่างมาก!

นอกจากนี้ ทักษะเหล่านี้ยังนำไปประยุกต์ใช้ได้หลากหลายอีกด้วย หากเรียนรู้มันได้สำเร็จและใช้มันได้อย่างชำนาญ ก็ไม่ต่างกับพลังของผลปีศาจเลย

ในตอนนี้ ไป๋ซานรีบหยิบเครื่องมือทำความสะอาด และรีบวิ่งไปที่สนามฝึกของกองทัพเรือ และเริ่มวางแผนที่จะใช้ครูพักลักจำ

อันที่จริงถึงจะเป็นกองทัพเรือ แต่ก็ไม่ได้สอนทักษะ6รูปแบบให้กับบุคลากรกองทัพเรือทั่วไป

เหตุผลง่ายๆ คือพวกเขาไม่สามารถเรียนรู้มันได้ต่อให้สอนให้ก็ตาม

คนที่สามารถมาที่สนามฝึกเพื่อเรียนรู้6รูปแบบได้นั้นคือพวกระดับสูงในกองทัพเรือ

นอกจากนี้ยังมีแผนกพิเศษบางแผนก เช่นพวกไซเฟอร์โพล(CP) ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วใครๆก็ใช้ได้

ทหารชั้นผู้น้อยที่ได้แต่ทำความสะอาดอย่างไป๋ซานไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้มันเลย

ยังไงก็ตาม การยืนดูอยู่นอกสนามฝึกซ้อมหลังการทำความสะอาดเสร็จ โดยปกติแล้วจะไม่มีใครว่าอะไร

ทุกคนคงคิดว่าไอนี่ก็ดูไปงั้นแหละ ก็แค่คนทำความสะอาด

ไป๋ซานจึงรีบทำความสะอาดในพื้นที่ที่ตัวเองรับผิดชอบอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงยืนดูอยู่นอกสนามฝึกซ้อมด้วยความตื่นเต้น เฝ้าดูการฝึกซ้อมด้านในด้วยความสนใจทั้งหมดของเขา

"ตรวจพบทักษะที่เรียนรู้ได้และกำลังเรียนรู้อยู่"

"ทักษะการเรียนรู้: โซล ความก้าวหน้าการเรียนรู้: ขั้นเริ่มต้น (100%)"

"ทักษะการเรียนรู้: ดัชนีเหล็ก ความก้าวหน้าการเรียนรู้: ขั้นเริ่มต้น (100%)"

ตลอดทั้งเช้า ไป๋ซานเฝ้าดูเหล่าระดับสูงของกองทัพเรือฝึกฝน และเรียนรู้สองรูปแบบจากหกรูปแบบ

ต้องบอกก่อนว่าพวกระดับสูงของกองทัพเรือ ต่อให้เรียนทักษะพวกนี้ไปเป็นสิบวันบางคนยังจับต้นชนปลายไม่ได้เลย!

แต่ไป๋ซานไม่รู้ตัวเลย ว่าในตอนที่เขากำลังโฟกัสไปที่การเรียนรู้ทักษะอย่างลับๆนั้น การ์ปก็กำลังยืนมองดูเขาอยู่ริมหน้าต่างชั้นบนของอาคารด้านหลังเขา

“เด็กคนนั้นชื่อไป๋ซานใช่ไหม?”

ข้างหลังเขา เซนโงคุเดินขึ้นมาและมองไปที่ไป๋ซาน