บทที่ 31 ตอน ความสามารถนี้มีให้แค่เจ้านายของข้าเท่านั้น!!

ชาวบ้าน? หรือมนุษย์หมาป่า?

   มู่โหยวไม่แน่ใจกับตัวตนของเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้

  ไม่ว่าอย่างไร ครั้งนี้ก็ต้องเลือก

  มู่โหยวเลือกที่จะ ‘ง้างลูกศรและโจมตี’ เขาต้องทดสอบความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ก่อน

  【คุณสงสัยว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆ อาจเป็นมนุษย์หมาป่าที่ปลอมตัวมา แทนที่จะเข้าใกล้ คุณเลือกที่จะซ่อนตัวในระยะไกลและยิงธนูหลายดอกใส่เด็กหญิงตัวเล็กๆ ! 】

  【เมื่อลูกธนูกำลังจะโจมตี โล่เวทย์มนตร์ก็ปรากฏบนเด็กหญิงตัวเล็กๆ และลูกธนูทั้งหมดของคุณก็กระเด็นออกไป 】

  【ดูเหมือนว่าสาวน้อยจะหงุดหงิดกับพฤติกรรมของคุณ เธอหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้วปล่อย ‘ลูกไฟ’ มาหาคุณ 】

  【คุณถูกลูกไฟขนาดเท่าแอ่งน้ำฆ่าตาย! 】

  【คุณตายแล้ว อายุขัย -1 อายุขัยที่เหลืออยู่คือ 38 ปี 】

   “หรือว่าเธอจะเป็นคนดี?”

   มู่โหยวดูตกตะลึง สาวน้อยคนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะยุ่งด้วย

  คาถาทั้งสี่ที่เขามีตอนนี้ล้วนเป็นคาถาเสริม และจนถึงตอนนี้เขายังไม่พบคาถาเวทมนต์ที่รุนแรงแม้แต่ครั้งเดียว

  คาถาทั้งสองที่เด็กหญิงตัวน้อยร่ายออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ล้วนเป็นคาถาต่อสู้ที่ใช้งานได้จริง มู่โหยวไม่สงสัยเลยว่าอีกฝ่ายจะต้องมีคาถาซ่อนไว้มากกว่านี้

   “ระดับต่างกันมากเกินไป…”

  มู่โหยวตัดสินประเด็นนี้ทันที

   ตอนนี้ดูเหมือนว่าสาวน้อยคนนี้ก็น่าจะเป็นผู้เล่นเช่นกัน และระดับของเธอก็ไม่ได้ต่ำเลย ส่วนเรื่องที่ว่าเธอเป็นมนุษย์หมาป่าที่ปลอมตัวเป็นชาวบ้านหรือไม่นั้นเขาก็ยังไม่แน่ใจ

  เขากดนาฬิกาพกเพื่อย้อนเวลากลับไปยังตัวเลือกก่อนหน้า

   ด้วยความคิดที่จะไม่รุกรานแต่หลบซ่อนได้ มู่โหยวจึงเลือกที่จะ ‘เพิกเฉย’

  【คุณเลือกที่จะเพิกเฉยเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ 】

  【เด็กหญิงตัวเล็กๆ มองตามหลังคุณ เมื่อเห็นคุณจากไป และดูเหมือนรำคาญกับความเฉยเมยของคุณ ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน โบกไม้กายสิทธิ์แล้วปล่อย ‘ลูกไฟ’ มาที่คุณ 】

  【คุณถูกลูกไฟขนาดเท่าแอ่งน้ำฆ่าตาย! 】

  【คุณตายแล้ว อายุขัย -1 อายุขัยที่เหลืออยู่คือ 38 ปี 】

“เชี่ยย พ่อ***สิ!”

  มู่โหยวแทบจะเป็นลมเพราะความโกรธ

   เข้าใจว่าตอนแรกเธออาจจะเสียใจที่เขาเลือกที่จะโจมตีเธอแต่ตอนนี้เขาเลือกที่จะเพิกเฉยเธอไปแล้วแล้วเธอจะโจมตีเขาอีกทำไม?

   ถ้าเลือกเข้าไปช่วย แต่โดนกริชนั่นแทงละ?

   “ลืมมันซะ หากโชคร้ายก็แค่ตาย...”

  มู่โหยว กดนาฬิกาพกอีกครั้ง จากนั้นเลือก ‘ไปช่วยเธอ’

  เขาไม่มีความหวังอื่น ท้ายที่สุดแล้ว ตัวละครในเกมของเขาแทบไม่มีความสามารถโจมตีระยะประชิด แม้แต่กระต่ายตัวเล็กๆเค้ายังเอาชนะไม่ได้ไม่ต้องพูดถึงผู้เล่นระดับสูงเลย

  【คุณเข้าใกล้เด็กหญิงตัวเล็กๆ และต้องการช่วยเธอพันผ้าพันแผล และเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก็ดึงเกรดออกมาแล้วแทงใส่คุณ! 】

  【คุณจับมือเธอและต่อต้านอย่างสิ้นหวัง แต่น่าเสียดายที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ นั้นแข็งแกร่งกว่าคุณมาก เธอสามารถเอาชนะคุณได้อย่างง่ายดาย และแทงกริชเข้าไปในหัวใจของคุณ... 】

“รู้แล้ว…”

   มู่โหยวยิ้มเบี้ยว เขารู้อยู่แล้วว่าไม่สามารถทำอะไรได้   

เขาส่ายหัวเตรียมพร้อมสำหรับการฟื้นคืนชีพ

  ขณะที่เขารอให้เหตุการณ์นี้ผ่านไปกับเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นมากระทันหัน

  【กริชของเด็กหญิงตัวเล็กๆ หยุดกะทันหันเมื่อมันเจาะจุดเข้าไปในร่างกายของคุณ 】

  【ด้วยความทรมานจากการตาย คุณรู้สึกว่ากริชเหมือนจะถูกดึงออกมา แล้วคุณก็ได้ยินเสียงพึมพำของเด็กหญิงตัวน้อยอย่างคลุมเครือ: “อ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ? ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่มนุษย์หมาป่า…” 】

  【แสงสีเขียวส่องลงมา เด็กหญิงตัวเล็กๆ ร่าย ‘คาถารักษา’ ให้กับคุณ และอาการบาดเจ็บของคุณก็จะหายทันที 】

  【สาวน้อยรีบวิ่งออกจากจัตุรัสไปอย่างรวดเร็ว คุณรอดแล้ว! 】

“เอิ่ม???”

   มู่โหยวตกตะลึงเป็นเวลาเจ็ดหรือแปดวินาทีก่อนที่เขาจะรู้ตัว

  เขารอดมาได้จริงเหรอ?

  เขาจึงหันกลับมาอ่านสามประโยคสุดท้ายซ้ำไปซ้ำมา

   เมื่อเห็นว่าเขาอ่อนแอเกินไปที่จะเป็นมนุษย์หมาป่า เด็กหญิงตัวเล็กๆ ก็ล้มเลิกแผนการของเธอ และถึงกับใช้คาถาการรักษาเพื่อรักษาบาดแผลของเขา...

   นอกจากนี้ยังมีประโยคทิ้งไว้เบื้องหลัง ‘คุณอ่อนแอมาก ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่มนุษย์หมาป่า’...

   นี่หมายความว่าเธอเป็นผู้เล่นชาวบ้านด้วยเหรอ? เหตุผลที่แสร้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บที่นี่ก็เพียงเพื่อหลอกให้มนุษย์หมาป่าปรากฏตัวออกมา?

  มู่โหยวตกใจ!

  หากเป็นกรณีนี้ แสดงว่าสาวน้อยคนนี้มีพลังระดับสูงมากแน่ๆ!

  อย่างน้อยในเกม เธอก็ไม่กลัวที่จะต่อสู้กับมนุษย์หมาป่าตัวต่อตัว ดังนั้นเธอจึงกล้าเปิดเผยตัวเองกับเขา และจงใจแสดงท่าทีที่อ่อนแอเพื่อดึงดูดมนุษย์หมาป่าให้เข้าหา...

“เหลือจะเชื่อ!”

   มู่โหยวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

  การปรากฏตัวของสาวน้อยคนนี้ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง แต่เขายังมีเพื่อนร่วมอุดมการ์ด้วย! และยังเป็นผู้เล่นที่เก่งพอจะสามารถเผชิญหน้ากับมนุษย์หมาป่าได้!

  แน่นอนว่า เขาไม่สามารถเชื่อใจเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ได้อย่างสมบูรณ์ เพราะมีความเป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้จริงๆ แล้วเป็นมนุษย์หมาป่าที่ปลอมตัวมา และเหตุผลที่เขาทำเป็นบาดเจ็บก็เพียงเพื่อสร้างความสับสนให้กับมู่โหยว เมื่อเขาปฏิบัติต่อเด็กหญิงตัวเล็กๆ เหมือนเป็นเพื่อนและผ่อนคลายความระมัดระวัง ในที่สุดมันก็จะฆ่าเขาในโลกความเป็นจริง…

   “ก็ดูเหมือนว่าจะทำให้หัวร้อนนิดหน่อย แต่ก็ดีเเล้วละ…”

   มู่โหยวลูบกลางคิ้วของเขา และถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นมิตรหรือศัตรู ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ในเกมนี้ไม่อาจไว้ใจใครได้ง่ายง่ายสิ่งที่เขาต้องทำคือการพัฒนาตัวเองต่อไปจนกว่าจะแข็งแกร่งพอที่จะสามารถป้องกันตนเองได้

   “ไม่เป็นไร ไปหาแม่มดแล้วไปเอายาพิษก่อน” มู่โหยวพักเรื่องนี้ไว้ชั่วคราวและเล่นเกมต่อ

  เพื่อเร่งกระบวนการให้เร็วขึ้น มู่โหยวจึงทุ่มเทพลังงานทั้งหมดไปกับการสำรวจหมู่บ้าน

  【คุณพบ ‘ร้านขายยาหมู่บ้าน’... 】

  【คุณพบ ‘กระท่อมของคนตัดไม้’ แล้ว...】

  【คุณพบ ‘บาร์ในหมู่บ้าน’ แล้ว...】

  【คุณพบ ‘ห้องใต้ดินของนักสะสม’ แล้ว...】

  …

  หลังจากผ่านไปสองวัน ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพทั้งหมดเก้าแต้ม บวกกับผลของการย้อนเวลา มู่โหยวค้นพบสถานที่ใหม่มากกว่า 20 แห่งในหมู่บ้านอย่างง่ายดาย!

  อย่างไรก็ตาม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหมู่บ้านใหญ่เกินไปหรือเขาแค่โชคร้าย หลังจากมีโอกาสมากกว่า 20 ครั้ง เขาก็ล้มเหลวในการตามหาบ้านแม่มด...

  เวลาพักสองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้า มันก็เป็นวันทำงานในวันจันทร์อีกครั้ง

  เวลาเจ็ดโมงเช้า มู่โหยวตื่นนอนตรงเวลา สิ่งแรกที่เขาทำคือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูโดยสัญชาตญาณ

   เป็นผลให้เขาหันศีรษะไปเห็นว่าโทรศัพท์มือถือของเขาถูกวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงพร้อมที่วางโทรศัพท์มือถือ และเจอเจ้าโคล่านอนอยู่บนเตียงจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์มือถืออย่างตั้งใจ

   มู่โหยวยืนขึ้น เหลือบมองหน้าจอบนหน้าจอโทรศัพท์แล้วถามด้วยสีหน้าแปลก ๆ “แกคงดูอนิเมะมาทั้งคืนใช่ไหม?”

  เมื่อคืนมู่โหยวต้องการทดสอบขอบเขตความสามารถของ “บทสนทนาทางจิต” ของโคล่า เขาจึงสุ่มค้นหาคลิปนารูโตะในอินเทอร์เน็ตและเปิดให้มันดู

   ส่งผลให้โคล่าไม่เพียงแต่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังเข้าใจคำบรรยายด้านล่างนี้ด้วย!

  มู่โหยวประเมินว่าความสามารถของมันควรจะคล้ายกับหลักการของ “พจนานุกรมโปรทอส” ตราบใดที่มันเห็นหรือได้ยินภาษาอื่น มันก็สามารถเปลี่ยนเป็นภาษาแมวที่มันเข้าใจได้โดยอัตโนมัติ

   ความสามารถนี้เป็นที่อิจฉาของมู่โหยวจริงๆ หากเขามีความสามารถนี้ เขาจะไม่ต้องทำงานหนักเพื่อเรียนรู้ภาษาท้องถิ่น น่าเสียดายที่ความสามารถนี้ดูเหมือนจะมีในเฉพาะเจ้านายคนก่อนของโคล่าเท่านั้น ตามคำบอกเล่าของโคล่า ถ้าเขาต้องการเรียนรู้ความสามารถนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องกลายเป็นเจ้านายตัวจริงเสียก่อน

  หลังการทดสอบ มู่โหยวต้องการจะหยุดคลิป แต่โคล่าก็ยังยืนกรานจะดูโฮคาเงะ!

  ตอนนั้นมู่โหยวคิดว่า คลิปวิดีโอเสียงดังเกินไปเขาจึงเริ่มเปิดตอนแรกให้มันดูแล้วเขาก็กลับไปนอนต่อ

  เวลาผ่านไปหนึ่งคืนโคร่ายังอยู่ในท่าเดิมและอนิเมะก็ดำเนินมาถึงตอนที่ 21 แล้ว