บทที่ 111 : ซาสึเกะฝึกฝนเพิ่มเติม โดยการใช้จักระเพื่อทำให้น้ำตกระเหย?
บทที่ 111 : ซาสึเกะฝึกฝนเพิ่มเติม โดยการใช้จักระเพื่อทำให้น้ำตกระเหย?
เป็นเวลากว่าสองวันแล้วที่ทั้งหมู่บ้านได้ตรวจสอบเรื่องสมาชิกขององค์กรแสงอุษา
ณ ในป่าแห่งหนึ่ง
ซาสึเกะเอามือล้วงในกระเป๋า เก็กท่าพลางมองดูซาโตรุด้วยท่าทีเย็นชา ก่อนจะพูดว่า "อาจารย์ซาโตรุ เรามาฝึกในขั้นต่อไปเถอะครับ”
ช่วงนี้เขาฝึกฝนหนักมาก หนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ
นั้นเป็นเพราะเขาได้เห็นความแข็งแกร่งของสมาชิกแสงอุษา ไม่ว่าจะเป็นเดอิดาระที่ตายไปแล้วหรือซาโซริ พวกเขาล้วนเป็นนินจาระดับคาเงะ
คาคาชิและคุเรไนไม่สามารถจัดการกับเดอิดาระ ศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นนั้นได้เลย แต่ครั้งหนึ่งเดอิดาระกลับเคยพ่ายแพ้ให้กับอิทาจิ
นี่ก็หมายความว่าอิทาจิแข็งแกร่งยิ่งกว่าพวกนั้น!
“ไอ้เด็กอุจิวะ อย่าคิดที่จะมาขอคาถาใหม่นะ ไปเผาใบไม้ให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน” ซาโตรุนั่งลงบนพื้นโดยเอามือประสานไว้ด้านหลังศีรษะและพิงลำต้นของต้นไม้ เขาพลิกดูหนังสือภาคต่อของอะจึ๋ยสวรรค์รำไร
นี่เป็นงานภาคสุดท้ายของหนังสืออะจึ๋ยสวรรค์รำไรแล้ว
“แค่เผาใบไม้ไหม้? ผมทำได้แล้ว” ซาสึเกะหยิบใบไม้ขึ้นมา และจักระสีฟ้าอ่อนก็โผล่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา
จักระค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงสด จากนั้นใบไม้ก็ลุกเป็นไฟและเผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่าน
“อืม เร็วกว่าที่คิดไว้เยอะเลย” ซาโตรุปิดหนังสือและมองไปที่มือที่มีแต่รอยแผลของซาสึเกะ
เจ้าเด็กแสบคนนี้ฝึกหนักตลอดเวลาเลยงั้นเหรอ?
ตอนแรกเขาคิดว่าซาสึเกะคงจะฝึกอย่างน้อยประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะเผาใบไม้ไหม้จนหมด
เพราะซาสึเกะไม่สามารถใช้คาถาแยกเงาได้ เขาจึงได้แต่ต้องพึ่งพาตนเอง
ในแง่ของความสามารถในการเรียนรู้ ซาสึเกะเก่งกว่าเจ้าเด็กจิ้งจอกมากจริงๆ
ซาสึเกะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อาจารย์ซาโตรุ ได้โปรดสอนให้ผมแข็งแกร่งมากว่านี้ด้วย ผมต้องจัดการมันให้เร็วที่สุด จัดการไอ้คนนั้นที่ฆ่าคนทั้งตระกูลของผม!”
“ได้สิ แต่ก่อนอื่นฉันขอถาม…” ซาโตรุหยิบอมยิ้มออกมาแกะแล้วโยนมันเข้าไปในปากของเขา มองดูซาสึเกะด้วยรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขา
“อุจิวะ อิทาจินั้นได้คิดถึงความเป็นอยู่ของหมู่บ้าน เขาจึงลงมือทำลายตระกูลด้วยมือของเขาเอง ซึ่งการทำลายตระกูลนั้นก็เพื่อปกป้องนายเช่นกัน เขารักนายมาก”
“แล้วเธอคิดยังไงกับมันเหรอ?” ซาโตรุยิ้มเบาๆ แต่เขาแอบให้คะแนนคำตอบของซาสึเกะในใจ
คำตอบของซาสึเกะจะเป็นตัวกำหนดการตัดสินใจของซาโตรุ
หากเขาพอใจกับคำตอบ ซาโตรุจะทำการสอนในขั้นต่อไปให้
หากได้คำตอบที่ดูน่าขัน ซาโตรุก็จะเลิกสอน
คำตอบนั้นมีความสำคัญมาก หากซาสึเกะได้รับพลังที่แข็งแกร่งและรู้ความจริง เขาอาจจะพุ่งเข้าไปร่วมกับอิทาจิทันทีเลยก็ได้
หากเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น ซาโตรุในฐานะอาจารย์ก็คงจะกลายเป็นตัวตลกของโลกนินจาไป
เมื่อถึงเวลานั้น เขาคงได้แต่ต้องลงมือแล้ว
"ผมไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก" ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจและแฝงไปด้วยความเย็นชา "ผมจะแบกตระกูลอุจิวะไว้บนหลัง และแก้แค้นอิทาจิให้ได้"
“ไม่มีใครเปลี่ยนความเกลียดชังในใจผมได้!”
“อาจารย์ซาโตรุเองก็เคยบอกผมก่อนหน้านี้ว่าความถูกต้องใดๆ นั้น ก็ไม่สำคัญเท่ากับผู้ให้กำเนิด และนี่แหละคือคำตอบของผม!” ซาสึเกะมีทัศนคติที่มั่นคง เขาต้องล้างแค้นให้กับตระกูลและพ่อแม่ที่เสียชีวิตไป
ซาสึเกะสนับสนุนและเคารพความคิดของอาจารย์ซาโตรุ
ไม่ว่าจะหาเหตุผลอะไร แต่คนๆ นั้นคือที่ฆ่าพ่อแม่ของเขา
เป็นไอ้สารเลว
ถึงอุจิวะ อิทาจิยังรักเขาอยู่แล้วมันยังไง?
สายไปแล้ว!
เพราะตอนนี้เขาเคารพและรักซาโตรุมาก
เมื่อเขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง คนที่ปรากฏตัวออกมาเพื่อช่วยเขาทันทีนั้นไม่ใช่อิทาจิอย่างแน่นอน แต่เป็นซาโตรุต่างหากที่ทุ่มเทให้กับเขา ทั้งการสอนและความช่วยเหลือ
"นายเป็นเด็กฉลาด" ซาโตรุยิ้มอย่างพึงพอใจ
"มาเริ่มการฝึกขั้นที่สองกันเถอะ" ซาโตรุลุกขึ้นยืนช้าๆ เหยียบเท้าลงบนพื้นเบาๆ
"คาถาดิน · กำแพงปราสาทดินเคลื่อน"
“บูม” พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และกำแพงดินขนาดใหญ่สองก็ผุดขึ้นอย่างช้าๆ กลายเป็นฐานของน้ำตก
"คาถาน้ำ·น้ำตกพิฆาต" ซาโตรุหายไปในอากาศและปรากฏตัวเหนือกำแพงดิน และพ่นคลื่นขนาดใหญ่ออกจากปากของเขา
คลื่นอันทรงพลังปกคลุมอยู่ระหว่างกำแพงดินขนาดยักษ์ทั้งสอง
กลายเป็นน้ำตกที่มีขนาดใหญ่มาก
ซากุระที่กำลังฝึกวิชาการรักษานั้นตกใจเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวประหลาดจากระยะไกล
สิ่งที่ดึงดูดสายตานั้นคือ...
น้ำตกขนาดใหญ่ ที่ขนาดใหญ่กว่าน้ำตกจริงมากมายหลายเท่า
“ว้าว...นั้นมันน่าทึ่งมาก อาจารย์ซาโตรุสามารถสร้างน้ำตกจากสถานที่ที่ไม่มีน้ำได้เลยเหรอเนี่ย?”ซากุระพึมพำ
อาจารย์ซาโตรุสามารถสร้างน้ำตกขนาดใหญ่จากอากาศบางเบาด้วยจักระจำนวนมหาศาล ในสถานที่ที่ไม่มีน้ำสักหยด
นี่เทียบได้กับคิซาเมะในตอนนั้นเลย
“ซาสึเกะ ไอ้เจ้าบ้านี้ ความเร็วการฝึกฝนของเขาเร็วเกินไป ฉันเองก็ต้องฝึกให้หนักกว่านี้!” นารูโตะขยับผ้าคาดผัวและมองซาสึเกะด้วยสีหน้าโมโห
ในช่วงเวลาที่เขาใช้คาถาอันเชิญเรียกลูกแมวและแมวสูงวัยทุกวันนั้น ซาสึเกะก็ฝึกการเปลี่ยนแปลงธาตุจักระจวนแทบจะสำเร็จแล้ว
ต้องฝึกให้หนักมากขึ้นกว่านี้ ไม่งั้นจะถูกซาสึเกะแซงหน้า!
“อาจารย์ซาโตรุ นี่มันหมายความว่ายังไง?” ซาสึเกะมองดูน้ำตกขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้างุนงง
"จุดเดือด" ซาโตรุยกนิ้วขึ้น
“จุดเดือดงั้นเหรอ?” ซาสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อยรู้สึกได้ถึงอันตราย
“ฉันจะทำให้ดูเพียงครั้งเดียว อย่ากระพริบตาล่ะ” ซาโตรุวางมือของเขาบนพื้นผิวของน้ำตก และจักระสีฟ้าอ่อนก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา
จักระในฝ่ามือของซาโตรุ เปลี่ยนจากสีฟ้าอ่อนเป็นสีของไฟ
"จุดเดือด?"
ในระยะไกลนั้น ซากุระและนารูโตะก็มองดูซาโตรุที่ยืนอยู่หน้าน้ำตกอย่างสงสัยเช่นกัน
“เป็นไปได้ไหมว่า…” มุมปากของซากุระขยับเล็กน้อย และความคิดบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอ
จุดเดือด..แปลว่าจะทำให้น้ำตกนี้กลายเป็นน้ำที่กำลังเดือดงั้นเหรอ?
และเมื่อมองภาพเต็มสองตา
“บู้ม” น้ำตกกำลังปั่นปวนและเดือดพล่าน จากนั้นน้ำตกก็ค่อยๆระเหยไปในอากาศด้วยจักระอุณหภูมิสูง
"โอ้ววว" ทุกคนในทีมที่เจ็ดอ้าปากค้าง พวกเขาจ้องมองไปที่กำแพงดินขนาดใหญ่ทั้งสองอย่างว่างเปล่า
แล้วน้ำตกล่ะ?
หายไปแล้ว!
อาจารย์ซาโตรุไม่ได้ใช้การคาถาใดๆ เพียงแค่อาศัยจักระธาตุไฟ น้ำตกขนาดใหญ่ยักษ์ทั้งหมดกลับก็กลายเป็นไอ!
น้ำตกระเหยไปด้วยจักระ มันน่าทึ่งเกินไปแล้ว!
“ขอโทษๆ ฉันใช้จักระมากเกินไปหน่อย” ซาโตรุขอโทษขอโพย แล้วจากนั้นก็สร้างน้ำตกน้ำขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้มันเหมือนกับคลื่นยักษ์
เขาใช้จักระเพียงเล็กน้อย เพื่อทำให้น้ำตกระเหยไปในอากาศ
“อยากลองทำให้น้ำตกกลายเป็นไอดูไหม?” สีหน้าของซาสึเกะดูสับสน เพราะด้วยจักระที่มีในปัจจุบันของเขา ไม่มีทางที่จะทำให้น้ำตกกลายเป็นไอได้
ต่อให้มีปริมาณจักระเทียบเท่ากับของระดับโจนินก็ตาม
เพราะกระทั่งโจนินระดับสูงก็ไม่สามารถทำได้ ไม่มีทางเลยที่จะใช้จักระธาตุไฟเพื่อทำให้น้ำตกขนาดใหญ่นี้ระเหยไปจนหมด
"ไม่จำเป็นต้องทำให้มันระเหยไปหรอก แค่ทำให้มันเดือดก็พอ" ซาโตรุลูบคาง คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะเบาๆ “เพราะถ้าเธอต้องการให้น้ำตกระเหยออกไป เธอยต้องมีจักระมากกว่าระดับคาเงะอย่างน้อยสองเท่า”
ทุกคนในทีมที่เจ็ดต่างก็สับสน พวกเขาไม่เข้าใจว่าจำนวนจักระของที่แข็งแกร่งกว่าระดับคาเงะสองเท่านั้นมันเท่าไร
ซาโตรุพูดสั้นๆ "ง่ายๆ ก็คือจักกระสองเท่าของจักระเดอิดาระ"
ปริมาณจักระในปัจจุบันของเขามากกว่าฮาชิรามะ เซนจูในยุครุ่งเรืองเล็กน้อย แต่มันเป็นเพราะเนตรวงแหวนของเขายังไม่ไปถึงระดับที่หก
ถ้าเป็นแบบนั้น จักระของเขาก็คงคล้ายไร้ที่สิ้นสุด
มันหมายถึงเขาจะมีความสามารถใช้จักระในระดับที่สร้างกระสุนสัตว์หางได้
“เดอิดาระสองคนเลยเหรอ? การทำให้น้ำตกมันระเหยมันยากขนาดนั้นเหรอ?”
ทุกคนในทีมที่เจ็ดตัวสั่น แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจว่าระดับคาเงะสองเท่าคืออะไร แต่พวกเขาก็รู้ดีถึงพลังของเดอิดาระ
